Χρήστος Κατηφόρης
Η κοινωνία μας ενώ δεν έχει απαλλαγεί από
τα δημοσιονομικά
ελλείμματα, φαίνεται πως παράγει ολοένα και υψηλότερα πλεονάσματα παραλογισμού.
Το ελληνικό κράτος συνεχίζει να παράγει παράνοια, πολλή περισσότερη από όση
μπορούν οι πολίτες του να καταναλώσουν! Οι έλλογοι πολίτες σε ΜΜΕ και κοινωνικά
δίκτυα δεν προλαβαίνουν να αναδείξουν και να σχολιάσουν την παραφροσύνη που
καθημερινώς εκδηλώνεται, εν λόγω ή έργω, από τα κυβερνητικά στελέχη και τους
παρατρεχάμενους οργανισμούς. Πολλοί αισθανόμαστε ότι ζούμε μια καλοστημένη
φάρσα, μια φαρσοκωμωδία που ουδείς γνωρίζει πότε και πως θα τελειώσει.
Η χώρα αντί να ανακάμπτει, διολισθαίνει περαιτέρω. Ο λαός αντί να
μαθαίνει από τα λάθη του ώστε να βγει από το βούρκο, βυθίζεται πιο βαθιά σε αυτόν. Η σύγχυση, η συνωμοσιολογία
και το συναίσθημα βιάζουν κατ’ εξακολούθηση τη λογική και τα δεδομένα,
γεννώντας νέους μύθους και νέες αυταπάτες. Μετά από 6 χρόνια χρεοκοπίας και 13
μήνες αλλεπάλληλων διαψεύσεων της «ελπίδας»
η ελληνική κοινωνία δεν γίνεται σοφότερη. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα.
Ενδεικτικά:
Ο μέσος
πολίτης εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα
μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι η κρίση τα μνημόνια.
Ο μέσος
πολίτης συνεχίζει να θεωρεί ότι η «σκληρή»
ή η συνεχής διαπραγμάτευση με τους δανειστές είναι προς όφελος της οικονομίας
και των πολιτών. Αγνοεί παντελώς το τι έκαναν με τα δικά τους, μοναδικά, «μνημόνια» τα υπόλοιπα κράτη τα οποία βρέθηκαν
σε ανάλογη έκτακτη κατάσταση και συνεργατικά και όχι συγκρουσιακά δούλεψαν με
τις δικές τους «τρόικες», περάτωσαν με
σχετική επιτυχία το πρόγραμμα και τώρα μας κοιτούν με απορία για τα όσα αξιοθρήνητα
υποστηρίζουμε, ενώ εκείνοι επέστρεψαν στην κανονικότητα και αναπτύσσονται. Η αύξηση του ΑΕΠ το 2015 ήταν 6,9% στην Ιρλανδία,
1,5% στην Πορτογαλία, 3,2% στην Ισπανία και 1,4% στην Κύπρο.
Η
κοινωνία θυμώνει με τον Τσίπρα
διότι δεν έκανε όσα υποσχέθηκε και όχι διότι αυτά που με στόμφο υποσχόταν τόσα
χρόνια τώρα στους πάντες ήταν 3Α: Αντιφατικά, Ανέφικτα και Αντιαναπτυξιακά.
Η
κοινωνία θυμώνει με τον Σύριζα
διότι υπέγραψε τρίτο μνημόνιο με
επιπλέον μέτρα και όχι διότι πολέμησε λυσσαλέα την εφαρμογή των προηγουμένων,
προπαγανδίζοντας συνειδητά το ψευτοδίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο και
προκαλώντας συνειδητά τελικά την εκ νέου μακροοικονομική και χρηματοπιστωτική
αποσταθεροποίηση της χώρας και την επιστροφή στο έρεβος του 2012.
Η
κοινωνία θυμώνει με τον Βαρουφάκη
διότι «ήθελε κρυφά να μας βγάλει από το ευρώ»
και όχι διότι με περισσή σχιζοφρένεια απαιτούσε νέα δανεικά χωρίς όρους και
δεσμεύσεις από εκείνους που ταυτόχρονα προσέβαλλε χυδαία και κατηγορούσε ως
ανεγκέφαλους τοκογλύφους εκμεταλλευτές.
