Μια αλεπού έπεσε μέσα σε πηγάδι και δεν
μπορούσε να βγει. Ήταν σε πολύ δύσκολη θέση.
Τότε
εμφανίζεται ένας τράγος που διψούσε και βλέπει την αλεπού.
Της λέει:
"Τι κάνεις εκει μέσα;
- ήρθα για να πιω νερό
- είναι καλό το νερό;"
- "Πολύ
καθαρό και δροσερό! Έλα να δοκιμάσεις κι εσύ."
Κατεβαίνει ο
τράγος, πίνει, έπειτα... "Πώς θα βγούμε απο εδώ;"
Λέει η αλεπού:
"Έχω ένα σχέδιο: θα σταθείς όρθιος με τα
μπροστινά πόδια στηριγμένα στο τοίχωμα του πηγαδιού. Θα ανεβώ εγώ επάνω σου, θα
πατήσω πάνω στα κέρατά σου και θα βγω. Ύστερα θα σε τραβήξω κι εσένα έξω."
Πολύ ωραίο του
φάνηκε το σχέδιο του τράγου. Στήθηκε όρθιος στηριζόμενος στο τοίχωμα του
πηγαδιού, ανεβαίνει η αλεπού επάνω, και φεύγει!
"Έ! φωνάζει ο τράγος, πού πάς; είπαμε οτι θα τραβήξεις κι εμένα
επάνω!"
"Τί, λέει η
αλεπού, είναι δυνατόν μια τόσο μικρή λεπτή
αλεπού να τραβήξει ολόκληρο τράγο;"
"Μά! μου υποσχέθηκες! Σε έσωσα! και τώρα με αφήνεις;"
"Τράγε τράγε! άν ήταν τα μυαλά σου τόσο πολλά όσα τα
γένια σου, δέν θα έμπαινες ποτέ στο πηγάδι πριν να σιγουρευτείς για το πώς θα
βγεις!
*************************************
Ἀλώπηξ καὶ τράγος
Ἀλώπηξ πεσοῦσα εἰς φρέαρ ὑπ' ἀνάγκης ἔμεινε.
Τράγος δὲ δίψει συνεχόμενος ἐγένετο κατὰ τὸ αὐτὸ φρέαρ· θεασάμενος δὲ αὐτὴν ἐπυνθάνετο
εἰ καλόν ἐστι τὸ ὕδωρ· ἡ δὲ τὴν συντυχίαν ἀσμενισαμένη εἰς ἔπαινον τοῦ ὕδατος
κατέτεινε, λέγουσα ὡς χρηστὸν εἴη τὸ ὕδωρ, καὶ καταβαίνειν αὐτὸν παρῄνει.
Ἐπεὶ δὲ ἀμελετήτως κατῆλθε διὰ τὴν ἐπιθυμίαν,
ἅμα τῷ τὴν δίψαν σβέσαι μετὰ τῆς ἀλώπεκος ἐσκόπει τὴν ἄνοδον.
Καὶ ἡ ἀλώπηξ ὑποτυχοῦσα εἶπε·
Χρήσιμον οἶδα, ἐὰν μόνον θελήσῃς τὴν ἀμφοτέρων
σωτηρίαν. Θέλησον οὖν τοὺς ἐμπροσθίους πόδας ἐρεῖσαι τῷ τοίχῳ, ὀρθῶσαι δὲ τὰ
κέρατα, ἀναδραμοῦσα δὲ ἐγὼ καὶ σὲ ἀνασπάσω.
Τοῦ δὲ πρὸς τὴν παραίνεσιν αὐτῆς ἑτοίμως ἐπακούσαντος,
ἡ ἀλώπηξ ἀναλομένη διὰ τῶν σκελῶν αὐτοῦ καὶ τῶν ὤμων καὶ τῶν κεράτων ἐπὶ τὸ
στόμα τοῦ φρέατος εὑρέθη καὶ ἀνελθοῦσα ἀπηλλάττετο.
Τοῦ δὲ τράγου μεμφομένου αὐτὴν ὡς τὰς ὁμολογίας
ἀθετήσασαν, ἐπιστραφεῖσα εἶπε τῷ τράγῳ·
"Ὦ
οὗτος, εἰ τοσαύτας φρένας εἶχες ὅσας ἐν τῷ πώγωνί σου τρίχας, οὐ πρότερον ἂν
κατεβηβήκεις πρὶν τὴν ἄνοδον ἐσκέψω."
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΠΩΣ…..
Οὕτως καὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς φρονίμους δεῖ
πρότερον τὰ τέλη τῶν πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ' οὕτως αὐτοῖς ἐγχειρεῖν.
