Μια φορά και ένα καιρό, ένας
τυφλοπόντικας για να δείξει οτι βλέπει, είπε στη μητέρα του:
Βλέπω μιά συκαμινιά (δέντρο).
Η μάνα του τότε για να τον
δοκιμάσει άν όντως βλέπει, του δείχνει έναν κόκκο λιβανιού και τον ρωτά:
Τί είναι αυτό;
Το πιάνει ο τυφλοπόντικας, το
μυρίζει, και λέει:
Χαλίκι είναι! τότε του έπεσε
απο το χέρι κάτω, και λέει ο τυφλοπόντικας: άκουσα
το κουδούνισμα απο ένα χάλκινο πραγματάκι που έπεσε κάτω.
Του απαντά η μητέρα του:
Όχι μόνο τυφλός είσαι, αλλα και απο όσφρηση, και
απο αφή, και απο ακοή στερείσαι..
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Σπάλαξ καὶ μήτηρ
Σπάλαξ (ἐστὶ δὲ τοῦτο
τὸ ζῷον τυφλὸν) λέγει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ μητέρα ὅτι βλέπει.
Κἀκείνη περιάζουσα
αὐτὸν χόνδρον λιβανωτοῦ δοῦσα ἐπηρώτα τί ποτε εἴη.
Τοῦ δὲ εἰπόντος
ψηφῖδα, ἔφη
«Ὦ τέκνον, οὐ μόνον τοῦ
βλέπειν ἐστέρησαι, ἀλλὰ καὶ τὰς ὀσφρήσεις ἀποβέβλησαι.»
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀλαζόνων, [μέχρις οὗ] τὰ ἀδύνατα
κατεπαγγέλλονται, καὶ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις ἐξελέγχονται.
