Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α.Επίτιμος
Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
Πληροφορηθήκαμε το απίστευτο, αλλά
δυστυχώς αληθινό ότι, τον μήνα Ιούλιο ψηφίστηκε ο Ν.4407\2016(ΦΕΚ.134Α),
με τις διατάξεις του άρθρου 50, οι οποίες
προσδιορίζουν και καθορίζουν λεπτομέρειες για την ίδρυση και λειτουργία Συνδικαλιστικών Σωματείων
με μέλη εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων
Δυνάμεων. Οι Λεπτομέρειες του νόμου που καθορίζουν την λειτουργία
αυτών, κατά την προσωπική μου γνώμη, έγιναν από εισηγητές, οι οποίοι δεν έχουν
καμία σχέση με τις Ένοπλες Δυνάμεις,
έστω και αν κάποιοι προέρχονται εξ αυτών, έγιναν
από ανθρώπους προσωπικών συμφερόντων και από Έλληνες καταναλωτές και
όχι από Έλληνες Πατριώτες.
Θα ήθελα, με την ανοχή σας, να παραθέσω
τις σκέψεις μου στο παρόν κείμενο εκφράζοντας την πλήρη διαφωνία μου, που είναι
και διαφωνία πιστεύω σχεδόν του συνόλου των εν ενεργεία και εν αποστρατεία
αξιωματικών, οι οποίοι υπηρέτησαν και υπηρετούν τις Ένοπλες Δυνάμεις, όχι με την νοοτροπία κακού Δημοσίου Υπαλλήλου
ή του βιοποριστικού επαγγέλματος, αλλά με την σκέψη ότι εκτελούν λειτούργημα,
που αφορά αποκλειστικά την ελευθερία του Ελληνικού Λαού και την ακεραιότητα της
Πατρίδος.
Σύμφωνα με την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων και σε συνδυασμό των Άρθρων του Συντάγματος Αρθρ. 12 παρ. 4, αρθρ. 29 παρ. 3 και
άρθρο 5 παρ. 4 (Σύνταγμα της Ελλάδος 6/3/1986), οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στον Ελληνικό λαό και μόνο και δεν έχουν
καμία σχέση με τα κόμματα. Οι Λόγοι κατά την γνώμη μου, που δεν
είναι δυνατόν να υπάρχει Συνδικαλισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις αιτιολογούνται από
τα παρακάτω :
ΠΡΩΤΟΝ: Η Αρχή επάνω στην οποία εδράζεται η όλη δομή και
αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η «Ιεραρχία» και η «Πειθαρχία». Εάν οι
δύο αυτές αρχές και μόνο απλά
κλονισθούν, τότε αυτός ο Στρατός είναι εκτός αποστολής και επικίνδυνος
ακόμη και για την Πατρίδα. Στις Ένοπλες
Δυνάμεις υπάρχει ο
Διοικητής (από τον Διοικητή του Τάγματος Πεζικού και των αντίστοιχων
βαθμίδων των άλλων όπλων και κλάδων μέχρι των Αρχηγών ΓΕΣ ΓΕΝ ΓΕΑ και Αρχηγό Ενόπλων
Δυνάμεων). Ο Διοικητής λοιπόν αυτός είναι υπεύθυνος για το προσωπικό
της Μονάδος του από πάσης πλευράς. Εκπαίδευση, ετοιμότητα, εκτέλεση της
αποστολής και όλες τις προσωπικές ανάγκες του προσωπικού του, ασφαλώς μέσα στις
ισχύουσες διατάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων
και της πολιτείας. Επομένως δεν είναι δυνατόν μέσα στην Ιεραρχική αυτή
λειτουργία, με δικαιώματα και
υποχρεώσεις, να χωρέσει φορέας αποτελούμενος πιθανόν από υφισταμένους και
προϊσταμένους του Διοικητή, ο οποίος θα φροντίζει για τα προσωπικά συμφέροντα
των στελεχών, και ασφαλώς με τους συνδικαλιστικούς γνωστούς τρόπους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Ο Συνδικαλισμός
αποτελεί μια ασπίδα και ένα μέσον αντίστασης, έναντι του κακού εργοδότη ή του
εργοδότη εκείνου ο οποίος δεν εφαρμόζει τους νόμους. Σήμερα η λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και αν σας φαίνεται
παράδοξο αντικατοπτρίζει τις αρχές της τέλειας Δημοκρατίας όπου με θρησκευτική
ευλάβεια εφαρμόζονται οι Νόμοι του Κράτους
και οι Κανονισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων.
