Η Εφημερίδα των Συντακτών,http://www.efsyn.gr
Της Χριστίνας Πάντζου
Σχεδόν ένας στους πέντε «μαχητές» του Ισλαμικού Κράτους προέρχεται από τη γηραιά ήπειρο, με τη Γαλλία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος και τη Βρετανία να ακολουθεί. Παρά τις διαφορές στις επιμέρους χώρες, υπάρχει ένα κοινό προφίλ: νέοι 18 έως 35 ετών (αν και τους τελευταίους μήνες αυξάνει ο αριθμός των εφήβων), κυρίως αγόρια, παρ’ ότι πλέον στρατολογούνται με ανησυχητικό ρυθμό και γυναίκες (αποτελούν το 18% των Δυτικών τζιχαντιστών), με ευρωπαϊκό διαβατήριο, αλλά συνήθως με γονείς μετανάστες.
Ο αποκεφαλισμός του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από Βρετανό τζιχαντιστή του Ισλαμικού Κράτους έχει σημάνει συναγερμό στις ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες, καθώς τους τελευταίους μήνες αυξάνει ραγδαία ο αριθμός Ευρωπαίων που πηγαίνουν να πολεμήσουν στη Συρία και το Ιράκ. «Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ξένων μαχητών στις τάξεις των τζιχαντιστών, αλλά Δανία, Νορβηγία, Βέλγιο και Αυστρία έχουν συνεισφέρει σε αναλογία πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τον πληθυσμό τους», λέει ο Νορβηγός αναλυτής Τόμας Χέγκχαμερ.
Οι εξαγωγείς:
Εκτιμήσεις των δυνάμεων ασφαλείας και ειδημόνων θεωρούν ότι πρώτες χώρες σε εξαγωγή μαχητών είναι η Γαλλία (700), η Βρετανία (500), το Βέλγιο (500), η Γερμανία (270) και η Ολλανδία (120). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Κέντρου Ερευνας της Ριζοσπαστικοποίησης (ICSR), ο αριθμός των Ευρωπαίων που πολεμούν στη Συρία τριπλασιάστηκε από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 2013, περνώντας από τους 600 στους 1.900. Αυτός ο αριθμός είναι πλέον παρωχημένος, καθώς μετά τον Ιούνιο, οπότε το Ι.Κ. ανακήρυξε χαλιφάτο στα τμήματα της Συρίας και του Ιράκ που ελέγχει, ο αριθμός τους αυξήθηκε ραγδαία και πρόσφατη έρευνα του λονδρέζικου King’s College τούς ανεβάζει στις 3.000. Και θα ήταν περισσότεροι αν πέρσι η Τουρκία δεν είχε απελάσει περισσότερους από 1.100 Ευρωπαίους που είχαν προορισμό τη Συρία.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στρατιά Ευρωπαίων μαχητών σε σύγχρονη σύρραξη, καθώς πλέον εκπροσωπούν το 18% όσων μάχονται με το Ι.Κ. και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις. «Οταν έφτασα στη Συρία, τον Μάρτιο του 2012, είδα ανθρώπους να καπνίζουν, να ξυρίζονται αντί να αφήνουν γένια, να ακούν μουσική. Αναρωτήθηκα πού είχα φτάσει» έγραφε με αποτροπιασμό ο Τσετσένος στρατιωτικός διοικητής του ιρακινού παρακλαδιού της Αλ Κάιντα για τους Ευρωπαίους νεαρούς που ανέλαβε να τιθασεύσει με τη σιδερένια πειθαρχία της σαρία.
