Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Προσπαθώ να μαντέψω της ζωής τα
μυστικά
Τους λογισμούς να κλέψω που κρύβει
ερμητικά
Δεν ξέρω όμως ποιες πόρτες να χτυπήσω
Ποιες θα μ΄ ανοίξουν αυτές να
εξερευνήσω.
Βρήκα την πιο χλομή στον χρόνο που
με απομένει
Χτύπησα και μου άνοιξαν οι
άσβεστοι πειρασμοί
Αντάμωσα στα τοπία της ζωής, χαρά και οδύνη
Την αγάπης την ελπίδα την
δυνατήτου έρωτα στιγμή.
Με συγκινήσεις η παραμονή, μια στο
φως μια στη σκιά
Ψάχνω την πόρτα για να βγω, ο
χρόνος λιγοστεύει
Απέραντο το τοπίο της ζωής,
υπάρχει και τόση απονιά
Στον δρόμο του γυρισμού η θλίψη
περισσεύει.
Μελαγχολικές βρίσκω πάντα τις
σκέψεις μου
Απουσιάζει μέσα από αυτές η
αισιοδοξία
Στης ζωής τα μυστικά πάντα χλωμές
οι βλέψεις μου
Της ζωής τα μυστικά βουτηγμένα
στην ματαιοδοξία
