Ένα γαϊδούρι με ένα μουλάρι βάδιζαν μαζί. Το γαϊδούρι γκρίνιαζε λέγοντας
«Ίσο βάρος
κουβαλάμε και εγώ και το μουλάρι. Μα δέν είναι σωστό! Γιατί το μουλάρι τρώει
διπλάσια τροφή απο ό,τι εγώ! Και όμως κουβαλάμε ίσα φορτία!».
Αργότερα όμως, το αφεντικό είδε
οτι το γαϊδούρι ζοριζόταν, οπότε πήρε ένα μέρος απο το φορτίο του και το έβαλε
στο μουλάρι.
Μετά από λίγη ώρα πάλι, βλέποντας οτι ακόμα το γαϊδούρι ζορίζεται,
αφαίρεσε και άλλο απο το φορτίο του γαϊδουριού δίνοντάς το στο μουλάρι.
Και στο τέλος, επειδή το γα’ι’δούρι δεν άντεχε, πήρε όλο το φορτίο
του και το έβαλε στο μουλάρι.
Λέει τότε το μουλάρι:
«Βλέπεις που δίκαια εγώ
τρώω διπλάσια απο σένα; γιατί βγάζω πολύ περισσότερη δουλειά»....
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Ὄνος καὶ ἡμίονος ἐξ ἴσου
ἐμπεφορτισμένοι
Ὄνος καὶ ἡμίονος ἐν ταὐτῷ ἐβάδιζον. Καὶ δὴ ὁ
ὄνος ὁρῶν τὸν τοὺς ἀμφοῖν γόμους ἴσους ὄντας ἠγανάκτει καὶ ἐσχετλίαζεν, εἴγε
διπλασίονος τροφῆς ἠξιωμένη ἡ ἡμίονος οὐδὲν περιττότερον βαστάζει.
Μικρὸν δὲ αὐτῶν τῆς ὁδοῦ προϊόντων, ὁ ὀνηλάτης
ὁρῶν ὄνον ἀντέχειν μὴ δυνάμενον, ἀφελόμενος αὐτοῦ τὸ φορτίον τῇ ἡμιόνῳ ἐπέθηκεν.
Ἔτι δὲ αὐτῶν πόῤῥω προβαινόντων, ὁρῶν ἔτι μᾶλλον
ἀποκάμνοντα, πάλιν ἀπὸ τοῦ γόμου μετετίθει, μέχρι τὰ πάντα λαβὼν καὶ ἀφελόμενος
ἀπ᾿ αὐτοῦ τῇ ἡμιόνῳ ἐπέθηκε.
Καὶ τότε ἐκείνη ἀποβλέψασα εἰς τὸν ὄνον εἶπεν·
«Ὦ οὗτος, ἆρά
σοι οὐ δοκῶ δικαίως τῆς διπλῆς τροφῆς ἀξιωθῆναι;»
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς
προσήκει μὴ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, ἀλλ᾿ ἀπὸ τοῦ τέλους τὴν ἑκάστου δοκιμάζειν διάθεσιν.
