Είχα πάρει χαρτί και μολύβι, για να
σχολιάσω τα συμβάντα του περασμένου Σαββατοκύριακου (του και «Σαββατοκύριακου
των ντέρμπυ» λίαν αστόχως, όπως απεδείχθη, αποκληθέντος),
όταν έρχεται το στεφάνι μου και μου φέρνει την «δημοκρατία».
Διαβάζω τον Λιάκο. Εν τάξει - λέω μέσα μου – δεν αγγίζει το θέμα, με το οποίο θέλω να καταπιαστώ. Αυτός άλλωστε τα κοπανάει από καιρό, κάνοντας βολή κατά βολή.
Γυρίζω στην δεύτερη σελίδα και πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου, σε αντίθεση με τους Γαλάτες του Αστερίξ, που όλο τον περιμένουν και ποτέ δεν γίνεται και χάνω το φως μου τις αισθήσεις μου και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις μου.
Τι είχε συμβεί;
Ο «Ακίς», λες και είχε ανοίξει τον όποιο εγκέφαλό μου και είχε ρουφήξει αυτούσιες και εξ’ αδιαιρέτου, που λέει και ο Χάρυ Κλιν, όλες τις ιδέες μου.
Διαβάζω το άρθρο του κ. Μουλίνου στην 3η σελίδα, άλλη κατραπακιά με το «λούσιμο» που τραβάει στην ΝΔ, η οποία δεν μπορεί πλέον να χωρίσει δυό γαϊδουριών άχυρα.
Παραδίπλα ο κ. Χαρδαλιάς να τα λέει ξεκάθαρα και μάλιστα να μου «κλέβει» και όσα είχα σκοπό να πω για τον κ. Παπαμιμίκο, που όλοι θυμόμαστε πώς εξελέγη (όχι με νοθεία) πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ εις βάρος του ντόμπρου κ. Χατζή, έχοντας όλο το Νεοδημοκρατικό σύστημα με το μέρος του.
Συνεχίζοντας το ξεφύλλισμα, να και το σημείωμα «Από τον Εκδότη» του κ. Φιλιππάκη να δίνει μία ξεγυρισμένη σφαλιάρα (ασχέτως του ότι μάλλον δεν την κατάλαβαν) σε υπευθύνους και ανευθύνους (αυτοί είναι οι περισσότεροι) για το φιάσκο του πολυδιαφημισθέντος και μηδέποτε διεξαχθέντος ντέρμπυ μεταξύ των αιωνίων, διότι έπεσαν 2 φωτοβολίδες (κακώς κάκιστα) κανα δυό ώρες πριν τη σέντρα.
Συνεχίζοντας με δάκρυα απελπισίας το ξεφύλλισα της «δ», βλέπω ότι «Οι Βιομήχανοι στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν είναι με τα καλά της, σκέφτηκα, η «δημοκρατία». Δηλαδή τι ήθελε να αρχίσουν αντάρτικο οι βιομήχανοι; Φαντάζεστε τον πρόεδρο των βιομηχάνων με γενειάδα και φυσεκλίκια να τραγουδάει: «Στ’ άρματα στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα, στο εργοστάσιο πάμε παιδιά…»;
Αλλά την σήμερον ημέρα όλα γίνονται. Άλλωστε ο…φίλος των βιομηχάνων Κώστας Βάρναλης, το είχε πει ξεκάθαρα: «Όμορφα και τακτικά, πάω με κείνον που νικά». Γυρεύεις τώρα κόντρες με τους Κατρούγκαλους και τους Φλαμπουράρηδες; Όχι βέβαια, μόνο που εγώ νόμιζα ότι οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι, ρουφούσαν το αίμα του λαού…
Σε μία άλλη σελίδα της «δ» βλέπω ότι το Υπ. Δικαιοσύνης έχοντας προφανώς επιλύσει όλα τα προβλήματα που το ταλανίζουν (και είναι τεράστια, απ’ ό,τι οι ίδιοι οι δικαστικοί λένε), επικεντρώνεται τώρα στο πώς θα μπορέσει ο κρατούμενος νεαρός Ρωμανός να κάνει, αυτό που δεν έκανε όταν ήταν ελεύθερος. Μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο θυμοσόφησα: «Αυτό θα πει στοργή για τον λαό» και γύρισα σελίδα, φθάνοντας στην 19 όπου με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Η αναγγελία ότι την Κυριακή η «δ» θα προσφέρει στους αναγνώστες της το βιβλίο: «Ελληνική Χωροφυλακή», του γνωστού μαχητή Ηλία Ηλιόπουλου, ο οποίος έχει πληρώσει για τις απόψεις του διωκόμενος απηνώς από το σύστημα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα το οποίο θα θυμόνται οι αναγνώστες της «δ», η οποία και είχε αναδείξει το θέμα.
Όλα αυτά λοιπόν συνέβησαν και ενώ ήμουν έτοιμος να δημιουργήσω ως έτερος Ζολά το νέο δριμύ «Κατηγορώ» μου κατά της άπονης κοινωνίας, η οποία, ως γνωστόν, άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα, για όσα ευτράπελα συνέβησαν το «Σαββατοκύριακο των ντέρμπυ» ή, όπως εξελίχθηκε, το «Σαββατοκύριακο της ξεφτίλας» (Εξαιρούνται τα πραγματικά ντέρμπυ Ισπανίας, Αγγλίας, Γερμανίας και Ιταλίας).
