Ν.Ι.ΜΕΡΤΖΟΣ
Τα αποτελέσματα των δύο αλλεπαλλήλων
εκλογών εφέτος δημιουργούν συν τοις άλλοις μια νέα πραγματικότητα σε επίπεδο
στρατηγικής. Όλα μοιάζουν νέα. Αλλά μήπως «αυτό
το έργο το έχουμε ξαναδεί;». Μήπως άλλαξαν απλώς οι τίτλοι;
Ο Θουκυδίδης
διδάσκει ότι τα ίδια αίτια προκαλούν τα
ίδια αιτιατά -αποτελέσματα
- στην Ιστορία. Ας
ακολουθήσουμε τον ειρμό της, λοιπόν.
Το 1974,
μετά το εγκληματικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου
και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, το παλλαϊκό αίσθημα των Ελλήνων
εκινείτο ασυγκράτητο εναντίον της Δύσης. Και δεν ήταν αδικαιολόγητο. Η
γεωπολιτική θέση της Ελλάδος, όμως, ήταν ανεκτίμητη για την Δύση στην
αναμέτρησή της με την Ανατολή. Συνεπώς, το παλλαϊκό αίσθημα των
Ελλήνων έπρεπε να
τιθασευθεί βραχυπρόθεσμα και
να χειραγωγηθεί μακροπρόθεσμα. Το
τιθάσευσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και για να το
τιθασεύσει, αναγκάσθηκε να αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ παρά την προσωπική
αίγλη του και
την πολιτική πεποίθησή
του. Ωστόσο, τα
πενιχρά εκλογικά αποτελέσματα του
1977 έδειξαν ότι ο πολιτικός
του χρόνος έληγε. Ποιός θα τον διαδέχονταν;
Η Ν.Δ. είχε
εξαντλήσει την αντοχή της και το Κέντρο ήταν ένας κονιορτός προσώπων
και ομάδων.
Εντωμεταξύ το ρεύμα φούντωνε από αριστερά
και ο παλαιός κόσμος του άλλοτε κραταιού ΕΑΜ,
ζωντανός ακόμη, λαχταρούσε να πάρει τη «ρεβάνς» του.
Του την έταξε ο Ανδρέας
Παπανδρέου.
Κατήγγειλε σαν «προκεχωρημένο φυλάκιο
του ΝΑΤΟ» τον Καραμανλή,
δεν αναγνώρισε την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, κήρυξε
πανστρατιά την «εθνική ανεξαρτησία», ανακήρυξε «αδέλφια» τον Καντάφι,
τον Άσαντ και
τον Σαντάμ Χουσεΐν, καθιέρωσε επίσημο ένδυμα το ζιβάγκο, γέμισε τα
κομματικά γραφεία με πορτραίτα του ΄Αρη
Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα! Είχε μόλις 14%
αλλά έταξε τα πάντα στους πάντες και κατήγγειλε τους πάντες για τα
πάντα. Μάζεψε το ΕΑΜ, τους αγρότες και τους
μικρομεσαίους. Το 1981 σάρωσε
τις εκλογές με κεντρικό σύνθημα «ΕΟΚ και
ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» . Σε
ελάχιστα χρόνια έδωσε στους Αμερικανούς τις βάσεις, συνέδεσε οργανικά την
Ελλάδα με την ΕΟΚ, μοίρασε τα ευρωπαϊκά
κονδύλια και έκανε τη χώρα προμαχώνα της
Δύσης.
Το 2010
η Ελλάδα χρεοκόπησε και υπέγραψε τα Μνημόνια.
