Σεπτέμβρης
1944. Οι Γερμανοί που εγκαταλείπουν
την Ελλάδα με κατεύθυνση τα βόρεια σύνορα της χώρας, μόνο στα όνειρα τους θα
μπορούσαν να φανταστούν αυτό που συμβαίνει. Τα βρετανικά αεροπλάνα – ενώ οι μάχες
μαίνονται σφοδρές παντού στον υπόλοιπο κόσμο – αφήνουν ανενόχλητα τα
γερμανικά πλοία να μεταφέρουν Γερμανούς στρατιώτες απ’ τα νησιά στην ηπειρωτική
χώρα.
Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε συναφθεί Αγγλογερμανική συμφωνία με αντάλλαγμα
την παράδοση από τους Γερμανούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αμαχητί.
Ο Άλμπερτ
Σπέερ, υπουργός της Πολεμικής και
Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ, σε συνέντευξή του στον Β. Μαθιόπουλο αποκαλύπτει: «Είμαι αυτήκοος μάρτυρας ενός γεγονότος, που μας είχε
προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι
ο στρατηγός Γιόντλ, αρχηγός του Γενικού (γερμανικού) Επιτελείου, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε
συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την
Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε όλο
τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε – όπως, τουλάχιστον, μου είπε ο Γιόντλ – την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα
χωρίς βρετανική ενόχληση.
Η συμφωνία αυτή έγινε στη
Λισσαβόνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν
έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, για να μην υπάρξουν
ακριτομυθίες. Η πληροφορία για το περίεργο αυτό «τζέντλεμαν αγκρίμεντ» μεταξύ
Λονδίνου και Βερολίνου προκάλεσε σε όσους το έμαθαν κατάπληξη. Και, πράγματι,
οι Άγγλοι την τήρησαν. Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν
στρατό από τα ελληνικά νησιά – που εκκένωσαν – πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα
μπροστά από τα μάτια των Βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο
Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη γνώμη μου, ήταν να
παραχωρήσουν οι Γερμανοί τη Θεσσαλονίκη στους Άγγλους αμαχητί και μ’ αυτόν το
τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και, βέβαια, ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες
τις δικές του δυνάμεις, που κατείχαν το ελληνικό χώρο». (Βήμα 1976 )
Οκτώβρης
1944. Όλη η Ελλάδα, εκτός
από ένα μικρό κομμάτι γης στην Κρήτη, είναι ελεύθερη.
Στην Κρήτη, απ’ τους 67.000 Γερμανοιταλούς που υπήρχαν στο νησί, οι 17.000 έχουν εγκλωβιστεί και, υπό τον
υποστράτηγο Μπέντακ, αναπτύσσονται σε
μια παραλιακή λωρίδα 65 χιλιομέτρων που περιλαμβάνει το λιμάνι της Σούδας, την
πόλη των Χανίων, το αεροδρόμιο
του Μάλεμε και ονομάζεται «Οχυρά Θέση Κρήτης».
Διατηρούν την πειθαρχία τους, διαθέτουν
βαρύ οπλισμό, άφθονα πυρομαχικά και λειτουργούν μέχρι και την τελευταία στιγμή
της αναχώρησης τους ως κατακτητές.
Μάιος 1945. Μοιάζει απίστευτο αλλά 8 ολόκληρους μήνες μετά την αναχώρηση των γερμανικών
στρατευμάτων από την ηπειρωτική Ελλάδα, 1 μήνα από την άνευ όρων παράδοση της
Γερμανίας στους συμμάχους, οι Γερμανοί
στην Κρήτη βομβαρδίζουν χωριά, εκδίδουν διαταγές και εκτελούν αιχμάλωτους.
9
Μαΐου 1945. Οι Γερμανοί
υπογράφουν συμφωνία παράδοσης της Κρήτης, όχι με την ελληνική Κυβέρνηση, αλλά
με τους Άγγλους. Στη συμφωνία που είχε συνταχθεί στα αγγλικά προβλέπεται ότι,
μέχρι να παραλάβουν το νησί οι βρετανικές δυνάμεις, οι Γερμανοί θα διατηρούν
τον οπλισμό τους και θα εκτελούν τις διαταγές τους.
