Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης
Ολυμπία Βικάτου, αρχαιολόγος
Μπροστά από την ''Κρυπτή'', τη μνημειακή είσοδο του σταδίου της Ολυμπίας και κατά μήκος του κρηπιδώματος των
θησαυρών, σώζονται δεκαέξι
βάθρα, τα οποία ήταν τοποθετημένα στη σειρά το ένα δίπλα στο άλλο.
Στα βάθρα αυτά κατά την αρχαιότητα υπήρχαν ισάριθμα χάλκινα αγάλματα του Δία, τα οποία, όμως, δεν διασώθηκαν.
Πρόκειται για τους λεγόμενους Ζάνες (πληθυντικός αριθμός του ονόματος Ζευς),
που έγιναν με χρήματα προστίμων που
επιβλήθηκαν στους αθλητές, οι οποίοι δεν σεβάσθηκαν τους κανονισμούς των
Ολυμπιακών Αγώνων. Τοποθετήθηκαν, μάλιστα, σε περίοπτη θέση
προκειμένου να παραδειγματίζονται οι αθλητές που θα λάμβαναν μέρος στους
αγώνες.
Σύμφωνα με την αφήγηση του Παυσανία (5.21.2-18),
οι αρχαιότεροι από τους Ζάνες
έγιναν στην 98η Ολυμπιάδα, δηλαδή το 388 π.Χ. από το χρηματικό πρόστιμο του επιβλήθηκε
στο Θεσσαλό Εύπωλο, επειδή δωροδόκησε τρεις πυγμάχους, προκειμένου
να ανακηρυχθεί αυτός νικητής. Αργότερα, στην 112η
Ολυμπιάδα, δηλαδή το 332 π.Χ.,
στήθηκαν άλλα έξι αγάλματα, από τον Αθηναίο αθλητή του πεντάθλου Κάλλιππο, ο οποίος δωροδόκησε τους συναθλητές του.
Ο Παυσανίας
αναφέρει αναλυτικά και τις υπόλοιπες τιμωρίες των αθλητών. Στην 201η Ολυμπιάδα, το 25 μ.Χ., ο Αλεξανδρινός
παγκρατιαστής Σαραπίων,
τιμωρήθηκε από τους Ηλείους κριτές επειδή μία
μέρα πριν από τον αγώνα φοβήθηκε τόσο πολύ, ώστε έφυγε κρυφά. Αυτός
ήταν και ο μόνος αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που τιμωρήθηκε για
δειλία.
Τα χάλκινα αγάλματα που τοποθετούνταν στα
βάθρα ήταν έργα μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής. Στην πρώτη από τα ανατολικά
βάση, που βρίσκεται μπροστά από την Κρυπτή,
σώζεται ακόμα η επιγραφή που μας πληροφορεί ότι το άγαλμα είχε κατασκευάσει ο
περίφημος Σικυώνιος γλύπτης Κλέων, ενώ
δικό του έργο πρέπει να ήταν και το δεύτερο κατά σειρά άγαλμα. Στην άνω
επιφάνεια του ίδιου βάθρου διατηρούνται τα ίχνη στερέωσης του αγάλματος. Από
αυτά συμπεραίνουμε ότι ο Δίας απεικονιζόταν σε φυσικό μέγεθος, με το δεξιό πόδι
να πατά ολόκληρο, ενώ το αριστερό πατούσε πιο ελαφρά, με τις μύτες.
Όλοι οι Ζάνες πρέπει να είχαν την
ίδια μορφή, παρά το γεγονός ότι φιλοτεχνήθηκαν σε διαφορετικές
εποχές. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, στις
βάσεις τους χαρασσόταν ελεγείο (επιγραφή),
που ανέφερε το όνομα του παραβάτη καθώς επίσης και συμβουλές προς τους αθλητές,
ότι δηλαδή θα έπρεπε να βασίζονται στις σωματικές τους ικανότητες για την
ολυμπιακή νίκη και να μην χρησιμοποιούν δόλο. Οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν για
παράβαση των κανονισμών των αγώνων είναι γενικά πολύ λίγες, γεγονός που
αποδεικνύει την τήρηση των κανονισμών και τον απόλυτο σεβασμό των Ελλήνων σε
αυτούς. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι οι
ποινές επιβλήθηκαν από τον 4ο αι. π.Χ. και μετά, όταν πλέον είχε σημειωθεί
μεταστροφή του αθλητικού πνεύματος και αλλαγή των ηθικών αξιών.
Ωστόσο, η αναγραφή ονόματος αθλητή πάνω σε μία τέτοια βάση αποτελούσε όνειδος,
τόσο για τον ίδιο όσο και για την πόλη του.
Οι Ζάνες
αποκαλύφθηκαν κατά τις πρώτες ανασκαφές του ιερού από τους γερμανούς
αρχαιολόγους.