Και τώρα τι γίνεται;
Τώρα καλά κρασιά και χαιρετίσματα στους δικούς μας.
Διαβάζω τον Λιάκο. Εν τάξει - λέω μέσα μου – δεν αγγίζει το θέμα, με το οποίο θέλω να καταπιαστώ. Αυτός άλλωστε τα κοπανάει από καιρό, κάνοντας βολή κατά βολή.
Γυρίζω στην δεύτερη σελίδα και πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου, σε αντίθεση με τους Γαλάτες του Αστερίξ, που όλο τον περιμένουν και ποτέ δεν γίνεται και χάνω το φως μου τις αισθήσεις μου και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις μου.
Τι είχε συμβεί;
Ο «Ακίς», λες και είχε ανοίξει τον όποιο εγκέφαλό μου και είχε ρουφήξει αυτούσιες και εξ’ αδιαιρέτου, που λέει και ο Χάρυ Κλιν, όλες τις ιδέες μου.
Διαβάζω το άρθρο του κ. Μουλίνου στην 3η σελίδα, άλλη κατραπακιά με το «λούσιμο» που τραβάει στην ΝΔ, η οποία δεν μπορεί πλέον να χωρίσει δυό γαϊδουριών άχυρα.
Παραδίπλα ο κ. Χαρδαλιάς να τα λέει ξεκάθαρα και μάλιστα να μου «κλέβει» και όσα είχα σκοπό να πω για τον κ. Παπαμιμίκο, που όλοι θυμόμαστε πώς εξελέγη (όχι με νοθεία) πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ εις βάρος του ντόμπρου κ. Χατζή, έχοντας όλο το Νεοδημοκρατικό σύστημα με το μέρος του.
Συνεχίζοντας το ξεφύλλισμα, να και το σημείωμα «Από τον Εκδότη» του κ. Φιλιππάκη να δίνει μία ξεγυρισμένη σφαλιάρα (ασχέτως του ότι μάλλον δεν την κατάλαβαν) σε υπευθύνους και ανευθύνους (αυτοί είναι οι περισσότεροι) για το φιάσκο του πολυδιαφημισθέντος και μηδέποτε διεξαχθέντος ντέρμπυ μεταξύ των αιωνίων, διότι έπεσαν 2 φωτοβολίδες (κακώς κάκιστα) κανα δυό ώρες πριν τη σέντρα.
Συνεχίζοντας με δάκρυα απελπισίας το ξεφύλλισα της «δ», βλέπω ότι «Οι Βιομήχανοι στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν είναι με τα καλά της, σκέφτηκα, η «δημοκρατία». Δηλαδή τι ήθελε να αρχίσουν αντάρτικο οι βιομήχανοι; Φαντάζεστε τον πρόεδρο των βιομηχάνων με γενειάδα και φυσεκλίκια να τραγουδάει: «Στ’ άρματα στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα, στο εργοστάσιο πάμε παιδιά…»;
Αλλά την σήμερον ημέρα όλα γίνονται. Άλλωστε ο…φίλος των βιομηχάνων Κώστας Βάρναλης, το είχε πει ξεκάθαρα: «Όμορφα και τακτικά, πάω με κείνον που νικά». Γυρεύεις τώρα κόντρες με τους Κατρούγκαλους και τους Φλαμπουράρηδες; Όχι βέβαια, μόνο που εγώ νόμιζα ότι οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι, ρουφούσαν το αίμα του λαού…
Σε μία άλλη σελίδα της «δ» βλέπω ότι το Υπ. Δικαιοσύνης έχοντας προφανώς επιλύσει όλα τα προβλήματα που το ταλανίζουν (και είναι τεράστια, απ’ ό,τι οι ίδιοι οι δικαστικοί λένε), επικεντρώνεται τώρα στο πώς θα μπορέσει ο κρατούμενος νεαρός Ρωμανός να κάνει, αυτό που δεν έκανε όταν ήταν ελεύθερος. Μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο θυμοσόφησα: «Αυτό θα πει στοργή για τον λαό» και γύρισα σελίδα, φθάνοντας στην 19 όπου με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Η αναγγελία ότι την Κυριακή η «δ» θα προσφέρει στους αναγνώστες της το βιβλίο: «Ελληνική Χωροφυλακή», του γνωστού μαχητή Ηλία Ηλιόπουλου, ο οποίος έχει πληρώσει για τις απόψεις του διωκόμενος απηνώς από το σύστημα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα το οποίο θα θυμόνται οι αναγνώστες της «δ», η οποία και είχε αναδείξει το θέμα.
Όλα αυτά λοιπόν συνέβησαν και ενώ ήμουν έτοιμος να δημιουργήσω ως έτερος Ζολά το νέο δριμύ «Κατηγορώ» μου κατά της άπονης κοινωνίας, η οποία, ως γνωστόν, άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα, για όσα ευτράπελα συνέβησαν το «Σαββατοκύριακο των ντέρμπυ» ή, όπως εξελίχθηκε, το «Σαββατοκύριακο της ξεφτίλας» (Εξαιρούνται τα πραγματικά ντέρμπυ Ισπανίας, Αγγλίας, Γερμανίας και Ιταλίας).
Και τώρα τι γίνεται;
Τώρα καλά κρασιά και χαιρετίσματα στους δικούς μας.
