Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ Ανταποκριτή
Ομογενειακών ΜΜΕ
Ο
μεγάλος πόλεμος που έχει ξεσπάσει από μερικούς μήνες μεταξύ της κυβερνήσεως από
την μία μεριά και των ενδιαφερομένων να διατηρήσουν άδεια ίδρυσης και
λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού μαζί και εκείνων που ενδιαφέρονται να
αποκτήσουν την κεκτημένη νόμιμη δυνατότητα με την προσωρινή τους άδεια εκπομπής και λειτουργίας
των Σταθμών τους από την άλλη μεριά, αποδεικνύει πόση μεγάλη δύναμη και χρηματοφορία έχει αυτή η
άδεια. Για μεν την κυβέρνηση να τιθασεύει με την Τηλεόραση τον λαό,
για δε τους επονομαζόμενους καναλάρχες, για
να «τιθασεύουν» την κυβέρνηση, με το αζημίωτο.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται στον λαό με δύο επιχειρήματα. Το ένα ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες κατέλαβαν τις τηλεοπτικές
συχνότητες χωρίς να καταβάλουν ποσό χρημάτων αγοράς των, αφού αυτές
είναι δημόσιο κτήμα και τις εκμεταλλεύονται με την ισχύ τους αποκτώντας κέρδη
από τις διαφημίσεις προϊόντων και υπηρεσιών και παράλληλα δεν είναι κομματικά
όργανα των κυβερνήσεων. Και το
άλλο ότι θέλει να βάλει μία τάξη
νομιμότητος στο όλο αυτό τοπίο, αλλάζοντας τις διατάξεις του νόμου
του 1987, με τον οποίο επετρέπετο πλέον η
ιδιωτική Τηλεόραση και στην Ελλάδα. .
Οι ιδιοκτήτες των σταθμών Τηλεοράσεως, που
έλαβαν μια νόμιμη διοικητική κρατική άδεια, δαπάνησαν
σημαντικότατα χρηματικά ποσά για την εγκατάσταση, σύμφωνα με τον τότε νόμο,
προσέλαβαν το αναγκαίο προσωπικό, αγόραζαν και παρήγαγαν τηλεοπτικά
προγράμματα, πλήρωναν νόμιμα φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και γενικά
λειτουργούσαν και λειτουργούν όπως μια ιδιωτική επιχείρηση, ανθίστανται και
διαμαρτύρονται γιατί τους χαρακτηρίζουν παράνομους. Και επί πλέον
διαμαρτύρονται διότι κατά το ισχύον Σύνταγμα
της Ελλάδος τις τηλεοπτικές άδειες τις
χορηγεί η Ανεξάρτητη Αρχή που λέγεται
Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και όχι η κυβέρνηση. Το οποίον όμως η
κυβέρνηση το κατήργησε.
Δεν μπορούν
να κάμουν τίποτα αφού η σημερινή κυβέρνηση άλλαξε τον Νόμο, συνέταξε
διατάξεις που απαιτούνται πολλές δεκάδες εκατομμυρίων Ευρώ για την απόκτηση της
νέας άδειας και των νέων όρων λειτουργίας. Και το χειρότερο η κυβέρνηση επιτρέπει μόνον
τέσσαρες άδειες πανελλήνιας εμβέλειας, αντί της δυνατότητα που
υπάρχει να υπάρχουν πολύ περισσότερες. Δηλαδή σε μια ελεύθερη οικονομία όσες αντέχει η Αγορά.
Και ακόμη κατηγορείται η κυβέρνηση ότι
εξαπατά τους «πτωχούς τω πνεύματι», με
την εξαγγελία της ότι σε αυτούς θα μοιράσει τα εκατομμύρια που θα πάρει από τις
άδειες των καναλαρχών. Με τον περιορισμό όμως των τηλεοπτικών αδειών σε
τέσσαρες θα χάσει δισεκατομμύρια φόρους η κυβέρνηση που σήμερα εισπράττει από
τις υπάρχουσες άδειες. Άρα, λένε, «οι πτωχοί
των πνεύματι» θα εισπράξουν, αν εισπράξουν 246
εκατομμύρια σε μια διετία, αλλά θα πληρώσουν τρία
δισεκατομμύρια σε φόρους.
