Ελαφόνησος ένας Παράδεισος στο κάτω μέρος της Πελοπονήσου.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Ελαφόνησο πριν από σχεδόν 10 χρόνια, περνώντας στο νησί 10 ημέρες, μαζί με την παρέα μου. Ως σωστοί 19χρονοι, επιλέξαμε να μείνουμε στο κάμπινγκ του Σίμου κι η αλήθεια είναι ότι βγήκαμε από αυτό ελάχιστες φορές, με αποτέλεσμα όλες μου οι αναμνήσεις να προέρχονται από την -μαγική- παραλία του Σίμου και τους χώρους του κάμπινγκ.

    Πέρσι, αποφασίσαμε με την κοπέλα μου να επισκεφτούμε και πάλι το νησί και επειδή τα χρόνια περνάνε και δεν είμαι πια ο ακούραστος φοιτητής που ήμουν στα 19 μου, μείναμε σε δωμάτια στη χώρα της Ελαφονήσου. Στον Σίμο πηγαίναμε μόνο για μπάνιο κι έτσι τα απογεύματα και τα βράδια τα περάσαμε βολτάροντας στην όμορφη προκυμαία του νησιού. Έτσι, ανακάλυψα μικρά μυστικά τα οποία δεν είχα αντιληφθεί κατά την προηγούμενή μου επίσκεψη και

παρά το γεγονός πως η Ελαφόνησος είναι ένα αρκετά μικρό νησί, μπορεί να σου προσφέρει αρκετά πράγματα.

    Μεγάλο προσόν του νησιού, το γεγονός ότι είναι προσβάσιμο με το αυτοκίνητο κι έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Περισσότερες πληροφορίες για διαμονή και το νησί γενικότερα, στο αγαπημένο διαδίκτυο.

    Οδηγείς μέχρι τη Νεάπολη κι εκεί κάθε μια ώρα έχει φέρι (το γνωστό και ως “παντόφλα”) το οποίο θα αναλάβει να σε περάσει απέναντι, γρήγορα και κυρίως φτηνά. Και αυτές τις δύσκολες ημέρες, αυτό το φτηνά δεν πρέπει να το υποτιμούμε καθόλου.

    Στην παραλία του Σίμου για μπάνιο. Το ξέρω, αποτελεί πλεονασμό να στο προτείνω, καθώς είμαι σίγουρος πως ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισες να επισκεφτείς το νησί, είναι η συγκεκριμένη παραλία. Ένα κείμενο ωστόσο

με προτάσεις για την Ελαφόνησο, χωρίς την αναφορά του Σίμου, θα ήταν απλά ελλιπές. Άλλωστε μιλάμε για μια εκ των κορυφαίων παραλιών στην Ευρώπη, με την ατέλειωτη αμμουδιά και τα υπέροχα νερά της να σε προσκαλούν να περάσεις εκεί το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας σου. Ο Σίμος χωρίζεται ουσιαστικά σε δυο παραλίες, τη μεγάλη και τη μικρή, με τις επίσημες ονομασίες να είναι Σαρακίνικο και Φράγκος αντίστοιχα. Ακόμη θυμάμαι το αυθόρμητο χαμόγελο που σχημάτισα την πρώτη φορά που την αντίκρισα, χαμόγελο το οποίο εξακολουθώ να “φοράω” κάθε φορά που την επισκέπτομαι.

    Στο σπήλαιο του Σίμου για εξερεύνηση και λίγη περιπέτεια. Αν δεν είσαι απ' τους τύπους που περνάνε όλη την ημέρα ξάπλα στην παραλία, αξίζει να επιχειρήσεις την ανάβαση μέχρι το σπήλαιο του Σίμου, μόλις 20 λεπτά απ' την παραλία. Αν κουραστείς ανεβαίνοντας, η θέα προς το Σαρακίνικο θα σε ανταμείψει.