Ο Γερμανός Dεso Dogg, διέπρεπε στην ραπ σκηνή προτού τεθεί επικεφαλής γερμανικής ταξιαρχίας και πεθάνει στη Συρία
Από κάθε γωνιά:
Ερχονται από κάθε γωνιά της Ευρώπης και οι ιστορίες τους είναι παρόμοιες. Ο Ντένις Κάσπερτ ή Deso Dogg ήταν γνωστός στη hip hop σκηνή της Γερμανίας. Πολέμησε και σκοτώθηκε στη Συρία ως Τάλχα αλ Αλμάνι, επικεφαλής μιας γερμανικής ομάδας μάχης. Η 18χρονη Σάλμα Αμπντέλ ήταν μια τυπική Γαλλίδα έφηβη, της άρεσαν οι τηγανητές πατάτες, το smart phone, οι βόλτες με τις φίλες της προτού φορέσει τη νικάμπ και εγκαταλείψει το σπίτι της. Ο Ιταλός Τζουλιάνο (Ιμπραχίμ) Ντελνέβο γεννήθηκε στη Γένοβα το 1989, παιδί μιας καλοβαλμένης οικογένειας της μεσαίας τάξης, το 2008 ασπάστηκε τον ισλαμισμό και το καλοκαίρι του 2012 έφτασε στη Συρία, όπου σκοτώθηκε πολεμώντας σε ταξιαρχία ξένων μαχητών. Στις αρχές Αυγούστου μια 14χρονη Ισπανίδα (άριστη μαθήτρια, πλήρως ενταγμένη, λένε οι γονείς της) συνελήφθη μαζί με μια 19χρονη, ενώ επιχειρούσαν να περάσουν από τον ισπανικό θύλακο της Μελίγια στο Μαρόκο για να ενταχθούν σε ομάδα μαχητών του Ι.Κ. στο Ιράκ, εκεί όπου συμπατριώτες της υπόσχονταν μέσω βίντεο να καταλάβουν την Ανδαλουσία και να κηρύξουν χαλιφάτο από την Ινδονησία ώς την Ισπανία.
Παρά τις διαφορές στις επιμέρους χώρες, υπάρχει ένα κοινό προφίλ: νέοι 18 έως 35 ετών (αν και τους τελευταίους μήνες αυξάνει ο αριθμός των εφήβων), κυρίως αγόρια, παρ’ ότι πλέον στρατολογούνται με ανησυχητικό ρυθμό και γυναίκες (αποτελούν το 18% των Δυτικών τζιχαντιστών), με ευρωπαϊκό διαβατήριο, αλλά συνήθως με γονείς μετανάστες, μουσουλμάνοι κατά 80% και κατά 20% Ευρωπαίοι που ασπάστηκαν το Ισλάμ και με προβλήματα ταυτότητας που τους ωθούν στον πιο ακραίο φονταμενταλιστικό ισλαμισμό.
Ο Ιταλός Ντελνέβο, γόνος μεσοαστικής οικογένειας της Γένοβας, έχασε τη ζωή του πολεμώντας με ομάδων ξένων μαχητών στη Συρία.
Στη Βρετανία και την Ιταλία μοιάζουν περισσότερο ενταγμένοι και συχνά έχουν και σπουδές, αντίθετα σε Γαλλία και Βέλγιο οι περισσότεροι νέοι προέρχονται από περιθωριοποιημένες κοινότητες. Στη Δανία η πλειονότητά τους έχει ποινικό παρελθόν και πολλοί τζιχαντιστές υπήρξαν μέλη συμμοριών. Εκθεση του Βασιλικού Ιδρύματος Elcano επισημαίνει πως, σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά των Ευρωπαίων τζιχαντιστών, αυτοί σχεδόν δεν μιλούν αραβικά, λειτουργούν απομονωμένοι ή σε μικρές ομάδες φίλων, γιατί αποφεύγουν τα τζαμιά, είτε επειδή φοβούνται ότι τα παρακολουθούν είτε γιατί τα θεωρούν «ήπια στα κηρύγματά τους». Αντ’ αυτού, συναντώνται στο Internet: στα chats, στα blogs, στο Facebook και στα κοινωνικά δίκτυα, ένα πεδίο δόξης λαμπρό για την προπαγάνδα της μισαλλοδοξίας ενός «ιερού παγκόσμιου πολέμου». Είναι κυρίως από εκεί που οι τζιχαντιστές στρατολογούν Δυτικούς μαχητές. Το δε 40% των Ευρωπαίων τζιχαντιστών που γνωρίζουν οι αρχές επαίρονται στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως το Facebook, για τα πολεμικά τους κατορθώματα αναρτώντας φωτογραφίες και καλώντας κι άλλους να τους μιμηθούν.
