Η ώρα των Αρχηγών!!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Ανδρέας Βορεάδης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βουλγαράκης Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ

- «Αρχηγοί παραιτηθείτε» !!

- «Να παραιτηθούν τα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων» !!

- «Να παραιτηθούν όλοι μαζί οι Ναύαρχοι, οι Στρατηγοί ...»

και άλλα τέτοια ευτράπελα, εκπέμπονται συνεχώς από συγκεκριμένες πηγές, ενισχύονται και αναπαράγονται από συγκεκριμένους «αναμεταδότες» στα social media και υιοθετούνται από τους «αφελείς» ... στα καφενεία!

    Η λαϊκή σοφία περιγράφει (δικαιολογεί) την κατάσταση αυτή με το απόφθεγμα : «ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται»! Και όπως ίσως (δεν) γνωρίζετε, είναι άλλο να θες να σώσεις αυτόν που πνίγεται και άλλο να μπορείς να το κάνεις, διότι αν δεν είσαι καλός κολυμβητής, τότε μάλλον θα πνιγείτε και οι δύο!  Σήμερα, την ώρα που πνιγόμαστε και κανένας δεν κάνει τίποτα, δεν αντιδρά και δεν βγαίνει μπροστά στο προσκήνιο, την ώρα που όλοι κατηγορούν τους πολιτικούς, αλλά μετά ξαναψηφίζουν τους ίδιους, την ίδια ώρα, πολλοί ζητούν από τους Στρατιωτικούς, να κάνουν την «κίνηση» τους, για ... να τους «σώσουν» (από τον πνιγμό)!

    Τίθεται λοιπόν το ερώτημα : «Είναι η παραίτηση των Αρχηγών ... η λύση;»

    Η κοινή αίσθηση «υπαγορεύει» : η παραίτηση τους αυτή, να είναι πομπώδης (για να δημιουργήσει

ντόρο) και να επικαλεστεί τις αδικίες της Κυβέρνησης, σε βάρος των στρατιωτικών (για να φέρει αποτέλεσμα και να ξεκινήσει το ντόμινο)!

    Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι Αρχηγοί, «ευαισθητοποιούνται» και συντασσόμενοι με το «κοινό αίσθημα» παραιτούνται, εκφράζοντας δημοσίως την αγανάκτηση τους. Η άποψη μου είναι ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας ενέργειας, θα είναι τα εξής :

       1. Οι επόμενοι «πρόθυμοι», αμέσως θα αναλάβουν τη θέση του (προερχόμενοι είτε από ψηλά είτε και από χαμηλότερα στην επετηρίδα, ενώ για κάθε ενδεχόμενο εμπλοκής, υπάρχει και η δοκιμασμένη λύση ... της επαναφοράς «ικανών» αποστράτων).
       2. Την επόμενη η Αντιπολίτευση θα πανηγυρίζει, ενώ η Κυβέρνηση θα κινδυνολογεί και θα μιλά για πολιτική διαπλοκή και ... πραξικόπημα (επισημαίνω ότι : η ομαδική αντίδραση στρατιωτικών, θεωρείται ... στάση).
       3. Μια τέτοια ενέργεια μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να δώσει τη διακαή ... «διέξοδο» στα πολιτικά αδιέξοδα, σύσσωμης της πολιτικής ομήγυρης, ώστε έτσι, να επιχειρήσει ... τη μεγάλη (δια)φυγή, από τις τεράστιες ευθύνες της, τις οποίες –για ακόμα μια φορά- θα «φορτώσει» στους στρατιωτικούς. Δηλαδή, η μεν απερχόμενη Κυβέρνηση θα επικαλείται την πραξικοπηματική ανακοπή του προγράμματος σωτηρίας μας (Success Story), η δε Αντιπολίτευση θα δηλώνει με στόμφο ότι, αναλαμβάνει την ευθύνη διακυβέρνησης, κάτω από ιδιαίτερα ... έκρυθμες καταστάσεις, που απαιτούν ... ειδικούς χειρισμούς (βλ. τα αλήστου μνήμης πραξικοπήματα της πιτζάμας, το Καραμανλής ή τανκ, τα σταγονίδια και την τεχνητή καχυποψία κατά των στρατιωτικών, που δημιούργησαν προηγούμενες Κυβερνήσεις, που και αυτές μας ... έσωζαν)!!
       4. Στο ίδιο κλίμα τα γνωστά φερέφωνα, θα επικαλεστούν .... την ευθεία παρέμβαση του Στρατού στην πολιτική κατάσταση της Χώρας και τον κίνδυνο εκτροπής του πολιτεύματος (από πιθανό πραξικόπημα), ώστε έτσι να διαμορφώσουν κατάλληλα την Κοινή Γνώμη, προτρέποντας τον λαό σε δημοκρατική εγρήγορση και σε πολιτική συσπείρωση (βλ. κομματική υποταγή και τυφλή υπακοή στη νέα Κυβέρνηση), επισείοντας του .... τον αραχνιασμένο «μπαμπούλα» πραξικοπηματία Στρατιωτικό !! (πρόσφατο παράδειγμα, ο «ιδιοφυής» Μπεγλίτης, που μια μόλις μέρα πριν πέσει η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αποστράτευσε ορισμένους Ανώτατους Αξιωματικούς, με έκτακτες κρίσεις τον Νοέμβριο 2011, επειδή ο μέγας ΓΑΠ, έχασε τα λόγια του απέναντι στους Μέρκελ – Σαρκοζί και έπρεπε να επικαλεστεί τη «συνομωσία» στρατιωτικών για πραξικόπημα) !!
       5. Τα ΜΜΕ (πάντα έτοιμα) θα διαπομπεύσουν συλλήβδην τον Κλάδο μας (ότι επιδιώκει ξεχωριστή μεταχείριση, απ' την υπόλοιπη κοινωνία), αποδίδοντας του ευτελή και ιδιοτελή κλαδικά και συνδικαλιστικά κίνητρα «... που τελικά για λίγα ευρώ, υπονομεύουν το αξιόμαχο των Ε.Δ. και την ασφάλεια της Χώρας» (ενδεικτικά είναι το μένος και η στάση τους, μετά την απόφαση του ΣτΕ, για τις μισθολογικές αποκαταστάσεις των στρατιωτικών)!

