Αιρετικό άρθρο του Νίκου Δήμου
protagon.gr
Ο συγγραφέας Νίκος
Δήμου, γνωστός για τις αιρετικές του απόψεις, γράφει στο protagon.gr έναν φανταστικό διάλογο ανάμεσα
στις δύο ακέφαλες Σφίγγες του τάφου της Αμφίπολης και υποστηρίζει
ότι η δόξα των προγόνων
στάθηκε για τους Ελληνες ευχή και κατάρα.
Γράφει ο Νίκος Δήμου στο άρθρο του με τίτλο «Μιλούν οι Σφίγγες;»:
«Είπε η μία Σφίγγα:
• Τι κακό μας βρήκε, συντρόφισσα! Τόσους αιώνες είχαμε την ησυχία μας. Τώρα ντακ-ντουκ οι αξίνες, γκουρ-γκουρ τα μηχανήματα... Θα είχα πάθει πονοκέφαλο, αν είχα κεφάλι!
• Μπα – και που είχες κεφάλι, μόνο για πονοκέφαλο έκανε. Σκέφτηκες ποτέ κάτι έξυπνο;
• Πάντα πρώτη στην κακία! Δεν σου λέει τίποτα που γίναμε διάσημες στα γεράματα; Στα νιάτα μας ούτε μας κοίταγε κανείς. Γεμάτος τότε ο κόσμος με Σφίγγες και αγάλματα.
• Και τώρα προσωρινή είναι η δόξα μας. Έτσι και ανοίξει ο τάφος, ποιος θα ασχοληθεί μαζί μας;
• Εκτός αν είναι άδειος... και μείνουμε μόνον εμείς.
• Μπα… και πάλι. Σαν την μεγάλη θεία μας μας στην Αίγυπτο, εκείνη στην Γκίζα, δεν θα γίνουμε ποτέ!
• Λες να είναι άδειος ο τάφος;
• Πού να ξέρουμε εμείς, καρφωμένες απέξω; Πολλοί πέρασαν από εδώ. Πάντως, οι τωρινοί μας φέρονται καλά. Με το γάντι, να μη μας πληγώσουν.
• Περιμένουν πολλά και φοβάμαι πως θα απογοητευθούν. Όλοι έχουν εδώ εναποθέσει μεγάλες ελπίδες.
• Περίεργοι αυτοί οι άνθρωποι. Ζητάνε από το παρελθόν να τους δώσει μέλλον.
• Οι συγκαιρινοί μας ήταν αλλιώς. Χτίζανε το μέλλον μόνοι τους.
• Αυτοί τώρα ψάχνουν για μία ακτίνα φωτός, για μια ελπίδα. Έτσι και βρουν τον τάφο του Μεγάλου χαθήκανε!
• Γιατί;
• Θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Θα στήσουν τέτοιο πανηγύρι, που θα ξεχάσουν τα πάντα. Και τα προβλήματά τους και τις δουλειές τους, και τις ανάγκες τους. Θα νομίζουν πως με μαγικό τρόπο θα λυθούν όλα τα θέματα που τους απασχολούν. Θα πάνε κι άλλα χρόνια πίσω.
• Λες πως θα είναι καλύτερα, να μη βρουν κάτι;
• Δεν ξέρω. Η δόξα των προγόνων στάθηκε για αυτούς ευχή και κατάρα. Τους βοήθησε βέβαια να ελευθερωθούν και να αναγνωριστούν, αλλά μετά τους μπέρδεψε και τους συνέθλιψε. Λοιπόν ίσως καλύτερα γι αυτούς, τώρα, ένας κενός τάφος…»
Γράφει ο Νίκος Δήμου στο άρθρο του με τίτλο «Μιλούν οι Σφίγγες;»:
«Είπε η μία Σφίγγα:
• Τι κακό μας βρήκε, συντρόφισσα! Τόσους αιώνες είχαμε την ησυχία μας. Τώρα ντακ-ντουκ οι αξίνες, γκουρ-γκουρ τα μηχανήματα... Θα είχα πάθει πονοκέφαλο, αν είχα κεφάλι!
• Μπα – και που είχες κεφάλι, μόνο για πονοκέφαλο έκανε. Σκέφτηκες ποτέ κάτι έξυπνο;
• Πάντα πρώτη στην κακία! Δεν σου λέει τίποτα που γίναμε διάσημες στα γεράματα; Στα νιάτα μας ούτε μας κοίταγε κανείς. Γεμάτος τότε ο κόσμος με Σφίγγες και αγάλματα.
• Και τώρα προσωρινή είναι η δόξα μας. Έτσι και ανοίξει ο τάφος, ποιος θα ασχοληθεί μαζί μας;
• Εκτός αν είναι άδειος... και μείνουμε μόνον εμείς.
• Μπα… και πάλι. Σαν την μεγάλη θεία μας μας στην Αίγυπτο, εκείνη στην Γκίζα, δεν θα γίνουμε ποτέ!
• Λες να είναι άδειος ο τάφος;
• Πού να ξέρουμε εμείς, καρφωμένες απέξω; Πολλοί πέρασαν από εδώ. Πάντως, οι τωρινοί μας φέρονται καλά. Με το γάντι, να μη μας πληγώσουν.
• Περιμένουν πολλά και φοβάμαι πως θα απογοητευθούν. Όλοι έχουν εδώ εναποθέσει μεγάλες ελπίδες.
• Περίεργοι αυτοί οι άνθρωποι. Ζητάνε από το παρελθόν να τους δώσει μέλλον.
• Οι συγκαιρινοί μας ήταν αλλιώς. Χτίζανε το μέλλον μόνοι τους.
• Αυτοί τώρα ψάχνουν για μία ακτίνα φωτός, για μια ελπίδα. Έτσι και βρουν τον τάφο του Μεγάλου χαθήκανε!
• Γιατί;
• Θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Θα στήσουν τέτοιο πανηγύρι, που θα ξεχάσουν τα πάντα. Και τα προβλήματά τους και τις δουλειές τους, και τις ανάγκες τους. Θα νομίζουν πως με μαγικό τρόπο θα λυθούν όλα τα θέματα που τους απασχολούν. Θα πάνε κι άλλα χρόνια πίσω.
• Λες πως θα είναι καλύτερα, να μη βρουν κάτι;
• Δεν ξέρω. Η δόξα των προγόνων στάθηκε για αυτούς ευχή και κατάρα. Τους βοήθησε βέβαια να ελευθερωθούν και να αναγνωριστούν, αλλά μετά τους μπέρδεψε και τους συνέθλιψε. Λοιπόν ίσως καλύτερα γι αυτούς, τώρα, ένας κενός τάφος…»
