Έλληνας ή Ρωμιός; Ελληνισμός ή Ελληνοχριστιανισμός; Ελληνικός ή Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός; (ΙΙ)

Το θέμα θα αναρτηθεί σε τέσσερα μέρη, ένα κάθε μέρα, λόγω του μεγέθους του.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Παντελής Παναγιωταράκος

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

             Η λέξη «Έλλην», «Ελληνιστής» συκοφαντήθηκε, κρίθηκε συνώνυμη  του παγανιστή και ειδωλολάτρη· τέθηκε υπό διωγμό· θανατώνονταν όσοι είχαν το θάρρος να τη χρησιμοποιούν. Μήπως άραγε ο Φειδίας ήταν τοτεμιστής και μόλις έφτιαξε το μεγαλόπρεπο άγαλμα του Ολυμπίου Διός (ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου), έπεσε και το προσκυνούσε; Φυσικά το ίδιο θα έκανε και με τα δυο περικαλλή αγάλματα, της Αθηνάς Παρθένου εντός του Παρθενώνα και της Αθηνάς Προμάχου (το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα), ανάμεσα στο Ερεχθείο και τα Προπύλαια! Τίποτα δεν απέμεινε  από τα αριστουργήματα αυτά παρά μόνο η θλιβερή σκέψη πως υπήρξαν κάποτε.

            Ο Γρηγόριος Ναζιανζινός (ο εις εκ των τριών ιεραρχών), αποκαλύπτει τα φιλελληνικά του αισθήματα: «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν(!) τα αυτιά και τη γλώσσα μου», (Επιτάφιος εις τον πατέρα, παρόντος Μ. Βασιλείου, παρ. ι’). Και αλλού: «Η σοφία των Ελλήνων είναι τύφος….. Οι Έλληνες είναι αλαζόνες, δεισιδαίμονες αυθάδεις …..», (Εις Ήρωνα τον φιλόσοφον, Ε’ και Ζ’).

             Αιώνες αργότερα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ο Άγιος Αθανάσιος Πάριος (1723-1813), κορυφαίος των «κολλυβάδων», ησυχαστής, ομφαλοσκόπος και υβριστής του μάρτυρα Ρήγα· κηρύττει υποταγή στην ….θεόσταλτη εξουσία του Σουλτάνου και καταλήγει: «Οι ελληνόφρονες είναι άξιοι μαχαίρας»!

               Η Εκκλησία για τους δικούς της λόγους ψευδώς ισχυρίζεται πως η κατακρήμνιση του αρχαίου πολιτισμού ήταν έργο κάποιων ολίγων φανατικών που ενεργούσαν αυτοβούλως··απεναντίας με υποκρισία διαδίδει ότι …..προφύλαξε τα ερείπια! Η ιστορία όμως τους στηλιτεύει αμείλικτα. Είχαν τέτοια εγκεφαλική βλάβη ώστε πίεζαν αφόρητα τους «θεοπρόβλητους» ηγεμόνες για την «επαγγελματική» ολοκλήρωση των καταστροφών. Οι αποφάσεις της 5ης Αφρικανικής Συνόδου της Καρχηδόνας (16/6/401), απαιτούν από τους αυτοκράτορες Αρκάδιο (Ανατολής) και Ονώριο (Δύσης), την έκδοση διατάγματος για την ισοπέδωση και των υπολοίπων «σεβασμάτων» των Εθνικών που έστεκαν ακόμη όρθια, (οι αποφάσεις είχαν ισχύ κρατικής νομοθεσίας).

               Στη Σύνοδο της Καρθαγένης (+419), ( ΞΖ’ Κανών): «Ο παρών Κανών διορίζει να γίνει αναφορά προς τους ευσεβεστάτους Βασιλείς Ονώριον  και Θεοδόσιον τον Β’ (Ανατολή), δια να προστάξουν να αφανισθούν με τελειότητα όλα τα λείψανα των ειδώλων αλλά και οι ναοί τούτων, και αυτοί ακόμη οι μη έχοντες στολισμούς παντελώς να κριμνησθούν από τα θεμέλια», (Πηδάλιο, σελ. 497).