    Συνοψίζοντας λοιπόν, η άποψη μου είναι ότι μια τέτοια κίνηση, θα είναι ότι πρέπει για τους πολιτικούς, που ανέξοδα θα ξαναβρούν τον κατάλληλο «μπαμπούλα» (μιας και η Τρόικα αποχωρεί), για να κυβερνήσουν ανενόχλητοι ... σύμφωνα με το πρόγραμμα ΤΟΥΣ, βάζοντας και πάλι ΕΜΑΣ τους στρατιωτικούς, στο περιθώριο της κοινωνίας για τις επόμενες δεκαετίες!

    Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι Αρχηγοί δεν εκλέγονται, ούτε μαζεύουν ψήφους, για να πράττουν με γνώμονα τα δημοσιεύματα. Έχουν μια και μοναδική Αποστολή : «Να διατηρούν σε υψηλό επίπεδο ετοιμότητας και αποτελεσματικότητας το στράτευμα, με σκοπό να εξασφαλίσουν την ασφάλεια της Χώρας» (από εξωτερικές απειλές). Μέσα στα Έργα τους (που απορρέουν της αποστολής τους), είναι ασφαλώς και το να διατηρήσουν υψηλό ηθικό στο προσωπικό τους (το κρισιμότερο, ειδικά την περίοδο αυτή).

    Το θέμα αυτό  - της διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού - είναι εξαιρετικά δύσκολο, ακόμα και σε περιόδους ευμάρειας και ηρεμίας. Τον πραγματικό Ηγέτη, τον ενδιαφέρει μόνο το καλό αποτέλεσμα (στο ηθικό του προσωπικού) και άρα, οφείλει να πολεμά για αυτό και να μην το διαφημίζει (εκτός κι αν έχει άλλες βλέψεις)! Τις μάχες του, πρέπει να τις δίνει ΕΚΕΙ που πρέπει και όχι στα παράθυρα και στα μπαλκόνια! Τα επιχειρήματα του, πρέπει να τα καταλαβαίνουν και να πείθουν ΑΥΤΟΥΣ που πρέπει και όχι αυτούς που φωνάζουν και χειροκροτούν ή αγανακτούν.

    Το εύκολο είναι, να πας ... προσχηματικά στη μάχη, να βαρέσεις μια - δυό μπαλωθιές στον αέρα (έτσι απλά για να σ' ακούσουν οι από δίπλα) και μετά να το βάλεις στα πόδια, για να γλυτώσεις, ώστε αργότερα να εμφανιστείς ... ως «Ήρωας»!

