Με ένα άρθρο του στο The
Hollywood Reporter o Κερκ Ντάγκλας αποχαιρετά την Λόρεν Μπακόλ, τη φίλη που του χάρισε μια
καριέρα στο Χόλιγουντ.
Φίλοι πριν ξεκινήσουν τις καριέρες τους και
μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος, ο Κερκ
Ντάγκλας και η Λόρεν Μπακόλ
μοιράστηκαν τον ενθουσιασμό της αρχής της επιτυχίας του και τη σιγουριά μιας
σχέσης που άντεξε στο χρόνο. Απ' όλα τα αντίο που γράφτηκαν για την Λόρεν Μπακόλ, αυτό του Κερκ Ντάγκλας είναι το πιο συγκινητικό και
αυτό που περιγράφει ακριβώς αυτό που ήταν η φίλη του: μια σταρ με όλη τη σημασία της λέξης.
«Με
την απώλεια της Λόρεν Μπακόλ, που όλοι
αποκαλούσαμε "Μπέτι", ένα από
τα πιο σημαντικά κομμάτια της ιστορίας μου εξαφανίστηκε.
Γνώρισα την Μπέτι
όταν ήταν 17 και εγώ ήμουν 24. Σπουδάζαμε και οι δύο στο American Academy of Dramatic Arts. Ημουν
μόνος μου στη Νέα Υόρκη με ελάχιστα χρήματα. Εκείνο το χειμώνα, η Μπέτι με είδε να τρέμω στο λεπτό μου
πανωφόρι. Δεν είπε τίποτα, αλλά έπεισε το
θείο της να μου δώσει ένα από τα δύο ζεστά του παλτό. Το φόρεσα για
τρία χρόνια. Αυτό το είδος της αναπάντεχης ευγένειας ήταν ένα από τα πιο
λατρεμένα χαρακτηριστικά της. Οταν είχα την τιμή να παρουσιάσω την Μπέτι κατά την απονομή του τιμητικού της Οσκαρ το 2009,
είπα στο κοινό: "Ο
κόσμος λέει πως η Μπακόλ είναι "σκληρή". Είναι μια γατούλα με καρδιά
από χρυσό".
Οταν τέλειωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, απολύθηκα τιμητικά από το Ναυτικό στο
Σαν Ντιέγκο. Η Μπέτι είχε ανακαλυφθεί
από τον Χάουαρντ Χοκς και το Χόλιγουντ ετοιμάζε την πρώτη της ταινία, στην
οποία θα πρωταγωνιστούσε δίπλα στον Χάμφρεϊ
Μπόγκαρτ. Ηθελα να τη δω πριν πετάξω για τη Νέα Υόρκη, οπότε της τηλεφώνησα και κανονίσαμε να συναντηθούμε
για φαγητό. Φυσικά, άργησε στο ραντεβού.
Οταν σηκώθηκα για να την χαιρετήσω, παρατήρησα ότι κρατούσε το σενάριο του
"To Have and Have Not"
στα χέρια της. Μιλήσαμε γι' αυτό και μου διάβασε μερικές γραμμές: - "Ξέρεις πως να σφυρίζεις, ε, Στιβ;"
- ¨Απλά ενώνεις τα χείλη σου
και φυσάς".
Μπέτι, της είπα. "Θα γίνεις σταρ". Η προφητεία μου βγήκε
αληθινή.
Πίσω στη Νέα Υόρκη, συνέχισα να ψάχνω για
δουλειά, τουλάχιστον ένα ρόλο σε ένα θεατρικό έργο που θα διαρκούσε για λίγες
παραστάσεις. Είχα γυναίκα και δύο παιδιά να μεγαλώσω και κατάφερα να πάρω τον
πρωταγωνιστικό ρόλο στο "The
Wind is Ninety" και πήρα και καλές κριτικές.
Λίγο μετά την πρεμιέρα, η Μπέτι βρέθηκε σε ένα κοκτέιλ πάρτι του
διάσημου παραγωγού Χαλ Γουόλις που θα
έφτανε στη Νέα Υόρκη την επόμενη μέρα.
Η Μπέτι ήταν πάντα ένα κορίτσι που
μιλούσε ελεύθερα. Είπε: "Χαλ
όταν είσαι στη Νέα Υόρκη πρέπει να δεις το "The Wind in Ninety. Παίζει ο
φίλος μου ο Κερκ Ντάγκλας και έχει πάρει θριαμβευτικές κριτικές".
Την άκουσε - νομίζω ανέφερα πως ήταν πειστική; - και αμέσως βρέθηκα στο δρόμο
μου για το Χόλιγουντ στο ρόλο του
συζύγου της Μπάρμπρα Στάνγουικ στο
"The Strange Love of
Martha Ivers".
Μέσα στα χρόνια, η Μπέτι και εγώ δεν χαθήκαμε. Πρωταγωνιστήσαμε μαζί και σε μια
ταινία [το "Young Man
with a Horn" του 1951]
πριν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη και πετύχει
στο Μπρόντγουεϊ όπως πάντοτε ευχόμουν.
Προσπαθήσαμε να δούμε ο ένας τον άλλον κάθε φορά που βρεθήκαμε στην ίδια ακτή
και μοιραστήκαμε τόσες πολές σπουδαίες στιγμές από τη ζωή ο ένας του άλλου,
όπως την 50η επέτειων των γάμων μου
το 2004.
Σε όλα τα χρόνια της φιλίας μας, της έγραψα
γράμματα, τα περισσότερα δακτυλογραφημένα γιατί έχω πολύ κακό γραφικό
χαρακτήρα. Αυτή μου έγραφε πάντοτε χειρόγραφα τις απαντήσεις της και ήταν
σχεδόν δυσανάγνωστα - ένας γραφικός χαρακτήρας χειρότερος και από τον δικό μου!
Το
τελευταίο μου γράμμα δεν το απάντησε ποτέ. Κάτι που δεν ήταν στον
χαρακτήρα της. Λίγο μετά, στις 12 Αυγούστου,
μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, κατάλαβα γιατί.
Είναι
δύσκολο να χάνεις ένα φίλο, ειδικά κάποιον με τον οποίο έχεις
μοιραστεί τα όνειρά σου και το ταξίδι σου. Στην περίπτωση της Μπέτι, έχασα επίσης το τυχερό μου αστέρι - το κορίτσι που
πίστεψε σε μένα τόσο ώστε να πείσει τον Χαλ
Γουόλις να μου προσφέρει μια καριέρα στο Χόλιγουντ.
Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα που πήρα για να βοηθάω τους άλλους χωρίς να ζητάω
αντάλλαγμα. Θα συνεχίσω να την σκέφτομαι κάθε φορά που θα το εφαρμόζω.»
