Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός
Επιστήμων
Προ ολίγων ετών είδαμε ένα σχολικό βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού να εξωραΐζει τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Χαρακτηρίσθηκε ως το βιβλίο του «συνωστισμού».
Προ ολίγων μηνών διαβάσαμε την ανηρτημένη στο διαδίκτυο πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, για την αλλαγή της ύλης του μαθήματος της Ιστορίας. Εκεί παρατηρούμε τη σαφή προσπάθεια να αμφισβητηθεί η συνέχεια του Ελληνισμού και να αποσιωπηθεί ο ρόλος της Εκκλησίας καθώς και η θυσία των ηρώων και των Εθνομαρτύρων.
Προ ολίγων ετών είδαμε ένα σχολικό βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού να εξωραΐζει τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Χαρακτηρίσθηκε ως το βιβλίο του «συνωστισμού».
Προ ολίγων μηνών διαβάσαμε την ανηρτημένη στο διαδίκτυο πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, για την αλλαγή της ύλης του μαθήματος της Ιστορίας. Εκεί παρατηρούμε τη σαφή προσπάθεια να αμφισβητηθεί η συνέχεια του Ελληνισμού και να αποσιωπηθεί ο ρόλος της Εκκλησίας καθώς και η θυσία των ηρώων και των Εθνομαρτύρων.
Μόλις προ δύο μηνών αισθανθήκαμε τη
δυσάρεστη έκπληξη όταν το Προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων δεν τίμησε την 14η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα
Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού (κατά
τις επιταγές του σχετικού Νόμου), αλλά ως Ημέρα Μνήμης της
Μικρασιατικής Καταστροφής. Και αυτά είναι μόνο λίγα δείγματα
αποδομήσεως της εθνικής ταυτότητος.
Η σχολή των «αναθεωρητών» της Ιστορίας είναι ολιγάριθμη, αλλά θορυβώδης και διεκδικεί να καταλαμβάνουν τα μέλη της καίριες θέσεις. Οι στόχοι της ομάδας είναι κυρίως οι εξής:
Α) Η αμφισβητηση της εθνικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άλλοι από αυτούς κατηγορούν τον Ορθοδοξο Κλήρο ότι επέδειξε διάθεση υποταγής στους Τούρκους και δεν αγωνίσθηκε για την Ελευθερία και άλλοι γράφουν ακριβώς το αντίθετο: Ότι οι Ορθόδοξοι Κληρικοί είναι αξιόμεμπτοι, διότι καλλιέργησαν εθνικιστικό φρόνημα και ξέφυγαν από την πνευματική αποστολή τους. Η αντιφατικότητα των απόψεων και η έλλειψη σοβαρής τεκμηριώσεως δεν φαίνεται να τους προβληματίζει. Τούς αρκεί να πλήξουν με κάθε τρόπο την Εκκλησία και να αποδομήσουν την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.
Β) Η υπονόμευση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Στις νέες προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την Ιστορία – ελπίζω να μην εφαρμοσθούν στα σχολεία- χαρακτηρίζεται ως κάτι κακό η διδασκαλία περί συνέχειας του «εθνικού υποκειμένου», όπως ονομάζουν το Έθνος. Δεν δέχονται τη σύνδεση του Νέου Ελληνισμού με την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο / Ρωμανία, έστω και αν υπάρχουν πολυάριθμες πηγές που την τεκμηριώνουν. Πιστεύουν ότι το κράτος του 1830 δημιούργησε το Έθνος και δεν δέχονται ότι υπήρξε Έθνος πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Σκοπίμως αγνοούν τον Ηρόδοτο, ο οποίος από τον 5ο αιώνα π.Χ. αναφέρεται στα τέσσερα στοιχεία, τα οποία ενώνουν το Ελληνικό Έθνος (όμαιμον, ομόγλωττον, τα κοινά των θεών ιδρύματα και τα ομότροπα ήθη), ούτε θέλουν να μάθουν για τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος το 1237 έγραφε προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ ότι οι Βυζαντινοί (Ρωμαίοι) είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, από τους οποίους μεταδόθηκε η σοφία σε όλον τον κόσμο.
