ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΚΥΡΜΕΛΗΣ
29η
Μαίου σήμερα, ἡμέρα πένθους γιά τόν τόν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό.
Νά ὑπενθυμίσω στούς
ἀμνήμονες Ἓλληνώνυμους πώς σάν σήμερα, πρίν 563 ἀκριβῶς χρόνια, «ἡ Πόλις ἑάλω» ;
Ὃτι ὁ θρῆνος τῶν Πανελλήνων ἔφθασε στά
πέρατα τῆς οἰκουμένης καί
γέμισε φόβο καί τρόμο
τίς ψυχές τῶν - καί τότε - «ἀδελφῶν μας» χριστιανῶν τῆς Δύσης,
χωρίς νά νοιώσουν τήν παραμικρή
τύψη καί χωρίς νά
ζήσουν τό ὄνειδος τῆς προδοσίας
τῆς πολιτισμένης τότε Εὐρώπης - τρομάρα της(τους);.
Πάντα αὐτά ἔκαμναν
στή μισητή καί ἀπεχθῆ τους Ρωμανία μας. Τί μῖσος Θεέ
μου!
Ὃτι στά αἰώνια, καί ἐπί μία καί πιό πολύ
χιλιετία, ἀπόρθητα Θεοδοσιανά
Τείχη, δόθηκε μία ἀπό τίς μεγαλύτερες μάχες στήν ἱστορία τῶν
λαῶν; Μάχη περί τῆς οὐσίας καί τοῦ ὄντος, ἀληθινή
τιτανομαχία;
Ὃτι ἐκεῖ, ἀνάμεσα στούς
μαχητές, ἔχυσε τό αἷμα του ὁ τελευταῖος μας αὐτοκράτωρ
τῆς Ρωμανίας, Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ἡ
συνισταμένη καί ὑπόστασιοποίηση τοῦ
μεσαιωνικοῦ μας Ἑλληνισμοῦ; Ὃτι τήν ἡμέρα
ἐκείνη ἀνανεώθηκε μέ αἱμάτινες ὑπογραφές
πώς, παρά τήν κρατική διάλυσή μας, οἱ Ἓλληνες θά ἔμεναν
πιστοί στό πατροπαράδοτος χρέος-σέβας,
νά μείνουν
μέ κάθε τίμημα Ἓλληνες κι
Ὀρθόδοξοι, φυλάγοντας κρυφές Θερμοπῦλες ὃσο
χρειασθεῖ ;
Σκέφτομαι καί
συγκλονίζομαι: εἶναι δυνατόν μιά
τέτοια μέρα νά παραμένει,
νά τήν ἀφήνουμε
νά παραμένει, στό χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας, πεταμένη
καί ξεχασμένη ἀπό τούς
παράξενους , τουλάχιστον, καί μόνο ἐλληνόφωνους
κατοίκους τοῦ μεκρομέγαλου αὐτοῦ τόπου; Μοῦ ἔλεγε φίλος, ἀκόυλουθος
τοῦ κάποτε πρωθυπουργοῦ στήν Κίνα, πώς τούς ἐξέπληξε
ἡ ἀπό μέρους πάρα
πολλῶν Κινέζων θαυμαστή γνώση τῆς
ἑλληνικῆς ἱστορίας. «Ντραπήκαμε» μοῦ εἶπε. Ἀλοίμονο! Τοῦτο τό θαυμαστόν ἀπέπτη
ἀπό τόν τόπο του. Ξέρετε σήμερα σέ ποιά χέρια ἔχει ἀφεθεῖ ἡ Ἑλληνική Ἱστορία;; Ἔφυγαν πιά οἱ ζωτικοί μῦθοι ἀπό τά σπίτια μας.
Κανείς δέν μιλάει γιά τό μαρμαρωμένο
βασιλιά, γιά τούς συγκλονιστικούς θρύλους πού ἔπλασε
τό σκλαβωμένο αὐτό Γένος. Φρικιῶ
μέ τά δηλητήρια στό σπίτι καί στά σχολεῖα
πού ταίζουμε τά μικρά μας παιδιά. Οὔτε μία ὣρα στήν Ἂλωση, οὔτε ἓνα δίωρο στή Γενοκτονία τῶν Ποντίων, οἴμοι!
