Oσο
θυμάμαι και την Πρόεδρο Ζωή να κουνάει... με σημασία το
δάκτυλο προ του νεοεκλεγέντος Προέδρου Πάκη, διαβεβαιώνοντας
πως “από
αυτή την Βουλή δεν θα περάσει ποτέ Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου!”....
Όσο θυμάμαι και τον αντιπολιτευόμενο Λαφαζάνη (τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ)
λάβρο στο Κοινοβούλιο να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση γιατί περνούσε
αντιλαϊκά μέτρα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, παρακάμπτοντας την
κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία, και να υπόσχεται ότι στην επερχόμενη “πρώτη φορά αριστερά” διακυβέρνηση τέτοιες παραχαράξεις της
δημοκρατίας δεν πρόκειται να υπάρξουν...
Τώρα, λοιπόν, και... παραχαράξεις της
δημοκρατίας, και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου υπογεγραμμένες από τον Πρόεδρο Πάκη, και αιδήμων μούγκα στην αριστερή στρούγκα! Όπως θα'
λεγε και ο μοναδικός στα τοιαύτα Αντρέας, “άλλαξαν
οι συνθήκες...”, και ξεμπερδεύουν! Είπαν- ξείπαν, χ@ζουν την παρόλα
τους, και προχωρούν ευδαίμονες. Αλλά, το πρόβλημα δεν έγκειται στον γραφικό
αυτοεξευτελισμό τους, μα στην ουσία του μέτρου πού πέρασαν με ΠΝΠ: την υποχρεωτική δέσμευση των διαθεσίμων των
οργανισμών του δημοσίου, για να βρουν τα χρήματα να πληρώσουν μισθούς και
συντάξεις του Απριλίου. Και μήτε να σκεφθούμε δεν τολμάμε τι θα
έλεγε ο εν αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ, αν επιχειρούσε κάτι τέτοιο η
προηγούμενη κυβέρνηση...
Το υπουργείο Οικονομικών
που αποφάσισε την συγκεκριμένη κίνηση, μίλησε περί υποχρεωτικής μεταφοράς των “αποθεματικών” των συγκεκριμένων οργανισμών-αλλά τέτοια αποθεματικά δεν διαθέτουν οι οργανισμοί.
Έχουν μόνο “διαθέσιμα”, δηλαδή μετρητά στα ταμεία και
τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, προκειμένου να ανταπεξέρχονται στις
τρέχουσες ανάγκες τους- μισθούς, αναλώσιμα,πάγια έξοδα λειτουργίας τους κ.λ.π.
Και, μάλιστα, διαθέσιμα ανεπαρκή, δεδομένης της κρατικής
υποχρηματοδότησης που ισχύει λόγω κρίσης και χαμηλών εσόδων τους από τέλη και
φόρους. Αυτοί πού κατά κύριο λόγο πλήττονται από την πατέντα της κυβέρνησης ν'
αποκτήσει όπως-όπως ρευστό, είναι οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, Δήμοι
και Περιφέρειες, που ήδη αντέδρασαν δυναμικά και απειλούν με προσφυγές στην
Δικαιοσύνη εναντίον της κυβέρνησης...
Για να καταλάβουμε καλύτερα τα αλυσιδωτά (και δισεπίλυτα...) προβλήματα που θα προκύψουν
από την ουσιαστική δέσμευση των διαθεσίμων, να πούμε ότι εκτός από μισθούς οι οργανισμοί δεν θα είναι σε θέση να
πληρώσουν αναλώσιμα για την λειτουργία τους, καύσιμα, λ.χ. για τα απορριμματοφόρα, τα καθημερινά έξοδα για την συντήρηση των υπηρεσιών
αλληλεγγύης, όπως τα δωρεάν συσσίτια στους απόρους
(μιλάμε για
χιλιάδες γεύματα καθημερινώς...), τους
βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, τα Κέντρα Νεότητας και ένα
σωρό άλλες κοινωφελείς υπηρεσίες. Σκεφθείτε, μόνο, το αδιέξοδο που θα
δημιουργηθεί για χιλιάδες οικογένειες με τους (τυχερούς!) γονείς εργαζόμενους,
αν δεν θα έχουν που ν' αφήσουν τα πιτσιρίκια τους...
Κουτοπονηρίστικα, το “πρώτη φορά αριστερά” γκουβέρνο... διασκέδασε
το χέρι στα διαθέσιμα αυτά, ως “μέτρο που
συμφέρει τους οργανισμούς”, αφού οι τραπεζικές καταθέσεις τους (από τις οποίες
αντλούσαν τα χρήματα για τις καθημερινές ανάγκες τους) απέφεραν τόκο
1%,
ενώ το κράτος ΘΑ τους
δώσει τόκο 2,5
%. Πού, βεβαίως, θα επιβαρύνει
τον προϋπολογισμό, δηλαδή τους φορολογούμενους. Και ας πούμε “εντάξει, έκτακτο μέτρο είναι για έκτακτες ανάγκες...”-αλλά,
αφού καταφεύγουν σ' αυτό το τελευταίο καταφύγιο ρευστότητας για να πληρώσουν
μισθούς και συντάξεις, τον...
άλλο μήνα τι θα σκαρφιστούν (αν δεν έχει υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές ή κι' αν
έχει υπάρξει δεν έχουν αρχίσει οι εκταμιεύσεις...) από μιαν ήδη
αποστραγγισμένη, θεόξερη δεξαμενή μετρητών;
Κι' εν πάση περιπτώσει με τις υποχρεωτικές
δεσμεύσεις των διαθεσίμων και τις διαπραγματεύσεις που σέρνονται με τους
δανειστές, κερδίζουν κάποιο χρόνο.. Το εφιαλτικό ερώτημα είναι, ξέρουν τι να
τον κάνουν και πως να τον διαχειρισθούν, η το “στρατηγικό”
σχέδιό τους εξαντλείται δραματικά καθώς κυλούν οι ώρες, τα λεπτά, τα
δευτερόλεπτα;
