Το έστειλε ο Σπύρος Λύτινας
Σταύρος Φωτάκης
Στσι Ποταμούς μ’ αφήκανε κρυγιό
νερό να πίνω,
δάκρυα κροκοδείλια να πάψω
μπλιό να χύνω.
Κι εδά ’μαι, βέρος Κρητικός, με
μπότες και μουστάκια,
έμαθα τα ριζίτικα, χορούς και
σκοπουλάκια.
Έφαγα κι εμεγάλωσα, αρνιά,
παπιά, στην ώρα,
ούλα μου τα καμώματα εδά τα
βγάνουν’ φόρα.
Με διπλονοματίσανε και Μανωλιό
και Σήφη,
για να με παγιδέψουνε, μα ’γώ
’μ’ αγκριγιορίφι.
Θέλω κι εγώ μια Κρητικιά,
ζευγάρι να γενούμε,
μέρες πολλές, καλότυχες, στον
τόπο σας να ’δούμε.
Τάσσω σου Παναγία μου, ένα
μεγάλο δώρο,
αν πιάσουν’ τον κροκόδειλο,
πριχού μας βάλουν’ φόρο.
Μην τον επικηρύξουνε Ευρώπουλα
καμπόσα,
κείνοινα που την τσέπη μας
βαργιά την αλαφρώσα.
Ήθελα ’ναν κροκόδειλο, ωσάν τον
Αμαργιώτη,
να παίζει σάλτους στο νερό, σαν
το Μαλεβυζιώτη.
Ν’ αναθραφεί και να γενεί,
μεγάλος, σα γουρούνι,
να τονε βάλω στη Βουλή, να μην
αφήσ’ αρθούνι.
Στη Μέρκελ και στην Τρόϊκα, να
τονε χαλαλίσω,
ήμπανα και μ’ αφήσουνε,
μιάουλιά μπλιό να ζήσω.
