Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

….και αλοίμονο σε αυτούς που δεν το συνειδητοποιούν.

    Αναφέρομαι στην κατάσταση της Ενωμένης Ευρώπης, ή όπως αλλοιώς θέλουν να λέγεται.

    Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και με τις τόσες καταστροφές που έγιναν από τους ΝΑΖΙ και όχι μόνο, δημιουργήθηκε μία νέα ευρωπα’ι’κή κατάσταση, που όλοι γνωρίζουμε ( Ανατολικό – Δυτικό μπλόκ κτλ ). Όταν άρχισαν να θεραπεύονται οι ουλές του πολέμου, από την Γαλλία (ΝΤΕ ΓΚΩΛ) άρχισε δειλά – δειλά να προωθείται μια καινούρια ιδέα, η ιδέα της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Η χώρα μας, ήταν από τις πρώτες ( Κ.ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ) που πίστεψε σε αυτή την αναγκαιότητα, γιατί τί είναι καλύτερο από το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΔΥΝΑΤΟΙ ? Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη ήταν ο φτωχός συγγενής μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ. Κανείς δεν της έδινε και μεγάλη σημασία, και τα κράτη της λειτουργούσαν σαν Αμερικάνικα παραρτήματα, και εφάρμοζαν το ‘’ό τι έχετε ευχαρίστηση’’.

    Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες διαφοροποιήθηκαν, το σύνθημα της Ενωμένης Ευρώπης άρχισε να υλοποιείται σταδιακά σε διάφορους τομείς και μεταξύ ομάδων κρατών της ίδιας περίπου οικονομικής ισχύος ( τελωνειακή ένωση, κοινότητα άνθρακος και χάλυβος, σύμφωνο BENELUX και άλλα.) Όλοι μας τα θυμόμαστε, ή τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι από εμάς.

    Για να μη σας κουράζω, σε συνάρτηση και με την κατάρρευση της Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ, δημιουργήθηκε η Ευρωπα’ι’κή Οικονομική Κοινότητα ( ΕΟΚ). Στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε Ευρωπαί΄κή Ένωση, μια καθαρά ‘’φτιαχτή’’ πολιτικοοικονομική ένωση. Όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι που συμμετείχαν, πανηγύρισαν, γιατί είχαν την εντύπωση ότι συμμετείχαν σε μια νέα οικονομική  υπερδύναμη. Και έτσι φαινόταν στην αρχή. Υπήρχε κάποιος σκεπτικισμός από μερικούς, αλλα οι εξελίξεις ήταν γρήγορες και θεαματικές. Να και το κοινό μας νόμισμα, το ΕΥΡΩ.

    Δεν έχω σκοπό να αναφέρω τα τερτίπια που σκαρφίστηκαν οι επίσημες κυβερνήσεις για να δεχτούν οι ‘’άρχοντες’’ να υιοθετήσουν το ΕΥΡΩ σαν επίσημο νόμισμα. Αυτά τα διαβάζουμε οπουδήποτε. Μαγειρέματα, αλλοιώσεις στοιχείων κτλ. Μπήκαμε όλοι, ‘’πλήν Λακεδαιμονίων’’ Στην περίπτωσή μας, Λακεδαιμόνιοι ήταν η Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ και κάποιες άλλες μικρότερες χώρες, αλλα με ισχυρή οικονομία.

    Είχε δημιουργηθεί εν τω μεταξύ και το Ευρωπαί΄κό Κοινοβούλιο, με αναλογική συμμετοχή Ευρωβουλευτών από όλες τις χώρες.

Να και ο Πρόεδρος της ΕΕ.

Να και το Ευρωπαί΄κό Δίκαιο.

Να και το νέο Σύνταγμα της ΕΕ.

 Ώπα, εδώ άρχισαν τα παρατράγουδα. Το Σύνταγμα αυτό δεν εγκρίνεται από το σύνολο των μελών. Χρειάζονται και εκεί να γίνουν μαγειρέματα από τις κυβερνήσεις, όπως βολεύει για να εγκριθεί, είτε μέσω Βουλής είτε μέσω δημοψηφισμάτων. Έτσι άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί, γιατί επιχειρήθηκε να χτιστεί ουρανοξύστης σε θεμέλια που σήκωναν μόνο πολυκατοικία.

    Οι ιδεολογικοί σκοποί της ΕΕ, μπήκαν στο περιθώριο, και την θέση τους πήρε ο Μαμμωνάς. Τον γνωρίζετε τον κύριο…

    Μία Ενωμένη Ευρώπη, σαν ένα κράτος, έπρεπε να έχει μερικά απαραίτητα συστατικά. Κυβέρνηση ενιαία , Ταμείο ενιαίο, Υπουργεία ή φορείς ενιαίους, όλα όσα τέλος πάντων, είναι χαρακτηριστικά ενός κράτους, ευνομούμενου ή όχι. Τι έγινε λοιπόν για αυτό ?

Φυσικά και οι ισχυρότεροι της ΕΕ γνώριζαν πως λειτουργεί ένα κράτος. Τα θέσπισαν όλα αυτά, χωρίς όμως να δώσουν πραγματική ενωτική ισχύ σε κανένα. Και κυρίως, στον οικονομικό τομέα.

    Σε ένα κράτος η κυβέρνηση έχει υποχρέωση για την ισομερή και ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των περιοχών της, εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα κονδύλια, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, και χορηγώντας τα αναλόγως. Αντικειμενικός σκοπός, είναι η ομοιόμορφη ανάπτυξη και το ενιαίο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

    Είδε κανένας τέτοιες ενέργειες από την ΕΕ ? Κάποια ‘’πακέτα στήριξης’’ δόθηκαν γενικώς, που παρά τις αρχικές προδιαγραφές τους, κατέληξαν στο ‘’πάρτε τα και κάντε τα ό τι θέλετε, αρκεί να μας φέρετε αποδείξεις για το ταμείο’’.

    Όλα αυτά είναι γνωστά, και είναι έτσι, ή κάπως έτσι. Και αυτό το λέω, γιατι δεν είμαι επιστήμονας σε θέματα Ευρωπαί΄κής Ένωσης, αλλα πιστεύω ότι διαθέτω το μίνιμουμ της λογικής.

   Αυτό λοιπόν το μίνιμουμ λογικής, μου δημιούργησε από καιρό κάποιες σκέψεις, και με οδήγησε σε κάποια συμπεράσματα.

    Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, ήταν αντίπαλοι σε δύο Παγκοσμίους πολέμους, μέσα στον 20^ο Αιώνα.

    Οι Πολωνοί, δεν θέλουν να δούν ούτε ζωγραφιστό Γερμανό, μετά τον Β΄ΠΠ, εξ αιτίας των όσων υπέστησαν.

    Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, έχουν εμπόλεμη αντιπαλότητα εδώ και αιώνες. Πρώτη φορά ήταν στο ίδιο στρατόπεδο, αναγκαστικά, κατά τον Α΄ΠΠ.

    Οι Ισπανοί με τους Γάλλους, έχουν μακρά ιστορία πολέμων.

    Οι Ιταλοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών κατά τον Β΄ΠΠ, αλλα κανείς δεν το θυμάται πιά.

    Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί, αν μπορούσαν, θα ‘’σφαζόταν’’ μεταξύ τους από την πολλή αγάπη.

    Αυτά και πολλά παρόμοια, δεν τα λέω εγώ, αλλα η ΙΣΤΟΡΙΑ.

    Ας δούμε και άλλες διαφορές.

    Κάθε λαός, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, που οι άλλοι δεν τις δέχονται και τις αποδοκιμάζουν.

    Είναι δυνατόν να συμβιβαστεί το αυθόρμητο και ενθουσιώδες των λαών της Μεσογείου ( Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, και ολίγον Γάλλοι ) με την απόλυτα υπολογιστική και ‘’κρυόκολη’’ ψυχοσύνθεση των Γερμανών και των άλλων Βορειοευρωπαίων ?

Και πόσες άλλες διαφορές που ο καθένας μπορεί να αναλογισθεί.

    Με αυτά τα δεδομένα, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ενωμένη Ευρώπη φαντάζει ουτοπία, και υλικό για μελέτη από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

    Είδαμε, τις διακυμάνσεις της ιστορίας. Όταν η πρόοδος έφτανε στο ΖΕΝΙΘ, εκδηλωνόταν  ηγεμονικές τάσεις από λαούς που νόμιζαν ότι τους ανήκει η παγκόσμια Ηγεμονία.

Είδαμε τους Γάλλους του Ναπολέοντα, τους Ρώσσους του Στάλιν, τους Γερμανούς του Κά’ι’ζερ την μια, του Χίτλερ την άλλη, τους Ιταλούς του Μουσολίνι και τόσες άλλες περιπτώσεις. Τι επακολούθησε ?

Πόλεμος, με αμέτρητα θύματα και καταστροφές και τελικά με κανένα νικητή από τους υποψήφιους ηγεμόνες. Και μετά, ξανά από την αρχή, να φτιάξουμε όσα καταστράφηκαν, να επουλώσουμε πληγές. Μέχρι τον επόμενο πόλεμο… Και ούτω καθ’ εξής.

    Πίσω όμως από όλους αυτούς τους πολέμους, υπήρχε πάντα ο κοινός παρονομαστής, ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Ακόμη και πρίν από τον Β΄ΠΠ, αυτό είχε γίνει κατανοητό από τους έχοντες και κατέχοντες, και για το λόγο αυτό μετά τον πόλεμο, το τροπάρι άλλαξε.

