Εφημερίδα «ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ» Φύλο 61
Eπιμέλεια: Πέτρος Μαρκόπουλος Αντγος ε.α.
Ενός λεπτού
σιγή για εκείνο
το μαντήλι,
που ξηλώθηκε κι έμεινε «μαντίλι»,
Για την εταιρεία, που διαλύθηκε
κι έγινε «εταιρία»,
Για τη βρωμιά που λερώθηκε κι
έγινε «βρομιά»,
Για τον χλωμό που τρόμαξε και
έγινε «χλομός»,
Για το πειρούνι που έσπασε κι
έγινε «πιρούνι»,
Για το συγγνώμη που, έλεος,
γίνεται «συγνώμη»,
Για το
ρήμα γλυτώνω, που
δεν γλύτωσε κι έγινε «γλιτώνω»,
Για το παλληκάρι, που λύγισε κι
έγινε «παλικάρι»,
Για την μπύρα, που ξίνισε κι
έμεινε «μπίρα»,
Για την χρεωκοπία, που έγινε «χρεοκοπία»,
Για την υπερηφάνεια που
ντροπιάστηκε κι έγινε «περηφάνια»,
Για τον Μανώλη που παλεύει για να
μην γίνη «Μανόλης»,
Για την ζήλεια που ζήλεψε κι
έγινε «ζήλια»,
Για το κτήριο που γκρεμίστηκε κι
έγινε «κτίριο», (Λάθος, φιλαράκι, «κτίριο» είναι το
σωστό! )
Και ας
μην ξεχνάμε ένα
σωρό άλλες λέξεις,
όπως π.χ. την καμμία, που στο δρόμο έχασε το ένα μ και έγινε
«καμία»
Αλλά και για όλα εκείνα τα θύματα της
απλοποίησης /κατακρεουργήσεως της ελληνικής
γλώσσης, που μας
κάνουν να νιώθωμε ανορθόγραφοι και να ανοίγωμε λεξικό
ακόμη και για την πιο απλή λέξι!
Κι όλ’αυτά, απολύτως φυσικά, αφού στην
σημερινή Ελλάδα:
Αν
έχεις δίπλωμα, γίνεσαι άνεργος,
Αν
έχεις πλαστό δίπλωμα, γίνεσαι υπάλληλος
Κι αν
δεν έχεις κανένα δίπλωμα, γίνεσαι ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
Ο
Ανεπανάληπτος Εμμανουήλ Ροΐδης είχε
διατυπώσει όχι αδίκως ότι:
«Το Υπουργείον Παιδείας δίδεται εις τον πλέον
αγράμματον»