Γ) Η προπαγάνδιση της ουσιαστικά ανύπαρκτης «ελληνοτουρκικής φιλίας», με παράλληλη αθώωση των Οθωμανών και των Νεοτούρκων για τα εγκλήματα, τη γενοκτονία και την καταπίεση που επέβαλαν στον Ελληνισμό. Στη νέα Ιστορία που θέλει να επιβάλει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η Τουρκοκρατούμενη Βέροια προυσιάζεται όχι ως υπόδουλη, αλλά ως «Οθωμανική πόλη» και ως πρότυπο συνυπάρξεως θρησκευτικών κοινοτήτων. Οι αναθεωρητές της Ιστορίας δεν έμαθαν τίποτε ή δεν θέλουν να μάθουν για τις φρικιαστικές καταδίκες Ορθοδόξων Ελλήνων από τον Τούρκο ιεροδικαστή (καδή) Βεροίας, δι’ ασήμαντον αφορμήν. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για τους σοβαρούς μελετητές της Ιστορίας, οι καταδικαστικές αποφάσεις σε θάνατο ή σε άλλες εξευτελιστικές ποινές έχουν εκδοθεί σε τόμο από την Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και καταδεινύουν ότι η δήθεν συνύπαρξη θρησκειών είναι κατασκεύασμα νοσηρής φαντασίας. Σκληρή καταπίεση υπήρχε με εκτελέσεις, εξισλαμισμούς, βασανιστήρια αρπαγές παιδιών και άλλα παρόμοια, τα οποία παραδέχονται ακόμη και Μουσουλμάνοι ιστορικοί της περιόδου εκείνης, όπως ο Εβλιγιά Τσελεμπή.
Σχετικά με το ερώτημα αν τα γεγονότα του 1919 στον Πόντο και του 1922 στα παράλια της Μικράς Ασίας είναι γενοκτονία ή κάτι άλλο, αξίζει να παραθέσουμε την απάντηση που δίνει ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» (Πατάκης, 2014, σελ. 63-64):
«Τα γεγονότα του 1922 πρέπει να εξετασθούν με κριτήριο τη σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και καταστολή της γενοκτονίας (1948). Η σύμβαση δεν ίσχυε το 1922… είναι όμως το μοναδικό κείμενο που καθορίζει ρητώς την έννοια της γενοκτονίας…. Τα κεμαλικά στρατεύματα προέβησαν στις ακόλουθες πράξεις τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1922 στις περιοχές που κατέλαβαν:
Συνέλαβαν όλους τους άρρενες ηλικίας 16- 55/60 ετών. Συνέλαβαν επίσης όλα τα γυναικόπαιδα που δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι τη 17/30 Σεπτεμβρίου 1922. Όλοι σχεδόν οι συλληφθέντες εσφάγησαν ή εξολοθρεύθηκαν απο τις κακουχίες, την ασιτία και τις επιδημίες στα Τάγματα Εργασίας…
Σημειώθηκαν μαζικές σφαγές του Ελληνικού πληθυσμού στη Δυτική Μικρά Ασία και στον Πόντο. Τα θύματα μεταξύ των Ελλήνων την περίοδο 1919-22 ήσαν μεταξύ 300.000 και 640.000.
Κατεστράφησαν εσκεμμένα οι κατοικές των Ελλήνων (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πυρπόληση της Σμύρνης στις 31 Αυγούστου/ 13 Σεπτεμβρίου 1922).
Λόγω της απειλής των σφαγών περίπου 1.000.000 Έλληνες μετετράπησαν μέσα σε λίγες ημέρες σε πρόσφυγες για να γλυτώσουν τη ζωή τους.
Οι πράξεις αυτές δεν υπήρξαν ένα συμπτωματικό «τυχαίο» γεγονός. Ήταν συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου που είχε θέσει σε κίνηση το 1914 η ηγεσία του νεοτουρκικού κινήματος…
Όλα αυτά τα στοιχεία εμπίπτουν πλήρως στον ορισμό της γενοκτονίας. Η γενοκτονία συνοδεύθηκε από εθνοκάθαρση του ελληνικού και αρμενικού στοιχείου» .
Δ) Μία άλλη επιδίωξη των αναθεωρητών είναι η αποδόμηση της γραμμικής συνέχειας στην ιστορική εκπαίδευση των παιδιών μας. Θεωρούν αναχρονιστικό το σχήμα Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Νεώτερος Ελληνισμός και επιχειρούν να διδάξουν θεματικά την Ιστορία (πχ ο Πόλεμος άλλοτε και τώρα, η Ειρήνη, το Θέατρο κλπ) χωρίς ιστορική αλληλουχία. Έτσι προκαλούν σύγχυση στα μυαλά των μαθητών. Την ίδια έλλειψη γραμμικής συνέχειας διαπιστώνουμε και στα μεταλλαγμένα Θρησκευτικά του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Στην Α’ Γυμνασίου διδάσκονται οι διωγμοί των Χριστιανών και στη Β’ Γυμνασίου διδάσκεται η ζωή, η Σταύρωση και η Ανάσταση του Κυρίου! Αποδόμηση μυαλών, αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.