Ξεπλυμένοι, ἄχρωμοι, ἄγευστοι, ἀσεβεῖς καί προδοτικοί στούς
ἑαυτούς μας, θά πορευόμαστε
μάταια νά δοῦμε λίγο
φῶς. Χωρίς ψυχές, φαντάσματα κινούμενα ἐδῶ κι ἐκεῖ, ἱκετεύοντας
γιά τίς «δόσεις», ἀμετακίνητοι στό
βοσκηματώδη καί παραμορφωτικό ὑλισμό μας, μέ
πλαδαρές κι ἀκίνητες τίς ψυχές. Μόνο ;
Νά παραδίδουμε τά χρυσαφικά καί τά τζιβαϊρικά
τοῦ τόπου αὐτοῦ στίς βάρβαρες, ἀχόρταγες
καί ἄδειες ψυχές τῶν Γερμανογότθων καί Φράγκων καί
μάλιστα κορυβαντιοῦντες (χορεύοντας καί πηδώντας, ἤ δῆθεν κλαίγοντας
ξεδιάντροπα!!) γιά τήν «ἐπιτυχία» μας!!!
«δέν ἔγινε τό
θέλημα τοῦ Σόϊμπλε, πού ἤθελε
100 χρόνια΄ τόν ὑποχρεώσαμε νά
δεχθεῖ τήν παράδοσή μας μόνο
γιά 99». Ὄχι
θαυμαστικά΄ πόσα σχετλιαστικά σημάδια νά βάλει
κανείς!!. Θεέ μου, εἶναι δυνατόν νά
μήν αὐτοκτονήσει κανείς, παρά
μόνο οἱ ἀπελπισμένοι μεσοαστοί;
Καλά νά πάθουν, μεσοαστοί γάρ.
Ὄχι,
δέν εἶναι μέρα νά θυμηθοῦμε τίς ἀβυσσαλέες, τίς
Μέγιστες ὧρες τῆς ὑπέρτατης
θλίψης, τίς κραυγές, τούς
θρήνους καί τίς οἰμωγές τῶν
ἡμερῶν ἐκείνων, τῆς ἀποφράδας
Τρίτης.. Οἰ ἐλληνώνυμοι
σύγχρονοι Ἑλλαδίτες γνωρίζουν νά
ἐπαναλαμβάνουν τή φρίκη, τή ντροπή, νά
τήν ξαναζοῦν καί νά καυχῶνται γι αὐτήν, ἓτοιμοι νά ἐπαναλάβουν
τήν θανάσιμη ἐπιλογή....... Νά τήν ἐπαναλάβουν,
γιατί δέν ἔχουν πίστη,
μνήμη, καρδιά, πρόταση, νοῦ,
εὐθύνη, πάντα ἀνεύθυνοι καί
τότε καί τώρα. Ἐμπαίζοντες
ἐσαεί τούς λίγους ἄξιους τοῦ
όνόματος Ρωμιούς.
Ἀλήθεια τί εἶναι Ρωμανία;
Ξέρει κανείς;Τί ἦταν ὁ Φλαντανελλᾶς, ὁ
Λουκᾶς
Νοταρᾶς, ἡ Ἑλένη
Δραγάτση (Ἀγία Ὑπομονή), ἡ μάνα τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου;
Ἀλήθεια τί ἄνθρωπος ἦταν αὐτός ὁ «τύπος»; Ὄχι΄ γιατί Αὐτός δέν ὑπέγραψε
κανένα Μνημόνιο κι ἔπεσε παληκαρίσια.
Καμιά ὑπογραφή, καμιά
κωλοτούμπα. Ἄξιος τοῦ ὀνόματός
του, μέχρις ὃτου τόν διαγράψουν κάποια σημερινά ἀπολειφάδια τοῦ Ὑπουργείου τῆς μή Ἐθνικῆς
Παιδείας(«Δέν θέλω ἐθνικές ταυτότητες»΄ξέρετε ποιός εἶναι
ὁ «δράστης, πιστεύω, καί τόν ἐγκρίνετε!!.
Φτάνει! Πλήξαμε ἀπό παληκαρίσιες προδοσίες.
«Ἔ, δέν εἶναι καί πολλά
τά ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ τῆς νέας
δουλείας. Νά ποῦμε κι
ἓνα ΠΑΛΙ ΚΑΛΆ», οἱ ἀναίσχυντοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!
