Μια
φορά και ένα καιρό, το μυρμήγκι, ήταν
άνθρωπος. Έδινε προσοχή στην γεωργία αλλά δεν αρκούνταν στους δικούς του
μόχθους, παρά εποφθαλμούσε και των άλλων γειτόνων και έκλεβε τους καρπούς τους.
Ο Δίας, αγανακτισμένος από την πλεονεξία
του, τον μεταμόρφωσε σε μυρμήγκι.
Ωστόσο,
παρά του ότι άλλαξε την μορφή του, δεν μετέβαλλε την διάθεσή του. Διότι και
μέχρι σήμερα περιδιαβαίνει τους αγρούς και συλλέγει σπόρους και κριθάρια των
άλλων και θησαυρίζει.
Απόδοση από το πρωτότυπο Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Μύρμηξ
Μύρμηξ ὁ νῦν τὸ πάλαι
ἄνθρωπος ἦν· καὶ τῇ γεωργίᾳ προσέχων τοῖς ἰδίοις πόνοις οὐκ ἠρκεῖτο, ἀλλὰ καὶ
τοῖς ἀλλοτρίοις ἐποφθαλμιῶν διετέλει τοὺς τῶν γειτόνων καρποὺς ὑφαιρούμενος.
Ζεὺς δὲ ἀγανακτήσας κατὰ τῆς πλεονεξίας αὐτοῦ
μετεμόρφωσεν αὐτὸν εἰς τοῦτο τὸ ζῷον ὃς μύρμηξ καλεῖται.
Ὁ δὲ καὶ τὴν μορφὴν
ἀλλάξας τὴν διάθεσιν οὐ μετεβάλετο· μέχρι γὰρ νῦν κατὰ τὰς ἀρούρας περιιὼν τοὺς
ἄλλων πυροὺς καὶ κριθὰς συλλέγει καὶ ἑαυτῷ ἀποθησαυρίζει.
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ φύσει πονηροί, κἂν τὰ
μάλιστα κολάζωνται, τὸν τρόπον οὐ μετατίθενται.