Οι ΄Ελληνες ξεσηκώθηκαν πάλι σύσσωμοι κατά της Δύσης. Ποιός να τους τιθασεύσει;
Οι αλλεπάλληλες φιλευρωπαϊκές κυβερνήσεις
είχαν ημερομηνία λήξεως,
τα κόμματά τους
αιμορραγούσαν και έντρομα πελαγοδρομούσαν, η
διαφθορά ήταν βαθειά
και συχνά είχε
ονοματεπώνυμο. Αλλά η γεωπολιτική θέση της Ελλάδος παρέμενε για
την Δύση ανεκτίμητη: συγκρατεί τον κονιορτό των βαλκανικών κρατών, είναι πια η
μόνη οδός των δυτικών αγωγών αερίου , η ισχυρότερη στρατιωτική βάση σε άμεση επαφή με την φλεγομένη Μέση Ανατολή
και μοναδική διέξοδος του Ισραήλ. Οπότε πάλι Χόλλυγουντ με το ίδιο έργο: ΣΥΡΙΖΑ σε ριμέϊκ ΠΑΣΟΚ και Αλέξης σε ριμέϊκ
Ανδρέα. Σαράντα χρόνια
πίσω. Δεν αναγνώρισε τις συμφωνίες της
χώρας, «έσκιζε τα Μνημόνια» νύχτα
-μέρα, κήρυξε πανστρατιά για την «εθνική ανεξαρτησία», ανακήρυξε «αδέλφια»
τον Τσάβες, τον Μοράλες
και τους λοιπούς Λατίνους, πέταξε τη γραβάτα, γέμισε πορτραίτα του Άρη Βελουχιώτη
και του Τσε
Γκεβάρα, έταξε τα πάντα στους πάντες
και κατήγγειλε τους πάντες για τα πάντα. Μάζεψε το
ΕΑΜ και δεσμεύθηκε ανοιχτά να πάρει τη
«ρεβάνς» της Βάρκιζας.
Αλλά το 2010 είχε μόλις 4,60%
και 315.655 ψήφους. Φέτος τον Ιανουάριο πήρε 2.245.978 και την εξουσία.
Μέσα σε έξη μήνες υπέγραψε νέο Μνημόνιο, διεκήρυξε την προσήλωσή του στη Δύση, προσκύνησε στη
Μέκκα του καπιταλισμού,
ευχαρίστησε δημόσια την
ιμπεριαλιστική Αμερική και καθάρισε μονοκοπανιάς το κίνημά του από τους
κομμουνιστές συντρόφους του, όπως ο Ανδρέας στο «Πεντελικό».
Τον Σεπτέμβριο επανεξελέγη.
΄Ορκισε υπουργούς καραμπινάτους
παλαιοπασόκους και την επομένη, αγκαλιές με Μέρκελ! Μήπως αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί;
Το παλαιό πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται
εντωμεταξύ. Σε σύγκριση με τον Νοέμβριο 2009, στις εκλογές του Μαΐου 2012 έχασαν η Ν.Δ. 1.056.859
ψηφοφόρους, το ΠΑΣΟΚ 2.056.899 και ο ΛΑ.ΟΣ 202.739.
Σύνολο 3.306.497.
Απ’ αυτούς
κέρδισαν
2.240.275 τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ 745.610,
ΑΝ.ΕΛ. 670.596,
ΔΗΜΑΡ
386.116 και ΚΚΕ
18.823. Τα εκτός Βουλής μικρά
κόμματα συγκέντρωσαν συνολικά το 19% των
τότε ψηφισάντων. Η ολική ανατροπή είχε συμβεί
παρά το διάλειμμα Ιουνίου 2012-Δεκεμβρίου 2014.
Τον Σεπτέμβριο
2015 έχασαν
ψηφοφόρους του Νοεμβρίου 2009
η Ν.Δ. 724.583, το ΠΑΣΟΚ 2.672.338 και το
Κ.Κ.Ε. 216.317. Ο ΛΑ.ΟΣ
έχασε 289.106 τον Ιούνιο 2012 και δεν επανήλθε. Από την
πρώτη κάθοδό τους στις εκλογές του Μαΐου 2012, οι ΑΝ.ΕΛ έχασαν 471.490
ενώ η ΔΗΜ-ΑΡ έχασε 355.574
τον Ιανουάριο 2015 και
συνασπίσθηκε με το ΠΑΣΟΚ.