    Δεν μπορούσαμε να λέμε πλέον ‘’παγκόσμια ηγεμονία’’ αλλά μπορούσαμε να λέμε ‘’ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ’’. Βέβαια, αυτό είχε διαφορετικές ερμηνείες, μερικές από τις οποίες είναι απολύτως θελκτικές.

    Πώς όμως φανταζόταν την παγκοσμιοποίηση οι εμπνευστές της ? Μα, φυσικά, όλοι μαζί, όλοι ίδιοι, αλλα με την δική μας ηγεμονία και διακυβέρνηση. Και μέχρι να γίνει αυτό, ‘’σκάρωναν’’ κάποιους μικρούς πολέμους, είτε για να ξεφορτωθούν ενοχλητικές ηγεσίες, είτε για εκτόνωση του πολεμικού τους μένους ( ΒΙΕΤΝΑΜ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΦΟΚΛΑΝΤ, ΓΡΑΝΑΔΑ, ΙΡΑΚ, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, κτλ) Άλλοτε πάλι υπέθαλπαν αντικαθεστωτικές ομάδες, ενισχύοντας και χρηματοδοτόντας τις ασύδοτα και ασύστολα. Να λοιπόν και τα επαναστατικά κινήματα, που την επιτυχία τους την χρωστούν σε αυτούς που τα υπέθαλψαν.

    Κύριος εκφραστής της παγκόσμιας κυριαρχίας, και πάλι ήταν ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Μέσω αυτού, επιδιώχθηκε και επιδιώκεται η παγκόσμια ηγεμονία. Όλα αυτά περι μυστικών λεσχών οικονομικών συμφερόντων κτλ, δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Οι λαοί, στο σύνολό τους, είναι αφελείς και πιστεύουν τα ‘’χρυσωμένα χάπια΄΄ που τους πλασάρουν οι κυβερνήσεις τους, που μία – μία υποκύπτουν, θέλοντας και μη, στο επικείμενο και επαπειλούμενο ‘’οικονομικό θαύμα’’. Και ποιοι είναι πλέον οι οικονομικοί κολοσσοί σήμερα ?

    Παραμένουν οι ΗΠΑ, ανέρχεται αλματωδώς η ΡΩΣΣΙΑ, η ΚΙΝΑ έγινε ήδη παγκόσμια οικονομική δύναμη έστω και με το καθεστώς που έχει, η ΙΝΔΙΑ καλά κρατεί, και να και η ΓΕΡΜΑΝΙΑ που δημιουργεί το Δ΄ΡΑΙΧ.

    Δεν είναι τυχαίο όμως, πως οι λαοί των χωρών αυτών δεν ευημερούν, πλήν ίσως της Γερμανίας ( ας μας το πούν οι ίδιοι )

    Πού μπαίνουν τώρα τα διδάγματα της ιστορίας ? Μα είναι πολύ απλό. Ήδη, στην Ευρώπη, άρχισαν οι παρενέργειες. Οι λαοί, έχουν αρχίσει να αντιδρούν σε αυτή την οικονομική κυριαρχία των ολίγων, και την δική τους εξαθλίωση. Παραδείγματα, η ΙΡΛΑΝΔΙΑ, η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, η ΙΣΠΑΝΙΑ και εμείς. Και ακολουθεί σύντομα η ΙΤΑΛΙΑ και πάει λέγοντας. Και η αντίδραση προβλέπεται να κορυφωθεί, χωρίς πλέον να αποκλείονται βίαιες αντιδράσεις και όχι μόνο διαμαρτυρίες, ψηφίσματα, διαδηλώσεις και πορείες. Το πεπρωμένο της Ενωμένης Ευρώπης, είναι η διάλυση, και η επιστροφή στα παραδοσιακά νομίσματα των χωρών. Η ‘’κόλλα’’ που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν καλής ποιότητας, για τόσο μεγάλο επιχείρημα.

    Όπως έλεγαν και παλιά, ‘’ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ’’ και το πεπρωμένο της Ευρώπης είναι η επιστροφή στα ανεξάρτητα κράτη και στα εθνικά τους νομίσματα. Πιθανό να είμαστε οι πρώτοι, δεν ξέρω. Ας σκεφτούμε λίγο, ποιοί το θεωρούν αυτό κακό ?

  Το 20% των Ελλήνων που είναι άνεργοι ?

  Το 50% που τώρα πια είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας ?

  Το 25% που τώρα τα ‘’κουτσοβολεύουν ‘’ ?

  Μήπως στην πραγματικότητα, είναι το υπόλοιπο 5% που αποτελείται από ‘’ έχοντες και κατέχοντες ‘’ όπως επικράτησε να λέγονται ( το πλείστο των πολιτικών, δημοσιογράφων, τραπεζιτών και λοιπών αχρήστων στην παραγωγική παρουσία )

    Γιαυτό λοιπόν, ας έρθει πίσω η δραχμή με τα συνεπακόλουθά της, όποια και να είναι, τώρα, σε δυό χρόνια ή σε πέντε. Το ίδιο κάνει. Οι εργατικοί θα επιβιώσουν. Οι τεμπέληδες και καιροσκόποι, άς ψοφήσουν.

Ανδρέας Μελεζιάδης

Συνταγματάρχης εν αποστρατεία ( μόνον )

ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ  ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Σας είχα πεί, ότι με τον πιστό ακόλουθό μου Σάντσο Πάντσα μένω στο Πανδοχείο της Χαμένης Ελπίδας. Ποτέ όμως δεν σας έγραψα για αυτό, και είναι καιρός να σας πώ δυό λόγια.

Το πανδοχείο είναι πολύ μεγάλο, και διαμένουν εξακολουθητικά πάρα πολλοί , μερικοί από τους οποίους είναι και αναγνωρίσιμοι ( όχι ‘’επώνυμοι’’). Αν σας πώ τους συγκατοίκους μου, θα πάθετε πλάκα.

Συγκάτοικοί μου στο πανδοχείο είναι οι κ.κ Πανέμορφος, Καρανδρέου και Παπαμαλής με τις οικογένειές τους , Δημητροτάκης, Παπαβαλέ, Ρουμπινοπούλου, Σαμαράκος, Βενιζέλογλου, Καρακωνσταντίνου, Ξεκόκκαλης, Βαρδινοπέτρος, Βουλγαράκος, Λομβάρδος, Ρουσσογιός, Μπακοπέτρου, Τσίπιρας, Κουλουρτζής, Τσοχομπιλιάρδος, Καραντωνίου, Μπόμποτας, Λαμπεράκης, Λάστης, Εμφιαλωτής, Διαβολόπουλος, Ευγενόπουλος και το συνάφι του,και άλλοι πολλοί. Φυσικά, δεν μένουν σε απλά δωματιάκια σαν το δικό μου, αλλα σε λίγο μεγαλύτερα, για να χωράει και το σκυλολόι ( συγγνώμη, η ‘’ακολουθία’’ ) τους.

Προχτές, ο διευθυντής του πανδοχείου, για τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, πρότεινε το βράδυ να γευματίσουμε όλοι μαζί ,για να γνωριστούμε και να διασκεδάσουμε λιγάκι.

Κανείς δεν είχε αντίρρηση, και ο πανδοχέας συνεννοήθηκε με τον κ. Καρανδρέου, ο οποίος είχε οικογενειακή εμπειρία σε τέτοια θέματα, να κάνει εκείνος τα  απαραίτητα με ένα κέτεριγκ, νομίζω το ‘’ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΝΕΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ’’ ή κάτι παρόμοιο. Το βράδυ λοιπόν, απλώθηκε ένας απερίγραπτος μπουφές, που είχε ‘’και του πουλιού το γάλα’’. Τι να λέμε τώρα….

Για να έχουμε και καλές σχέσεις με τους γειτόνους, που μέχρι τότε ξήλωναν τον φράκτη του πανδοχείου, τους κάλεσαν και αυτούς. Μόνο που έπρεπε να δώσουν το όνομά τους στην πόρτα. Το τι …όκο, …ίλι, ….άβα, …όφσκι κτλ κτλ μαζεύτηκε, ήταν απερίγραπτο. Σκοτείνιασε ο κόσμος.

Πήγαμε στον μπουφέ να πάρουμε το πιάτο μας. Άντε καλά. Ο διευθυντής είχε φροντίσει για τα πιάτα των ‘’αναγνωρίσιμων’’  συγκατοίκων μου, με ιδιαίτερη προσοχή βέβαια. Εγώ και κάποιοι άλλοι, προλάβαμε να πάρουμε έναν κεφτέ και λίγο ψωμί. Τα υπόλοιπα ? Ξέρετε φαντάζομαι εκείνα τα κόκκινα αφρικανικά μυρμήγκια που στο πέρασμά τους αφήνουν μόνο ξερή γή. Έ, λοιπόν, πέρασαν από το μπουφέ. Ο μόνος που το φχαριστήθηκε, ήταν ο Ροσινάντης, που ‘’πλάκωσε’’ τα λουλούδια από τη διακόσμηση και την ‘’τήλωσε’’.

Με αυτά και αυτά, το βράδυ πέρασε. Στη τηλεόραση, διαπιστώσαμε ακόμη μια φορά, το πόσο προσπαθούν οι Έλληνες να είναι σε καλή φυσική κατάσταση, αφού το απόγευμα έκλεισαν οι δρόμοι, για να μπορέσουν να κάνουν τον περίπατό τους και να παίξουν στους δρόμους της πόλης. Και για να μην τους ενοχλήσει κανένας, είχε γύρω – γύρω αστυνομικούς που τους προστάτευαν από τις γάτες και τα σκυλιά που κυκλοφορούσαν ελεύθερα.

