Οι νυχτερίδες
κοιμούνται κρεμασμένες απο κλαδιά. Μια φορά κι έναν καιρό μιά νυχτερίδα εκεί
που κοιμόνταν, έπεσε, και την έπιασε μιά γάτα.
"Λυπήσουμε,
μή με φάς" παρακαλούσε η νυχτερίδα.
"Δέν
γίνεται να μή σε φάω", απάντησε η γάτα, ",γιατί όταν πιάσω πουλί, σε καμιά περίπτωση δέν το
αφήνω".
"Μα
δέν είμαι πουλί!"
"Τότε
τί είσαι;"
"Ποντίκι είμαι"
"Ά, τότε
εντάξει, δέν θα σε φάω", είπε η γάτα και άφησε τη νυχτερίδα.
Αργότερα έτυχε η νυχτερίδα να πέσει στα χέρια μιάς άλλης γάτας, και πάλι
παρακαλούσε να μήν τη φάει.
"Δέν
γίνεται να σε αφήσω", έλεγε η γάτα, "γιατί δέν υπάρχει περίπτωση εγώ να πιάσω ποντίκι και να μήν το φάω"
"Μα δέν
είμαι ποντίκι!"
"τότε τί
είσαι;"
"πετούμενο,
νυχτερίδα είμαι"
"ά, τότε
εντάξει, δέν θα σε φάω", είπε η γάτα, και άφησε τη νυχτερίδα.
Έτσι η νυχτερίδα γλύτωσε καί απο τις δύο γάτες.
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Νυκτερὶς καὶ γαλαῖ
Νυκτερὶς ἐπὶ γῆς πεσοῦσα
ὑπὸ γαλῆς συνελήφθη, καὶ μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι περὶ σωτηρίας ἐδεῖτο.
Τῆς δὲ φαμένης μὴ
δύνασθαι αὐτὴν ἀπολῦσαι, φύσει γὰρ πᾶσι τοῖς πτηνοῖς πολεμεῖν, αὐτὴ ἔλεγεν οὐκ
ὄρνις, ἀλλὰ μῦς εἶναι, καὶ οὕτως ἀφείθη.
Ὕστερον δὲ πάλιν
πεσοῦσα καὶ ὑφ᾿ ἑτέρας συλληφθεῖσα γαλῆς μὴ βρωθῆναι ἐδεῖτο.
Τῆς δὲ εἰπούσης ἅπασιν
ἐχθραίνειν μυσίν, αὐτὴ μὴ μῦς, ἀλλὰ νυκτερὶς ἔλεγεν εἶναι, καὶ πάλιν ἀπελύθη.
Καὶ οὕτω συνέβη δὶς
αὐτὴν ἀλλαξαμένην τὸ ὄνομα σωτηρίας τυχεῖν.
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ καὶ ἡμᾶς μὴ τοῖς αὐτοῖς
ἀεὶ ἐπιμένειν, λογιζομένους ὡς οἱ τοῖς καιροῖς συμμετασχηματιζόμενοι πολλάκις
τοὺς κινδύνους ἐκφεύγουσιν.
