Του Θόδωρου Χατζηπαντελή καθηγητή ΑΠΘ
Στο δρόμο του Θησέα ο Πιτυοκάμπτης έδενε τους ανθρώπους σε
λυγισμένα πεύκα που τους έσκιζαν στα δύο. Ο Προκρούστης
ακρωτηρίαζε ή εξάρθρωνε τα δικά του θύματα, προκειμένου να τα προσαρμόσει στο
κρεβάτι, όπου τα έδενε. Ποιες άραγε είναι οι αντιστοιχίες με το σήμερα;
Με το τέταρτο μνημόνιο που εισηγείται η
κυβέρνηση στη Βουλή (και προφανώς θα το ψηφίσει) ό,τι εξέχει κόβεται.
Όσων οι αμοιβές είναι πάνω από το επιτρεπτό για την κυβέρνηση όριο κόβονται βίαια. Τι άλλο να
σκεφτεί κανείς, όταν ασφαλιστικές κ.λπ. εισφορές από 21% θα γίνουν 38%; Ή όταν
άνθρωποι που πλήρωναν διπλάσιες εισφορές, για να πάρουν διπλάσια σύνταξη,
μαθαίνουν αίφνης ότι είτε μονές είτε διπλές εισφορές τα ίδια θα πάρουν;
Παράλληλα τραβάει να μακρύνουν τα δικαιώματα διαφόρων πραγματικών και μη
αναξιοπαθούντων. Αισθάνονται άνετα να δίνουν συντάξεις και επιδόματα σε άτομα
που έχουν λιγότερα χρόνια ασφάλισης. Τα τραβάνε να μακρύνουν. Ασφαλώς υπάρχουν
άνθρωποι που χρειάζονται κοινωνική προστασία. Αλλά δεν χρειάζεται κάθε ένας που
δεν πλήρωνε ασφαλιστικές εισφορές προστασία. Πρέπει να βρεθούν ποιοι
χρειάζονται και αναλόγως να πράξουμε. Μέχρι τώρα το ρουσφέτι αυτό γινόταν με
δανεικά. Επειδή τα δανεικά τελείωσαν,
θα γίνεται ό,τι στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Ό,τι εξέχει από την κυβερνητική νόρμα θα
κόβεται και ό,τι είναι μικρότερο θα το τραβάνε να μακρύνει.
Φυσικά μέσα σε όλα αυτά εξαιρούνται τα “δικά μας” παιδιά, που “δικαιούνται” να τακτοποιηθούν. Μετακλητοί, συνεργάτες, επωφελούμενοι διαφόρων
ρυθμίσεων θα αποτελέσουν το ενδιάμεσο μαξιλάρι ανάμεσα στην αλήθεια και στη
δοξασία. Γιατί άλλωστε τώρα ήρθε “η
σειρά” τους. Και πρέπει να διασφαλίσουν τα “κεκτημένα” ή να αποκτήσουν και άλλα. Οι άλλοι; Ας
μην ψήφιζαν τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
το περασμένο καλοκαίρι. Αν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
ήθελαν κοινή πορεία, μπορούσαν να ζητήσουν κοινό πρόγραμμα πριν από τις
εκλογές. Μετά τις εκλογές ας ζουν τον έρωτά τους με διάφορους ευρωπαϊκούς
θεσμούς, που τώρα έγιναν καλοί, ενώ πριν ήταν κακοί.
Βασισμένοι στο ή εμείς ή αυτοί προσπαθούν με κάθε
τρόπο να οδηγήσουν τη μισή κοινωνία εναντίον της άλλης μισής. Για να επιβιώνουν
αυτοί διορίζοντας και τοποθετώντας. Θα υπάρξει δυστυχώς άσχημο τέλος, κυρίως
γιατί έχουμε χάσει τη διάθεση για προσπάθεια και γιατί όσοι θα οδηγούσαν τη
χώρα στο μέλλον έχουν φύγει έξω. Έμειναν όσοι κάνουν στροφή 360 μοιρών, για να
αλλάξουν κατεύθυνση, όσοι πηγαίνουν στα δύο νησιά του Ιονίου, Λέσβο και Μυτιλήνη,
όσοι φεύγουν από τη
Γαλλία και προσγειώνονται στο Στρασβούργο. Όσοι χειροκροτούν την ευρωπαϊκή Αυστραλία.
Ανάμεσα στα άλλα συνέβη και κάτι που πολλά
χρόνια έχει πάψει να μας απασχολεί. Φοιτητικές
εκλογές! Ψήφισαν για την ανάδειξη μελών των συμβουλίων των συλλόγων
τους σχεδόν το 20%-25% των ενεργών φοιτητών.
Αυτό και μόνο αρκεί, για να μην ασχοληθεί κανείς με την παραταξιακή καταγραφή.
Να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.