Την άλλη μέρα, πρωί – πρωί, ο ταμίας του πανδοχείου, ο κ. Ρεφενές, σε συνεργασία με τους κ.κ Καρακωνσταντίνου και Βενιζέλογλου, μας έφερε αναλυτικό λογαριασμό για την προηγουμένη. Έτσι είχαμε συμφωνήσει. Και με απόλυτη δικαιοσύνη, σύμφωνα με τα κριτήριά τους, τον μοίρασε εξ ίσου σε όλους μας. Άρχισαν οι γκρίνιες από μερικούς, επειδή δεν έφαγαν καλά και ο λογαριασμός φαινόταν υπέρογκος. Δεν είχαμε άλλη λύση, παρά να μαζευτούμε για να το συζητήσουμε. Έτσι και έγινε.

Αφού τέθηκε το θέμα από τον εκπρόσωπο του κέτεριγκ που ήθελε τα λεφτά ‘’του’’, άρχισαν να γίνονται δηλώσεις από τους συμμετέχοντες. Πρώτος, μίλησε ο κ. Καρανδρέου, που θεώρησε ότι το πρόβλημα δεν είναι σοβαρό, γιατί ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Και μάλιστα, για να το αποδείξει έψαξε για το πορτοφόλι του, αλλα το είχε ξεχάσει στη Σουηδία ή την Αμερική, όπως απολογήθηκε μετά.

Ακολούθησε ο κ. Πανέμορφος, τον οποίο το προηγούμενο βράδυ έβλεπα παραπέρα να καταβροχθίζει ‘’γατοκεφαλές’’ τους αστακούς, και με την ευγλωτία που τον χαρακτήριζε, μας είπε ότι αφού ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ , μαζί έπρεπε και να πληρώσουμε. Αφού τα είπε αυτά, παρήγγειλε από τον σερβιτόρο να του φέρει 5 γιαούρτια και καινούρια καρέκλα, γιατί αυτή που καθόταν, έσπασε.

Τον λόγο πήρε ο κ. Σαμαράκος, που προσπάθησε να μας πείσει ότι φταίει ο κ. Καρανδρέου που μας είπε ότι ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και ξεθαρέψαμε. Εκείνος ήξερε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, αλλα τι να έκανε ? Να μην ερχόταν στο τσιμπούσι ?

Αμέσως πήρε το λόγο ο κ. Μαυροτζαφέρης, και είπε ότι κακώς ο διευθυντής προσκάλεσε τους γείτονες, επειδή εκείνοι έφαγαν τα περισσότερα, μέχρι και τον αγλέορα.

Οι κ.κ Ρουμπινοπούλου, Άλαλος, Ρουσσογιός, Τσοχομπιλιάρδος και μερικοί ακόμα, δεν έλεγαν κουβέντα. Απλώς ζήτησαν σόδα από τον σερβιτόρο, ενώ ο κ. Τσοχομπιλιάρδος ακόμα είχε λίγο χαβιάρι στα χείλια του.

Ο κ. Βενιζέλογλου άρχισε να λέει κάτι ακαταλαβίστικα, για οικονομικές θεωρίες του Adams σε συνάρτηση με το νομικό δίκαιο της Παταγωνίας. Μας έφαγε 3 ώρες, χωρίς να πεί τίποτα στην ουσία.

Η κ. Παπαβαλέ, άρχισε να αναπτύσσει τις θεωρίες της, ότι μόνο αυτοί που μένουν στις σουίτες του πανδοχείου πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό, γιατί μόνο αυτοί έχουν λεφτά. Όταν τα έλεγε αυτά, κάποιοι που έμεναν στις σουίτες, ανθυπομειδιούσαν ειρωνικά.

Οι κ.κ Ξεκόκκαλης και Βαρδινοπέτρος, ισχυρίστηκαν ότι αφού τους κάλεσαν δεν πρέπει να πληρώσουν τίποτα.

Ο κ. Ευγενόπουλος, εκπροσωπόντας και τους υπόλοιπους του συναφιού του, μας είπε ότι πρέπει πάσει θυσία να πληρώσουμε εμείς το κέτεριγκ, γιατί έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ‘’συνεργασία’’, να κάνουμε και άλλα τσιμπούσια για να έχουμε να φάμε. ( Εδώ θυμήθηκα τον κεφτέ που πρόλαβα…)

Εντύπωση προκαλούσε το γεγονός ότι οι κ.κ Παπαμαλής και Κουλουρτζής δεν έβγαζαν μιλιά, λες και δεν τους απασχολούσε το θέμα. Ειδικά, ο κ. Παπαμαλής έμοιαζε να κοιμάται.

Ο κ. Πλαπούτας, ο μεγάλος δημογέροντας του πανδοχείου, μας είπε ότι εκείνος απλώς βρίσκεται εκεί, γιατί εκεί τον έβαλαν.

Μετά από 5 ώρες δηλώσεων, αντεγκλήσεων και μικροκαυγάδων, συμπέρασμα δεν βγήκε.

Τότε πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος του κέτεριγκ ‘’Διεθνείς Νέοι Τοκογλύφοι’’ και δήλωσε ότι εάν δεν πάρει τα λεφτά του , καθώς και τα έξοδα που έκανε να έρθει, όχι μόνο δεν θα ξανασυνεργασθεί με το πανδοχείο, αλλα και θα κάνει ενέργειες για να το κατασχέσει. Υπόψη ότι ο πανδοχέας του είχε παραχωρήσει για την φιλοξενία, σουίτα.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, όλοι όσων τα ονόματα ανέφερα παραπάνω, και μερικοί ακόμα, δήλωσαν οργισμένοι ότι μετακομίζουν από το πανδοχείο αμέσως και ότι δεν πληρώνουν τίποτα. Πράγματι, σαν να ήταν συνενοημένοι από πρίν, με ένα νεύμα τους οι υποτακτικοί τους που είχαν ήδη φορτωμένα τα πράγματά τους, μετακόμισαν στο ‘’BILDENBERGHOTEL’’. Οι ίδιοι, έφυγαν από την πίσω πόρτα, γιατί την μπροστινή την είχαν κλείσει οι χτεσινοί γείτονες που λέγαμε, επειδή περίμεναν νέο τσιμπούσι.

Μείναμε λοιπόν, αφού διώξαμε τον εκπρόσωπο του κέτεριγκ, μόνο ο πανδοχέας και εμείς που παραπονεθήκαμε για το λογαριασμό. Αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν.

Πρώτο. Να μετακομίσουμε και εμείς από το πανδοχείο, και ας κλείσει. Δεν μπορούσαμε όμως να το κάνουμε, γιατί με τόσα χρόνια που μέναμε, το θεωρούσαμε δικό μας πλέον.

Δεύτερο. Να μας βγάλει καινούριο λογαριασμό ο κ. Ρεφενές, και να πληρώσουμε εμείς. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαμε τόσα λεφτά.

Τρίτο. Να πληρώσουμε το κέτεριγκ με δόσεις, αλλα με τους τόκους που βάζει θα πληρώναμε 10 φορές παραπάνω.

Τέταρτο. Να πάμε να καταλάβουμε το ‘’BILDENBERGHOTEL’’, μέχρι να πληρώσουν τον λογαριασμό αυτοί που έφυγαν. Για αυτό όμως, χρειαζόταν ‘’κομάντος’ που δεν υπήρχαν, αφού το ‘BILDENBERGHOTEL’’ ήταν σε απρόσιτο μέρος.

Έτσι, βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Τι να κάνουμε ? Πήρα το λόγο εγώ, σαν γνήσιος Δον Κιχώτης και πρότεινα να δώσουμε στο κέτεριγκ ‘’ένα κβά τσόκια’’  από αυτά που είχαμε στο υπόγειο του πανδοχείου, να διώξουμε τους γείτονες από την πόρτα και να βάλουμε φύλακα, και να στραφούμε σε ανταγωνιστή του κέτεριγκ για να μας εξυπηρετεί, μέχρι να ξαναρχίσει να λειτουργεί το μαγειρείο του πανδοχείου που ο πανδοχέας το είχε κλείσει, γιατί βολευόταν με τα έτοιμα.

Ότι και να κάναμε από τα παραπάνω, γεγονός θα ήταν ένα και μοναδικό. Με πολύ κόπο, ιδρώτα και προσπάθεια, θα καταφέρναμε να ξαναστήσουμε στα πόδια του το πανδοχείο, και να του αλλάζαμε το όνομα, από πανδοχείο της ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ σε πανδοχειο ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Βράδυασε, και απόφαση δεν πήραμε ακόμα. Μάλλον θα συνεχίσουμε αύριο το πρωί, και ελπίζω καπου να καταλήξουμε. Μάζεψα τον Ροσινάντη που έτρωγε το φράκτη του πανδοχείου, γιατί ο καλός μου ο Σάντσο Πάντσα αποφάσισε να γίνει συνδικαλιστής και δεν δουλεύει σήμερα.

Πάντως, αν δεν πάρουμε γρήγορα απόφαση, μας βλέπω να πεινάμε και να κινδυνεύει ακόμα και ο Ροσινάντης. Όσο για τη Δουλτσινέα, πού όρεξη για τέτοια τώρα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Όλα τα παραπάνω, δεν είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας του Δον Κιχώτη, και έχουν σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις.

