*Αμφικτύων
Τα λόγια τελειώσαν
οι πένες μας προδώσαν
των ξένων οι
αγγελειοφόροι
των λάθρων αχθοφόροι
Δεν λαλούν πιά τα
πουλιά
δεν κελαηδούν τ’ αηδόνια
φόβος και ζόφος σε πόλεις πλάκωσε
και σε χωριά
φέτος δεν θάρθουν στα
νησιά τα
χελιδόνια
Μυριάδες πλακώσανε φίδια και
ασβοί
σύννεφα οι ακρίδες
όπου σταθούν μαγαρίζουν ακτές
και γη
στον τόπο αρρώστιες
φέρνουν και κατσαρίδες
Ήρθαν τα’ άγρια
τα ήμερα να διώξουν
γη αν τους χαρίσουμε
στους Τούρκους θα την δώσουν
μετανάστες θα γίνουμε συντόμως
εμείς
δικοί μας διώκτες θα γίνουν
αυτοί
Έλληνες δεν γίνονται
ό, τι κι’ αν τους κάνεις
από τη Μέκκα παίρνουν το φως
Τούρκο αύριο θάχουνε ιμάμη
Ιδανικά και αξίες
διαχρονικές
στον βράχο τούτο ανθίζουν
αν ο Έλλην υποταχθεί
βάρβαροι θα μας εξισλαμίζουν
Πάνω απ’ όλα του γηγενή η ζωή
προέχει και η Ελευθερία
ο «ανθρωπισμός» πίσω
ακολουθεί
μη του δίνεις τότη αξία
ποτέ ως τώρα δεν ρίζωσε στη χώρα
αυτή
ιουδαϊκή και ισλαμική
θρησκεία
Ορμάτε ναυτάκια
η σάλπιγγα
σημαίνει
τα σύνορα κλείστε
απρόσκλητους να
στέλνει
Μετανάστη η πατρίδα τούτη
μου ανήκει
ο Ισλαμισμός με την Ελευθερία
αναμετράται στη Δύση
όπως προστάζει ο νόμος του
Δία σε έχω φιλοξενήσει
δεν θα σε αφήσω όμως να
ριζώσεις
ούτε να επικρατήσεις
Σε συμβουλεύω πίσω να γυρίσεις
εγώ είμαι ο βράχος, η
θάλασσα και τα νησιά
είμαι το στοιχειό που φυλάει τον
Παρθενώνα
φύγε λοιπόν
πριν σε καμακώσει η τρίαινα
του Ποσειδώνα
*Αμφικτύων είναι ο
Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της
Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