Στην προσπάθεια για αναθεώρηση της Ιστορίας μας θα απαντήσουμε με ψυχραιμία, μελέτη, τεκμηρίωση, εθνική αυτοπεποίθηση και Χριστιανική πραότητα. Οι πηγές βοούν για την αλήθεια και οι μαρτυρίες αφθονούν για να θεμελιώσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Με επίγνωση του παρελθόντος θα οικοδομήσουμε το μέλλον παραμένοντας πιστοί στην Ορθοδοξία και την Ελληνικότητά μας, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως τις απαιτήσεις των καιρών και παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελιξεις και τη βιβλιογραφία. Με τη βοηθεια του Θεού, με προσευχή και προσοχή, θα γαλουχήσουμε τη νέα γενιά με τον αφανάτιστο πατριωτισμό και με την εθνική συνείδηση του Ελληνορθοδόξου Γένους μας. Παρά τα συνθήματα της παγκοσμιοποιήσεως και της πολυπολισμικότητος, τα έθνη διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους και οι λαοί διεκδικούν μαχητικά την εθνικη τους ιδιοπροσωπία. Εμείς θα την απεμπολήσουμε;
Άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα που δημοσιεύθηκε αρχικά στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Νοέμβριος 2017
Η σχολή των «αναθεωρητών» της Ιστορίας είναι ολιγάριθμη, αλλά θορυβώδης και διεκδικεί να καταλαμβάνουν τα μέλη της καίριες θέσεις. Οι στόχοι της ομάδας είναι κυρίως οι εξής:
Α) Η αμφισβητηση της εθνικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άλλοι από αυτούς κατηγορούν τον Ορθοδοξο Κλήρο ότι επέδειξε διάθεση υποταγής στους Τούρκους και δεν αγωνίσθηκε για την Ελευθερία και άλλοι γράφουν ακριβώς το αντίθετο: Ότι οι Ορθόδοξοι Κληρικοί είναι αξιόμεμπτοι, διότι καλλιέργησαν εθνικιστικό φρόνημα και ξέφυγαν από την πνευματική αποστολή τους. Η αντιφατικότητα των απόψεων και η έλλειψη σοβαρής τεκμηριώσεως δεν φαίνεται να τους προβληματίζει. Τούς αρκεί να πλήξουν με κάθε τρόπο την Εκκλησία και να αποδομήσουν την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας.
Β) Η υπονόμευση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού. Στις νέες προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την Ιστορία – ελπίζω να μην εφαρμοσθούν στα σχολεία- χαρακτηρίζεται ως κάτι κακό η διδασκαλία περί συνέχειας του «εθνικού υποκειμένου», όπως ονομάζουν το Έθνος. Δεν δέχονται τη σύνδεση του Νέου Ελληνισμού με την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο / Ρωμανία, έστω και αν υπάρχουν πολυάριθμες πηγές που την τεκμηριώνουν. Πιστεύουν ότι το κράτος του 1830 δημιούργησε το Έθνος και δεν δέχονται ότι υπήρξε Έθνος πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Σκοπίμως αγνοούν τον Ηρόδοτο, ο οποίος από τον 5ο αιώνα π.Χ. αναφέρεται στα τέσσερα στοιχεία, τα οποία ενώνουν το Ελληνικό Έθνος (όμαιμον, ομόγλωττον, τα κοινά των θεών ιδρύματα και τα ομότροπα ήθη), ούτε θέλουν να μάθουν για τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος το 1237 έγραφε προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ ότι οι Βυζαντινοί (Ρωμαίοι) είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, από τους οποίους μεταδόθηκε η σοφία σε όλον τον κόσμο.
Γ) Η προπαγάνδιση της ουσιαστικά ανύπαρκτης «ελληνοτουρκικής φιλίας», με παράλληλη αθώωση των Οθωμανών και των Νεοτούρκων για τα εγκλήματα, τη γενοκτονία και την καταπίεση που επέβαλαν στον Ελληνισμό. Στη νέα Ιστορία που θέλει να επιβάλει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η Τουρκοκρατούμενη Βέροια προυσιάζεται όχι ως υπόδουλη, αλλά ως «Οθωμανική πόλη» και ως πρότυπο συνυπάρξεως θρησκευτικών κοινοτήτων. Οι αναθεωρητές της Ιστορίας δεν έμαθαν τίποτε ή δεν θέλουν να μάθουν για τις φρικιαστικές καταδίκες Ορθοδόξων Ελλήνων από τον Τούρκο ιεροδικαστή (καδή) Βεροίας, δι’ ασήμαντον αφορμήν. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για τους σοβαρούς μελετητές της Ιστορίας, οι καταδικαστικές αποφάσεις σε θάνατο ή σε άλλες εξευτελιστικές ποινές έχουν εκδοθεί σε τόμο από την Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και καταδεινύουν ότι η δήθεν συνύπαρξη θρησκειών είναι κατασκεύασμα νοσηρής φαντασίας. Σκληρή καταπίεση υπήρχε με εκτελέσεις, εξισλαμισμούς, βασανιστήρια αρπαγές παιδιών και άλλα παρόμοια, τα οποία παραδέχονται ακόμη και Μουσουλμάνοι ιστορικοί της περιόδου εκείνης, όπως ο Εβλιγιά Τσελεμπή.