Δόν Κιχώτης ( κατά κόσμον, Ανδρέας Μελεζιάδης )

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ''ΚΛΙΝ''

Ηταν κάπου εκεί ,στο 1955, όταν πήγαινα πρώτη Δημοτικού, όταν άρχισε να βγαίνει ένα απορρυπαντικό, το περίφημο ΚΛΙΝ, το οποίο έγραψε ιστορία. Όχι μόνο για την απόδοσή του, αλλα κυρίως γιατί σε κάθε σακουλάκι, είχε μέσα ένα δωράκι για τα παιδιά. Αυτό το δωράκι, ήταν ένα στρατιωτάκι 6-7 εκατοστά ύψος, για το οποίο γινόταν ‘’χαμός’’ μεταξύ μας. Τότε να δείς προθυμία να πάμε στον μπακάλη για ψώνια, αφού σχεδόν βέβαιο ήταν ότι θα πάρουμε ΚΛΙΝ το οποίο στο σπίτι έφτανε ανοικτό. Και μάλιστα, ψαχουλεύαμε το νάυλον λευκό σακουλάκι, για να βρούμε τι είχε μέσα, για να διαλέξουμε. Το παράδειγμα του ΚΛΙΝ, το ακολούθησαν και τα δύο άλλα απορρυπαντικά που κυκλοφορούσαν τότε, το ROL και το TIDE. Το τελευταίο, είχε και τους περίφημους μπλέ και πράσινους κόκκους. Σύμπτωση ? Μόνο που αυτά, υποτίθεται ότι ήταν καλύτερα, και έβγαιναν σε κουτί, οπότε δεν χωρούσε ψάξιμο. Όσο για την τιμή, 3 δρχ το ΚΛΙΝ, 4,5 δρχ το TIDE. Και για όποιον θέλει συγκρίσεις, 50 δρχ το μεροκάματο, 24,5 δρχ το ΓΑΛΟΝΙ η βενζίνη, 26,5 δρχ η ΟΚΑ το λάδι, 7,80 δρχ το ρύζι γλασσέ, 400 δρχ το ενοίκιο, 1,5 δρχ το εισιτήριο και η εφημερίδα και πάει λέγοντας.

Με αυτά τα στρατιωτάκια, το τι παιχνίδι κάναμε πιτσιρίκια, δεν λέγεται. Αλλάζαμε τα ίδια που είχαμε, κάναμε στρατούς και στην αυλή παίζαμε πόλεμο

Καλά, θα μου πείτε τώρα, τι τα θυμήθηκες όλα αυτά, είναι από τον περασμένο αιώνα, παλαιολιθικά. Τι σχέση έχει η σημερινή εποχή ?

Δεν το ήθελα να το θυμηθώ, ρε παιδιά, αλλα κάποιες καταστάσεις, μου έφεραν στο μυαλο αυτά τα περίφημα ‘’στρατιωτάκια του ΚΛΙΝ’’. Και οι καταστάσεις, αφορούσαν την δουλειά που έκανα ( αξιωματικός Στρατού, για όποιον δεν με ξέρει) και κάποιες καταστάσεις που γελοιοποιούσαν ολόκληρο το σύστημα.

Ο πρώτος, και σχεδόν μοναδικός διδάξας, το σημερινό κόμμα που κυβερνά, πιο πολύμορφο, αλλα το ίδιο ΣΟΣΙΑΛΗΣΤΡΙΚΟ με σήμερα. Μόλις αναλάμβανε την κυβέρνηση από τους άλλους ‘’πανάξιους’’, το πρώτο που έκανε, σαν Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ήταν να πάει ο Υπουργός στο κοντινό μπακάλικο, να πάρει από το ‘’στόκ’’ μερικά σακουλάκια του ΚΛΙΝ, να βγάλει από μέσα τα ‘’στρατιωτάκια’’, να τα βαφτίσει ‘’Στρατηγούς’’ και να τα βάλει σε επιλεγμένες θέσεις, ώστε να υπάρχει κοματικός έλεγχος σε όλους τους τομείς.

Αυτά τα στρατιωτάκια, συνήθως είχαν αποστρατευθεί πρίν μερικά χρόνια, και το σύνολο του χρόνου τους τον ξόδευαν σαν πράσινες ορντινάντσες στα γραφεία των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ. Μέγιστο προσόν, η σύζυγος να κάνει καλές πίττες, που αρέσουν στην σύζυγο του Υπουργού ( 1993 και θα τα πούμε εκτενέστερα άλλη φορά…) Και από συνταξιούχοι Ταξίαρχοι, μας προέκυπταν Αντιστράτηγοι σε ενέργεια. Λίγο είναι ? Και να’τοι διοικητές Στρατιάς, χωρίς να ξέρουν τι είναι το Σώμα Στρατού και η Μεραρχία, και να’τοι διοικητές Σωμάτων Στρατού, χωρίς να ξέρουν τι πράγμα είναι οι Μεραρχίες.

Και αυτά τα στρατιωτάκια, μόνο σκοπό ύπαρξης είχαν την δουλική εξυπηρέτηση των αφεντάδων τους . Και από πάνω, ήταν και υπερήφανοι για την… ‘’δικαίωσή’’ τους .

Για να φτάσουμε όμως σε αυτό, είχε προηγηθεί η δημιουργία Κλαδικής πρασινοφρουρών και πρασινορουφιάνων, πρίν το 1981.

Ποιοι έδωσαν ‘’γην και ύδωρ’’ ( που είσαι ρε Σπαρτιάτη Λεωνίδα…) για να συμπεριληφθούν σε αυτή τη ζηλευτή κατηγορία ?

Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν οι ‘’κατιμάδες’’ της κάθε τάξεως ΣΣΕ. Κάποιοι, των οποίων το μέλλον βάσει των ικανοτήτων τους, ήταν προδιαγεγραμμένο. Και άρχισαν να γίνονται οι λίστες των επικινδύνων δεξιών (‘’Α’’), δεξιών απλώς (‘’Β’’), ανεξακριβώτων που για σιγουριά έμπαιναν στην κατηγορία ‘’Β1’’ κτλ κτλ. Ήταν όμως, μετά το 1981, τόσο άσχετοι, που τα καταχωρούσαν σε απόρρητους φακέλους στο 2ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ, με κωδικούς ασφαλείας για να τα βλέπουν μόνο συγκεκριμένοι. Μακάρι να ήξεραν και από κομπιούτερ…. Ουδέν κρυπτόν υπο τον ήλιον, για όποιον θέλει και μπορεί να ψάξει. Είχα την τύχη και ατυχία να υπηρετώ τότε στα κομπιούτερ του ΓΕΣ. Τελεία.

Το σύστημα, απέδωσε. Μόλις κάποιος ικανός αλλα ‘’όχι δικός’’ τους έφτανε στο βαθμό του Συνταγματάρχη, άντε και του Ταξίαρχου, από το Συμβούλιο έπαιρνε το μήνυμα ‘’HOME, SWEET HOME ‘’. Γιατί έβγαινε ο αρχιπρασινοφρουρός και έλεγε ‘’έχω ιδίαν γνώμη’’, άσχετο αν δεν τον είχε δεί ποτέ στη ζωή του. Βέβαια, υπήρχαν και άλλες περιπτώσεις, που μεταφερόταν η ‘’επιθυμία του Υπουργού’’. Όλοι προσοχή… Και οι ‘’μέν’’, φυσικά αλλα και οι ‘‘δε’’. Ωραίο πράμα η καρέκλα και η εξουσία που προέρχεται από αυτήν… Ασχέτως, εάν όλοι τους είχαν στο γραφείο τους στο εμφανέστερο σημείο το εξής.

ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ, ΤΡΙΩΝ ΜΕΜΝΗΣΘΑΙ
ΟΤΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΡΧΕΙ
ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΝ ΑΡΧΕΙ
ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΕΙ ΑΡΧΕΙ.

Αυτά είναι φιλοσοφικές λεπτομέρειες. Φτάσανε στο σημείο, για να ικανοποιήσουνε επιφανείς πρασινορουφιάνους, να θεσμοθετήσουν ανύπαρκτες θέσεις για αυτούς, για να κάτσουν όσο τους βολεύει και μετά να τις καταργήσουν.

Πάντα βέβαια, υπήρχε έξοδος κινδύνου, σε περίπτωση που χάσουμε τις εκλογές. Εάν οι δημοσκοπήσεις κτλ δείχναν αλλαγή κυβερνήσεως, ένα μήνα πριν από τις εκλογές, οι περισσότεροι πρασινορουφιάνοι έφευγαν σε θέσεις εξωτερικού, σε πρεσβείες κατά προτίμηση. Σίγουρη θέση, για 2-3 χρόνια, δεν τους κουνάει κανείς, με βάση τους νόμους. Στο μυαλό τους όμως, υπήρχε πάντα το ‘’Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι’’. Όσο για ξένες γλώσσες, το ‘’χαου αρ γιού’’ ήταν αρκετό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρασινοφρουρού που στάλθηκε να φοιτήσει στην Σχολή Πολέμου της Γερμανίας, χωρίς να γνωρίζει Γερμανικά. Σε ένα μήνα, οι Γερμανοί ζήτησαν την αντικατάστασή του, για αυτό ακριβώς το λόγο. Το έγγραφο των Γερμανών, μεταφράστηκε επισήμως, με την λήξη της Σχολής. Ο εν λόγω, φυσικά αποφοίτησε ευδοκίμως…..

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να τους αναγνωρίσουμε. Ανεξαρτήτως βαθμού, γραφείο λούξ, με όλες τις υπερβολές που κάνει κάποιος που δεν πληρώνει ο ίδιος, στυλ από υπεροπτικό έως προσβλητικό, ιδιαίτερα σε όσους έχουν ανώτερους βαθμούς, ύφος μεταξύ 100 καρδιναλίων και 36 Λουδοβίκων και άλλα τέτοια. Αυτούς λοιπόν έπρεπε να τους αποφεύγει κανείς όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί ήταν αρκετό να τους στραβοκυτάξεις, για να σε ‘’φάει η μαρμάγκα’’.

