Αν υπολογιστεί ότι σχεδόν ο ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν μπήκε στον κόπο να πάει μέχρι τις
κάλπες στις προχθεσινές
εκλογές, μάλλον επιβεβαιώνει ότι ο ελληνικός λαός έχει επαρκή σοφία, για
να χρησιμοποιήσουμε την τετριμμένη έκφραση, ώστε
να μπορεί να καταλάβει το προφανές: η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς ευρωπαϊκής κηδεμονίας και
οι δυνάμεις «της ρήξης και της ανατροπής»,
απέτυχαν παταγωδώς να προτείνουν μια αξιόλογη εναλλακτική λύση, αφού η
προεκλογική τους πραμάτεια ήταν ανερμάτιστη, πρόχειρη και πολλές φορές παραπλανητική.
Ας θυμηθούμε
ότι σε άλλες, ειρηνικές εποχές, η αποχή σε βουλευτικές εκλογές κυμαινόταν γύρω
από τα όρια του 25%. Άρα, διαχρονικά, μόνο
ένας στους τέσσερις Έλληνες πολίτες, απέχει από την εκλογική διαδικασία, επειδή
είναι αδιάφορος για τα κοινά ή διότι, αποδημήσας εις Κύριον, παραμένει ως
ξεχασμένη αράδα στους εκλογικούς καταλόγους. Ο δεύτερος στους τέσσερις που
απείχε τις προάλλες, είναι ζωντανός, ενεργός και σκεπτόμενος. Κρίνοντας εξ
ιδίων τα αλλότρια, μέσα σ’ αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους,
βρίσκονται κι όλοι αυτοί που είπαν ξανά “Όχι”:
Όχι, σε αυτούς που συνυπέγραψαν αυτό που είναι αδιανόητο να
εφαρμοστεί.
Όχι, στους άλλους που αερολογούν αντιμνημονιακά, χωρίς να
προτείνουν συγκεκριμένες και βιώσιμες λύσεις.
Όχι, κυρίως, στον εκφασισμό που προκαλεί ο νεοφιλελευθερισμός
στην κοινωνία μας και σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου: όχι στις συνταγές και τις επιταγές του κυνικού κ. Επιτρόπου.
Στους παραπάνω,
ας προστεθεί κι ένα δυόμισι τοις εκατό που πήγε μέχρι την κάλπη για να ρίξει
άκυρο ή λευκό. Ήθελα να είμαι ανάμεσα σε αυτούς, αλλά τελικά προτίμησα να κάτσω
στο σπίτι και να γράφω τις εντυπώσεις μου.
Στην αποχή,
ασφαλώς συνέτειναν και τα δημοσιεύματα για τον χέερ τάδε
που δεν πέρασαν απαρατήρητα, όπως δεν πέρασαν απαρατήρητες ούτε και οι δηλώσεις
του κυνικού κ. επιτρόπου, που λέγαμε παραπάνω.
Οι υπόλοιποι
μισοί Έλληνες, συνέχισαν να κυνηγούν κομματικές χίμαιρες και ψήφισαν με μια
πανσπερμία κινήτρων που απλώς δεν είναι δυνατόν ούτε να απαριθμηθούν ούτε να
περιγραφούν.
Οι περισσότεροι
αποφάσισαν να αφήσουν δεύτερο τον Βαγγέλα τον Μπροστάντζα και
προτίμησαν “τα καθαρά χέρια” του
Αλέξη, αποφασίζοντας συγχρόνως να είναι πάλι ο Πάνος των Ανεξέλ, υπουργός Άμυνας, ώστε
να συνεχίσει να σκαλίζει τα εξοπλιστικά προγράμματα και να στέλνει υλικό στον
εισαγγελέα. Πνεύμα και ηθική, που λέγαμε κάποτε!
Όπως και να
έχουν τα πράγματα κι ανεξάρτητα από την σιωπηρή απόρριψη τους πολιτικού
συστήματος, η λαϊκή σοφία έβγαλε από την κάλπη της 20ης Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους μας, του 2015 -ως μη χείρον- το καλύτερο
αποτέλεσμα.
Επιμένω από
παλιά και το είχα επαναλάβει και στις πρωτοχρονιάτικες ευχές μου, ότι το
καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα σήμερα, θα ήταν μια
συγκυβέρνηση δεξιών και αριστερών μαζί, που, χωρίς δεξιόμετρα κι αριστερόμετρα
στις τσέπες των αμπέχονων ή στις ακριβές τσάντες τους, λειτουργώντας μέσα σε αυτές τις
καινοφανείς συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, θα κυβερνούσαν με γνώμονα το δημόσιο
συμφέρον και στόχο την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την επαναφορά
της νομιμότητας στα δημόσιά μας πράγματα.
Η ιστορία του
προηγούμενου επταμήνου είναι καταγεγραμμένη και οι ενδείξεις είναι αποθαρρυντικές.
Όμως, η
πλειοψηφία αποφάσισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην κυβέρνηση των Συριζανελ που υπό το βάρος της εθνικής ήττας που προκάλεσαν, είναι
πολύ πιο αδύναμοι απ’ ό,τι μαρτυρούν τα ποσοστά τους, αλλά τουλάχιστον είναι απαλλαγμένοι πια από αρκετούς αιθεροβάμονες
ρωποπερπερήθρες.
Η εντολή του
ελληνικού λαού, στα σημεία που δεν άπτονται του επονείδιστου μνημονίου,
παραμένει η ίδια και η αυτή: κοινωνική
δικαιοσύνη και ανακατανομή των αβάσταχτων βαρών, μέσω της πάταξης της
αισχροκέρδειας και της φοροκλοπής∙ αλλά σε πρώτη φάση, αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων με το
ξετίναγμα των κλειδωμένων αρχείων της καταγεγραμμένης απάτης, και της
καταλήστευσης που έχουν υποστεί οι δημόσιοί μας πόροι. Στο κρίσιμο αυτό θέμα,
στο πρώτη-φορά-αριστερά επτάμηνο, όπως
παρατηρούσαμε και τις προάλλες, μάλλον κοροϊδεύαμε ο ένας τον άλλον…
Προς αυτήν την
κατεύθυνση, η υποβάθμιση του υπουργείου κατά της διαφθοράς και η «εξαφάνιση»
του αρμόδιου υπουργού, δεν προοιωνίζει τίποτα καλό, ειδικά αν ληφθεί υπόψη το βιογραφικό του επικεφαλής της διάδοχης κατάστασης.
Ατυχώς, οι
διάφοροι καιροσκόποι της Τηλεδημοκρατίας
μας, με τη συνδρομή και των κοινωνικών δικτύων, ως συνήθως προτίμησαν να
ασχοληθούν με τα δευτερεύοντα του νέου κυβερνητικού σχήματος με αντάλλαγμα τα
θεάματα, αντί του άρτου…
