Ανδρέας Μελεζιάδης
Μια φορά και έναν καιρό, σε κάποιο χωριό,
ήθελαν να σταματήσουν να αγοράζουν το ψωμί από το διπλανό, και να το φτιάχνουν
μόνοι τους. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι μαζί, και αποφάσισαν το ψωμί από την ίδια
μέρα, να το φτιάχνουν δύο συγκεκριμένοι χωρικοί.
Οι δυό χωρικοί, μόλις τους το είπαν, έφεραν
αντιρρήσεις
-Μα έχουμε και τις
δουλειές μας, ποιός θα φροντίσει τα χωράφια μας, ποιος θα τα’ί’σει και θα
ποτίσει τα ζώα μας ? Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς !
Όμως, ο πρόεδρος και το συμβούλιο του
χωριού, ήταν ανένδοτοι.
-Τέρμα, το
αποφασίσαμε και δεν αλλάζει. Εσείς οι δυό θα κάνετε το ψωμί!
-Μα…
-Δεν έχει ‘’μα’’
και ‘’ξε-μα’’. Πάει, τέλειωσε! Αρχίζετε από σήμερα, και για το βράδυ και για
κάθε βράδυ, χρειαζόμαστε 50 κιλά ψωμί!
Τι να κάνουν οι δύο χωρικοί, αφού είδαν πως
δεν ‘’την γλυτώνουν’’, άρχισαν τις προετοιμασίες.
-Πρώτα
πρέπει να πάρουμε 50 κιλά αλεύρι, να το κοσκινίσουμε. Λέει ο ένας.
-Μα
, αφού δεν βολευόμαστε με το ψωμί του διπλανού χωριού, γιατί να κάνουμε δικό
μας ? Εγώ δεν θέλω να ζυμώσω !
-Και
εγώ δεν θέλω. Άσε να αρχίσουμε, και βλέπουμε.
Πήγαν λοιπόν στην αποθήκη του χωριού, και
άρχισαν να κοσκινίζουν το αλεύρι. Όμως, δεν σταμάτησαν στα 50 κιλά, αλλά άρχιζαν
πάλι από την αρχή να ξανακοσκινίζουν το
ίδιο αλεύρι μέχρι το βράδυ.
Πάει ο πρόεδρος να δεί τι γίνεται, βλέπει
μόνο το κοσκινισμένο αλεύρι, δεν βλέπει ψωμί, που θα έπρεπε να είναι έτοιμο,
και βάζει τις φωνές.
-Τι κάνετε εδώ
πέρα ? Πού είναι το ψωμί?Τι θα φάμε τώρα?
-Μα, κοσκινίζουμε
το αλεύρι πρώτα! Έχει πολλά μαμούνια!
-Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια
κοσκινίζει! Απάντησε οργισμενος ο πρόεδρος και έφυγε.
Τελικά, ψωμί δεν έκαναν, και συνέχισαν να
το αγοράζουν από το διπλανό χωριό.
Εδώ κλείνει η παρένθεση, και μπαίνουμε στο κυρίως
θέμα μας.
Πρίν
από ένα μήνα ( και
περισσότερο) περίπου, η ΕΑΑΣ
ανακοίνωσε την απόφαση του ΓΕΣ, σύμφωνα
με την οποία το δελτίο
εισόδου που εκδίδεται από αυτήν, ( το
κίτρινο) για
τα μέλη των οικογενειών των ε.α. αξιωματικών, ( αλλά και των ε.ε. ) ισχύει για όλες τις εγκαταστάσεις του Στρατου ( ΚΑΑΥ, Πρατήρια,
Λέσχες κτλ )
Πανηγυρίσαμε,
γιατί επεκράτησε το αυτονόητο επιτέλους. Εκφράσαμε όμως, έστω και συγκεκαλυμένους,
κάποιους φόβους για την εφαρμογή.
Ούτε μάγοι να ήμασταν!
Τα ‘’παρατράγουδα’’ έχουν αρχίσει !
Πηγαίνουν
μέλη οικογενειών ε.α. αξιωματικών ΄σε κάποιες Λέσχες
Αξιωματικών, επιδεικνύοντας το δελτίο της ΕΑΑΣ
( το κίτρινο )
αλλα δεν τους επιτρέπεται η είσοδος, γιατί…. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΤΑΓΉ από τον προ’ι’στάμενο Σχηματισμό και δεν τους
ενημέρωσε κανένας !
Να
ένας ασφαλής τρόπος, για να χάσεις και τα λίγα μαλλιά που σου απόμειναν!
Ας
σοβαρευόμαστε και λιγάκι.
Η
συγκεκριμένη Διαταγή του ΓΕΣ, πήγε σε όλους τους Σχηματισμούς,
Λέσχες Αξιωματικών κτλ κτλ. Πώς είναι δυνατόν ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΓΗ, αφού είναι αποδέκτες? Ή μήπως πηγαίνει
με τον αραμπά και δεν έφτασε ακόμα ?
Αυτό
όμως, καταλήγει στην ( για μια ακόμα φορά
) ταλαιπωρία των συναδέλφων.
Ψάχνοντας
το θέμα περισσότερο, έμαθα πως κάποιες Λέσχες, περιμένουν την έκδοση σχετικής διαταγής
, από
τον προ’ι’στάμενο Σχηματισμό τους! Η διαταγή του ΓΕΣ, δεν
τους είναι αρκετή !
Από
την άλλη μεριά, τα αρμόδια γραφεία των Σχηματισμών, που σαφώς πήραν την
διαταγή, δεν εξέδωσαν δική τους, ( δικαιολογημένα κατά την γνώμη μου ) θεωρώντας πως η διαταγη του ΓΕΣ καλύπτει την περίπτωση, και είναι
αρκετή .
Αυτά
λοιπόν γίνονται, εσκεμμένα ή μη, και η ταλαιπωρία συνεχίζεται. Κάποιος πρέπει ‘’να τραβήξει το αυτάκι’’ σε όλους
ετούτους, που συνεχίζουν να κοσκινίζουν γιατί δεν θέλουν να ζυμώσουν.
Εγώ
σας προτείνω, να έχετε μαζί σας ένα αντίγραφο της διαταγής, καλού – κακού, και
όταν σας παρουσιάζουν προβλήματα, να την επιδεικνύετε, και ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙΤΕ σε ένδειξη καλής θελήσεως και συναδελφικής
αλληλεγγύης. Αυτά, δεν είναι για τους βλάκες, ούτε για τους τεμπέληδες. Και
τέτοιοι, υπάρχουν παντού….