Δεν τους καταλαβαίνουν:
Πολλές από αυτές τις οικογένειες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τα παιδιά τους πηγαίνουν να πολεμήσουν σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός τους και ο οποίος σημαδεύεται από αποτρόπαια εγκλήματα. «Οποιος βλέπει τις εικόνες από τη Συρία, θέλει κάτι να κάνει γι’ αυτό και οι τρομοκράτες εκμεταλλεύονται αυτές τις ανησυχίες και τις χρησιμοποιούν για να πείσουν και να στρατολογήσουν τους νέους», έλεγε στον Guardian ο επικεφαλής του Ιδρύματος του Ραμαζανιού. «Τον είχαν επηρεάσει πολύ οι εικόνες παιδιών θυμάτων από ρίψη χημικών αερίων, ήταν εξοργισμένος που κανείς δεν έκανε τίποτα για να τα βοηθήσει», έλεγε στην τηλεόραση η Ολλανδή Γιολάντα ντε Νέιζ, όταν έμαθε ότι ο 18χρονος γιος της είχε στρατολογηθεί στη Συρία.
«Σε πολλές περιπτώσεις η θρησκεία δεν παίζει θεμελιώδη ρόλο. Είναι χαμένοι νέοι που αναζητούν να ανήκουν σε μια ομάδα. Κάποιοι γυρεύουν μια διεγερτική περιπέτεια, να απελευθερώσουν τεστοστερόνη. Απολαμβάνουν τα πολεμικά παιχνίδια στο Ιντερνετ. Και η αδρεναλίνη τούς οδηγεί να πιάσουν ένα Καλάσνικοφ.
Γελοία ερμηνεία του Ισλάμ:
Είναι νέοι που κάνουν μια γελοία και ριζοσπαστική ερμηνεία του Ισλάμ» εξηγεί ο Ζιλ ντε Κέρκοφ, συντονιστής αντιτρομοκρατικής δράσης της Ε.Ε. Ο ιστορικός Ζαν Πιερ Φιλιού μιλά ακόμη και για μια τάση στρεβλού ρομαντισμού: «Φαντάζονται ότι συντρέχουν καταπιεσμένους και αγωνίζονται κατά ενός δικτάτορα για έναν καλό σκοπό. Και είναι αυτό που τους δίνει τη χαμένη αίσθηση του ανήκειν». Αλλοι επισημαίνουν πως αν δεν έχεις μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, όλα αυτά δεν αρκούν για να γίνεις τζιχαντιστής ή να μεταμορφωθείς σε δολοφόνο.
Οποιοι κι αν είναι οι λόγοι, θρησκευτικός φανατισμός, αναζήτηση νοήματος, βοήθεια για τους ομοθρήσκους, μάχη κατά της τυραννίας του Ασαντ ή μίσος κατά της «διαβολικής Δύσης», αυτοί οι νέοι δεν γίνονται απλώς μάρτυρες φρικαλεοτήτων αλλά πολλοί μετέχουν σ’ αυτές.
Επιστρέφοντας από το μέτωπο:
Επιστρέφοντας στις πατρίδες τους από τα μέτωπα του πολέμου, τους έχει σημαδέψει η βία, αλλά κατέχουν επίσης την τεχνογνωσία της σε κάθε πιθανή μορφή της. Είναι αυτοί για τους οποίους ανησυχούν περισσότερο οι αρχές ασφαλείας. Κάποιοι γυρίζουν απογοητευμένοι. Και ένα μικρό αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο κομμάτι τους ίσως είναι ορκισμένο να μεταφέρει αυτή τη βία στην Ευρώπη.
Το Βέλγιο, μία από τις χώρες που έχει γίνει «βασικός εξαγωγέας» ισλαμιστών μαχητών -η οργάνωση Sharia4Belgium (επίσημα διαλύθηκε το 2012) έχει αναπτύξει ένα αποτελεσματικότατο δίκτυο στρατολόγησής τους για τη Συρία-, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του κινδύνου που ελλοχεύει.
Η δολοφονία τον περασμένο Μάιο τεσσάρων ανθρώπων σε επίθεση κατά του Εβραϊκού Μουσείου των Βρυξελλών από τον 29χρονο Γαλλο-Αλγερινό Μεχντί Νεμούς, που είχε πολεμήσει με τους τζιχαντιστές στη Συρία, καταδεικνύει, όπως προειδοποιεί ο Ζιλ ντε Κέρκοφ, «την πραγματική διάσταση ενός προβλήματος που ανάγεται στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας για την Ευρώπη».
