Όταν η φίλη μου η Ελένη (καθαρίστρια συνεργείου στην πολυκατοικία που μένω)
μου παραπονέθηκε για την αμοιβή της, δεν μου είπε ότι αυτή μειώθηκε κατά 3 ευρώ
εκείνον τον μήνα, αλλά ότι δούλεψε
1 ώρα παραπάνω, απλήρωτη. Εγώ της είπα ευχαριστώ για το μεγάλο
μάθημα που πήρα και σας το μεταφέρω...
Όταν η ζάχαρη ακριβαίνει κατά 30%
μήπως η σωστή έκφραση πρέπει να είναι "θα
χρειαστεί να δουλέψω επιπλέον κάποιες ώρες τον μήνα για να αγοράσω την ζάχαρή
μου";
Όταν μας λένε “στα χρόνια της κρίσης”, γιατί δεν το
προφέρουν ολόκληρο, “στα
χρόνια της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος”; Γιατί βάζουν τον Πάγκαλο να μας κρύβει την υπόλοιπη φράση
στριγκλίζοντας “Μαζί τα φάγαμε”;
Εσείς που διαβάζετε αυτό το άρθρο, αισθάνεστε τι από τα δύο: μαζί τα φάγατε ή κάποιοι
άλλοι σας τα έφαγαν (μισθό, μερίσματα, αποταμίευση);
Όταν το Σύστημα μειώνει τον μισθό, το επίδομα, την υπερωρία κατά 50% μέσα σε μια
πενταετία, δεν μας λένε με άλλα λόγια, “ζήστε με τις μισές θερμίδες ή αλλάξτε τις πρωτεΐνες (κρέας, ψάρι, γάλα,
φυτικές πρωτεΐνες, κ.α.) με
ζυμαρικά, έστω και εάν αυτό σας παχαίνει, οδηγεί σε καρδιοπάθειες, νοιώθετε
αδυναμία και η εγκεφαλική σας λειτουργία ατονεί”;
Όταν λένε “ελεύθερη
τηλεόραση”, ελεύθερη
από ποιόν; Από
τις διαφημίσεις στις οποίες είναι σκλαβωμένοι ολοκληρωτικά; Από τις Τράπεζες στις
οποίες χρωστάνε εκατομμύρια, που οι τελευταίες πήραν από εμάς με την υπόσχεση
ότι θα τα επενδύσουν σωστά και με σεβασμό στον καταθέτη; Από το payroll των μαύρων
ταμείων του Συστήματος σε ψευτοδημοσιογράφους; Από τους δολοφόνους των λαών
που όταν έτρεχε αίμα από τα σπλάχνα της Λιβύης και του Ιράκ, έσταζε σιρόπι από
το στόμα τους;
Όταν πολλοί ξενοδόχοι μιλάνε για την Ελλάδα
του ήλιου και του τουρισμού, μην ξεχνάτε τα ...παρελκόμενα: Ανεργία. Προσλαμβάνουν κυρίως ξένους, μαύρα για 20ημέρα
απνευστί και χωρίς ρεπό και μετά δεν σε ξέρω, δεν σε είδα, ώστε να μην έχουν
προβλήματα με ΙΚΑ κ.λπ. Ο έλληνας εργαζόμενος είναι ασύμφορος γιατί
δυστυχώς παραμένει στην χώρα αυτή και θα συνεχίσει να τους κυνηγά στα
δικαστήρια για τα κλεμμένα μεροκάματα και ένσημα. Βραχιολάκια “allincluded” και οι επιχειρηματίες γύρω-γύρω από
το μεγαθήριο ξενοδοχείο - πολυκατάστημα βαράνε μύγες. Φαληράκι στην Ρόδο και πορνεία από ορδές άγγλων αλητών οι οποίοι στέλνονται
εδώ για να ξεδώσουν, για να μην τα σπάσουν στην γενέτειρά τους.
Όταν έκλεισε για πολλούς μήνες το 2011 ένα μηχάνημα
ακτινοθεραπείας, σε κάποια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, γιατί έλειπαν υποτίθεται 200 χιλιάρικα για την συντήρησή
του, δήλωσαν ανερυθρίαστα ότι “θα
ζοριστούμε υγειονομικά”. Δεν είπαν ότι
θα πέθαιναν άμεσα, σαν σκυλί στ’ αμπέλι, 300 καρκινοπαθείς (και άλλοι 200 θα
πούλαγαν περιουσίες για να καταφύγουν στα ιδιωτικά νοσοκομεία ή στην πολύμηνη
αναμονή του Αγίου Σάββα και του Θεαγενείου). Δεν είπαν ότι με τους θανάτους αυτούς το Κράτος και
γενικότερα το Σύστημα θα γλύτωνε κοντά 60 εκατομμύρια ευρώ από φάρμακα,
συντάξεις και μισθούς στην περίπτωση που τους κρατούσε ζωντανούς, ως όφειλε...