Σημειωτέον ότι σήμερα η Ελλάδα μας είναι
στο χειρότερο οικονομικό επίπεδο σχεδόν από το τέλος του Β΄. Παγκοσμίου Πολέμου
με τόσα χρέη προς άλλες χώρες, που συνεχώς συσσωρεύουμε. Και μηνιαίως δεν
πληρώνονται από τους πολίτες φόροι ενός δισεκατομμυρίου Ευρώ. Από τα οκτώ
εκατομμύρια φορολογουμένων Ελλήνων οι μισοί, δηλαδή τα τέσσερα εκατομμύρια
Ελλήνων έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Εφορία. Περίπου σε ένα εκατομμύριο
Ελλήνων επίκειται κατάσχεση περιουσίας τους και μισθών και συντάξεών τους λόγω
οφειλών τους και ο αριθμός ανεβαίνει. Ενώ το κράτος οφείλει περίπου δώδεκα
δισεκατομμύρια στους πολίτες από επιστροφές φορών που δεν τους τα δίνει.
Συνολικά ο ελληνικός λαός χρωστάει από φόρους εννενήντα ένα δισεκατομμύρια Ευρώ
που αδυνατεί να πληρώσει.
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση διορίζει συνεχώς οπαδούς της.
Ακούω να λέγεται στο Ραδιόφωνο ότι μόνον ο
πρωθυπουργός έχει διορίσει στο Μαξίμου 27.000 δικούς του. Πού θα
πάει αυτή η κατάσταση κανείς δεν ξέρει! ΄Η μάλλον όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν
μιλάει, δεν τολμάει, για πολλούς λόγους. Οι Ευρωπαίοι βγήκαν και είπαν ανοιχτά
πλέον πως « σας λέει ψέματα η κυβέρνησή σας ότι
εμείς της ζητούμε να σας βάζει φόρους και
όλη αυτή την οικονομική δυσπραγία, εμάς από εδώ και πέρα δεν μας
ενδιαφέρει για ό,τι πιστεύετε για εμάς, για ό,τι σας λένε, όσους φόρους θέλει
ας σας βάλει η κυβέρνησή σας, δικό σας πρόβλημα». Σκληρή δήλωση!
Για τον περιορισμό των τηλεοπτικών αδειών
η κυβέρνηση κατηγορείται (και από τους Ευρωπαίους) πως θέλει να δώσει άδειες μόνον σε τέσσαρες δικούς της,
κομματικούς ανθρώπους, για να ελέγχει
την πληροφόρηση του λαού, παρά το γεγονός ότι προκήρυξε πλειοδοτικό
διαγωνισμό, ο οποίος όμως ελέγχεται ως μη νόμιμος και είναι θέμα ελληνικών και ευρωπαϊκών Δικαστηρίων
όπου προτίθενται να προσφύγουν αυτοί που θεωρούν πως αδικούνται με το νέο Νόμο.
Στην Ελλάδα ειδικώς τελευταία καλλιεργείται ένα πνεύμα ότι ο επιχειρηματίας «πίνει το αίμα του εργαζόμενου». Με το επιχείρημα αυτό,
ένα μέρος του λαού πιστεύει πως ο ιδιοκτήτης τηλεοπτικού Σταθμού είναι ένας
τέτοιος επιχειρηματίας, που κατέλαβε ένα δημόσιο αγαθό, την τηλεοπτική
συχνότητα. Και επιχαίρει αυτός ο κόσμος, όταν η κυβέρνηση του λέει ότι εγώ θα
του τα πάρω αυτού του κλέφτη τα χρήματα και μάλιστα «θα
σου τα δώσω εσένα φτωχέ».
Αυτός λοιπόν ο πόλεμος είναι πολύπλευρος,
ασφαλώς θα διαρκέσει επί μακρύ χρονικό διάστημα και κανείς δεν μπορεί με
βεβαιότητα να προβλέψει τον νικητή. Άλλωστε σύντομα θα ακολουθήσει και άλλος
νόμος που θα αφορά τα περιφερειακά
ιδιωτικά κανάλια τηλεοράσεως, τους ραδιοφωνικούς Σταθμούς, ελπίζουμε όχι και
τις Εφημερίδες, Ιστοσελίδες και γενικά ό,τι αφορά Μέσον Πληροφόρησης του
Ελληνικού Λαού.
