Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Σαν γιορτή κρατώντας το γυαλί
Η νύχτα απόψε καθώς πέφτει
Χείλια πικρά νοστάλγησαν φιλί
Μιας καρδιάς που αναζητά τον
κλέφτη.
Γαληνεμό ζητά μες το σκοτάδι
Σιγή στη καμαρούλα έχει απλωθεί
Πληγωμένο το πουλί από σημάδι
Τα σωστά και τα λάθη έχουν ενωθεί.
Μοναξιά μου ,συντροφιά μου
Είναι η ζωή ένα πύρωμα σωστό
Μες τα δάκρυα και τα όνειρά μου
ανάκατες οσμές από ποτό.
Και η μοναξιά, με στίχους που
πονούν
Τον παράνομο της καρδιάς μου
κυνηγά
Ξενύχτηδες οι πόνοι, μου μιλούν
Στη ατέλειωτη νύχτα μου μια
πυρκαγιά.