Όταν ο Διοικητής ενός άλλου νοσοκομείου
αρνείται την προμήθεια PETcamera για να μην βάλει
μπελάδες στο κεφάλι του, εάν παραπεμφθεί στο Πειθαρχικό Συμβούλιο ή στην
Δικαιοσύνη (που
δεν το πιστεύω), θα παραπεμφθεί για ολιγωρία στην άσκηση των
καθηκόντων του. Το σωστό όμως που δεν
λέγεται είναι ότι θα έπρεπε να παραπεμφθεί για το ότι έθεσε σε πολύ μεγάλο
κίνδυνο την υγεία και την ζωή χιλιάδων ασθενών. Σας φαίνεται εξεζητημένο; Σκεφθείτε μόνο ότι
οι επιστήμονες γνωρίζουμε και ο διοικητής ενημερώνεται σαφώς από εμάς ότι “το 30% των προγραμματισμένων θεραπειών
για καρκίνο (με την βοήθεια αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας,
ακτινογραφίας κ.α.) χρειάζεται
να επανασχεδιαστεί όταν δοθεί επιπλέον στον θεράποντα ιατρό η απεικόνιση του
καρκινικού όγκου με PETcamera”... Σε βάθος χρόνου, αυτό σημαίνει πολλές λειψές θεραπείες και προφανώς πολλοί άδικοι θάνατοι. Κάποιος τους σκότωσε και
σίγουρα όχι μόνο ο καρκίνος!
Σύμφωνα με την “Συνθήκη της Bologna της ΕΕ” στην Ανώτατη Εκπαίδευση οι 4ετείς Σχολές πρέπει να γίνουν 3ετείς
“ακολουθώντας το αγγλικό πρότυποπου είναι αποδοτικότερο”,
όπως ισχυρίζονται. Δεν λένε απλά ότι κόβοντας
το 4 έτος (που είναι μακράν το πλέον κοστοβόρο) μειώνονται οι δαπάνες κατά 50%, το δε πανεπιστημιακό
πτυχίο γίνεται μεταλυκειακό παλιόχαρτο. Με παλιόχαρτο, ο μισθός και
η εξέλιξη θα έχουν την ίδια ποιότητα, προς μεγάλη τέρψη της εργοδοσίας.
Όταν σας κοιτά στα μάτια ένας νέος άνθρωπος
και τα δικά του μάτια λένε “δεν έχω δουλειά” μην σκεφθείτε ανακλαστικά ότι “Άνεργος. Τελεία. Υπάρχουν πολλοί
άλλοι. Τελεία”. Σκεφτείτε ταυτόχρονα ότι του έχουν βιάσει την ζωή και καταστρέψει τα
όνειρα. Έχει έντονο αίσθημα
απόρριψης. Το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι στο ναδίρ. Οι εντάσεις στο σπίτι
του έχουν πολλαπλασιαστεί. Η κοινωνία έχει πληρώσει μία περιουσία να τον
σπουδάσει και τα χρήματα αυτά δεν έχουν αξιοποιηθεί. Όσο καθυστερεί να βρει
δουλειά τόσο παραμένει ιατρικά ανασφάλιστος με τον κίνδυνο να ελλοχεύει για την
υγεία και την ζωή του. Ταυτόχρονα μειώνεται συνεχώς η πιθανότητα να μαζέψει τα
απαιτούμενα ένσημα, ώστε να θεμελιώσει στα δύσκολα χρόνια του γήρατος, σύνταξη
και περίθαλψη. Καθυστερεί να φτιάξει δική του οικογένεια και παραμένει στην
πατρική με όσα προβλήματα αυτό συνεπάγεται. Όταν κάνει παιδιά, θα κάνει
λιγότερα από όσα θα ήθελε (π.χ. ένα αντί για δύο), με άμεση επίπτωση στην
επιτακτική αναγκαιότητα ανανέωσης της ελληνικής οικογένειας για λόγους
εθνικούς, αλλά και οικονομικής συντήρησης του πληθυσμού (γεννάμε 1,6 παιδιά ανά οικογένεια αντί για
2,1 που απαιτείται, για την αποφυγή γήρανσης του πληθυσμού).
Σκεφτείτε βαθιά, πίσω από την θολούρα του
φαινόμενου. Η γνώση, η συνειδητοποίηση και η ευθύνη σίγουρα πονάει, αλλά μας
κάνει Ανθρώπους. Τι κερδίζουμε
το λιγότερο; Ζούμε, δεν επιζούμε.
*Ο Κώστας Κάππας είναι καθηγητής
Ιατρικής Φυσικής - Ακτινοφυσικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και
του Ιατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