    Στην παραλία του Αγλύφτη για να τιμήσεις λίγο και το βότσαλο. Αναγνωρίζω ότι είναι δύσκολο να αφήσεις τον παράδεισο του Σίμου για οποιαδήποτε άλλη παραλία, ωστόσο αν βαρέθηκες τις αμμουδιές ή αν προτιμάς το βότσαλο, η μικρή παραλία που κρύβεται πίσω από τον οικισμό στης Παναγιάς τα Νησιά, είναι για εσένα ο ιδανικός προορισμός. Η πρόσβαση είναι δύσκολη και απαιτεί πεζοπορία, ωστόσο αυτό σημαίνει πως όταν καταφέρεις να φτάσεις, θα έχεις πιθανότατα μια ολόκληρη παραλία για λογαριασμό σου.

    Στον Αγλύφτη δεσπόζει και το εκκλησάκι του Αγίου Πατάπιου. Αν φτάσεις μέχρι την απόμακρη παραλία του Αγλύφτη, αξίζει τον

κόπο να περπατήσεις μέχρι το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Πατάπιου, το οποίο χτίστηκε το 1960 και προσθέτει έξτρα πόντους στην ομορφιά του απόκρημνου τοπίου.

    Στην παραλία της Λεύκης όταν φυσάει πολύ στον Σίμο. Βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι του νησιού και όταν σηκώνει νοτιοδυτικούς ανέμους αποτελεί τον ασφαλέστερο προορισμό. Τα καταγάλανα νερά και η ολόλευκη αμμουδιά προσθέτουν μερικούς ακόμα λόγους να κάνεις μια βουτιά στα εντυπωσιακά νερά της.

    Στην ταβέρνα της Ουρανίας για καλαμαράκι και ούζο. Βρίσκεται στη χώρα της Ελαφονήσου και τα τραπεζάκια μπροστά στο κύμα

της θάλασσας προσφέρουν το κατάλληλο σκηνικό για να απολαύσεις το νοστιμότατο καλαμαράκι που θα σου προσφέρει η οικογενειακή ταβέρνα της κυρίας Ουρανίας. Χορταστικές μερίδες σπιτικού φαγητού με θέα τη θάλασσα, μπορείς να σκεφτείς τίποτα καλύτερο;

    Στη ταβέρνα του Σπύρου και της Σπυριδούλας για αστακομακαρονάδα και γλυκό του κουταλιού. Μπορεί την ταβέρνα να την τρέχει πλέον ο γιος του Σπύρου και της Σπυριδούλας (όχι, δεν τον λένε κι αυτόν Σπύρο), ωστόσο την κουζίνα την τρέχει ακόμα η κυρία Σπυριδούλα κι αυτό είναι που μετράει. Αξίζει να κάνεις την υπέρβαση και να δοκιμάσεις την υπέροχη αστακομακαρονάδα της και κράτα λίγο χώρο για το σπιτικό γλυκό του κουταλιού.

    Στην ταβέρνα του Αντώνη για ψάρι δίπλα στα καΐκια. Στον Αντώνη και την κυρία Σούλα θα έρθεις για το υπέροχο ψάρι και την τοποθεσία, πάνω στην προκυμαία με θέα τα καΐκια. Φήμες λένε

πως αν κοιτάξεις προσεκτικά τα νερά, θα δεις το ψάρι που θα έχεις στο πιάτο σου την επόμενη ημέρα.

    Στα νησιά της Παναγιάς για ψάρι με θέα το πέλαγος. Στην ταβέρνα της κυρίας Αλεξάνδρας θα συνδυάσεις το καλό φαγητό με την μαγευτική θέα στο πέλαγος. Βρίσκεται στον ομώνυμο κόλπο στην παραλία της Παναγίτσας, ενώ φυσικά και σε αυτή την ταβέρνα θα βρεις νοστιμότατο σπιτικό φαγητό.

    Στην εκκλησία του Άγιου Σπυρίδωνα για βόλτα στην υπέροχη αυλή του. Στην άκρη του παραλιακού δρόμου της χώρας, χτισμένος πάνω σε μια βραχονησίδα, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα. Αξίζει να τον επισκεφτείς και ακόμη κι αν δεν θέλεις να μπεις στο εσωτερικό του, ένας περίπατος στην όμορφη αυλή

του, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα θα σε αποζημιώσει. Τον Δεκαπενταύγουστο μάλιστα,  η εκκλησία φοράει τα γιορτινά της για το Πανηγύρι της Παναγίας.