Η
κοινωνία εξακολουθεί να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι όσο ως κράτος
είμαστε διεθνώς αναξιόπιστοι και επίδοξοι μπαταχτζήδες στο δημόσιο χρέος μας, η
τάχα «αξιοπρεπής» επιλογή ρήξης με τους
δανειστές και τις αγορές και «σκισίματος»
των μνημονίων, θα είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την ακόμη πιο «βάρβαρη» και «νεοφιλελεύθερη»
λιτότητα.
Η
κοινωνία εξακολουθεί να κατηγορεί την Ευρώπη
και όχι το Σύριζα για το δημοψήφισμα
και την τραπεζική αργία τον περασμένο Ιούλιο. Εξακολουθεί να «τρώει» το κυβερνητικό
παραμύθι ότι τις τράπεζες τις έκλεισαν οι ξένοι για να μας
εκδικηθούν και δεν αναρωτιέται γιατί η κυβέρνηση δεν έκανε το δημοψήφισμα πριν
την γνωστή επί μήνες καταληκτική ημερομηνία του προγράμματος (30/6/2015).
Επίσης η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων αγνοεί την κατηγορηματική δήλωση
του Προέδρου της Βουλής κ. Βούτση ότι το κλείσιμο των τραπεζών «ήταν ακραία μορφή διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης»,
κυβέρνηση η οποία ως αντιπολίτευση θυμίζουμε ότι ουδέποτε προηγουμένως δεν
έκρυψε το μίσος της για τις τράπεζες και τους μετόχους τους.
Όλα τα μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν
εμφατικά ότι ο ρυθμός οικονομικής ανόδου της Ελλάδος το 2015, αν δεν είχε μεσολαβήσει το πιο «ακριβό θεατρικό έργο» της ελληνικής
πολιτικής ιστορίας, αυτό της «σκληρής» διαπραγμάτευσης, θα επιταχυνόταν στο +4% με +5% το 2015, από +0,7% το 2014. Αν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα
αυτά τα πρωτοφανή στον τραπεζικό τομέα το καλοκαίρι του 2015, οι εξαγωγές
αγαθών θα εκτοξεύονταν και η ανεργία θα είχε υποχωρήσει τουλάχιστον 3 ακόμη
εκατοστιαίες μονάδες. Το αυγάτισμα και μόνο της πίτας (ΑΕΠ) κατά 8 δισεκ θα αύξανε
τα φορολογικά έσοδα κατά 3 με 4 δις τo 2015
και κατά 9 δις τη διετία 2015-2016 χωρίς τη
λήψη κανενός νέου μέτρου. Το δημόσιο χρέος θα είχε υποχωρήσει στο 165% του ΑΕΠ
και οι καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα θα συνέχιζαν την ανοδική τους τροχιά.
Ο μέσος πολίτης όμως δεν έχει την παραμικρή
υποψία του τι είχε και τι έχασε το 2015.
Εξακολουθεί να συγκρίνει αφελώς το 2015 με
το 2009. Εξακολουθεί να τιμωρεί για το
παρελθόν και δεν αναζητά τους καταλληλότερους για το μέλλον.
Η χώρα διοικείται από ένα συνονθύλευμα χαβαλέδων και
εμμονικών κρατιστών, νεοκομμουνιστών και αναρχοκομμουνιστών, εκπαιδευμένων από
την τρυφερή τους ηλικία στην προπαγάνδα, στη βία και στην ανορθολογικότητα.
Οι νέοι επίδοξοι διασώστες της οικονομίας, ούτε νέοι είναι, ούτε εκπαίδευση στη
διάσωση έχουν. Το ανάποδο μάλλον. Προβιά
νέου έχουν μόνο, αφού κάτω από τα φαινομενικώς νέα και άφθαρτα
πρόσωπα κρύβεται ο ιδεολογικός λύκος χρεοκοπημένων και διεφθαρμένων πρακτικών
του παρελθόντος (κρατισμός,
κομματισμός, ευνοιοκρατία, πελατειακές σχέσεις) οι οποίες, μέσω
άλλων προσώπων, επί δεκαετίες σχολαστικά προετοίμασαν τη χρεοκοπία της χώρας.