               Στην ίδια Σύνοδο γίνεται μνεία για την εξάλειψη κάθε ανάμνησής τους, (ΠΔ’ Κανών): «Ου μόνον τα των ειδώλων ξόανα δε συντρίβεσθαί τε και εξαλείφεσθαί, και βωμούς αυτών καταστρέφεσθαι, αλλά και ει τι λειψάνω της ειδωλολατρείας υπελείφθη, ή εν τόποις, ή άλσεσιν (τι γαρ ότι τιμά τούτων ετίμων ο Έλληνες, ή εμαντεύοντο εν αυτοίς και της πλάνης απελαθείσης, ή ο τρίπους ή το μαντείον εναπέμεινεν;) αφανιζέσθωκαι τούτο, ως μηδέ μνήμην αυτώ υπείναι», (η αθλιότητα του κειμένου αποκαλύπτει το βαθύ μίσος κατά των Ελλήνων).

               Ο πανεπιστημιακός καθηγητής Βυζαντινής φιλολογίας Ν. Τωμαδάκης αναφέρει στο έργο του «Εισαγωγή στην Βυζαντινή Φιλολογίαν» (τομ. Α’, τευχ. Α’, Β’ Έκδ.): «Ο Χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως…. Η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισης αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων δεν εγνώρισαν οι Έλληνες· εν τούτοις το όνομα «Έλλην» ταχύτατα συνέπεσε με την έννοια του ειδωλολάτρη……».

               Ο αναπόσπαστος «σιαμαιϊσμός»  και αλληλοεξάρτηση κρατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, αποκαλύπτεται με την αγιοποίηση και των τεσσάρων αιμοσταγών και ανθελλήνων αυτοκρατόρων. Ο κατά συρροή εγκληματίας, επαίσχυντος παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος Κωνσταντίνος αγιοποιήθηκε ως ισαπόστολος (εορτή 21/5). Ο γενοκτόνος των 7 έως 15000 Θεσσαλονικέων (Άνοιξη +380) αρχιμουζαχεντίν Θεοδόσιος, εορτάζει στις 17/1, ενώ ο θεομανής εγγονός του Θεοδόσιος Β’ (ο Μικρός), που εκθεμελίωσε τα ιερά της Ελλάδος, στις 29/7. Τέλος ο πατέρας της «Ιεράς Εξέτασης» Ιουστινιανός, «που έχει τόσα πολλά τα εγκλήματα όσα οι κόκκοι της άμμου» (Προκόπιος), ο σφαγέας των 30000 άοπλων πολιτών στον ιππόδρομο (στάση του Νίκα, Ιαν/532), εορτάζει με την περιβόητη σύζυγο του Θεοδώρα στις 15/11. Φυσικά για όλα φταίει ο κατασυκοφαντημένος ελληνιστής Ιουλιανός «ο Παραβάτης», που το μόνο του έγκλημα είναι πως τον δολοφόνησαν άνανδρα, πισώπλατα χτυπημένος από δόρυ όταν πολεμούσε στην Περσία για να τους κάνει αυτοκρατορία. Το χειρότερο όμως έγκλημά του είναι που έσωσε χιλιάδες αιρετικούς χριστιανούς από τα νύχια της ανελέητης Βυζαντινής θεοκρατίας! Και το ακόμα χειρότερο; Η νομοθεσία του για την αναστήλωση των γκρεμισμένων ιερών με τα κόστη να βαρύνουν τους παράφρονες καταστροφείς!

              Την 27/2/380 ο Θεοδόσιος κήρυξε τον χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας όπως την εκφράζει το δόγμα της 1ης Οικ. Συνόδου  +325 της Νίκαιας. Οι υπόλοιποι «οι τρελλοί και μωροί» έγιναν ξαφνικά παράνομοι και έχασαν τα πολιτικά τους δικαίωματα. Επί πλέον καταδιώκονται, τα γραπτά τους καίγονται, ο κάθε ρουφιάνος έχει δικαίωμα να τους καταγγείλει.

