Από την εφημερίδα ‘’ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ’’ αρ.
φύλ. 54
Πέτρος Σερ. Παπαζαρκάδας
Αισθάνομαι πως έρχεται το βράδυ
όπου όλο και πιο γρήγορα ζυγώνω.
Στον Ουρανό αναζητώντας χάδι
τα χέρια προς τα κει, πια, τα
απλώνω.
Μια λάμψη θα ’θελα να με αγγίξει
Παρηγοριά κι Ελπίδα να μου δείξει.
Στο μονοπάτι που πιο γρήγορα
στενεύει
το διάβα προσπαθώ να καθορίσω.
Καθώς τη νοιώθω την πηγή να
λιγοστεύει
ό, τι απομένει θέλω να δροσίσω.
Οι αναμνήσεις όλο και πιο πολύ
στοχεύουν
βυθομετρώντας στα νεανικά μου
χρόνια.
Η ξεγνοιασιά κι η ψυχική διάθεση
χορεύουν
καθώς στο διάβα πλησιάζουνε τα
χιόνια.
Τι να’ ναι εκείνο που το τώρα μου
κεντρίζει
το σήμερα και τ’ αύριο
προσδιορίζει;
Τον Νου μου, πια, προς τον Θεό τον στρέφω
και προσπαθώ τ’ απομεινάρια μου να
τρέφω.