    Για μένα, η παραίτηση είναι πράξη δειλίας - λιποταξίας, για κάθε έντιμο μαχητή, για τον συνεπή και ακέραιο Στρατιωτικό και αυτή επιβάλλεται ΜΟΝΟ για λόγους τιμής. Και σήμερα η τιμή, επιβάλλει τον «καθαρό» λόγο του Αρχηγού, που είναι πάντα αναγκαίος, καθοριστικός και ο μόνος που μπορεί να εμψυχώσει το προσωπικό, στις δύσκολες ώρες που περνά. Οι προσωπικές μεθοδεύσεις έκαστου, είναι δικαίωμα του, αλλά ο «θεσμικός ρόλος» του Αρχηγού, το κύρος, η αξιοπρέπεια και η παράδοση, επιβάλλουν να πράττει ... «πρωτίστως κατά συνείδηση, με την επίγνωση του νόμου» και να μην υποκύπτει σε πιέσεις (ούτε απ' τα πάνω, ούτε και απ' τα κάτω)! Και η συνείδηση, είναι η βάση της τιμής μας (διότι ως γνωστό ... «η τιμή, τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει»)!

    Πιστεύω ακράδαντα ότι οι Αρχηγοί ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, είμαι βέβαιος ότι το κάνουν και θεωρώ ότι πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους εμπιστευόμαστε!

    Στράτευμα χωρίς αξιόπιστους Αρχηγούς, είναι ... ασκέρι, ένα καταδικασμένο μπουλούκι!

    Εάν και όταν οι Αρχηγοί κρίνουν ότι ... «Ήρθε η Ώρα» για να ενημερώσουν τον Ελληνικό λαό, τότε θα πρέπει να το κάνουν με συστολή, ευθαρσώς και με σαφήνεια, απ' ευθείας οι ίδιοι (και ΟΧΙ μέσω εκπροσώπων). Ότι πουν όμως, πρέπει να το πουν ΠΡΙΝ από τυχόν έκτακτες κρίσεις Αρχηγών ή και εκλογών, με σύμπνοια και ομοψυχία (οπωσδήποτε και οι τέσσερις 4 μαζί), για να έχει δύναμη και αποτέλεσμα (όπως εξάλλου, κάποιοι ΝΑΤΟϊκοί συνάδελφοι τους, πρόσφατα έπραξαν ανάλογα)! Οι μεμονωμένες και προσωπικές επιλογές, είναι πάντα ευάλωτες στη συκοφαντία και μόνο ζημιά δημιουργούν!

    Αν δεν το πράξουν ΕΓΚΑΙΡΑ, τότε αφήνουν τον κόσμο τους, βορρά, στους πρόθυμους καιροσκόπους λαϊκιστές, που συνεχώς ξεφυτρώνουν ανάμεσα μας και διεκδικούν το μερίδιο της ... εξουσίας τους!

    Πρέπει επίσης όλοι και ειδικά οι συνάδελφοι απόστρατοι, να αφήσουμε επιτέλους ήσυχους τους Αρχηγούς και γενικά τους εν ενεργεία στρατιωτικούς. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες, της πρώην ιδιότητας μας (όσοι τις θυμούνται και όσοι τις είχαν αντιληφθεί) και ας ασχοληθούμε με τα δικά μας θέματα. Να μη βρίσκουμε προφάσεις για να εμπλεκόμαστε στα πόδια τους, διότι μόνο ζημιά κάνουμε. Έχουμε πολλούς τρόπους και πολλούς «πρόθυμους» να παρέμβουν, για τα δικά μας αιτήματα. Να καταλάβουμε επιτέλους ότι, για το Στράτευμα ΤΩΡΑ ασχολούνται άλλοι και ... όχι εμείς!

    Εξάλλου, όσοι είχαν την ευκαιρία και δεν το έπραξαν, τώρα πια είναι γελοίο να μας κάνουν ... το δάσκαλο, ενώ όσοι δεν έφτασαν και δε δοκίμασαν, ας πάψουν επιτέλους να μας κουνούν το δάκτυλο και να μας κάνουν ... τους μάστορες, διότι τελικά, αυτοί είναι που ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ γραφικούς και ... αδύναμους!

«Το να έχεις τη φήμη του κακού, κάνοντας καλό, είναι μεγαλοπρέπεια» Μάρκος Αυρήλιος (121 – 180 μ.Χ.)