ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ - ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ (4)

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://syletpatr.blogspot.gr/

    Όταν παρέλαβε τη Βουλή ο Αθανάσιος Τσαλδάρης το 1989 από τον προκάτοχό του Ιωάννη Αλευρά είχε λιγότερους από 500 υπαλλήλους και το 1991 έφτασαν τους 571.

    Το 1994 επί Κακλαμάνη οι κατεχόμενες θέσεις ήταν 710 και σε μία 10ετία ανήλθαν σε 824.
    Ο παραπάνω αριθμός των υπαλλήλων αυξήθηκε ως τις εκλογές του 2004, ξεπερνώντας τους 1.000, καθώς είχαν δημιουργηθεί νέες θέσεις λόγω της λειτουργίας του Καναλιού της Βουλής, του Βρεφονηπιακού Σταθμού, του γυμναστηρίου, αλλά και με την πρόσληψη ειδικών φρουρών. Επί Μπενάκη το 2006 οι υπάλληλοι είχαν φτάσει τους 1.305.
    Επί Σιούφα το 2009 και δίχως να συμπεριλαμβάνεται το τελευταίο «κύμα» μονιμοποιήσεων μετακλητών, το οποίο κάλυψε τις διακομματικές «ανάγκες», οι κατεχόμενες θέσεις έφτασαν τις 1.514.
    Οι υπάλληλοι σήμερα μαζί με τους 72 ειδικούς φρουρούς ανέρχονται συνολικά σε 1.383. Αν προστεθούν και οι 360 αστυνομικοί της φρουράς του κοινοβουλίου (αναμένεται να μειωθούν κατά 130), τότε ο συνολικός αριθμός φτάνει τους 1.743. Πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι η Γερμανία με 100 εκατ. πληθυσμό έχει μόλις 400 υπαλλήλους στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και ως το 1980 οι υπάλληλοι της Βουλής χωρίζονταν σε Κορίνθιους και Βοιωτούς, καθώς οι μεν είχαν διοριστεί επί προεδρίας του Κ. Παπακωνσταντίνου που καταγόταν από την Κόρινθο και οι δε επί προεδρίας του Βοιωτού Δ. Παπασπύρου (ο οποίος έφερε και το παρατσούκλι «Παλάντζας»).
    Το προνόμιο των Προέδρων της Βουλής να προσλαμβάνουν υπαλλήλους συνεχίστηκε, ενώ σταδιακά έλαβε σε ορισμένες περιπτώσεις και…. διακομματικό χαρακτήρα. Επί ΠΑΣΟΚ οι «συσχετισμοί δυνάμεων» μεταξύ των υπαλλήλων άρχισαν σταδιακά να αλλάζουν. Αν και επί της «σφικτής», όπως την αποκαλούν, προεδρίας Ιωάννη Αλευρά έγιναν οι πρώτοι διορισμοί μέσω διαγωνισμού, τότε είναι που εγκαινιάζεται το καθεστώς των μετακλητών και των επιστημονικών συνεργατών, το οποίο σύντομα πυροδότησε το «αλισβερίσι» των συγγενών, των συζύγων και των παιδιών, όπως και των στενών συνεργατών τους, διαφόρων πολιτικών αξιωματούχων.
    Το καθεστώς εδραιώθηκε στην πορεία όταν τουλάχιστον τρεις φορές έγινε η μονιμοποίησή τους: επί προεδρίας Αθ Τσαλδάρη, Απ. Κακλαμάνη και Δ. Σιούφα.
    Οι θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων αποτέλεσαν στην πράξη το πλέον πρόσφορο μέσο για να μονιμοποιηθεί κάποιος στη Βουλή. Υπήρξαν μάλιστα και αναδρομικές μονιμοποιήσεις με δικαίωμα μετάταξης σε άλλους τομείς του Δημοσίου (με αιχμή το «προνομιούχο», άλλοτε, υπουργείο Οικονομικών κ.α.) όσων είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν, τουλάχιστον για δύο χρόνια, σε Κοινοβουλευτικές Ομάδες ή βουλευτές. Αυτό έγινε επί προεδρίας Κακλαμάνη, ενώ την περίοδο που ανέλαβε Πρόεδρος της Βουλής η κυρία Άννα Μπενάκη το φαινόμενο των μονιμοποιήσεων παρακάμφθηκε, καθώς προκρίθηκαν οι απευθείας διορισμοί, για να επανέλθει και μάλιστα με μεγάλη δυναμική επί προεδρίας Σιούφα. Με μια νέα, εξαιρετικά ευνοϊκή ρύθμιση (με αναδρομικό χαρακτήρα) προβλεπόταν ότι όσοι υπηρέτησαν ως μετακλητοί υπάλληλοι στα κόμματα ή στον Πρόεδρο και στους αντιπροέδρους της Βουλής αποκτούσαν δικαίωμα μονιμοποίησης ακόμη και αν η υπηρεσία τους διήρκεσε μία ημέρα. Ήταν μια κίνηση με διακομματικά οφέλη, καθώς μέσω του «παραθύρου» αυτού προσελήφθησαν και μονιμοποιήθηκαν (και) υπάλληλοι του ΠΑΣΟΚ, με τον τότε πρόεδρο της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικο να επιρρίπτει την ευθύνη… στον εμπνευστή της ρύθμισης, την οποία και κατήργησε καθιερώνοντας τους όρους του ΑΣΕΠ για τις προσλήψεις. Υπήρξαν πολλά νομότυπα κόλπα, μεταξύ των οποίων – κυκλοφορεί μάλιστα και ως ανέκδοτο στη Βουλή – τα περίφημα «εννιάρια». Οι ιθύνοντες «έσπαγαν» τις λίστες των «ημετέρων» σε εννιάδες ώστε να προσλαμβάνονται απευθείας χωρίς διαγωνισμό και δίχως λογαριασμό (ΝΕΑ, 9/11/2012).

    Η συνδιαλλαγή γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων. Και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι επί προεδρίας Δ. Σιούφα το 2008 η Ολομέλεια αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα την μονιμοποίηση περίπου 200 ατόμων.
    Από τα παραπάνω προκύπτει ότι στη Βουλή των Ελλήνων διορίστηκαν υπάλληλοι, χωρίς καμία αξιολόγηση, οι περισσότεροι χωρίς προσόντα, χωρίς ειδικότητα ή την κατάλληλη ειδικότητα, απλώς είχαν ένα βασικό προσόν, ήταν τα «δικά μας παιδιά».
    Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να λείπουν από την Βουλή χρήσιμες ειδικότητες όπως αυτή της στενογραφίας.   Έτσι η Βουλή επί προεδρίας Πετσάλνικου υποχρεώθηκε να κάνει νέες προσλήψεις 18 ατόμων που να γνωρίζουν στενογραφία.

Και το ερώτημα του απλού πολίτη είναι:

Στους χιλιάδες υπαλλήλους που προστέθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια στη Βουλή, δεν προσελήφθησαν 18 άτομα που να ξέρουν στενογραφία;

Και αν δεν υπάρχουν δεν μπορούν να μετεκπαιδευτούν;

Τι στην ευχή κάνουν 1.383 (χωρίς τους 360 αστυνομικούς της φρουράς του Κοινοβουλίου) άτομα εκεί μέσα, όταν το 1991 η δουλειά γινόταν μόνο με 571;