Σχεδόν ένας στους πέντε «μαχητές» του Ισλαμικού Κράτους προέρχεται από τη γηραιά ήπειρο, με τη Γαλλία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος και τη Βρετανία να ακολουθεί. Παρά τις διαφορές στις επιμέρους χώρες, υπάρχει ένα κοινό προφίλ: νέοι 18 έως 35 ετών (αν και τους τελευταίους μήνες αυξάνει ο αριθμός των εφήβων), κυρίως αγόρια, παρ’ ότι πλέον στρατολογούνται με ανησυχητικό ρυθμό και γυναίκες (αποτελούν το 18% των Δυτικών τζιχαντιστών), με ευρωπαϊκό διαβατήριο, αλλά συνήθως με γονείς μετανάστες.
Ο αποκεφαλισμός του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από Βρετανό τζιχαντιστή του Ισλαμικού Κράτους έχει σημάνει συναγερμό στις ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες, καθώς τους τελευταίους μήνες αυξάνει ραγδαία ο αριθμός Ευρωπαίων που πηγαίνουν να πολεμήσουν στη Συρία και το Ιράκ. «Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ξένων μαχητών στις τάξεις των τζιχαντιστών, αλλά Δανία, Νορβηγία, Βέλγιο και Αυστρία έχουν συνεισφέρει σε αναλογία πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τον πληθυσμό τους», λέει ο Νορβηγός αναλυτής Τόμας Χέγκχαμερ.
Οι εξαγωγείς:
Εκτιμήσεις των δυνάμεων ασφαλείας και ειδημόνων θεωρούν ότι πρώτες χώρες σε εξαγωγή μαχητών είναι η Γαλλία (700), η Βρετανία (500), το Βέλγιο (500), η Γερμανία (270) και η Ολλανδία (120). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Κέντρου Ερευνας της Ριζοσπαστικοποίησης (ICSR), ο αριθμός των Ευρωπαίων που πολεμούν στη Συρία τριπλασιάστηκε από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 2013, περνώντας από τους 600 στους 1.900. Αυτός ο αριθμός είναι πλέον παρωχημένος, καθώς μετά τον Ιούνιο, οπότε το Ι.Κ. ανακήρυξε χαλιφάτο στα τμήματα της Συρίας και του Ιράκ που ελέγχει, ο αριθμός τους αυξήθηκε ραγδαία και πρόσφατη έρευνα του λονδρέζικου King’s College τούς ανεβάζει στις 3.000. Και θα ήταν περισσότεροι αν πέρσι η Τουρκία δεν είχε απελάσει περισσότερους από 1.100 Ευρωπαίους που είχαν προορισμό τη Συρία.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στρατιά Ευρωπαίων μαχητών σε σύγχρονη σύρραξη, καθώς πλέον εκπροσωπούν το 18% όσων μάχονται με το Ι.Κ. και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις. «Οταν έφτασα στη Συρία, τον Μάρτιο του 2012, είδα ανθρώπους να καπνίζουν, να ξυρίζονται αντί να αφήνουν γένια, να ακούν μουσική. Αναρωτήθηκα πού είχα φτάσει» έγραφε με αποτροπιασμό ο Τσετσένος στρατιωτικός διοικητής του ιρακινού παρακλαδιού της Αλ Κάιντα για τους Ευρωπαίους νεαρούς που ανέλαβε να τιθασεύσει με τη σιδερένια πειθαρχία της σαρία.
