ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 162. Ο γάιδαρος που κουβαλούσε ένα άγαλμα.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

     Μια φορά και ένα καιρό, κάποιος για να κουβαλήσει ένα ξύλινο άγαλμα θεού το φόρτωσε σε ένα γαϊδούρι.

    Καθώς πηγαίνανε, όσοι τους συναντούσανε στο δρόμο  προσκυνούσαν , κάτι αντίστοιχο σάν να κουβαλά κάποιος σήμερα ένα εικόνισμα, και όποιοι το βλέπουν κάνουν το σταυρό τους. Με κάποιες αντίστοιχες χειρονομίες και λόγια οι αρχαίοι προσκυνούσαν βλέποντας το άγαλμα του θεού.

    Το γαϊδούρι νόμιζε οτι προσκυνάνε το ίδιο:

"Γιά δές, όλοι όσοι με συναντούν, με προσκυνούν!".

    Έτσι, τόσο χάρηκε, που άρχισε να χοροπηδά και θα έρριχνε κάτω το άγαλμα.

     Τότε το αφεντικό του του έδωσε ένα ξύλο για να τον επαναφέρει στην τάξη κ του είπε:

‘’Επειδή κουβαλάς το άγαλμα ενός θεού, μή θαρρέψεις οτι είσαι και με τους θεούς ομότιμος!’’.

Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης

***************************************************************

Έμμετρη απόδοση ( http://100mythoi.blogspot.gr )

Κάποιος πάνω σε γάιδαρο έν’ άγαλμα φορτώνει
και για την πόλη πάει.
Καθένας που τους συναντά το βλέμμα χαμηλώνει·
το άγαλμα προσκυνάει.
Ο γάιδαρος πως προσκυνούν τον ίδιο, δίχως άλλο,
ο αφελής νομίζει.
Σταμάτησε να προχωρά, μ’ εγωισμό μεγάλο
αδιάκοπα γκαρίζει.
Ο άνθρωπος κατάλαβε· με ρόπαλο στη μούρη
πήρε να το χτυπάει:
« Δεν πίστευα πως ήσουνα τόσο χαζό γαϊδούρι! »
και ξαναπροχωράει...

Σε όσους σε γνωρίζουνε άλλον μην προσποιείσαι·
ξέρουν αυτοί ποιος είσαι..

***************************************************************

Ὄνος βαστάζων  ἄγαλμα 

    Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς ἄγαλμα ἦγεν εἰς ἄστυ. Τῶν δὲ συναντώντων προσκυνούντων τὸ ἄγαλμα, ὁ ὄνος ὑπολαβὼν ὅτι αὐτὸν προσκυνοῦσιν, ἀναπτερωθεὶς ὠγκᾶτο τε καὶ οὐκέτι περαιτέρω προϊέναι ἐβούλετο.

    Καὶ ὁ ὀνηλάτης αἰσθόμενος τὸ γεγονὸς τῷ ῥοπάλῳ αὐτὸν παίων ἔφη:

« Ὦ κακὴ κεφαλή, ἔτι καὶ τοῦτο λοιπὸν ἦν, ὄνον ὑπ’ ἀνθρώπων προσκυνεῖσθαι.».

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Οὕτως οἱ τῶν παρὰ φύσιν ἐπιθυμοῦντες καὶ ἃ ἔχουσι δυστυχοῦσι..