Γράφει ο : Άντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υποδιοικητής Δ’Σ. Στρατού
Πέρασαν
42 χρόνια από τότε που εργάτες-αγρότες-οικοδόμοι
και… μερικοί φοιτητές «κλείστηκαν» στο Πολυτεχνείο
της οδού Πατησίων στην Αθήνα, για να
«ρίξουν» τον Συνταγματάρχη Παπαδόπουλο
και έφεραν στα πράγματα τον «σκύλο της ΕΣΑ»
τον Ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη.
Γράφτηκαν πολλά, εμφανίσθηκαν πολλοί σαν
ήρωες, καθιερώθηκαν γιορτές και «προσκυνήματα» (επί παντοδυναμίας Λαλιώτη είχαμε 7ήμερα
εορτών) και βέβαια σήμερα το περίφημο σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» δεν ισχύει.
Ούτε Ψωμί
έχει ο αγρίως φορολογούμενος Ελληνικός Λαός, ούτε Παιδεία έχουμε (αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, καταλήψεις
Πανεπιστημίων-Σχολείων, αγράμματοι πτυχιούχοι) αλλά ούτε και Ελευθερία και κατ’ επέκταση Δημοκρατία
απολαμβάνουν οι Έλληνες (καθοδηγούμενες από την Ευρώπη Κυβερνήσεις,
τρομοκρατημένοι πολίτες από τα απάνθρωπα οικονομικά μέτρα δήθεν για το «καλό»
τους, παραβίαση του Συντάγματος με την ψήφιση Νόμων και υπογραφή Πράξεων
Νομοθετικού Περιεχομένου που καθημερινά απορρίπτει το Συμβούλιο της Επικρατείας).
Γράφει η εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» στις 17 Νοεμβρίου 2012: «Η γενιά του
Πολυτεχνείου είναι ότι χειρότερο έχει παράγει ο τόπος μας εδώ και αιώνες. Είναι
η γενιά των λιμασμένων μουσάτων που σε μερικά χρόνια αντάλλαξαν το σήμα της
αναρχίας με το σήμα της ειρήνης και έπειτα με το σήμα της Μερσεντές».
Έγραψε ο Γιάννης
Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ (17/11/13): «Η κοινωνία
ανακάλυψε στη Γενιά του Πολυτεχνείου τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της
χρεοκοπίας. Πλούτισαν, πολιτεύτηκαν,
συναλλάχθηκαν ή απλώς βολεύτηκαν (συνήθως όλα μαζί…) σε βάρος των προηγούμενων ή των επόμενων γενεών».
Έχω στο αρχείο μου ένα άρθρο του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που δημοσιεύθηκε σε
τοπική εφημερίδα στις 18 Νοεμβρίου 2004, στο
οποίο μεταξύ άλλων γράφει τι είπε ο Κωνσταντίνος
Τσάτσος, Φιλόσοφος και Πρώτος
Πρόεδρος της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας, από το 1975 έως το 1980: « Όταν έγινε το
Πολυτεχνείο ούτε πήγα επιτόπου ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα
ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν την Δικτατορία και ότι, όπως
στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις, επικίνδυνες για
το μέλλον. Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη
ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6
παιδιά που σκοτώθηκαν, έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο, διότι μέσα στο
Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς».
Πέρασε
λοιπόν η εποχή που αρκετοί έλυσαν το πρόβλημα της επιβιώσεώς τους πουλώντας
αντιστασιλίκια. Πέρασε η εποχή του ζιβάγκο με τις μαλλούρες και τα μούσια. Τώρα
συναντάς παντού φαλακρούς με ανοιχτό πουκάμισο «αγωνιστάς περί πάρτης !!!».3
Τέλος,
ο πρώην οργανωμένος στον «Ρήγα Φερραίο»
και νυν σύμβουλος του Αντ. Σαμαρά Χρύσανθος
Λαζαρίδης, είπε για το Πολυτεχνείο (17/11/2014):
«Κάποτε ήταν μόδα να δηλώνεις «γενιά του
Πολυτεχνείου», ακόμα κι αν δεν πέρασες ούτε απ’ έξω. Τώρα έγινε μόδα να βρίζεις
την «γενιά του Πολυτεχνείου. Την Εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν την ήθελε κανείς
και δεν την προετοίμασε κανείς» και καταλήγει ο κ. Λαζαρίδης: «Συμφωνώ
με όσους υποστηρίζουν ότι πρέπει να τελειώνουμε με τέτοιες επετειακές
εκδηλώσεις» !!!