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 1.607.003 αλλά έχασε 323.290
του Ιανουαρίου και η Χρυσή Αυγή κέρδισε 377.358
ενώ έχασε
μόλις 9.265 του Ιανουαρίου.
Μέσα
σε έξη μόνον
χρόνια διεξήχθησαν πέντε
βουλευτικές εκλογές. Μεταξύ Νοεμβρίου
-Σεπτεμβρίου 2015 τα κόμματα έλαβαν
τις εξής ψήφους:
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 2009 2.248.913, Μάιος 2012 1.192.103 Ιούνιος 2012 1.825.497, Ιαν. 2015 1.718.694, Σεπ. 2015 1.523.330
ΠΑΣΟΚ: 2009 3.012.962, Μάιος 2012 833.452, Ιούνιος 2012 756.024 Ιαν. 2015 293.683
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ: Σεπ.2015 340.624
ΣΥΡΙΖΑ : 2009 315.655, Μάιος 2012 1.061.103, Ιούνιος 2012 1.655.022, Ιαν. 2015 2.245.978, Σεπ. 2015
1.922.688
Κ.Κ.Ε: 2009 517.249, Μάιος 2012 536.105, Ιούνιος 2012
384.986, Ιαν. 2015
338.387, Σεπ.2015 300.932
ΔΗΜ.ΑΡ : Μάιος 2012 386.394, Ιούνιος 2012
384.986, Ιαν. 2015 29.820
ΛΑ.ΟΣ: 2009 386.205, Μάιος 2012 182.925, Ιούνιος 2012
97.099
ΑΝ.ΕΛ: Μάιος 2012 671.324, Ιούνιος 2012 462.406, Ιαν. 2015 293.683 Σεπ.2015 200.034
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 2009 21.764 , Μάιος 2012 440.966, Ιούνιος 2012 426.025, Ιαν. 2015 388.387, Σεπ.2015 379.122
1.488.218
λιγότεροι πολίτες από όσοι
το 2009 προσήλθαν στις κάλπες κατά τις τελευταίες εκλογές. Κατά την
τελευταία εξαετία κινήθηκαν προς τις
κάλπες ως εξής:
*Νοέμβριος 2009:
Εγγεγραμμένοι 9. 929.065, Ψήφισαν 7.044.606, ΄Ακυρα-Λευκά 186.185
*Μάιος
2012:
Εγγεγραμμένοι 9.945.859, Ψήφισαν 6.476.818, ΄Ακυρα-Λευκά 152.682
*Ιούνιος
2012: Εγγεγραμμένοι
9.947.876, Ψήφισαν 6.216.798 , ΄Ακυρα-Λευκά 61.334
*Ιανουάριος 2015:
Εγγεγραμμένοι
9.949.684, Ψήφισαν 6.180.872, ΄Ακυρα-Λευκά
149.484
*Σεπτέμβριος 2015:
Εγγεγραμμένοι 9.824.867,
Ψήφισαν 5.556.388,
΄Ακυρα-Λευκά 134.281.
Μάλλον
ήλθε ο καιρός να δουν τα κόμματα τι τρέχει στην αυλή τους και τι
συμβαίνει γύρω τους. Το
λαϊκό έρεισμα της σημερινής κυβερνήσεως δεν είναι η ικανοποίηση ούτε η
εμπιστοσύνη αλλά η ανοχή των εντρόμων πολιτών που
ανέχονται «το μη χείρον, βέλτιστον» ελλείψει άλλης διεξόδου. Εξ άλλου δεν πρέπει να υποτιμάται διόλου η
δύναμη, η ευελιξία και η δυνατότητα αποπροσανατολισμού που
προσφέρει στον Πρωθυπουργό
η άτυπη συμμαχία του με το σύμπλεγμα τεραστίων συμφερόντων μέσα και έξω. Αυτοί οι σύμμαχοι είναι απίθανο να τον
εγκαταλείψουν -και- ελλείψει άλλου «καταλλήλου συνομιλητού».