Μετέφρασε τις ιδέες των Μπιτλς...

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

του Κώστα Μπλιάτκα δημοσιογράφου

    Οι νεότεροι ρώτησαν “πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο 90χρονος παλιός παραγωγός των Μπιτλς, για τον οποίο γίνεται τόσος θόρυβος με τον θάνατό του;”.

    Oι παλιότεροι ένιωσαν μεγάλη συγκίνηση και ταυτόχρονα μια πίκρα. Έφυγε ο Τζορτζ Μάρτιν, και μάλιστα πήγε πολύ μακριά στη βόλτα του στη Γη, καθώς έφτασε στην αρχή της δέκατης δεκαετίας της ζωής του. Ενενήντα χρόνια. Μια νίκη που λίγοι κατακτούν. Ο θάνατός του όμως υπενθυμίζει με ανάγλυφο τρόπο και το πόσο κοντά στο τέλος της φτάνει σιγά σιγά η βιολογική εποχή των Μπιτλς. O Ρίνγκο Σταρ γίνεται φέτος 76 χρόνων, ο Πολ, που στα μέσα της δεκαετίας του 1960 έγραψε το “When I’m Sixty Four” (όταν θα γίνω 64 χρόνων), έφτασε τα 74, η Γιόκο Όνο 83 και ο Τζον Λένον λείπει εδώ και 36 χρόνια, διάστημα μεγαλύτερο από το τυπικό μιας μέσης συνταξιοδότησης. Τα κορίτσια της αθωότητας και των εκκωφαντικών ουρλιαχτών της Beatlemania έχουν εδώ και χρόνια εγγόνια ή κάποιες και δισέγγονα. 

    Ανήκω σ’ αυτούς του έκαναν το Magical Mystery Tour. Τη θρυλική παλιά βόλτα στα μέρη που έζησαν, δημιούργησαν, δοξάστηκαν και διαλύθηκαν οι Μπιτλς: Abbey Road, Palladium, rooftops της Saville Row, EMI Studios, Carnabby Street. Παρακολουθώ τα “νέα” για τους Beatles με εμμονικό τρόπο, κάθε φορά που ανακαλύπτεται ένα χειρόγραφο του Λένον, μια σειρά άγνωστων φωτογραφιών και ηχογραφήσεων, μια αλληλογραφία που τώρα βρέθηκε. Έχω μιλήσει παλιότερα με δημοσιογράφους μεγάλων μουσικών περιοδικών του ’60. Σχεδόν όλοι συμφωνούσαν: Μέσα από τη δουλειά του με τους Μπιτλς o Τζορτζ Μάρτιν αναδείχθηκε ως ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού παραγωγούς δίσκων που έγιναν γνωστοί όσο και οι μουσικοί τους! 

    Διεύρυνε όμως και τα όρια της επιρροής της ποπ ροκ μουσικής, άνοιξε νέους δρόμους για πειραματισμούς και χρησιμοποίησε το στούντιο σαν να ήταν ένα ακόμη μουσικό όργανο. Έπαιρνε δημιουργικά ρίσκα και ένα από αυτά ήταν η εμμονή του για αυτά τα παιδιά από το Λίβερπουλ, τα οποία βοήθησε να αναδειχθούν σε μία από τις πιο καινοτόμες και δημοφιλείς ομάδες μουσικών όλου του κόσμου και όλων των εποχών. Ο Μάρτιν έδωσε τα καύσιμα για την πτήση των Μπιτλς, οι οποίοι από μια άσημη μπάντα μουσικών του 1962 έφτασαν να είναι πια για τη Βρετανία ό,τι ο Ουέλιγκτον που νίκησε τον Ναπολέοντα στο Βατερλό, ό,τι και η Βασίλισσα, το Χάιντ Παρκ και το Κοινοβούλιο...

    Θεωρείται πως είναι ο άνθρωπος που καθιέρωσε το άλμπουμ ως φόρματ, αυτός που δεν φοβήθηκε να ενσωματώσει κλασικά στοιχεία στη ροκ μουσική, που είδε πριν από τους άλλους “αιρετικές” ενορχηστρώσεις χρησιμοποιώντας νέα αντικείμενα που εμπλούτιζαν το ηχητικό αποτέλεσμα. 

    Ο Μάρτιν εργαζόταν στην Parlophone, όταν “είδε κάτι” και αποφάσισε να δώσει τη δυνατότητα στους Μπιτλς να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Στο τέλος της ηχογράφησης του κομματιού “Please Please Me”, ο παραγωγός φέρεται να είπε στους Μπιτλς: “Κύριοι, μόλις ετοιμάσατε τη No1 επιτυχία σας”.

     Σίγουρα το ραντεβού του με την ιστορία ήταν οι Μπιτλς, αλλά θα ήταν άδικο να μην προστεθούν δίπλα σ’ αυτή τη μαγική συνάντηση και άλλες του δημιουργικές στιγμές, που οδηγούν σε μια περίοδο 60χρονης δράσης και καινοτομίας η οποία γέννησε 700 δίσκους(!), όπως και μουσική για ταινίες και συνεργασίες με μεγάλα ταλέντα στη μουσική. Όλα αυτά του χάρισαν εν ζωή τον τίτλο του σερ αλλά και τη γενική αναγνώριση ότι υπήρξε τελικά ένας από αυτούς που καθόρισαν τον ήχο της βρετανικής μουσικής.

    Οι τεχνικές γνώσεις του και η αγάπη του για τον πειραματισμό τον έστειλαν να παραγάγει απίστευτο ήχο από μουσικό εξοπλισμό που οι σύγχρονοι μουσικοί θα θεωρήσουν πια ως πρωτόγονο. 

    Οι ειδικοί εξηγούν γιατί η μεγαλύτερη επιτυχία του ήρθε με τους Μπιτλς: Τους οδήγησε από τα αξιαγάπητα μελωδικά σαρανταπεντάρια σε ηχογραφήσεις των αρχών της δεκαετίας του 1960, στις γεμάτες άποψη και ποιότητα συνθέσεις του Πολ και του Τζον στο “Sergeant Pepper’s...”.

    Ο Τζορτζ Χένρι Μάρτιν γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1926 σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης στο βόρειο Λονδίνο. Οι γονείς του, ένας ξυλουργός και μια καθαρίστρια, ήθελαν ο Τζορτζ να βρει “τη δουλειά ενός ασφαλούς δημοσίου υπαλλήλου”. Ευτυχώς η μοίρα έδειξε άλλα.

    Όπως συμβαίνει με ανάλογες -λίγες βέβαια στην ίδια εμβέλεια- περιπτώσεις, η ανάδειξη των Μπιτλς έκανε τον ίδιο τον Μάρτιν διάσημο μουσικό παραγωγό, στον οποίο έφταναν σωρηδόν οι προτάσεις για συνεργασία. Είχε την έμπνευση να δώσει τη βοήθεια και τα φώτα του και σε άλλα τέκνα του Λίβερπουλ, τους Gerry and the Pacemakers, που το φθινόπωρο του 1963 παρουσίασαν το πασίγνωστο “You’ll Never Walk Alone”, το οποίο οι οπαδοί της Λίβερπουλ έστειλαν σε κάθε άκρη της Γης, φωνάζοντας ότι οι ίδιοι θα είναι εκεί παρόντες και στις νίκες αλλά κυρίως στις ήττες των “κόκκινων διαβόλων”...