Γεώργιος Δουδούμης
Για άλλη μια φορά οι «κουτόφραγκοι» μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί, αλλά τα
κυβερνητικά προλεταριακά υποπροϊόντα θα βγουν πάλι στα καναλοπαράθυρα να
γρυλίζουν σαν τα σκυλιά πάνω απ’ το σκελετωμένο κορμί της Ελλάδος.
Χρόνια τώρα πάμε από ημερομηνία σε
ημερομηνία με δηλώσεις υποταγής συμφωνημένων προαπαιτούμενων για να πάρουμε «τη δόση μας». Η τελευταία
περίπτωση ήταν το άκρον άωτον.
Σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα μπήκε υποθήκη για 99 χρόνια.
Με αντίκρισμα τι; Να μας δώσουν τον Ιούνιο
7,5 δισ. € για να τα δώσουμε στους δανειστές τον Ιούλιο. Αν
τακτοποιήσουμε κάποια πρόσθετα «προαπαιτούμενα», θα λάβουμε το φθινόπωρο άλλα 2,8 δισ. € για να πληρωθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές
του Δημοσίου προς ιδιώτες, προφανώς για να φρενάρουν με αυτό το δήθεν αισιόδοξο
μήνυμα ότι «θα ρίξουν
χρήμα στην αγορά», κάποιες εξελίξεις που μυρίζουν από καιρό κοινωνική
εξέγερση. Μετά πάμε για την επόμενη αξιολόγηση, τα επόμενα προαπαιτούμενα, την
επόμενη «δόση».
Καμία ξεκάθαρη απόφαση δεν ελήφθη στο Eurogroup για μετατροπή του χρέους ούτε καν
σε «ενδεχομένως εξυπηρετήσιμο»,
τουναντίον – μετατέθηκε το ζήτημα για μετά τον Ιούλιο του 2018 με πολλά «θα», «αν», «εφόσον», «υπό την προϋπόθεση» και
άλλα παρεμφερή. Οι «εταίροι»
μας δεσμεύτηκαν να «ξεκινήσουν
να σχεδιάζουν» το «μεγάλο πακέτο» μετά το καλοκαίρι του 2018, «υπό την προϋπόθεση» ότι η
Ελλάδα θα έχει εφαρμόσει κατά 100% το πρόγραμμα. Ούτε καν κάποια θετική
υπόσχεση δεν δόθηκε. Απλώς έγιναν εκτιμήσεις για κάτι καλό, που ενδεχομένως
μπορεί να συμβεί αν εκπληρωθούν κάποιες από όλους θεωρούμενες πολύ δύσκολες
προϋποθέσεις.
Το μόνο που αποφασίστηκε είναι κάτι
ιδιαίτερα αρνητικό, ότι δηλαδή η
Ελλάδα θα πληρώνει, για ένα μεσοπρόθεσμο διάστημα, για τόκους και χρεολύσια
ετησίως ποσά που θα καλύπτουν μέχρι 15% του ΑΕΠ, ενώ στη συνέχεια αυτό το
ποσοστό θα φθάνει μέχρι το 20% του ΑΕΠ.
Δηλαδή, για να γίνει αντιληπτό, μέχρι τώρα
είχαμε κατά τη διάρκεια όλων των ετών της κρίσης μείωση λίγο πάνω από το 25%
του ΑΕΠ συνολικά, αλλά εμείς «εξασφαλίσαμε» χθες ότι κάθε
χρόνο θα πληρώνουμε τοκοχρεολύσια (συμπεριλαμβανομένων των εντόκων γραμματίων)
που θα αντιστοιχούν στο 20% του ΑΕΠ. Με αυτόν το ρυθμό μείωσης του ΑΕΠ, εκτιμάται
ότι σε λίγα χρόνια θα παρακαλάμε να
φτάσουμε τη Βουλγαρία, η οποία θα μας έχει αφήσει ήδη πίσω. Η
καταδίκη αυτή ακολουθείται από επεξήγηση, η οποία λέει ότι «αυτό το ποσοστό είναι χαμηλό για χώρες με ανάλογα οικονομικά
χαρακτηριστικά». Ερωτάται: Ποίες είναι αυτές οι χώρες;
Εχθές έγινε μια τρύπα στο νερό και κάποιοι
ημεδαποί είναι πανευτυχείς και ισχυρίζονται ότι γυρίσαμε σελίδα που οδηγεί στην
ανάπτυξη, ενώ κάποιοι λιγότερο αφελείς, πάντως αφελείς, είναι ευτυχείς επειδή
απλώς δεν θα τρέμουν το καλοκαίρι για το αν θα πτωχεύσουμε και επισήμως εντός
του 2016.
Η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη: Η
διαδικασία της φτωχοποίησης θα συνεχιστεί μέσω της μεθοδευμένης μείωσης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, που θα
προκύπτει τόσο από τη μείωση των κρατικών δαπανών με μειώσεις μισθών,
συντάξεων, μερισμάτων, επιδομάτων κ.ά., όσο και μέσω της αυξημένης άμεσης και
έμμεσης φορολογίας προκειμένου με χρηματοδοτικά δεκανίκια να πληρώνουμε τα
τοκοχρεολύσια.
Ο Τσακαλώτος
θα έχει όλο το καλοκαίρι στη διάθεσή του για να σκεφθεί νέους φόρους και να
βελτιώσει το βιογραφικό του.
Η μόνη λύση που προσφέρεται για να ανοίξει μια προοπτική
στην ευημερία της χώρας είναι η στάση πληρωμών με σύγχρονη έξοδο της χώρας από
το κατασκεύασμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα παρακλάδια του. Η
Ελλάδα μπορεί να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης επιλέγοντας η ίδια τον τρόπο που
την εξυπηρετεί. Για να ηρεμήσουν οι ευρωλιγούρηδες, από τους οποίους βρίθει η
χώρα, καλό είναι να γνωρίζουν ότι το Μαυροβούνιο
βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης, έχει ως εθνικό νόμισμα το
ευρώ και δεν τα πάει άσχημα, χρόνια τώρα.
Το μόνο προαπαιτούμενο για την έναρξη μιας
επιτυχούς πορείας της Ελλάδος εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ανάθεση της διακυβέρνησής της σε ικανές και
άσπιλες προσωπικότητες, οι οποίες δεν έχουν καθίσει μέχρι σήμερα σε κυβερνητική
καρέκλα.
