Του Κώστα Βαξεβάνη
Η προσπάθεια που γίνεται να αντιμετωπιστεί
η τρομοκρατία ως ένα φαινόμενο ασφάλειας, ευνοεί την τρομοκρατία και μόνο.
Τίποτα δεν είναι στιγμιαίο, κανένα φαινόμενο δεν είναι χωρίς αιτίες, καταβολές
και εξαρτήσεις. Όσοι επιμένουν να βλέπουν τη φρίκη που εξελίσσεται στο Παρίσι ως κάτι που αντιμετωπίζεται με όπλα,
προσευχές και συγκίνηση με ημερομηνία λήξης, θα διαψευστούν από τον επόμενο
παρανοϊκό που θα σκοτωθεί μόνο και μόνο για να σκοτώσει.
Το 2000
πήρα συνέντευξη από ένα μέλος της Χαμάς.
Τον ρώτησα γιατί αποφάσισε να υπηρετήσει τη Χαμάς
με όρκο βομβιστή. Μου διηγήθηκε
πως όταν ήταν έφηβος, τον συνέλαβαν οι Ισραηλινοί μαζί με ένα φίλο του. Τον
ρωτούσαν τι ξέρει για τη Χαμάς και
εκείνος απαντούσε πως δεν ξέρει τίποτα.
Τον έβαλαν σε ένα τενεκεδένιο κλουβί
στη μέση της αυλής της φυλακής. Τον χτυπούσε επί μήνες ο ήλιος και η βροχή.
Όταν απελευθερώθηκε ήταν ένα αγρίμι. Πήγε και βρήκε την ηγεσία της Χαμάς και δήλωσε πως θέλει να γίνει μέλος της.
Παρότι έχω πάψει να σοκάρομαι από το
μέγεθος της βαρβαρότητας που έχω συναντήσει σε όλο τον κόσμο, πολλές φορές
αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που οδηγεί έναν έφηβο αντί στην αγκαλιά της ζωής,
κατευθείαν στο θάνατο. Γιατί τόση βία; Γιατί η παράνοια γίνεται λογική τους;
Γιατί ικανοποιούνται με το θάνατο;
Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις και σίγουρα
δεν μπορείς να το δικαιολογήσεις. Αλλά επιμένω, όλα έχουν τις αιτίες τους.
Αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι πρωτίστως η κατανόηση των αντιθέσεων και
των ιστορικών συνθηκών που τη δημιούργησε. Και σίγουρα των σκοπιμοτήτων. Η «πολιτική τρομοκρατία» υπήρξε σε όλη την
ιστορία της το βρώμικο χέρι της εξουσίας. Η «θρησκευτική
τρομοκρατία» το εργαλείο των γεωπολιτικών παιχνιδιών. Είναι
σημαντικό να εξετάσουμε πώς ξεκίνησε αυτό που σήμερα είναι δεδομένο ως κρίση
στη Μέση Ανατολή.
Το 1953,
οι ΗΠΑ και Βρετανία έριξαν από την εξουσία τον πρωθυπουργό του Ιράν Μοσαντέκ,
ο οποίος είχε προχωρήσει σε εθνικοποίηση
των πετρελαιοπηγών και κατήργησε τις αποικιακές συμβάσεις που είχαν επιβάλει οι πετρελαϊκές και
επανέφεραν τον Σάχη. Ο Χομεϊνί και οι
φανατικοί μουσουλμάνοι χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στον κοσμικό Μοσαντέκ. Γρήγορα όμως οι Αγιατολάχ έγιναν
ανεξέλεγκτοι. Έτσι οι ΗΠΑ
και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν το Ιράκ
και τον άγνωστο Σαντάμ Χουσείν,
βάζοντάς τον να ξεκινήσει ένα πόλεμο ενάντια στο Ιράν.
Πολύ γρήγορα και ο Σαντάμ έγινε ανεξέλεγκτος και μπήκε στη λίστα
των εχθρών.
Την ίδια εποχή ο Μπιν Λάντεν με ενίσχυση και οδηγίες των ΗΠΑ ξεκινούσε μαζί με τους Ταλιμπάν
τον πόλεμο με τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν
για να μην επικρατήσει ο κομμουνισμός.
Οι σύμμαχοι όμως έγιναν και πάλι ανεξέλεγκτοι και οι ΗΠΑ έπρεπε να τους δαιμονοποιήσουν και να τους κάνουν εχθρούς.
Έτσι δημιουργήθηκε ο εχθρός Λάντεν
και η Αλ Κάιντα. Κάπως έτσι οι ΗΠΑ ανακατεύουν την τράπουλα ρίχνοντας στο
τραπέζι εχθρούς και φίλους που εξυπηρετούν τα γεωστρατηγικά τους
συμφέροντα.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το ISIS μέσα στην ανασφάλεια της Μέσης
ανατολής και τη στοχοποίηση του καθεστώτος του Άσαντ
ακολουθώντας το ντόμινο του τρόμου και των πολέμων που μαστίζει χρόνια την
περιοχή.
Οι βασικοί εχθροί του ISIS είναι οι Κούρδοι οι οποίοι πριν από μερικά χρόνια φιγουράριζαν ως
τρομοκράτες στη λίστα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Σήμερα παίρνουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ για να παίξουν το ρόλο των
χερσαίων δυνάμεων ενάντια στους ισλαμιστές.
Οι Αμερικανοί μετακινούν κάθε φορά το όριο
της ανάγκης και της ασφάλειας για όλη την υφήλιο για να
συμπεριλάβουν τα δόγματα, τις ανάγκες και
τις ιδεοληψίες τους. Αυτή τη φορά το ISIS
είναι ο στρατηγικός εχθρός όπως κάποτε ο κομμουνισμός, ο Σαντάμ και αργότερα η Αλ Κάιντα. Το φάντασμα
που γίνεται πραγματική
απειλή μέσα από την ατζέντα φόβου των ΗΠΑ.
Όσο πιο μεγάλο
εμφανίζεται το φάντασμα, τόσο πιο πραγματικά και πολλά είναι τα θύματα.