Και έρχεται τώρα κάποιος και μου λέει. Καλά, μόνο αυτοί τα έκαναν αυτά ? Οι άλλοι ήταν ‘’παναγίτσες’’ ?

Όχι βέβαια, ο αρριβισμός και η υπεροψία, είναι κολλητικές αρρώστειες. Άλλωστε, είπαμε και στην αρχή, το TIDE είχε μπλέ και πράσινους κόκκους. Και οι μπλέ κόκκοι, ήταν εξίσου επικίνδυνοι με τους πράσινους. Ευτυχώς πάντως, που η συντριπτική πλειοψηφία εξακολούθησε να έχει γαλανόλευκη φούντα στο σπαθί της, και να μην την αντικαταστήσει με πράσινη ή μπλέ. Άλλα χρώματα, δεν διαννοούμαι.

Τώρα, μου λέει ακόμα ένας. ‘’Καλά, τόσα απωθημένα έχεις εναντίον τους και τους ‘’στολίζεις’’ έτσι ?’’

Πέστε το όπως θέλετε, ίσως και να είναι έτσι. Αυτό όμως που είναι γεγονός, είναι ότι τα πράγματα ήταν και είναι όπως τα περιγράφω. Και δεν κρύβω τα λόγια μου, αν και αυτό μου έχει κοστίσει στο παρελθόν. Αδιαφορώ.

Και έρχεται και ένας τρίτος, και μου λέει. ‘’Καλά, τώρα που υπάρχουν τόσα προβλήματα, τώρα θυμήθηκες και σύ αυτά τα πράγματα ? Μήπως δεν είναι επίκαιρα ?’’

Όταν ήταν επίκαιρα, τα ήξεραν πολλοί αλλα δεν τολμούσαν να πούν κουβέντα. Μετά από τόσα χρόνια, οι πρασινοφρουροί και πρασινορουφιάνοι, όλα αυτά τα ψεύτικα στρατιωτάκια του ΚΛΙΝ, έφυγαν από την επικαιρότητα. Φυσικά, δεν τολμούν να εμφανισθούν σε συναδέλφους, γιατί θα ήταν επικίνδυνο για την υγεία τους. Μόνο που τον τελευταίο καιρό, κάποιοι νόμισαν ότι όλα είναι ‘’περασμένα – ξεχασμένα’’ και μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Περασμένα ίσως, ξεχασμένα όμως ΠΟΤΕ. Για να γράψω τα παραπάνω, κάποιος από αυτούς με προκάλεσε, διότι με οργίλο και μάγκικο ύφος, μετά από ένα ε-μαιηλ δικό μου προς όλους, θεώρησε ότι προσβλήθηκε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και ο ίδιος προσωπικά. Γούστο του και καπέλο του. Ο καθένας διανύει τον δρόμο του, και το χειρότερο είναι να προσπαθήσει να γυρίσει πίσω.

Ας ξαναγυρίσουν στο καβούκι τους, όλοι αυτοί οι πράσινοι και μπλέ ρουφιάνοι, ας συνεχίσουν να ‘’στήνουν κώλο’’ ( συγγνώμη για την έκφραση, δεν βρήκα πιο αρμόζουσα ) στους προστάτες τους, και ας πάψουν να μας ενοχλούν. Θα έπρεπε να είχαν καταλάβει, αν είχαν στοιχειώδη κρίση, ότι δεν θέλει ούτε να τους ακούει, ούτε να τους βλέπει κανένας από τους υπόλοιπους.

Ούφ, τα έγραψα και ξαλάφρωσα. Πιστέψτε με, ήμουν πολύ ήπιος. Θα επανέλθω, με περισσότερες λεπτομέρειες και στοιχεία, αλλα με άλλο τρόπο. Δόξα τω Θεώ, το αρχείο είναι σχεδόν απεριόριστο.

καλο πασχα

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

( και με την προ του 1821 εννοια )

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ( ΜΚΟ )

Παιδιά, λυπάμαι πάρα πολύ, αλλα οι τύψεις δεν με αφήνουν ούτε να κοιμηθώ, ούτε να φάω, ούτε …. Έτσι, αποφάσισα να εξομολογηθώ δημόσια, για να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου. Αλλα ας τα πάρουμε όλα από την αρχή.

Πρίν από τέσσερα χρόνια, συνάντησα έναν παλιο μου φίλο στο δρόμο, τον Βασιλάκη, όπως τον λέγαμε. Μετά τον εγκάρδιο χαιρετισμό μας, με κάλεσε την επομένη να φάμε μαζί στο σπίτι του, στο Πανόραμα.

Πήρα λοιπόν την σύζυγο, και με το Γκολφάκι ( αυτό είχα τότε..) ανεβήκαμε για το δείπνο.
Φτάνω σε μία αυλόπορτα, που μου θύμιζε πύλη Χολυγουντιανών ταινιών. Αυτόματες κάμερες, αυτόματα ανοίγματα κτλ. Ανοίγει η πόρτα, και μετά από έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο 50-60 μέτρων, φτάνω στο σπίτι του. Μου θύμιζε έπαυλη, κάτι σαν ‘’ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ’’.

Κάποιος κύριος, με περίμενε, και μου υπέδειξε να παρκάρω σε μία θέση στο γκαράζ, μεταξύ ενός ΚΑΓΙΕΝ και μίας ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ. Αυτό και έκανα, και πήγαμε για την είσοδο.
Εκεί μας περίμενε ο Βασιλάκης, με τα καλά του. Ντράπηκα λιγάκι, γιατί φορούσα μεν κοστούμι, αλλα όχι και γραβάτα. Μας υποδέχθηκε θερμά, αυτός και η σύζυγός του ,στην οποία φυσικά έδωσα και το απαραίτητο ‘’ζαρζαβατικό’’, και μετά τις πρώτες συστάσεις γνωριμίας των συζύγων, μπήκαμε μέσα.

Μας οδήγησαν στο ‘’καθιστικό’’ που ήταν μεγαλύτερο από όλο το δικό μου το σπίτι. Για να κάνω και το κουτσομπολιό μου, βασίλευε ο πλούτος αλλα και η κακογουστιά, όπως τουλάχιστον εγώ τα αντιλαμβάνομαι.

Καθήσαμε, και μία ωραιοτάτη νεανίδα ήρθε και μας ρώτησε το κλασσικό ‘’ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ, ΤΙ ΤΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΩ?’’ Αφού μας έφερε αυτό που τέλαμε και είπαμε με τον Βασιλάκη και την σύζυγό του την Ντορίνα τα γνωστά κοινότυπα, ήρθε και η ώρα του φαγητού. Ο Βασιλάκης, φώναξε την Αλίνα (έτσι έλεγαν το ‘’πλάσμα’’) και την ρώτησε σε ποια τραπεζαρία έχει ετοιμάσει το τραπέζι , και εκείνη του είπε ‘’στην γκαλάζια κύριος Μπίλις’’.

Μας οδήγησαν λοιπόν στην τραπεζαρία την ‘’γκαλάζια’’, όπου ήταν στρωμένο ένα τραπέζι για οκτώ άτομα, αλλα με τέσσερα σερβίτσια. Ρώτησα τον Βασιλάκη, εάν περιμένει και άλλους για φαγητό, και μου απάντησε αρνητικά. Ζούσαν εκεί μονο αυτός και η σύζυγός του.

Καθήσαμε, και δύο μικροκαμωμένες με σχιστά μάτια νεαρές, άρχισαν να μας φέρνουν τα διάφορα πιάτα και ποτά.
Για να μη σας κουράζω, ξέρετε τα δείπνα προς τιμή ξένων επισήμων ? Καμία σχέση. Νόμιζα ότι περίμεναν τον Πρίγκηπα της Ουαλλίας με την καμήλα του.

Το δείπνο εξελίχθηκε πολύ ευχάριστα, και στο τέλος του ο Βασιλάκης μου πρότεινε να πάμε στην βιβλιοθήκη ( να μην την περιγράφω και αυτή…) για ένα καφέ και ένα πούρο. Πήγαμε.

Τον Βασιλάκη τον ήξερα από παλιά, καθώς και την οικογένειά του, και ήξερα ότι ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στον ΟΣΕ και γενικώς δεν ήταν και σε καλή οικονομική κατάσταση. Έτσι, δεν κρατήθηκα και τον ρώτησα, πώς τα κατάφερε τόσο καλά στην ζωή του. Υπέθεσα πως η σύζυγός του είχε προίκα, αλλα έκανα λάθος. Να λοιπόν τι μου είπε.

‘’Θυμάσαι τον Γιώργο τον Κουμάση που κάναμε παρέα κάποτε στη ‘’ΡΟΚΑΡΙΑ’’ στο Διοικητήριο ? Έ, αυτός με βόλεψε. Εάν θυμάσαι, ένας θείος του ήταν πολιτικός. Ο Γιώργος λοιπόν, με την βοήθεια και προτροπή του, ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια , και ίδρυσε μία ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, την ‘’Κίνηση για την ανεξαρτησία των Εσκιμώων του Κιλιμάντζαρο’’, και μου ζήτησε να μπώ και εγώ, γιατί δεν τα προλάβαινε όλα. Μου είχε πεί ότι έχει λεφτά η υπόθεση. Τον άκουσα, και τον ακολούθησα. Ήταν ό τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι σήμερα, και την απόδειξη την βλέπεις. Το πόσα χρήματα μας δίνουν κάθε χρόνο, είναι απερίγραπτο. Αρκεί να σου πώ, ότι πρίν από δυό βδομάδες πήραμε 800.000 ευρώ, Κρατική Επιχορήγηση. Από αυτά, τα 250.000 ήταν δικά μου.’’

