http://grpost.blogspot.gr/
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Μέσα σε διάστημα ενάμιση χρόνου, η Νέα Δημοκρατία υπέστη τέσσερις
ήττες.
Το καλοκαίρι του 2014,
στις ευρωεκλογές, η ήττα θεωρήθηκε ως αποτέλεσμα της χαλαρής ψήφου.
Κουραφέξαλα.
Τον περασμένο Ιανουάριο
κι υπό την βαριά ανάσα του ΣΥΡΙΖΑ στο σβέρκο της, εστράφη στον
λαϊκισμό κι ηττήθηκε πανηγυρικά.
Ο Τσίπρας,
είπαν, έταξε στους πάντες τα πάντα και μας νίκησε.
Κουραφέξαλα.
Τον Ιούλιο
στο δημοψήφισμα, σήκωσε το λάβαρο του «ναι» κι όμως δεν έπεισε
κανέναν πέραν του μπετοναρισμένου ποσοστού ψηφοφόρων των κομμάτων του
ευρωπαϊκού τόξου.
Ο Τσίπρας,
είπαν, κορόιδεψε πάλι τον λαό.
Κουραφέξαλα.
Στις πρόσφατες εκλογές, χωρίς να τολμήσει
κανένας να διαταράξει τις φράξιες και τα καπετανάτα, είδε και πάλι την πλάτη
του Τσίπρα, παρά τα εγκληματικά λάθη στα οποία
υπέπεσε αυτός το διάστημα της διακυβέρνησής του.
Κι αυτό παρά τη φιλότιμη προσπάθεια
του Ευ. Μεϊμαράκη.
Κι εκείνοι ερμήνευσαν το αποτέλεσμα ως ανεπάρκεια αρχηγού!
Κουραφέξαλα.
Άλλος λέει ότι το κόμμα πρέπει να στραφεί Δεξιά.
Μα δεν το έκανε ο Σαμαράς
τον Ιανουάριο;
Κι έχασε τόσο τους δικούς
του, όσο και τις εκλογές;
Άλλος λέει ότι το κόμμα πρέπει να στραφεί
προς τον Μεσαίο χώρο.
Μα δεν το έκανε ο Καραμανλής
κι έχασε πανηγυρικά το 2009;
Δεν το έκανε ο Μεϊμαράκης
προσφάτως κι είδε πάλι την πλάτη του Τσίπρα;
Άρα, ούτε
αυτό είναι το πρόβλημα.
Τα πρόβλημα είναι ότι η Νέα Δημοκρατία είναι
βαρύτατα άρρωστη.
Βαθύτατα φθαρμένη.
Βαθύτατα μπερδεμένη.
Βαθύτατα αποκρουστική για μεγάλες και
κρίσιμες μάζες ψηφοφόρων κι ειδικά για τις νέες γενιές.
Ένα μαγαζί μουχλιασμένο που δεν εμπνέει,
δεν οραματίζεται, απλά αναμένει τον βέβαιο θάνατο.
Ακόμη και δικοί της ψηφοφόροι σε μεγάλα «γαλάζια» κάστρα προτίμησαν ν’ απέχουν ή ψήφισαν Λεβέντη, ενώ σημείωσε πτώση
ακόμη και στα Δωδεκάνησα που σήκωσαν το μεγάλο βάρος της λανθασμένης μεταναστευτικής πολιτικής
του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δεδομένα είναι σαφή.
Αν η Νέα Δημοκρατία
δεν αλλάξει εκ βάθρων –ίσως και με νέο σχηματισμό- αν δεν ανοίξουν
όλα τα παράθυρα να μπει
φρέσκος και καθαρός αέρας, αν δεν ξεκολλήσει από το σώμα της τους γραφικούς, τους γυμνοσάλιαγκες και τους διεφθαρμένους, θα μετράει ήττες.
Αν δεν αποτολμήσει την τεράστια αυτοκριτική
ΚΑΙ για τις
δικές της ευθύνες στην πορεία της χώρας (ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2009 η χώρα είχε έσοδα 50,5 δις
κι έξοδα 84,2 δις) και δεν μπουν τα δάκτυλα επί των τύπων των ήλων,
ο Αλέξης Τσίπρας θα στήσει αέναο πάρτι…
Αν δεν κλειδώσει στο χρονοντούλαπο της
ιστορίας τον ηλίθιο συντηρητισμό
για ζητήματα που αφορούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού (σχέσεις κράτους
–εκκλησίας, ατομικά δικαιώματα, διαφάνεια, αξιοκρατία –πελατειακές στηρίξεις
κ.α.) τότε θα αλωνίζουν εσαεί οι καμένοι
πολιτικοί σαλτιμπάγκοι, τόσο εντός της όσο και στην κοινωνία
και το πολιτικό σύστημα.
Αν δεν θέσει σαφείς κανόνες στο
εσωκομματικό της πεδίο (π.χ. οι βουλευτές κι ο αρχηγός να έχουν μόνο δυο
κοινοβουλευτικές θητείες) δεν θ’ απαλλαγεί από εσωκομματικές βαρωνίες, αγκυλώσεις από
οικονομικά συμφέροντα και μονίμως θα περιστρέφεται πέριξ της
καταστροφικής εσωστρέφειας.
Αν δεν
γίνει ελκυστική, θα είναι μονίμως δεύτερη. Χωρίς
ούτε αυτό να είναι βέβαιο…
Αν
δεν σταματήσει να ζει με το παρελθόν και τις πράγματι σπουδαίες στρατηγικές της
επιλογές για τη χώρα, δεν θα μπορέσει ποτέ να συναντήσει το μέλλον και θα
σοκάρεται μονίμως από ανίερες και παρά φύση «συναντήσεις»
της Αριστεράς με τον ακροδεξιό
εθνικισμό και τον καιροσκοπισμό.
Το κακό είναι ότι δεν ανοίγει καμιά συζήτηση.
Λες κι όλα θα διορθωθούν αυτομάτως αν αλλάξει η ηγεσία…
Ή αν βρεθεί ο αντιτσίπρας!
Αστεία πράγματα.
Όσοι τα πιστεύουν πλανώνται
πλάνη οικτρά.
Φοβάμαι ότι είναι πολλοί…
