Η τελευταία “κατηγορία” που κυκλοφορεί απ΄ όσους με κανέναν
τρόπο δεν μπορούν να “χωνέψουν”
ότι οι στρατιωτικοί “μίλησαν”
είναι αυτή που λέει πως “δεν μπορεί να
μιλάνε μόνο για τα οικονομικά τους όταν η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης
οικονομικής και εθνικής ανάγκης”. Έχουμε νέα
για όσους υποστηρίζουν αυτή την άποψη.
Πρώτον: Οι στρατιωτικοί δημόσια μπορούν να μιλάνε μόνο για τα εργασιακά τους και οικονομικά τους θέματα. Κι αυτό κάνουν πολύ ορθά. Όποιος απ΄ αυτούς που τους κατηγορούν θέλει ,μπορεί να δοκιμάσει την ζωή στον Έβρο με μισθό 850 ευρώ. Νομίζουμε ότι δεν θα τα κατάφερνε ακόμη και με την βουλευτική αποζημίωση των 8000 ευρώ.
Δεύτερον: Και να μην ήθελαν να αγωνιούν για τους εθνικούς κινδύνους που καραδοκούν δεν θα μπορούσαν . Ζούνε από πρώτο χέρι τα τεράστια προβλήματα που έχουν προκαλέσει στις μονάδες οι αλόγιστες περικοπές. Και δεν αναφερόμαστε στις ελλείψεις χαρτιού για φωτοτυπίες. Που κι αυτό λείπει.
Τρίτον: Οι στρατιωτικοί που υπηρετούν σε επιτελικές θέσεις έχουν κάνει εκτιμήσεις και ενημερώσεις στους ανωτέρους τους. Αν αυτές οι εκτιμήσεις και οι αναλύσεις έχουν περάσει στους πολιτικούς όπως ακριβώς έγιναν ή αν έχουν “στρογγυλέψει” για να μην “αγχωθούν” οι υπουργοί είναι ερώτημα. Την απάντηση θα την έχουμε σίγουρα αν κάτι πάει στραβά. Ας προτιμήσουμε την άγνοια λοιπόν.
Τέταρτον: Είναι τουλάχιστον παράλογο να ζητάς από στρατιωτικούς να τοποθετηθούν δημόσια για τα θέματα της Εθνικής Άμυνας όταν πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι ο ίδιος ο Α/ΓΕΕΘΑ δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει δημόσια …την ευχή να εφαρμοστεί απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου της Ελληνικής Δημοκρατίας
Πέμπτον: Το ΥΠΕΞ που είναι; Γιατί αν δεν μιλούν οι διπλωμάτες για όσα γίνονται στην περιφέρειά μας πως θα εκφραστούν οι στρατιωτικοί; Αν τους βγάλουν το φίμωτρο μην τα ξαναλέμε.
Έκτον: Αν παρόλα αυτά τολμούσε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου να …ψιθυρίσει έστω την κατάσταση που επικρατεί ποια θα ήταν η τύχη του; Απάντηση υπάρχει. Θυμηθείτε τι έγινε με τον Ναύαρχο Κοσμά Χρηστίδη. Μίλησε απολύτως θεσμικά και λογικά και αποστρατεύθηκε.
Έβδομον: Δεν διαπιστώνουμε καμία απολύτως ανησυχία του πολιτικού συστήματος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Εθνική Άμυνα. Η προσπάθεια ενός στοιχειώδους συμμαζέματος που έγινε τους τελευταίους μήνες έχει μπει στο ψυγείο και υποψιαζόμαστε ότι με την αποχώρηση Αβραμόπουλου πάει για...κατάψυξη.
Για όλα αυτά θα μπορούσαν να μιλήσουν απόστρατοι Αρχηγοί και αξιωματικοί που αντικειμενικά απολαμβάνουν τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν ενεργεία στελεχών. Με σποραδικές εξαιρέσεις αυτό δεν γίνεται. Η “έκθεση στην δημοσιότητα” αποτελούσε πάντα αδυναμία των Ελλήνων στρατιωτικών. Την οποία καλλιέργησε αριστοτεχνικά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα που τώρα τους κατηγορεί ότι μιλούν “μόνο για τα οικονομικά τους”.
