Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Της
αγάπης το φεγγάρι σιωπούσε ξαφνιασμένο
Μες
τα θαλασσινά νερά στα σύννεφα μπλεγμένο
Κρυφό
παιχνίδι μου έπαιζε στον βραδινό αέρα
Ήθελε
να εμφανισθεί μες την καινούργια ημέρα.
Είναι
το φεγγάρι που κουβεντιάζω κάθε βράδυ
Ένα
αληθινό φεγγάρι που διώχνει την σιωπή
Δεν
θέλει σήμερα νάχει της παρηγοριάς το χάδι
Φεύγει-
χάνεται με ανοιχτή την ερωτική πληγή.
Θα
το περιμένω μέχρι να ξανάρθει
Αυτή
την πληγή να την γιατρέψουμε μαζί
Σύννεφα
μαύρα εμπόδια στα μυστικά πάθη
Μόνος
θεατής μιας λαχτάρας που πάντα ζει.
Της
αγάπης το φεγγάρι σιωπούσε ξαφνιασμένο
Στα
θαλασσινά νερά μες τα σύννεφα μπλεγμένο
Και
εγώ ψάχνω να το βρω την πορεία για να αλλάξω
Και
εγώ ψάχνω να το βρω νέους δρόμους να χαράξω.