Απόρησα και τον ρώτησα για τη δραστηριότητα και τα έξοδα της ΜΚΟ τους, γιατί σίγουρα είχαν έξοδα.

‘’Καλά, πλάκα μου κάνεις ?’’ μου λέει. ‘’Κάθε χρόνο, μαζεύουμε γύρω στα 2.000.000 ευρώ επιχορηγήσεις, κυρίως από το Υπουργείο, και τα έξοδά μας δεν ξεπερνούν τις 5.000 ευρώ σε ταχυδρομικά και τηλεφωνήματα.’’

Κάπου εκεί τέλειωσε η επίσκεψη και φύγαμε. Από την άλλη μέρα το πρωί, οι σκέψεις άρχισαν να με τριβελίζουν. Μέχρι εκείνη την στιγμή, ήμουν ένας απλός συνταξιούχος, έντιμος σε όλες τις συναλλαγές μου. Και τι είχα καταφέρει ? Έμενα σε διαμέρισμα 85 τμ, είχα αυτοκίνητο Γκολφάκι του 1993, εξοχικό δεν είχα, δυό παιδιά ουσιαστικά άνεργα που προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα, και γενικά η κατάσταση ήταν ‘’γάμησέ τα και άφησέ τα’’ που λένε. Άρχισα λοιπόν να ‘’ψάχνομαι’’.

Εντόπισα έναν δεύτερο ξάδελφό μου, τον Τόλη, που πολύ με εκτιμούσε στο παρελθόν, και που ήξερα ότι ασχολείται και με την πολιτική. Ανακάλυψα το τηλέφωνό του, τον πήρα και κλείσαμε ραντεβού. Αποδείχθηκε η πιο σωστή μου ενέργεια.

Συναντηθήκαμε, και αρχίσαμε να μιλάμε ‘’περι ανέμων και υδάτων’’. Με τρόπο, ξεκίνησα την συζήτηση για τις ΜΚΟ και τις δυνατότητές τους. Ο Τόλης, παιδί της ‘’πιάτσας’’, αμέσως κατάλαβε πού το πήγαινα. Και όχι μόνο αυτό, αλλα μου είπε ότι ο ίδιος σκεπτόταν κάτι τέτοιο, και έψαχνε συνεργάτες. Μου είπε ακόμη, ότι είχε την υποστήριξη δύο βολευτών των εναλασσομένων στην Κυβέρνηση κομάτων, τριών ‘’πολιτευτών’’ και ‘’κάτι γίνεται’’ και με ανώτερα στελέχη Υπουργείων. Να μην λέμε και ονόματα, για να μην τους εκθέσουμε τους ανθρώπους.

Για να μην τα πολυλογούμε, συμφωνήσαμε, και αφού κάναμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, βρεθήκαμε εμείς οι δύο και ακόμα δυό φίλοι με μία ΜΚΟ, που της δώσαμε το ‘’πιασάρικο’’ όνομα ‘’ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΙΝΔΩΝ ΣΤΗ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ ‘’. Δηλώσαμε κάποια γραφεία-φάντασμα, κάναμε ό τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις ( ο Τόλης ήξερε πολύ καλά ) και αρχίσαμε την….’’συμπαράσταση’’ !

Τα αποτελέσματα, θεαματικά. Δόξα τω Θεώ, οι γνωριμίες του Τόλη έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, και σε λίγο καιρό άρχισαν οι επιχορηγήσεις, οικονομικές ενισχύσεις και τα παρόμοια. Βέβαια, δεν ήταν όλα για την τσέπη μας. Αφού αφαιρούσαμε το 5% για έξοδα λειτουργικά και το 30% για προμήθεια αυτών που μας τα δίνανε, το υπόλοιπο 65% το μοιραζόμασταν οι τέσσερεις. Αρχίσαμε και εμείς να βλέπουμε ‘’Θεού πρόσωπο’’, να ζούμε σαν άνθρωποι πλέον.

Με μεγάλο αγώνα, κατάφερα να αγοράσω το σπίτι μου στην Λεωφόρο Νίκης, ένα κτήμα στην Χαλκιδική κοντά στην Ποτείδαια, δυό μαιζονέτες για τα καημένα τα παιδιά μου στο Πανόραμα, άλλαξα το Γκολφάκι με το όνειρο της ζωής μου, μία LOTUS ELAN, πήρα ένα LOLVO καλούτσικο ( οι ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ είναι για τους νεόπλουτους, να μη προκαλούμε κιόλας ) και ένα ΤΣΕΡΟΚΙ για να κυκλοφορώ, μια μικρή βαρκούλα 8,5 μέτρων για να ρίχνω καμμιά πετονιά, έ και μάζεψα μερικά ευρώ στην Ελβετία για τα γεράματά μου, γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται…

Τώρα, που κατάλαβα και εγώ ότι η πατρίδα μας δεν πάει καλά οικονομικά γιατί την ρήμαξαν τα λαμόγια, έχω τύψεις και αποφάσισα με τους ‘’συνέταιρούς’’ μου να περιορίσουμε τον κύκλο εργασιών μας, μόνο στα ‘’απαραίτητα’’. Και αυτό, γιατί πρέπει να σώσουμε την πατρίδα μας.

ΡΕ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ, ΛΕΩ ΕΓΩ….

Όλα τα παραπάνω, είναι μια φανταστική ιστορία, που θα μπορούσε να είναι απολύτως αληθινή. Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες, πραγματικές. Και έτσι, βρεθήκαμε με σωρεία ΜΚΟ, που μοναδικό τους σκοπό έχουν το πώς θα τα κονομήσουν τα μέλη τους. Με φανταχτερά ονόματα και κατάλληλες διασυνδέσεις, λυμαίνονται τα Υπουργεία, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά. Τα λαμόγια, έχουν κάνει την λαμογιά επιστήμη, ανώτερη από την Πυρηνική Φυσική που υποθέτω ότι είναι δύσκολη. Κοντεύουν να κάνουν και έδρα στο Πανεπιστήμιο ( θα έρθει και αυτουνού η σειρά…).

Και έρχονται τώρα, να μας πούν ότι θα περικόψουν αυτές τις επιχορηγήσεις στο 50% ή κάπου εκεί, λόγω των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων της χώρας. Εδώ υπάρχει και πάλι η λαμογιά. Με την λογική τους, ‘’περικόπτω’’ σημαίνει ‘’δίνω όπου θέλω εγώ’’. Αμφιβάλλει κανένας ?

Παντού ημίμετρα, εκτός από τις περικοπές μισθών , δώρων κτλ. που ξέρουμε και βιώνουμε καθημερινά. Θέλουν να βάψουν τα αυγά, αλλα ξεχνούν ότι με πορδές ( με το συμπάθειο…) δεν βάφονται. Μόνο μία είναι η λύση. Να απαγορευτούν ‘’δια ροπάλου’’ ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι επιχορηγήσεις, όλων των Υπουργείων, ιδιαίτερα των Πολιτισμού και Εξωτερικών που έχουν μια ιδιαίτερη έφεση στη λαμογιά.

Ακόμη και οι κάποιες κάπως σοβαρές ΜΚΟ ( υπάρχουν και τέτοιες ) ας τα βγάλουν πέρα μόνες τους οικονομικά, γιατί δεν έχω καμμία διάθεση ΕΓΩ ( και ΕΣΕΙΣ) να πληρώνω κάθε είδους εξαμβλωματική περιθωριακή ΜΚΟ. Θα ήταν χρήσιμο, το αρμόδιο Υπουργείο να έδινε μία λίστα όλων των ΜΚΟ, για να γελάσει το παρδαλό κατσίκι και να κλάψουμε εμείς. Εάν θέλουν όλες αυτές οι ΜΚΟ να προσφέρουν έργο, ας το κάνουν με δικά τους χρήματα, όχι με τα δικά μου. Αλλα συνήθισαν να κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλυβα.

Ωραία λοιπόν, τα έγραψα. Και που τα έγραψα, τι έγινε ? Θα τα διαβάσουν αυτοί που πρέπει ? Και εάν τα διαβάσουν, θα τα λάβουν υπόψη τους ? ΟΧΙ φυσικά. Γιαυτό είμαστε όπως είμαστε, επειδή άχρηστοι επι σειρά ετών ρημάζουν την Πατρίδα μας, και εμείς λαμακιζόμαστε, υπολογίζοντας ‘’ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ’’ και άλλες λαμακείες.

Έ,ρε Ροβεσπιέρο, έ ρε Μαρά, έ ρε Δαντών, εκτός από το ότι δεν ήσασταν συμπατριώτες μας, πεθάνατε και νωρίς….