Σχετικά με το ερώτημα αν τα γεγονότα του 1919 στον Πόντο και του 1922 στα παράλια της Μικράς Ασίας είναι γενοκτονία ή κάτι άλλο, αξίζει να παραθέσουμε την απάντηση που δίνει ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» (Πατάκης, 2014, σελ. 63-64):
«Τα γεγονότα του 1922 πρέπει να εξετασθούν με κριτήριο τη σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και καταστολή της γενοκτονίας (1948). Η σύμβαση δεν ίσχυε το 1922… είναι όμως το μοναδικό κείμενο που καθορίζει ρητώς την έννοια της γενοκτονίας…. Τα κεμαλικά στρατεύματα προέβησαν στις ακόλουθες πράξεις τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1922 στις περιοχές που κατέλαβαν:
Συνέλαβαν όλους τους άρρενες ηλικίας 16- 55/60 ετών. Συνέλαβαν επίσης όλα τα γυναικόπαιδα που δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι τη 17/30 Σεπτεμβρίου 1922. Όλοι σχεδόν οι συλληφθέντες εσφάγησαν ή εξολοθρεύθηκαν απο τις κακουχίες, την ασιτία και τις επιδημίες στα Τάγματα Εργασίας…
Σημειώθηκαν μαζικές σφαγές του Ελληνικού πληθυσμού στη Δυτική Μικρά Ασία και στον Πόντο. Τα θύματα μεταξύ των Ελλήνων την περίοδο 1919-22 ήσαν μεταξύ 300.000 και 640.000.
Κατεστράφησαν εσκεμμένα οι κατοικές των Ελλήνων (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πυρπόληση της Σμύρνης στις 31 Αυγούστου/ 13 Σεπτεμβρίου 1922).
Λόγω της απειλής των σφαγών περίπου 1.000.000 Έλληνες μετετράπησαν μέσα σε λίγες ημέρες σε πρόσφυγες για να γλυτώσουν τη ζωή τους.
Οι πράξεις αυτές δεν υπήρξαν ένα συμπτωματικό «τυχαίο» γεγονός. Ήταν συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου που είχε θέσει σε κίνηση το 1914 η ηγεσία του νεοτουρκικού κινήματος…
Όλα αυτά τα στοιχεία εμπίπτουν πλήρως στον ορισμό της γενοκτονίας. Η γενοκτονία συνοδεύθηκε από εθνοκάθαρση του ελληνικού και αρμενικού στοιχείου» .
Δ) Μία άλλη επιδίωξη των αναθεωρητών είναι η αποδόμηση της γραμμικής συνέχειας στην ιστορική εκπαίδευση των παιδιών μας. Θεωρούν αναχρονιστικό το σχήμα Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Νεώτερος Ελληνισμός και επιχειρούν να διδάξουν θεματικά την Ιστορία (πχ ο Πόλεμος άλλοτε και τώρα, η Ειρήνη, το Θέατρο κλπ) χωρίς ιστορική αλληλουχία. Έτσι προκαλούν σύγχυση στα μυαλά των μαθητών. Την ίδια έλλειψη γραμμικής συνέχειας διαπιστώνουμε και στα μεταλλαγμένα Θρησκευτικά του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Στην Α’ Γυμνασίου διδάσκονται οι διωγμοί των Χριστιανών και στη Β’ Γυμνασίου διδάσκεται η ζωή, η Σταύρωση και η Ανάσταση του Κυρίου! Αποδόμηση μυαλών, αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.
Στην προσπάθεια για αναθεώρηση της Ιστορίας μας θα απαντήσουμε με ψυχραιμία, μελέτη, τεκμηρίωση, εθνική αυτοπεποίθηση και Χριστιανική πραότητα. Οι πηγές βοούν για την αλήθεια και οι μαρτυρίες αφθονούν για να θεμελιώσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Με επίγνωση του παρελθόντος θα οικοδομήσουμε το μέλλον παραμένοντας πιστοί στην Ορθοδοξία και την Ελληνικότητά μας, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως τις απαιτήσεις των καιρών και παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελιξεις και τη βιβλιογραφία. Με τη βοηθεια του Θεού, με προσευχή και προσοχή, θα γαλουχήσουμε τη νέα γενιά με τον αφανάτιστο πατριωτισμό και με την εθνική συνείδηση του Ελληνορθοδόξου Γένους μας. Παρά τα συνθήματα της παγκοσμιοποιήσεως και της πολυπολισμικότητος, τα έθνη διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους και οι λαοί διεκδικούν μαχητικά την εθνικη τους ιδιοπροσωπία. Εμείς θα την απεμπολήσουμε;
Άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα που δημοσιεύθηκε αρχικά στην ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Νοέμβριος 2017
