ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 163. Ο γάιδαρος και τα τζιτζίκια.

 http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

      Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν πολύ τη φωνή των τζιτζικιών. Ο Όμηρος τη φωνή των τζιτζικιών την ονομάζει "όπα λειριόεσσαν", κρινολαλιά, και με τη φωνή τους παρομοιάζει τη φωνή των καλών ρητόρων.

      Μια φορά και ένα καιρό  λοιπόν, ένας γάιδαρος ζήλεψε τη φωνή των τζιτζικιών και προσπαθούσε να κάνει τη φωνή του σάν εκείνων. Δέν τα κατάφερε να κάνει το γκάρισμά του τζιτζικίσιο, αλλα με την πολλή προσπάθεια ξέχασε και την δική του τη φωνή!.

Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης

***************************************************************

Έμμετρη απόδοση ( http://100mythoi.blogspot.gr )

Τζιτζίκια άκουσε γάιδαρος κι ευφράνθηκε η καρδιά του·
φθονώντας τα για τη φωνή, έχασε τη μιλιά του.

Ζηλεύοντας τα ξένα
χάνεις τ’ αποκτημένα...

***************************************************************

Ὄνος καὶ τέττιγες 

    Ὄνος ἀκούσας τεττίγων ᾀδόντων ἥσθη ἐπὶ τῇ εὐφωνίᾳ καὶ ζηλώσας αὐτῶν τὴν φωνὴν ἐπελάθετο καὶ τῆς οἰκείας φωνῆς.».

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Οὕτως οἱ τῶν παρὰ φύσιν ἐπιθυμοῦντες καὶ ἃ ἔχουσι δυστυχοῦσι..