               Με εξασφαλισμένα αυτοκρατορικά διατάγματα πλήθη φανατικών καλογέρων, ασκητών, αναχωρητών υπό την καθοδήγηση επισκόπων και μεγαλοϊεραρχών, με την αποδέσμευση τμημάτων για την καταστολή τυχόν επεισοδίων και άλλους χριστιανικούς όχλους κατακλύζουν τις περιοχές που βρίσκονται τα ιερά οικοδομήματα και καλλιτεχνήματα της προγονικής λατρείας και υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ανήμπορων και αιφνιδιασμένων πολυθεϊστών τα λεηλατούν και τα καταστρέφουν. Ήταν τέτοια η παραληρηματική υστερία τους που σφάζονται και μεταξύ τους για θρησκευτικές διαφορές.

              Το επίσημο συναξάρι των Αγίων Μυρίων της ερήμου στη Νιτρία, (εορτή 10/7) είναι αποκαλυπτικό: «Βιογραφία. Οι Άγιοι Μύριοι (10.000) Όσιοι της Νιτρίας θανατώθηκαν με φωτιά από τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο, επειδή αντιπαθούσε τον Ισίδωρο τον Πρεσβύτερο. Οι Άγιοι αυτοί ασκητές, κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές και καλύβες της Νιτρίας της Αιγύπτου, και κύριο έργο τους ήταν η τήρηση των εντολών του Θεού. Ζούσαν με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές και ήταν γύρω στις 10.000 στον αριθμό. Επειδή ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος απ' αυτούς, φιλονικούσε με τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο για ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα, που ο Θεόφιλος έφερνε αντίρρηση, γι' αυτό ο Ισίδωρος, έχοντας πίσω του την υποστήριξη των πολλών μοναχών, ήλεγχε τον Θεόφιλο. Τότε ο Θεόφιλος, για να εκδικηθεί τον Ισίδωρο, έστειλε κρυφά δικούς του ανθρώπους και έκαψε ζωντανούς μέσα στις Σκήτες, όλους τους συγκεκριμένους Πατέρες»! Ιδού τα χάλια τους. Πως να γλυτώσουν οι Έλληνες Εθνικοί και ο πολιτισμός!

                 Με μοναδικό τους έγκλημα ότι παρέμεναν πιστοί στην πατρώα θρησκεία «Ελληνίζοντες», και «φιλοσοφούντες» χιλιάδες σύρονται αλυσοδεμένοι στα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας· τα σφαγεία της Σκυθοπόλεως (πρώην Βεθσάν, ΒΔ. της Παλαιστίνης [Ισραήλ])· εκεί τους εξαφανίζουν οριστικά. Κανείς δεν επέστρεψε! Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος περιγράφει: «…. και από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στην Σκυθόπολη, μια απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων».

                Ο χριστιανός χρονογράφος Σωζόμενος, περιγράφοντας τους διωγμούς των Ελλήνων από τους χριστιανούς όλα αυτά τα χρόνια, αναφέρει: «Των Ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν (εκτελέστηκαν) οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους εσθήτι δε εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος», (δολοφονούσαν και όσους απλά έτυχε να φορούν το φιλοσοφικό ένδυμα [εσθήτα]).

                Στον Άθω (Άγιο Όρος ), το +325 καταστρέφονται από τον Μ. Κων/νο οι ναοί του Αθώου Διός και διαλύονται οι γυναικείες θρησκευτικές σχολές που λειτουργούσαν προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος. Με το οικοδομικό υλικό ξεκινά η ανέγερση των σημερινών μονών και καθιερώνεται το άβατο στις γυναίκες. Στη Σαμοθράκη· ολική καταστροφή από τα τάγματα των φανατισμένων «διωγμητών» που αποβιβάσθηκαν στο νησί, καταργούνται βίαια τα πανάρχαια Καβείρια μυστήρια.

