Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Aντιστράτηγος ε.α.
Αυτός είναι ο τίτλος του εξαίρετου από
πάσης πλευράς, βιβλίου του άξιου
τιμής και επαίνου
για το πόνημά
του Ανθγου ε.α. Νικοκάλου Τοτονίδη.
Μία ευχάριστη έκπληξη είχα σήμερα
παίρνοντας το βιβλίο αυτό,
που είχε την
ευχαρίστηση να μου
στείλει ο αγαπητός Νίκος Τοτονίδης με
σχετική αφιέρωση, γι’
αυτό και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα.
Διαβάζοντας και ανατρέχοντας στις σελίδες
του βιβλίου, διαπίστωσα πλήθος στοιχείων για μια από τις κρισιμότερες περιόδους
της Ελληνικής Ιστορίας . Αναφέρεται
στην περίοδο 1946-1949, όπου ο Ελληνικός Στρατός,
πρόμαχος των Εθνικών και πανανθρώπινων ιδανικών της ελευθερίας, της ιδέας της
πατρίδος, της δημοκρατίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και
του πολιτισμού, με
την τελική μάχη στο Γράμμο
και στο Βίτσι, ενίκησε
τους τότε πλανεμένους
ξενοκίνητους Έλληνες κομμουνιστές της Πατρίδος μας, βοηθούμενος από τα
όμορα τότε κομμουνιστικά Κράτη.
Με τη νίκη αυτή, ο Ελληνικός Στρατός έσωσε την Πατρίδα
τότε, από τον
Σλαβικό επεκτατισμό και
απέτρεψε τον κίνδυνο να
μεταβληθεί η χώρα
σε τραγικό δορυφόρο του Σλαβοκομμουνισμού, με τα βόρεια
σύνορα της Πατρίδος μας στο ύψος
του όρους Όλυμπος.
Οι Ήρωες Μαχητές του
Ελληνικού Στρατού είναι
ισάξιοι των Μαχητών του Έπους
του 40, δυστυχώς…
σκόπιμα λησμονήθηκαν, διότι μετά το 1974
την Ιστορία την
ξανάγραψαν οι ηττημένοι και όχι
μόνον αυτό, το δε κατ’
έτος τελούμενο μνημόσυνο στην μνήμη των είκοσι και πλέον
χιλιάδων Ελλήνων Ηρώων, να ονομάζεται «Εορτή
Μίσους».
Στο
βιβλίο τους αυτό
ο Νίκος Τοτονίδης στηλιτεύει
την συμπεριφορά όλων των
Κυβερνήσεων, μετά την
μεταπολίτευση, και αποδίδει
ευθύνη σ’ άλλες
λίγο, σ’ άλλες πολύ, για την σκόπιμη λησμονιά της
προσφοράς στην Πατρίδα των Ηρώων αυτών και την αναγνώριση της στάσεως κατά της
Πατρίδος ως «Εμφύλιο»
και τους στασιαστές Κομμουνιστές ως «Δημοκρατικός Στρατός», ονομάζοντας ακόμη τον «Ελληνικό Στρατό» ως «Κυβερνητικό» ή «Εθνικό».
Το εξαιρετικό αυτό πόνημα έχει σπάνια
Ιστορικά στοιχεία για τους Ήρωες της εποχής εκείνης, πολύ χρήσιμα για τον
Ιστορικό του μέλλοντος, τα οποία προσπάθησε η αριστερή, μετά την μεταπολίτευση, διανόηση
να εξαφανίσει. Επίσης είναι
χρήσιμο το βιβλίο
αυτό για κάθε
Έλληνα Πατριώτη,
όχι για να μισεί,
αλλά για να μην λησμονεί.
Πολύ
ορθά και τεκμηριωμένα,
ο Νίκος Τοτονίδης στο βιβλίο
του αυτό θεωρεί
ότι η συνεχιζόμενη
απουσία της Πολιτικής και
Στρατιωτικής Ηγεσίας από το Μνημόσυνο
των Ελλήνων αγωνιστών στο Γράμμο, αποτελεί διαχρονικό ιστορικό έγκλημα μνήμης.
Τέλος
ο Νίκος Τοτονίδης είναι άξιος συγχαρητηρίων ,
όχι μόνο για την τεράστια και διαχρονική του προσπάθεια για
την συγκέντρωση του ιστορικού
αυτού υλικού, αλλά
και για το ότι
έφτιαξε ένα εξαίρετο
πόνημα και όχι
μόνο αυτό, καίτοι στερείται δημοσιογραφικής παιδείας
και συγγραφικής παράδοσης.
Και! μάλιστα σε
μια εποχή κατά
την οποία μετά από την λήθαργο του ευδαιμονισμού της
τελευταίας τριακονταετίας, όπου μεγάλωσαν γενεές χωρίς αρχές και αξίες, όπου ο
Πατριωτισμός ήτο οπισθοδρόμηση
και φθάσαμε την χώρα μας, σ’
αυτήν την κατάντια, να γίνουμε οι επαίτες των Ούννων, αυτός τόλμησε.
Πρέπει συμπερασματικά στο σημείο αυτό να
ευχηθώ, ο Νίκος Τοτονίδης να αποτελέσει
παράδειγμα προς μίμηση
και άλλων άξιων
και αξιοτέρων συναδέλφων, στο
έργο της πατριωτικής προσφοράς.