Μας κυβερνούν νέα πρόσωπα μεν, τα οποία διακατέχονται δε από τραγικά παλαιές,
δοκιμασμένες και χρεοκοπημένες και στην Ελλάδα και παγκοσμίως ιδέες. Ιδεοληπτικά
πρόσωπα και στελέχη τα οποία επί δεκαετίες έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ώστε
να θαύμαζαν ολοκληρωτικά καθεστώτα και να μισούν τις επιχειρήσεις, το κεφάλαιο
και το κέρδος, δηλαδή τις πηγές του πλούτου και της ευημερίας όλων
των πλουσίων κρατών της γης.
Οι ιδέες των κυβερνώντων είναι εκτός
ιστορίας πλέον. Εδώ και τουλάχιστον δυόμιση
δεκαετίες. Ούτε οι Κινέζοι δεν τους καταλαβαίνουν πια! Στην Κίνα ο
καπιταλισμός, η φιλικότητα προς το επιχειρείν και οι ξένες άμεσες επενδύσεις
έχουν βγάλει από την απόλυτη φτώχεια εκατοντάδες εκατομμύρια κινέζων τα
τελευταία 20 έτη.
Ο καθηγητής Κοινωνικής
Φιλοσοφίας Γιώργος Πολίτης
ευφυώς σημειώνει: «Γνωρίζαμε ότι η χώρα μετατρεπόταν
σε φρενοκομείο. Τώρα φαίνεται ότι οι τρόφιμοι κατέλαβαν το γραφείο της
Διεύθυνσης».
Είμαστε τυχεροί που το τίμημα του
παραλογισμού μας ως κοινωνία μέχρι στιγμής είναι μόνο οικονομικό και ηθικό.
Μπορεί να γίνει ακόμη βαρύτερο. Η πυραμιδοειδής μας φτωχοποίηση και ο ταπεινωτικός
διεθνής έλεγχος λόγω παντελούς έλλειψης αξιοπιστίας και στοιχειώδους
σοβαρότητας εκ μέρους μας είναι μέρος μόνο του δράματος που ενδέχεται να
ζήσουμε. «Μα πόσο χειρότερα» λέμε κάθε
τόσο…
Είμαστε τυχεροί που η Τουρκία του Ερντογάν
και του Νταβούτογλου είναι απασχολημένη
με τη Συρία, τους Κούρδους, το ISIS και τη Ρωσία.
Δίχως αυτούς τους περισπασμούς για τη γείτονα, η απώλεια εθνικού εδάφους της
Ελλάδος θα ήταν το βέβαιο τίμημα/ κατάληξη της πολυεπίπεδης χρεοκοπίας της
χώρας μας. Ήδη η περαιτέρω γκριζοποίηση του Αιγαίου μέσω
της αποδοχής των τουρκικών αξιώσεων στο ζήτημα της προσγείωσης στη Ρόδο του πρωθυπουργικού αεροσκάφους είναι
γεγονός. Κάνουμε τα χατήρια στη γείτονα χώρα, ακόμη και τώρα που είναι με την
πλάτη σε πολλούς τοίχους. Η απώλεια ενός νησιού μας δυστυχώς φαίνεται όλο και
περισσότερο ότι θα είναι η λογική κατάληξη των διαδοχικά χρεοκοπημένων επιλογών
μας. Το Καστελόριζο
για προφανείς γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους αποτελεί στόχο της Τουρκίας,
η οπαία όμως φροντίζει να μας απασχολεί αλλού… Και εκείνοι που ξέρουν
περισσότερα διαβεβαιώνουν ότι η ανακατάληψη
του Καστελορίζου είναι σχεδόν αδύνατη…
Μόνο μια εθνική τραγωδία τέτοιου μεγέθους
ίσως να μας έφερνε στα συγκαλά μας. Ίσως ούτε αυτή όμως αφού έχουμε χάσει ως
κοινωνία τα καθαρό βλέμμα και τα υγιή κριτήρια αξιολόγησης του ωραίου και του
αληθινού, από τη σαπίλα και την απάτη. Οι ξένοι που μας ζηλεύουν και μας
επιβουλεύονται εξακολουθούν να μας φταίνε
άλλωστε για όλα, 200 χρόνια τώρα…
Ο Θεός να
βάλει το χέρι Του!
Και οι πολίτες! Αντί να διαδηλώνουν εκ των
υστέρων σε πλατείες και μπλόκα, ας φροντίζουν εγκαίρως δια της ψήφου τους να
αναδεικνύουν σοβαρότερους εκπροσώπους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο!