Έτσι οι Γερμανοί έμειναν στην Κρήτη, κατά
παγκόσμια πρωτοτυπία, «ένοπλοι
αιχμάλωτοι».
Πώς όμως εξηγούνται
όλα αυτά ;
Οι Άγγλοι ήρθαν σε συμφωνία και
χρησιμοποίησαν τα γερμανικά στρατεύματα που είχαν εγκλωβιστεί στην Κρήτη
περιμένοντας την κατάληξη της εμφύλιας σύρραξης στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αν επικρατούσε το ΕΑΜ, οι Βρετανοί δεν θα επέτρεπαν
την ενσωμάτωση της Κρήτης σε μια κομμουνιστική Ελλάδα.
Πολλές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι οι
Άγγλοι προωθούσαν σχέδια πολιτικής αυτονομίας του νησιού που ευτυχώς δεν
χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν.
«Όσο
πλησίαζε το τέλος της γερμανικής κατοχής στην Κρήτη, ιδιαίτερα στον νομό
Ρεθύμνου άρχισε μια αγγλοκίνητη κίνηση γι’ «αυτονομία» της Κρήτης με επικεφαλής
κάποιο Παπαδογιάννη «. ( Δ. Βλαντάς )
Ο Εμμανουήλ
Μπαντουβάς αναφέρει ότι του προτάθηκε από τον πράκτορα της SOE Γουντχάουζ να ηγηθεί αυτονομιστικής κίνησης
με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος
πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.
Κι ο Ανδρέας
Νενεδάκης γράφει στο βιβλίο του: «Τον Απρίλη 1943 ο άγγλος αξιωματικός Φίλντινγκ προπαγάνδιζε πάνω στην
Κρήτη για την προσάρτηση της στην Αγγλία με την θεωρία ότι οι Κρητικοί είναι
Δωρικής καταγωγής ενώ οι άλλοι Έλληνες είναι Πελασγοί. Ότι οι Κρητικοί δεν
είναι Έλληνες αλλά αποτελούν ξεχωριστή φυλή. Ότι οι Κρητικοί μαλώνουν διαρκώς
με τους υπόλοιπους Έλληνες και γι’ αυτό καλό θα ήταν να αποτελέσουν ιδιαίτερο
κράτος. Αλλά επειδή η Κρήτη είναι μικρή θα ευρίσκεται στη διάθεση των Μεγάλων
και γι’ αυτό καλό θα είναι να μπει κάτω από την προστασία της Αγγλίας και να
έχει ένα πολίτευμα παρόμοιο με της Αυστραλίας. Ρωτούσε μάλιστα «μήπως οι
Αυστραλοί δεν είναι ελεύθεροι;»
Ιούλιος 1945. 9 ολόκληρους μήνες απ’ την
απελευθέρωση της Αθήνας, ο τελευταίος πλήρης σχηματισμός της Wehrmacht στον κόσμο παραδίδει οπλισμό και
αναχωρεί από την Κρήτη με αγγλικά πλοία.
* Ο υποστράτηγος Μπέντακ συνελήφθη το 1945,
δικάστηκε και κρίθηκε αθώος των κατηγοριών που του είχαν απαγγελθεί αφού «επιχειρούσε κάτω απ’ την εξουσία των Άγγλων για την
τήρηση της τάξεως στην Κρήτη στην οποία ήταν Διοικητής πριν και μετά το τέλος
του πολέμου».
* Η ναζιστική σημαία κατέβηκε στις 23 Μαΐου
1945, 11 μέρες μετά την παράδοση της » Οχυράς Θέσης Κρήτης » και ήταν η
προτελευταία στον κόσμο. Η τελευταία έμεινε σ’ ένα φυλάκιο στον Αρκτικό Κύκλο
ξεχασμένη από θεούς κι ανθρώπους.
* Κι αν οι εχθροί μας κατάφεραν να
συνεννοηθούν, εμείς συνεχίσαμε με λύσσα τον πόλεμο μεταξύ μας μέχρι το 1949,
καταστρέφοντας ότι είχε απομείνει όρθιο από τη λαίλαπα του 40.