ΟΑΣΘ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ

ΟΑΣΘ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ
Πολλά παράπονα έχουν γίνει στον ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ( ΟΑΣΘ ) για το στρίμωγμα στα λεωφορεία, ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής, όπως τις λένε.
Φαίνεται λοιπόν, πως ο ΟΑΣΘ αποφάσισε ότι τα παράπονα ήταν δίκαια, και πήρε μέτρα για να μην παρουσιάζεται πλέον αυτό το φαινόμενο. Τουλάχιστον, τις τελευταίες μέρες αυτό διαπίστωσα, βλέποντας τα λεωφορεία να περνούν από άδεια σχεδόν, μέχρι μισογεμάτα. Να λοιπόν, που τα δίκαια παράπονα εισακούγονται, και λαμβάνονται σωστά μέτρα.
Προχτές, με ένα φίλο μου, είπαμε να κατεβούμε στο κέντρο για κάτι δουλειές. Βγάλαμε τα εισιτήριά μας, και όταν ο φίλος μου είδε το δικό μου, ανεφώνησε
‘’Αυτό είναι παλιό, δεν ισχύει. Πρέπει να το αλλάξεις’’
Και μου έδωσε ένα από τα δικά του.
Ήταν πιο όμορφο από τα παλιά εισιτήρια. Το πιο όμορφο από όλα, όμως ήταν η τιμή του. Τώρα πλέον, έκανε 80 λεπτά ( 280 δραχμές, για να μην ξεχνιόμαστε ).
Κοιτάζω το εισιτήριο του φίλου μου, και έγραφε 90 λεπτά. Τον ρώτησα γιατί η διαφορά, και μου είπε ότι θα συνεχίσει μετά προς τη Σταυρούπολη. Τον ρώτησα, γιατί δεν μου έδωσε και εμένα από αυτά των 90 λεπτών, για να γυρίσω πίσω στου Παπάφη που μένω. Μου είπε ότι το καινούριο εισιτήριο των 90 λεπτών, δεν είναι όπως το παλιό των 60, δηλαδή για απεριόριστες διαδρομές μέσα σε μία ώρα, αλλα είναι μόνο για δύο διαδρομές, προς την ίδια κατεύθυνση, επομένως εγώ που θα γυρνούσα πίσω γρήγορα, χρειαζόμουν καινούριο.
Κατεβήκαμε λοιπόν στην αγορά, τελειώσαμε τις δουλειές μας και γύρισα στο σπίτι μου. Εκεί, έκανα το μοιραίο σφάλμα, δηλαδή να μην ανοίξω το χαζοκούτι, αλλα να σκεφτώ.

Σαν φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, σκέφτηκα ότι ο ΟΑΣΘ πολύ σωστά έκανε αύξηση του τιμολογίου του κατά 40-50 % περίπου, αφού τα μεροκάματα, οι μισθοί και οι συντάξεις ανέβηκαν αντίστοιχα.

Αλλα τότε, ξανασκέφτηκα ότι η δική μου η σύνταξη ( ναι, είμαι συνταξιούχος, από αυτούς δηλαδή που το κράτος θέλει να ‘’ξεφορτωθεί’’ μια και καλή και να τους στείλει στα θυμαράκια…) όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλα μειώθηκε κιόλας. Μα, και του γιού μου ο μισθός μειώθηκε, από ότι μου είπε, αλλα του είπα να μην γκρινιάζει, γιατί τουλάχιστον έχει δουλειά. Και από ό τι ξέρω, κανείς δεν πήρε αύξηση, όλων μας οι μισθοί και συντάξεις μειώθηκαν, εκτός από των βολευτών μας. Τι συμβαίνει λοιπόν ?
Στον ΟΑΣΘ, σε συνεργασία με την ληστοσυμμορία ‘’ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ’’ που διατείνεται ότι της αναθέσαμε να μας κυβερνά, αποφάσισαν να εφαρμόσουν πειραματικό πρόγραμμα σύγκλισης. Δηλαδή, να αυξάνουν τις τιμές των αναπόφευκτων κοινωνικών αγαθών από τη μια μεριά σε συνάρτηση με την μείωση των αποδοχών των εργαζομένων από την άλλη, με πρώτο στόχο την ισοτιμία εισιτηρίου – ημερομισθίου.

Κάτι παρόμοιο, χωρίς επιτυχία, είχε προσπαθήσει ο ΟΑΣΘ να εφαρμόσει και πρίν ένα χρόνο, σε συνάρτηση με την προηγούμενη ληστοσυμμορία, την ‘’ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ’’ που είχαμε.
Σκέφτηκα πάλι, μήπως ο ΟΑΣΘ θέλει να συμβάλλει στην διατήρηση της σωματικής μας υγείας και ευεξίας, παροτρύνοντάς μας να εγκαταλείψουμε τους καναπέδες, τις πολυθρόνες και τα καθίσματα γενικώτερα, και να αρχίσουμε να περπατάμε. Υπάρχουν ιατρικές μελέτες που λένε ( και μάλλον δίκιο θα έχουν ) ότι πρέπει καθημερινά να περπατάμε 2 ώρες περίπου. ΝΑΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ! Η καινούρια αύξηση, μας προτρέπει να πηγαίνουμε με τα πόδια και όχι με λεωφορείο. Νέος τίτλος. Ο ΟΑΣΘ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.
Αυτές οι ρημάδες οι σκέψεις, γιατί να έρχονται η μία μετά την άλλη ? Σκέφτηκα πάλι, ότι οι άνθρωποι πήραν καινούρια λεωφορεία, τα air contition λειτουργούν κανονικά, τα λεωφορεία δεν βρωμάνε ιδρωτίλα , πατσουλί και παστουρμά, όλα είναι πλέον ιδανικά. Μάλλον, για ΟΑΣΘ άλλης χώρας μιλάω.
Καλά το πήγαμε μέχρι εδώ με καλαμπουράκια και ειρωνείες, καιρός να σοβαρευτούμε και να γράψω τα πράγματα όπως είναι.

Ποιο είναι το πελατολόγιο του ΟΑΣΘ ? Ποιοι μεταχειρίζονται το λεωφορείο σαν βασικό μέσο μετακινήσεων ? Πολύ εύκολο. Μετακινούνται
- Φοιτητές και μαθητές από και προς το Πανεπιστήμιο και τα σχολεία τους. ( Αυτοί έχουν μειωμένο, δεν τολμούν να το καταργήσουν, όπως πολύ θα ήθελαν )
- Εργάτες και υπάλληλοι που πηγαίνουν στις δουλειές τους.
- Συνταξιούχοι και λοιποί ‘’μη έχοντες’’ που κατεβαίνουν στο κέντρο για κάποιες υποχρεώσεις τους.( Και αυτοί έχουν έκπτωση, εάν είναι πάνω από 65 χρονών)
- Αλλοδαποί πάσης φυλής και χρώματος, που κάπου πάνε και αυτοί.
- Κλεφτρόνια, που προσπαθούν να ‘’ρημάξουν’’ όλους τους παραπάνω, γιατι είναι εύκολοι ‘’στόχοι’’ λόγω πολυκοσμίας.
Όλοι τους, είναι σε αυτές τις κατηγορίες ιθαγενών, που τις έχει χτυπήσει η οικονομική κρίση περισσότερο από όλους.

Έρχεται λοιπόν και ο ΟΑΣΘ, που υποτίθεται ότι είναι λαί΄κό μέσο μαζικής μεταφοράς, και θέλει 1,60 – 1,80 ευρώ για κάθε σου μετακίνηση. Κάντε ένα λογαριασμό. Τιμή 1,60 – 1,80 επί 5 έως 7 μέρες τη βδομάδα, επι 4 βδομάδες το μήνα, μας κάνει 32 έως 50 ευρώ το μήνα. Να το κάνουμε και το χρόνο ? Δε χρειάζεται. Μας περισσεύουν ? Δεν νομίζω.
Άκουσα ότι μεταξύ των λόγων που επέβαλαν την αύξηση, είναι και ο μεγάλος αριθμός των ‘’τζαμπατζήδων’’. Τώρα, θα αυξηθούν, και κυρίως τις ώρες ‘’αιχμής’’. Είδε κανείς ελεγκτή αυτές τις ώρες ? Δεν νομίζω.
Αναρωτιέμαι, εάν οι υδροκέφαλοι του ΟΑΣΘ σκέφτηκαν τις πιθανές παρενέργειες της αυξήσεως.
Κάποιοι, στωί΄κά θα τις αποδεχτούν, γιατί νομίζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Κάποιοι θα εκτονωθούν στέλνοντας διαμαρτυρίες ή γράφοντας, όπως εγώ καλή ώρα.
Κάποιοι θα αρχίσουν να περπατούν.
Κάποιοι θα γίνουν τζαμπατζήδες κατ’ εξακολούθηση, και άντε πιάσε τους.
Κάποιοι θα παίρνουν ΤΑΞΙ γιατί μειώθηκε η διαφορά.
Κάποιοι θα κάνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, δυσκολεύοντας τη ζωή των υπολοίπων, αλλα όχι του ΟΑΣΘ.
Κάποιοι θα κάνουν σαμποτάζ διαμαρτυρίας, βουλώνοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα με πλαστελίνη ή κατι ανάλογο.
Κάποιοι θα τα βάζουν με τους μόνους που δεν φταίνε, το προσωπικό του ΟΑΣΘ δηλαδή που κινεί τα λεωφορεία.
Ο καθένας, θα αντιδράσει όπως μπορεί και ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του.