                Στην Κύπρο οι Άγιοι Επιφάνειος (εορτή 12/5) και Τύχων (16/6) μαζί με κάποιον Νικόλαο παλεύουν και αυτοί με τους δαίμονες των ιερών. Ο Μ. Θεοδόσιος τους καλύπτει εν λευκώ: «ει τις τώι πατρί Επιφανείωι ουχ υπακούσει, εξέρχεσθαι της νήσου». Όποιος δηλαδή δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο (αυτόν την ίδια ημέρα χειροτονήθηκε ….τρεις φορές [Διάκονος, Πρεσβύτερος, Επίσκοπος]), να φύγει από το νησί! Μετά από αυτό δεν έμεινε τίποτα όρθιο στην Κύπρο. Τα συναξάρια τους είναι διαφωτιστικά: «…….ο Άγιος Τύχων κατέστρεψε πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς και στη θέση τους ύψωσε χριστιανικούς. Ήχος γ ’.Η Παρθένος σήμερον Εν ασκήσει Άγιε, θεοφιλεί διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, εξ ύψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρείν πλάνης, λαούς δε σώζειν, δαίμονας, αποδιώκειν, νόσους ιάσθαι· δια τούτο σε τιμώμεν, ως Θεού φίλον, Τύχων μακάριε».

                 Ο άγιος της κοπτικής εκκλησίας (μονοφυσίτες) Σανούτιος, από τους πρωταγωνιστές του αφανισμού της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, με τους συρφετούς του για ολόκληρες δεκαετίες ισοπεδώνει την Αίγυπτο. Σε ηλικία 118(!) ετών λεηλατεί και καταστρέφει στη Θηβαΐδα έναν ακόμα ειδωλολατρικό ναό.

                 Ο Άγιος Πορφύριος (εορτή 26/2) ταξιδεύει με αποστολή στην Κων/πολη. Με τη βοήθεια του Ιωάννη. Χρυσοστόμου και της θεομανούς Ευδοξίας εξασφαλίζει διάταγμα και στρατιωτικά τμήματα από τον Αρκάδιο για την καταστροφή των ναών στη Γάζα. Μέσα σε 15 ημέρες ισοπεδώνει, και τους 7 περικαλείς ναούς της περιοχής. Όλα τα αγάλματα και έργα τέχνης, οι δημόσιες και ιδιωτικές  βιβλιοθήκες έπεσαν θύμα του. Όταν κατεδάφιζε και τον 8ο, τον ξακουστό ναό του Διός (Μαρνείον), γεμάτος υπερηφάνεια δήλωνε την ώρα που χρησιμοποιούσε τα ιερά μάρμαρα από το άδυτο του ναού για την πλακόστρωση του δρόμου: «Για να πατούν όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και γυναίκες και γουρούνια και άλλα ζώα»! (Μάρκος Διάκονος, «Βίοι Πορφυρίου»). Μάλιστα! Ο Άγιος προφανώς από ευγνωμοσύνη στην αυτοκράτειρα και για τα 1000 χρυσά νομίσματα που του έβαλε στην τσέπη  όταν αναχωρούσε από την πρωτεύουσα  έχτισε την «Ευδοξιανή» πάνω στα ερείπια του Μαρνείου.

                 Το 395 ο εκχριστιανισμένος άγριος πολέμαρχος Αλάριχος κινείται απειλητικά προς την Κων/πολη. Ο ραδιούργος Ρουφίνος έντεχνα διοχετεύει τους βαρβάρους του Αλάριχου νότια προς την κυρίως Ελλάδα, αφού τους διαμηνύει για τους μυθώδεις τάχα θησαυρούς που βρίσκονται κρυμμένοι μέσα στα Ελληνικά ιερά! Αυτό ήταν! Η Ελλάς απροστάτευτη και αφοπλισμένη πλιατσικολογείται  και ανασκάπτεται από τις ορδές των αγριοχριστιανών Βησιγότθων που τους ακολουθούν οι επίσκοποι και μοναχοί τους. Επί τρία χρόνια λεηλατούσαν τη χώρα και την ερήμωναν, ενώ χιλιάδες Ελλήνων οδηγήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, για να αποσβέσουν τα έξοδά τους. Το απρόσμενο ήταν πως στρατεύματα από τη Δύση υπό τον Στηλίχωνα, με την αθρόα εθελοντική συμμετοχή των Ελλήνων της Πελοποννήσου  ήταν που εκδίωξαν τον Αλάριχο από την Ελλάδα, ενώ το Βυζαντινό κράτος αδιαφορούσε για την τύχη της. Μάλιστα σε ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του τον διόρισαν και έπαρχο του Ιλλυρικού!