Ο Γερμανός Dεso Dogg, διέπρεπε στην ραπ σκηνή προτού τεθεί επικεφαλής γερμανικής ταξιαρχίας και πεθάνει στη Συρία
Από κάθε γωνιά:
Ερχονται από κάθε γωνιά της Ευρώπης και οι ιστορίες τους είναι παρόμοιες. Ο Ντένις Κάσπερτ ή Deso Dogg ήταν γνωστός στη hip hop σκηνή της Γερμανίας. Πολέμησε και σκοτώθηκε στη Συρία ως Τάλχα αλ Αλμάνι, επικεφαλής μιας γερμανικής ομάδας μάχης. Η 18χρονη Σάλμα Αμπντέλ ήταν μια τυπική Γαλλίδα έφηβη, της άρεσαν οι τηγανητές πατάτες, το smart phone, οι βόλτες με τις φίλες της προτού φορέσει τη νικάμπ και εγκαταλείψει το σπίτι της. Ο Ιταλός Τζουλιάνο (Ιμπραχίμ) Ντελνέβο γεννήθηκε στη Γένοβα το 1989, παιδί μιας καλοβαλμένης οικογένειας της μεσαίας τάξης, το 2008 ασπάστηκε τον ισλαμισμό και το καλοκαίρι του 2012 έφτασε στη Συρία, όπου σκοτώθηκε πολεμώντας σε ταξιαρχία ξένων μαχητών. Στις αρχές Αυγούστου μια 14χρονη Ισπανίδα (άριστη μαθήτρια, πλήρως ενταγμένη, λένε οι γονείς της) συνελήφθη μαζί με μια 19χρονη, ενώ επιχειρούσαν να περάσουν από τον ισπανικό θύλακο της Μελίγια στο Μαρόκο για να ενταχθούν σε ομάδα μαχητών του Ι.Κ. στο Ιράκ, εκεί όπου συμπατριώτες της υπόσχονταν μέσω βίντεο να καταλάβουν την Ανδαλουσία και να κηρύξουν χαλιφάτο από την Ινδονησία ώς την Ισπανία.
Παρά τις διαφορές στις επιμέρους χώρες, υπάρχει ένα κοινό προφίλ: νέοι 18 έως 35 ετών (αν και τους τελευταίους μήνες αυξάνει ο αριθμός των εφήβων), κυρίως αγόρια, παρ’ ότι πλέον στρατολογούνται με ανησυχητικό ρυθμό και γυναίκες (αποτελούν το 18% των Δυτικών τζιχαντιστών), με ευρωπαϊκό διαβατήριο, αλλά συνήθως με γονείς μετανάστες, μουσουλμάνοι κατά 80% και κατά 20% Ευρωπαίοι που ασπάστηκαν το Ισλάμ και με προβλήματα ταυτότητας που τους ωθούν στον πιο ακραίο φονταμενταλιστικό ισλαμισμό.
Ο Ιταλός Ντελνέβο, γόνος μεσοαστικής οικογένειας της Γένοβας, έχασε τη ζωή του πολεμώντας με ομάδων ξένων μαχητών στη Συρία.
Στη Βρετανία και την Ιταλία μοιάζουν περισσότερο ενταγμένοι και συχνά έχουν και σπουδές, αντίθετα σε Γαλλία και Βέλγιο οι περισσότεροι νέοι προέρχονται από περιθωριοποιημένες κοινότητες. Στη Δανία η πλειονότητά τους έχει ποινικό παρελθόν και πολλοί τζιχαντιστές υπήρξαν μέλη συμμοριών. Εκθεση του Βασιλικού Ιδρύματος Elcano επισημαίνει πως, σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά των Ευρωπαίων τζιχαντιστών, αυτοί σχεδόν δεν μιλούν αραβικά, λειτουργούν απομονωμένοι ή σε μικρές ομάδες φίλων, γιατί αποφεύγουν τα τζαμιά, είτε επειδή φοβούνται ότι τα παρακολουθούν είτε γιατί τα θεωρούν «ήπια στα κηρύγματά τους». Αντ’ αυτού, συναντώνται στο Internet: στα chats, στα blogs, στο Facebook και στα κοινωνικά δίκτυα, ένα πεδίο δόξης λαμπρό για την προπαγάνδα της μισαλλοδοξίας ενός «ιερού παγκόσμιου πολέμου». Είναι κυρίως από εκεί που οι τζιχαντιστές στρατολογούν Δυτικούς μαχητές. Το δε 40% των Ευρωπαίων τζιχαντιστών που γνωρίζουν οι αρχές επαίρονται στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως το Facebook, για τα πολεμικά τους κατορθώματα αναρτώντας φωτογραφίες και καλώντας κι άλλους να τους μιμηθούν.