Νομίζω ότι στο Ελλαδιστάν πρέπει να υπάρχει κάποιο Υπουργείο Μεταφορών ή κάτι παρόμοιο. Καλά, στον ΟΑΣΘ κάνουν ό τι τους κατέβει, για να αυξήσουν τα έσοδά τους ή έστω να μειώσουν το έλλειμά τους, χωρίς βέβαια να μειώσουν τους μισθούς και τα πρίμ τους( δεν εννοώ του προσωπικού των λεωφορείων ). Αυτό, το κατ’ επίφασιν Υπουργείο πώς το βλέπει το πράγμα ? Φυσικά και οι αυξήσεις γίνονται με τις ευλογίες του. Η πολυμασημένη μαστίχα ( άλλο μέσο σαμποτάζ ) ότι έχουμε ελεύθερη οικονομία, πάει πάλιωσε. Όμως, για να πάρει ουσιαστικά μέτρα, χρειάζονται αρ…ια ( balls για τους γλωσσομαθείς) που προφανώς δεν υπάρχουν.
Φαίνεται ότι τα μηνύματα στέλνοναι μεν, αλλα κανείς από αυτούς που πρέπει δεν τα παίρνει. Ο κάθε ηλίθιος που τον έβαλαν σε μια θέση γιατί ήταν καλλιτέχνης στο κόλλημα της αφίσσας, νομίζει πως θα κάνει ένα Νόμο (άντε, Νομοθετική Ρύθμιση… ) και θα ‘’πατάξει’’ τις αντιδράσεις. Αυτό δεν γίνεται αυτή τη στιγμή με τα κερατιάτικα ? Συγγνώμη, εννοούσα ‘’διόδια εθνικών οδών’’.
Αυτές οι αυξήσεις, αποτελούν κοινωνική πρόκληση και αναλγησία, και το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξουν απρόβλεπτες ίσως αντιδράσεις. Ίσως πρέπει να φτιάξουν αρκετές φυλακές, γιατί με τους νόμους που κάνουν, εκεί θα μας βάλουν όλους. Και θα μας ταί΄ζουν κιόλας.
Και επειδή στην χώρα μας, το κέντρο του κόσμου είναι η Αθήνα, με τις λαμακείες που κάνουν, ας περιμένουν και εκεί ( ΚΥΡΙΩΣ ΕΚΕΙ ) αντιδράσεις.
Ελπίζω να υπάρξουν άνθρωποι με έστω ελάχιστο μυαλό, για να το ξανασκεφτούν το θέμα.
Όσο για εμένα, τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να σκέφτομαι, γιατί κάθε φορά που το κάνω, όλο και κάτι κακό βγαίνει.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ( ΠΕΑ )

Το πρωί πρίν από κάποιες μέρες, άνοιξα την τηλεόραση ( μέγα σφάλμα…) και έπεσα σε μια συζήτηση. Είδα δυό – τρείς να κουβεντιάζουν με τον γνωστό ‘’Ελληνικό’’ τρόπο. Προσπάθησα να καταλάβω τι έλεγαν, και όταν μετά από λίγα λεπτά το κατάφερα, έγινα ολίγον φαλακρότερος από την προηγουμένη.

Τα επίσημα λαμόγια, έστησαν καινούρια ‘’μηχανή’’. Την ονόμασαν ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ. Και για να γίνει οποιαδήποτε αγοραπωλησία ακινήτου, είναι απαραίτητη η έκδοσή του, γιατί έτσι θα ξέρει ο αγοραστής την κατάσταση του ακινήτου κτλ κτλ., η δε τιμή του θα είναι το λιγώτερο 200 ευρώ, ανάλογα με το εμβαδόν.

Καινούριες ‘’λαμακείες’’ σκαρφίστηκαν, για να ‘’τα πάρουν’’ και πάλι. Αυτή τη φορά οι μηχανικοί, ένας θεός ξέρει με ποιανού ‘’δάκτυλο’’ και πλάτες, γιατί αυτοί θα εκδίδουν αυτό το περίφημο πιστοποιητικό και θα ‘’ενθυλακώνουν’’ τα κερατιάτικα ( γιατί αυτό είναι )

Καλά, για τόσο ηλίθιους μας περνάνε όλους μας ? Δεν βρέθηκε κανείς από τους ιεραρχικά προί΄σταμένους, μέχρι Υπουργό, του αρμοδίου υπουργείου, να σκεφτεί με το επάνω κεφάλι ότι πρόκειται για καινούρια κατευθυνόμενη ‘’αρπαχτή’’, για να βγάλουν λίγα λεφτουδάκια κάποιοι ? Όποιος ( ή όποια μάλλον, από ότι κατάλαβα ) είχε αυτή τη φαεινή ιδέα, αδικείται από την θέση του, έπρεπε να είναι μέλος της κυβέρνησης, το λιγώτερο υπουργός. Αλλά, ας πάμε στην ουσία του θέματος, γιατί μέχρι στιγμής, το φέρνω γύρω – γύρω.

Έχω λοιπόν, ένα διαμέρισμα για πούλημα, και κρίνοντας από τα πραγματικά στοιχεία ( εμβαδόν, παλαιότητα, περιοχή, τιμες παρομοιων κτλ ) το ζητάω 90.000 ΕΥΡΩ. Εάν αρέσει στον όποιο υποψήφιο αγοραστή, θα το αγοράσει. Αυτοί είναι οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Ο αγοραστής, έχει μάτια και λογική και κρίνει, εάν τον συμφέρει ή όχι, και ανάλογα πράττει.

Το καινούριο κωλόχαρτο ( γιατί τέτοιο είναι ) τι θα του πεί περισσότερο ?

Ότι έχει καλή ενεργειακή απόδοση ? Μα, μάτια έχει και το βλέπει, όποιος αγοράζει σπίτι το έχει μελετήσει το θέμα, δεν αγοράζει γουρούνι στο σακκί.

Ότι δεν έχει καλη ενεργειακή απόδοση ? Και αυτό το βλέπει, και κάνει μέσα του υπολογισμούς για τις βελτιώσεις που θέλει να κάνει ( διπλά παράθυρα κτλ ). Τόσο το παλιό, όσο και το καινούριο, φαίνονται και δεν είναι δυνατό να κρυφτούν. Εγώ, θέλω 90.000 ευρώ. Εάν το θέλεις, και σε συμφέρει, αγόρασέ το. Διαφορετικά, θα μου μείνει αμανάτι.

Το ίδιο διαμέρισμα, το νοικιάζω 300 ευρώ το μήνα. Χρειάζεται και πάλι το λαμογιοπιστοποιητικό. Εάν λέει ότι δεν έχει καλή ενεργειακή απόδοση, θα πρέπει να το νοικιάσω 200 ή 250 ? Εγώ 300 θέλω, και σε όποιον αρέσει. Ελεύθερη αγορά δεν έχουμε ?? Μπορούσα να ζητάω 100 ή 2.000. Δικαίωμά μου. Άσε που με περιμένει στη γωνιά το συνεταιράκι μου η εφορία για να μου πάρει τα μισά.

Φαίνεται, ότι κανείς δεν έβαλε μυαλό από τους απατεώνες που διαδέχονται αλλήλους και μας έχουν φέρει σε αυτή τη κατάσταση. Ακόμα και τώρα, ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Το πορτοφόλι μας. Ο προορισμός και πάλι ο ίδιος. Το πορτοφόλι τους.

Άντε λοιπόν, δεν πουλάω, αλλα αγοράζω ένα διαμέρισμα. Το είδα, μου άρεσε, η τιμή μου φαίνεται λογική, και το αγοράζω. Τι ΠΕΑ και πράσινα άλογα ( ή ‘’πράσσειν άλογα’’ όπως είναι το σωστό ) μου λέτε τώρα. Εάν το χειμώνα, παρά το καλοριφέρ, κρυώνω και το καλοκαίρι, παρά το αίρ κοντίσιον ζεσταίνομαι, θα ‘’ψάξω’’ το θέμα. Και εάν χρειάζεται, θα μου κάνει και κάποιος μηχανικός μελέτη, επειδή ΕΓΩ το θέλω, και όχι αυτοί που μας ‘’κατσικώθηκαν’’ στο σβέρκο, και θα τον πληρώσω. Το πρόβλημα, είναι δικό μου και εγώ πρέπει να το λύσω.

Ξέρετε, ‘’φωστήρες της τρισηλίου ηλιθιότητος’’, τι θα καταφέρετε ? Τις ‘’μαύρες’’ μισθώσεις ακινήτων θα αυξήσετε, γιατί μέχρι τώρα ο κύριος λόγος ήταν η εφορία. Τώρα, εάν σε κάθε συμβόλαιο μίσθωσης είναι απαραίτητο και το ΠΕΑ, πιστεύετε ότι πολλοί θα το κάνουν ? Θα αυξηθούν λοιπόν οι ’μαύρες’’ μισθώσεις ακινήτων, και η απώλεια πόρων του Δημοσίου θα μεγαλώσει. Τυχαίο ? Δεν νομίζω..!

Γιατί κάθε βλακώδη ιδέα του κάθε πανηλίθιου άσχετου την εφαρμόζετε ? Δεν έχετε κρίση ? Φυσικά και δεν έχετε. Εδώ πέρσυ, τιμωρήσατε με επιπλέον εισφορά αυτούς που είχαν παλιό αυτοκίνητο, λες και εάν μπορούσαν, δεν θα αγόραζαν καινούριο. Μετά, είπατε ‘’συγγνώμη, λάθος’’. Τον παρά, όμως , τον πήρατε. Ά, λάθος, δεν φταίτε εσείς, αυτό ήταν των γαλάζιων ηλιθίων. Σας προλαβαίνω…

Τέλος πάντων, την λαμακεία την κάνατε πάλι. Μήπως υπάρχει κανείς να σας συγκρατήσει ? Θα έλεγα αυτό που πολλοί λένε ‘’ μα τι κράτος είναι αυτό’’, αλλα έπαψε πια να είναι κράτος. Είναι ένας χώρος που ζούμε όλοι μας, και αυτοί που μπορούν, τα παίρνουν από αυτούς που δεν μπορούν. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα, αναλλοίωτη και διαχρονική. Όσο για εμάς, περιμένουμε ακόμα τον Δαντών, τον Ροβεσπιέρο και τον Μαρά. Το βέβαιο είναι ότι θα έρθουν. Το ‘’πότε’’ δεν ξέρουμε ακόμα.