                  Ο Αρκάδιος υποχείριο της θεοκρατικής αυλής του και του Χρυσοστόμου, εκδίδει το ακόμα ειδεχθές διάταγμα (16. 10. 16. [10/7/399]. «Θεοδοσιανός Κωδικας»), το ολέθριο «Ες έδαφος φέρειν», που απαιτεί όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί που τυχόν στέκουν ακόμα όρθιοι να ισοπεδωθούν. Πάνω στα θεμέλια των κατεστραμμένων Ελληνικών ναών και με τα δομικά υλικά τους χτίζουν χριστιανικές εκκλησίες. Ότι περισσεύει χρησιμοποιείται στην κατασκευή δημόσιων έργων είτε ασβεστοποιείται! Ήταν τέτοιο το μέγεθος της μανίας και του φανατισμού, αλλά και της συμφοράς που χτύπησε ξαφνικά τον Ελληνικό κόσμο, που όχι μόνο τα γκρέμιζαν και έσπαγαν τα αγάλματα επί του εδάφους με σφυριά και λοιπά εργαλεία, αλλά σε πολλές περιοχές λειτουργούσαν ασβεστοκάμινα μετατρέποντας τα αθάνατα μνημεία της τέχνης και του πολιτισμού σε ασβεστοπολτό! Μήπως κανένας νέος τρισκατάρατος Ιουλιανός τα ξανασηκώσει!

                 Το +401 με εντολή του Χρυσοστόμου ισοπεδώνεται ο ναός της θεάς Αρτέμιδος στην Έφεσο (ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου), το μεγαλοπρεπές Αρτεμίσιον, με τους 127 κίονες που το ύψος του καθενός ήταν 19 μέτρα, (όσο πενταόροφης πολυκατοικίας)! «Ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον Θεού συνέλεξε και κατά των ειδωλικών έπεμψε ιερών …» (Θεοδώρητος επίσκοπος και εκκλησιαστικός συγγραφέας). Τελικά επάνω στα ερείπια του Ελληνικού ναού έκτισαν μοναστήρι της Παναγίας. Αντίστοιχες εξτρεμιστικές αποστολές εξέπεμψε ο Χρυσόστομος με έμμισθους ζηλωτές στις περιοχές Τύρου και Φοινίκης μόλις πληροφορήθηκε πως εκεί υπήρχαν ακόμα ναοί των ειδώλων. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο!

                Ο Κύριλλος Επίσκοπος Αλεξανδρείας (εορτή 9/6 κ’ 18/1), με τους μισθοφόρους «παραβολάνους» του έγδαρε, διαμέλισε και έψησε τα κομμάτια της Ελληνίδας φιλοσόφου αστρονόμου και μαθηματικού Υπατίας, (Σωκράτης Σχολαστικός: «Εκκλησιαστική Ιστορία» 7. 15, Μαλάλας: «Χρονογραφία», [Λόγος Δ’, 359. 8], και Λεξ. Σούδας). «Επίτέλους, επιτέλους πέθανε αυτός ο κακός άνθρωπος. Η αποβίωσή του θα δώσει χαρά σε όλους τους ζωντανούς, αλλά έφερε σίγουρα θλίψη στους νεκρούς», (Απόκρυφη επιστολή προς πατέρα Θεοδώρητο μετά την κοίμηση του αγίου.)!

              Για να αντιληφθούμε τι είχε να αντιμετωπίσει ο αιφνιδιασμένος Εθνικός κόσμος αναφέρουμε πως έδικτο του +392 («Θεοδοσιανός Κώδιξ», 16. 10. 12), ορίζει έγκλημα και πράξη προδοσίας κατά του ιδίου του αυτοκράτορα, όχι μόνο την απόδοση τιμών στα «είδωλα» με το κάψιμο λιβανιού, αλλά θεωρεί συνυπαίτιους με τις ίδιες κυρώσεις και τους άτυχους ιδιοκτήτες των γειτονικών κτημάτων ως εκεί που «μολύνει» η οσμή του θυμιάματος! Ας απαντήσουν γι΄αυτά οι ψυχίατροι. (Αργότερα ο χριστιανισμός υιοθέτησε και το ειδωλολατρικό λιβάνι στις ιεροπραξίες του).