Πρώτον: Οι στρατιωτικοί δημόσια μπορούν να μιλάνε μόνο για τα εργασιακά τους και οικονομικά τους θέματα. Κι αυτό κάνουν πολύ ορθά. Όποιος απ΄ αυτούς που τους κατηγορούν θέλει ,μπορεί να δοκιμάσει την ζωή στον Έβρο με μισθό 850 ευρώ. Νομίζουμε ότι δεν θα τα κατάφερνε ακόμη και με την βουλευτική αποζημίωση των 8000 ευρώ.
Δεύτερον: Και να μην ήθελαν να αγωνιούν για τους εθνικούς κινδύνους που καραδοκούν δεν θα μπορούσαν . Ζούνε από πρώτο χέρι τα τεράστια προβλήματα που έχουν προκαλέσει στις μονάδες οι αλόγιστες περικοπές. Και δεν αναφερόμαστε στις ελλείψεις χαρτιού για φωτοτυπίες. Που κι αυτό λείπει.
Τρίτον: Οι στρατιωτικοί που υπηρετούν σε επιτελικές θέσεις έχουν κάνει εκτιμήσεις και ενημερώσεις στους ανωτέρους τους. Αν αυτές οι εκτιμήσεις και οι αναλύσεις έχουν περάσει στους πολιτικούς όπως ακριβώς έγιναν ή αν έχουν “στρογγυλέψει” για να μην “αγχωθούν” οι υπουργοί είναι ερώτημα. Την απάντηση θα την έχουμε σίγουρα αν κάτι πάει στραβά. Ας προτιμήσουμε την άγνοια λοιπόν.
Τέταρτον: Είναι τουλάχιστον παράλογο να ζητάς από στρατιωτικούς να τοποθετηθούν δημόσια για τα θέματα της Εθνικής Άμυνας όταν πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι ο ίδιος ο Α/ΓΕΕΘΑ δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει δημόσια …την ευχή να εφαρμοστεί απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου της Ελληνικής Δημοκρατίας
Πέμπτον: Το ΥΠΕΞ που είναι; Γιατί αν δεν μιλούν οι διπλωμάτες για όσα γίνονται στην περιφέρειά μας πως θα εκφραστούν οι στρατιωτικοί; Αν τους βγάλουν το φίμωτρο μην τα ξαναλέμε.
Έκτον: Αν παρόλα αυτά τολμούσε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου να …ψιθυρίσει έστω την κατάσταση που επικρατεί ποια θα ήταν η τύχη του; Απάντηση υπάρχει. Θυμηθείτε τι έγινε με τον Ναύαρχο Κοσμά Χρηστίδη. Μίλησε απολύτως θεσμικά και λογικά και αποστρατεύθηκε.
Έβδομον: Δεν διαπιστώνουμε καμία απολύτως ανησυχία του πολιτικού συστήματος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Εθνική Άμυνα. Η προσπάθεια ενός στοιχειώδους συμμαζέματος που έγινε τους τελευταίους μήνες έχει μπει στο ψυγείο και υποψιαζόμαστε ότι με την αποχώρηση Αβραμόπουλου πάει για...κατάψυξη.
Για όλα αυτά θα μπορούσαν να μιλήσουν απόστρατοι Αρχηγοί και αξιωματικοί που αντικειμενικά απολαμβάνουν τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν ενεργεία στελεχών. Με σποραδικές εξαιρέσεις αυτό δεν γίνεται. Η “έκθεση στην δημοσιότητα” αποτελούσε πάντα αδυναμία των Ελλήνων στρατιωτικών. Την οποία καλλιέργησε αριστοτεχνικά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα που τώρα τους κατηγορεί ότι μιλούν “μόνο για τα οικονομικά τους”.