Δεν τους καταλαβαίνουν:
Πολλές από αυτές τις οικογένειες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τα παιδιά τους πηγαίνουν να πολεμήσουν σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός τους και ο οποίος σημαδεύεται από αποτρόπαια εγκλήματα. «Οποιος βλέπει τις εικόνες από τη Συρία, θέλει κάτι να κάνει γι’ αυτό και οι τρομοκράτες εκμεταλλεύονται αυτές τις ανησυχίες και τις χρησιμοποιούν για να πείσουν και να στρατολογήσουν τους νέους», έλεγε στον Guardian ο επικεφαλής του Ιδρύματος του Ραμαζανιού. «Τον είχαν επηρεάσει πολύ οι εικόνες παιδιών θυμάτων από ρίψη χημικών αερίων, ήταν εξοργισμένος που κανείς δεν έκανε τίποτα για να τα βοηθήσει», έλεγε στην τηλεόραση η Ολλανδή Γιολάντα ντε Νέιζ, όταν έμαθε ότι ο 18χρονος γιος της είχε στρατολογηθεί στη Συρία.
«Σε πολλές περιπτώσεις η θρησκεία δεν παίζει θεμελιώδη ρόλο. Είναι χαμένοι νέοι που αναζητούν να ανήκουν σε μια ομάδα. Κάποιοι γυρεύουν μια διεγερτική περιπέτεια, να απελευθερώσουν τεστοστερόνη. Απολαμβάνουν τα πολεμικά παιχνίδια στο Ιντερνετ. Και η αδρεναλίνη τούς οδηγεί να πιάσουν ένα Καλάσνικοφ.
Γελοία ερμηνεία του Ισλάμ:
Είναι νέοι που κάνουν μια γελοία και ριζοσπαστική ερμηνεία του Ισλάμ» εξηγεί ο Ζιλ ντε Κέρκοφ, συντονιστής αντιτρομοκρατικής δράσης της Ε.Ε. Ο ιστορικός Ζαν Πιερ Φιλιού μιλά ακόμη και για μια τάση στρεβλού ρομαντισμού: «Φαντάζονται ότι συντρέχουν καταπιεσμένους και αγωνίζονται κατά ενός δικτάτορα για έναν καλό σκοπό. Και είναι αυτό που τους δίνει τη χαμένη αίσθηση του ανήκειν». Αλλοι επισημαίνουν πως αν δεν έχεις μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, όλα αυτά δεν αρκούν για να γίνεις τζιχαντιστής ή να μεταμορφωθείς σε δολοφόνο.
Οποιοι κι αν είναι οι λόγοι, θρησκευτικός φανατισμός, αναζήτηση νοήματος, βοήθεια για τους ομοθρήσκους, μάχη κατά της τυραννίας του Ασαντ ή μίσος κατά της «διαβολικής Δύσης», αυτοί οι νέοι δεν γίνονται απλώς μάρτυρες φρικαλεοτήτων αλλά πολλοί μετέχουν σ’ αυτές.
Επιστρέφοντας από το μέτωπο:
Επιστρέφοντας στις πατρίδες τους από τα μέτωπα του πολέμου, τους έχει σημαδέψει η βία, αλλά κατέχουν επίσης την τεχνογνωσία της σε κάθε πιθανή μορφή της. Είναι αυτοί για τους οποίους ανησυχούν περισσότερο οι αρχές ασφαλείας. Κάποιοι γυρίζουν απογοητευμένοι. Και ένα μικρό αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο κομμάτι τους ίσως είναι ορκισμένο να μεταφέρει αυτή τη βία στην Ευρώπη.
Το Βέλγιο, μία από τις χώρες που έχει γίνει «βασικός εξαγωγέας» ισλαμιστών μαχητών -η οργάνωση Sharia4Belgium (επίσημα διαλύθηκε το 2012) έχει αναπτύξει ένα αποτελεσματικότατο δίκτυο στρατολόγησής τους για τη Συρία-, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του κινδύνου που ελλοχεύει.
Η δολοφονία τον περασμένο Μάιο τεσσάρων ανθρώπων σε επίθεση κατά του Εβραϊκού Μουσείου των Βρυξελλών από τον 29χρονο Γαλλο-Αλγερινό Μεχντί Νεμούς, που είχε πολεμήσει με τους τζιχαντιστές στη Συρία, καταδεικνύει, όπως προειδοποιεί ο Ζιλ ντε Κέρκοφ, «την πραγματική διάσταση ενός προβλήματος που ανάγεται στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας για την Ευρώπη».
