Νίκος Αλικάκος
Αίσθηση προκάλεσε η εκλογή για πρώτη φορά και των 3 μουσουλμάνων βουλευτών στη Ροδόπη.
Τρία κόμματα , από τα 19 που συμμετείχαν
στις εκλογές , είχαν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιό τους μουσουλμάνο υποψήφιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, Το ΠΟΤΑΜΙ και η Λαϊκή Ενότητα.
Τα 2 πρώτα εξέλεξαν βουλευτές. Είναι φανερό με ποια κριτήρια προσέρχεται ο
μουσουλμανικός πληθυσμός στην κάλπη αλλά και ποια είναι τα κριτήρια ανάδειξης
υποψηφίων των κομμάτων αυτών.
Εκ πρώτης όψεως δεν θα έπρεπε να προκαλεί
εντύπωση. Οι υποψήφιοι είναι Έλληνες
πολίτες και το θρήσκευμα δεν αποτελεί κανένα κριτήριο διάκρισης.
Στην ουσία όμως υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα με εθνικές προεκτάσεις. Αν δεν
απλωνόταν η σκιά της Τουρκίας, ιδίως τα
τελευταία χρόνια, πάνω από τη Θράκη
και αν δεν υπήρχε το προηγούμενο Ελλήνων
μουσουλμάνων βουλευτών να κραυγάζουν εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου
ότι είναι Τούρκοι δεν θα προκαλούσε
καμία εντύπωση.
Και όμως στις εκλογές που πέρασαν ήταν
μοναδική ευκαιρία να μην υπάρχει ούτε ένας βουλευτής μουσουλμάνος . Διότι υπήρχε η λίστα. Σύμφωνα με τον
εκλογικό νόμο κάθε αρχηγός κόμματος ή συνασπισμού έχει το δικαίωμα να θέτει
υποψηφιότητα σε 2 εκλογικές περιφέρειες
και σε περίπτωση εκλογής και στις 2 επιλέγει τη μία. Αν οι αρχηγοί των κομμάτων
έθεταν υποψηφιότητα στη Ροδόπη τότε αυτοί σε κάθε περίπτωση
θα εξελέγοντο και θα είχαμε βουλευτές Έλληνες χριστιανούς και όχι
μουσουλμάνους. Δυστυχώς οι αρχηγοί των κομμάτων δεν διακατέχονται από τέτοιες
ευαισθησίες. Υπερβολές θα πεί κανείς. Και
πότε υπήρξαν υποψήφιοι αρχηγοί κομμάτων υποψήφιοι στη Ροδόπη για να είναι τώρα;
Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας συμμετείχε σε
εθνικές εκλογές μια φορά. Το Μάιο του 2012.
Στις εκλογές αυτές ο Πρόεδρος του κόμματος έθεσε υποψηφιότητα στη Ροδόπη. Επέλεξε με τιμή την περιφέρεια αυτή όχι διότι υπήρχε η
ελαχίστη πιθανότητα εκλογής (σε μια τριεδρική περιφέρεια με 50% μουσουλμανικό
πληθυσμό) αλλά διότι ήθελε να υπογραμμίσει πως το πατριωτικό καθήκον
του κάθε αρχηγού κόμματος επιβάλει να είναι υποψήφιος στη Ροδόπη. Να ενισχύει και να τονώνει με την παρουσία
του τον τοπικό πληθυσμό .Να θυσιάζει τις προσωπικές και κομματικές εκλογικές σκοπιμότητες αλλά και να
στέλνει ένα ολοφάνερο μήνυμα προς την Τουρκία. Εκεί έπρεπε να βρίσκονται κάθε φορά όλοι οι Πρόεδροι των κομμάτων. Αυτή
την πατριωτική επιλογή υποστήριζε τότε η υποψηφιότητα του Προέδρου του
Συνδέσμου .
Οι σημερινοί αρχηγοί των κομμάτων, όλοι
ανεξαιρέτως, στάθμισαν τα προσωπικά και κομματικά τους οφέλη και έθεσαν τις
υποψηφιότητές τους εκεί που έκριναν ότι είναι εκλογικά πιο συμφέρον. Δεν μας
κάνει εντύπωση διότι έτσι είναι οι επαγγελματίες
πολιτικοί.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Τσίπρα, ο οποίος έθεσε πρώτους, όχι
μόνο έναν, αλλά 2 μουσουλμάνους υποψηφίους επικεφαλής στη Ροδόπη.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Θεοδωράκη,
ο οποίος επέλεξε υποψήφιο μουσουλμάνο στη Ροδόπη - τον τρίτο βουλευτή που εξελέγη - προς τον
οποίο ο πρόεδρος του κόμματος DEB ευχήθηκε, όταν τον
επεσκέφθη στα γραφεία του κόμματος, «οι μειονοτικοί να ψηφίσουν ώστε να εκλέξουν νικητές
τούρκους υποψηφίους» .
Τι να περιμένει από τον κο Λαφαζάνη ο οποίος αναπολεί το ΕΑΜ και την επανάσταση του προλεταριάτου.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Μεϊμαράκη, παλιά καραβάνα της πολιτικής, ο οποίος έχει εξασκηθεί
χρόνια τώρα να ζυγίζει τα δράμια στην εκλογική ζυγαριά. Επέλεξε το Ηράκλειο της Κρήτης, για να πάρει την ψήφο των Κρητών και τη Β’
Αθηνών.
Θα σταθούμε όμως στην περίπτωση του υπέρ εθνικιστή και υπέρ πατριώτη
της σημερινής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αυτόν ο οποίος οραματίζεται « την αυτοκρατορία της πόλεως των Κωνσταντίνων». Τον κο Νίκο Μιχαλολιάκο. Δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα ο ίδιος ως
αρχηγός κόμματος στη Ροδόπη; Να μείνει περιοδεύων σε όλη τη Θράκη
καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού
αγώνα και να ενθαρρύνει κάθε Έλληνα χριστιανό στον τόπο αυτό; Να αποδείξει ότι
δεν τον ενδιαφέρουν οι σκοπιμότητες αλλά η Πατρίδα
του. Επέλεξε όμως να είναι υποψήφιος στην Α΄ και στη Β΄ Αθηνών . Πολυεδρικές περιφέρειες που εκλέγουν οπωσδήποτε
βουλευτές όλα τα κόμματα. Ήθελε να σιγουρέψει την εκλογή τη δική του στις 2
αυτές περιφέρειες και μάλιστα να σιγουρέψει με μεθοδεύσεις και την εκλογή της συζύγου του. Για να
δέχεται ίσως τα θερμά φιλιά της μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Η παρακμή
σ’ αυτόν τον τόπο και η έλλειψη δημόσιας αγωγής
δεν έχει πλέον όρια . Όλα για το προσωπικό συμφέρον.
Η αγάπη όμως για την Πατρίδα δεν φαίνεται από τις κραυγές και τις
τσιρίδες πίσω από τα αναλόγια και τα μικρόφωνα αλλά από τις επιλογές που παίρνει κανείς στα διλήμματα
όπου περιέχεται το προσωπικό, κομματικό ή και οικογενειακό όφελος. Και ο
Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής απέδειξε ποιος είναι. Ας ανοίξουν τα μάτια τους και οι τετρακόσιες
χιλιάδες Έλληνες εκλογείς που τον εμπιστεύονται.
