Μια φορά και ένα καιρό ο λαγός κορόιδευε τη χελώνα για τα πόδια της, οτι είναι
άσχημα, πλαδαρά, οτι δέν στέκονται όρθια αλλα σέρνονται, και είναι πολύ αργά
στο βάδισμα.
Μή με
κοροϊδεύεις, έλεγε η χελώνα, εγώ
θα ξεπεράσω εσένα τον γοργοπόδαρο.
Ναί,
μόνο με τα λόγια! είπε ο λαγός. Έλα
να συναγωνισθούμε και θα δείς ποιός τρέχει γρήγορα.
Και
ποιός θα ορίσει το δρόμο να τρέξουμε, πού είναι η αφετηρία και το τέρμα, και θα
μας δώσει το σήμα να ξεκινήσουμε τον αγώνα;
Η
αλεπού, που είναι σοφή και δίκαια.
Εντάξει
λοιπόν.
Η αλεπού τους όρισε ποιός είναι ο δρόμος
που θα έτρεχαν, ποιά η αφετηρία και ποιό το τέρμα και τους έδωσε το σήμα να
ξεκινήσουν. Ο λαγός έτρεξε λίγο και μετά σκέφτηκε
"Ώχ,
μωρέ, τί να κουράζομαι, είναι δυνατόν η χελώνα να παραβγεί μαζί μου; Θα
λαγοκοιμηθώ λίγο και ύστερα με λίγα πηδήματα θα φτάσω στο τέρμα!".
Έπεσε λαγοκοιμήθηκε, αλλα τον πήρε ο ύπνος
και δέν ξύπνησε εγκαίρως, ενώ η χελώνα χωρίς καθόλου να χαλαρώσει έτρεχε όσο
μπορούσε, και όταν ο λαγός ξύπνησε, την βρήκε ήδη να έχει φτάσει στο τέρμα, και
έτσι η χελώνα νίκησε περίτρανα.
Η αλεπού την ανακήρυξε νικήτρια..
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Ήτανε
κάποτε, παιδιά, ένας λαγός και μια χελώνα
που επιθυμούσαν διακαώς μαζί να τρέξουν σε αγώνα.
Τόση ’χε σιγουριά ο λαγός, που πριν το τέρμα αποκοιμήθη
κι αργά η χελώνα τρέχοντας, νικήτρια αυτή ανεκηρύχθη.
Να μην επαναπαύεστε σ’ ό,τι σας δίνει η φύση,
γιατί κάποιος κοπιάζοντας μπορεί να σας νικήσει.»
που επιθυμούσαν διακαώς μαζί να τρέξουν σε αγώνα.
Τόση ’χε σιγουριά ο λαγός, που πριν το τέρμα αποκοιμήθη
κι αργά η χελώνα τρέχοντας, νικήτρια αυτή ανεκηρύχθη.
Να μην επαναπαύεστε σ’ ό,τι σας δίνει η φύση,
γιατί κάποιος κοπιάζοντας μπορεί να σας νικήσει.»
***************************************************************
Χελώνη καὶ λαγωός
Χελώνη καὶ λαγωὸς περὶ
ὀξύτητος ἤριζον. Καὶ δὴ προθεσμίαν στήσαντες τοῦ τόπου ἀπηλλάγησαν.
Ὁ μὲν οὖν λαγωὸς διὰ
τὴν φυσικὴν ὠκύτητα ἀμελήσας τοῦ δρόμου πεσὼν παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκοιμᾶτο. ἡ δὲ
χελώνη συνειδυῖα ἑαυτῇ βραδύτητα οὐ διέλιπε τρέχουσα καὶ οὕτω κοιμώμενον τὸν
λαγωὸν παραδραμοῦσα ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς νίκης ἀφίκετο.
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ὅτι πολλαὶ φύσεις ἀνθρώπων εὐφυεῖς εἰσιν, ἀλλ᾿
ἐκ τῆς ῥᾳθυμίας ἀπώλοντο, ἐκ δὲ νήψεως καὶ σπουδῆς καὶ μακροθυμίας τινὲς καὶ
φύσεως ἀργῆς περιεγένοντο.