Π.χ. ο Διοικητής για να επιβάλλει 24ωρο περιορισμό, πρέπει παρουσία όλης της
Μονάδος ν’ ακούσει το παράπτωμα του Στρατιώτη και τις δικαιολογίες του και
παρουσία όλων να πάρει απόφαση και εκεί ο κρίνων κρίνεται. Εάν δεν συμφωνεί με
την απόφαση του προϊσταμένου του η διαμαρτυρία του, σύμφωνα με τις ισχύουσες
διατάξεις, από οποιοδήποτε κλιμάκιο, μπορεί να φθάσει μέχρι τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας ή ακόμη και τον
Πρωθυπουργό της χώρας. Τι! ρόλος λοιπόν
επιδιώκεται με την είσοδο του Συνδικαλισμού στις Ένοπλες
Δυνάμεις, απλά και με την σφραγίδα του Νόμου, η δημιουργία των αθλίων κομματικών ποιμνιοστασίων
και στον χώρο αυτό, δίδοντας την χαριστική βολή στις Ένοπλες Δυνάμεις.
ΤΡΙΤΟΝ:
Είναι Ουτοπία και προπαντός επικίνδυνο καθεστώς η δημιουργία συνδικαλισμού ή
κάθε μορφής διαμαρτυρία στελεχών των Ενόπλων
Δυνάμεων, έξω από τους στρατιωτικούς κανονισμούς και τις αρχές που
διέπουν αυτές. Η Στρατιωτική Υπηρεσία έχει ιεραρχία, μέσα στις αποστολές της
είναι να υπερασπίζονται όχι μόνο τα συμφέροντα του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και τις δυνατότητες να
μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή των για την οποίαν υπάρχουν. Ας
αφήσουμε λοιπόν απερίσπαστους τους Αξιωματικούς, που σήμερα αντιμετωπίζουν
τεράστια προβλήματα, στην εκτέλεση της αποστολής των. Επισημαίνεται ιδιαίτερα
να προσέξουν πολύ τα στελέχη των Ενόπλων
Δυνάμεων, ιδίως τα μικρά στελέχη, που αποτελούν την αυριανή στρατιωτική
Ηγεσία, να μην παρασυρθούν σε λάθος ενέργειες. Η Οργή τους ας περιορισθεί στην
ισχύουσα διαδικασία διαμαρτυρίας, για την άδικη και αδικαιολόγητη επίθεση
υποβάθμισης που δέχεται το έργο των Ενόπλων
Δυνάμεων και γενικά ο θεσμός της Στρατιωτικής θητείας.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ:
Οι Συνδικαλιστές
λοιπόν στις Ένοπλες Δυνάμεις, ασφαλώς
νέοι αξιωματικοί, θα ελέγχουν την Ιεραρχία
των και γιατί λοιπόν ως συνδικαλιστές και όχι ως
αξιωματικοί με τα μέσα και τους τρόπους που τους δίδουν οι Νόμοι και οι
Κανονισμοί;
ΠΕΜΠΤΟΝ: Θέλω να πιστεύω, αυτοί που ονειρεύονται
συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι είναι αξιωματικός, δεν
έχουν στόφα για Αξιωματικοί, διακατέχονται από την νοοτροπία του κακού δημόσιου
υπαλλήλου, πράγμα πολύ επικίνδυνο για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ας έχουν λοιπόν αυτοί υπ’ όψιν ότι:
Από αυτούς που επέλεξαν να
σταδιοδρομήσουν στο Στρατιωτικό λειτούργημα, οι Ένοπλες
Δυνάμεις δεν ζητούν ν’ απαρνηθούν την Ελευθερία ή το χρήμα. Πρέπει απλά
να ξέρουν ότι η ζωή των περιλαμβάνει κακές ημέρες, πικρές ώρες, κάποτε και
θλίψη· Αλλά! σε αντάλλαγμα θα σας δώσει, την σταθερή αυτή και συγκλονιστική
περιπέτεια όπου αναμειγνύονται η Διοίκηση, η Δράση, ο κίνδυνος και η αγάπη προς
τον συνάνθρωπο.
Θα σας παράσχει την τιμή της
ωριμότητας, την χαρά να υπηρετείτε με την υπερηφάνεια των όπλων σας, την τιμή,
την Ελευθερία και την ακεραιότητα της Πατρίδος σας, την Ελπίδα των μεγάλων
πράξεων, να υπηρετείτε το ωραίο όνειρο της Δόξας και της προσφοράς κάτω από μια
σημαία και τέλος τα δάκρυα της τελευταίας ημέρας της Σταδιοδρομίας σας.
Αγαπητοί μου Αξιωματικοί, εάν δεν
νοιώθετε έτσι ή δεν σας αγγίζουν αυτά, το ταχύτερο εγκαταλείψτε το Στράτευμα,
διότι θα κάμετε κακό στην Υπηρεσία, στον εαυτό σας και στους υφισταμένους σας,
που σας εμπιστεύτηκε η πολιτεία και η Ελληνική Οικογένεια.
Γράφει μεταξύ άλλων ένας πατέρας δύο
διδύμων υιών, προς τον Διοικητή που
υπηρέτησαν τα παιδιά του:
«… τα
παιδιά μου, δύο χρόνια τα κράτησες στα χέρια σου. Γυρίσανε με πέτρινο κορμί, μ’
ακονισμένο – το σκουριασμένο από τις σχολικές αηδίες – μυαλό τους και με μεγάλη
– μεγάλη καρδιά. Έχω πλέον δυο γιους λεβέντες. Θα ’χω να λέω και θα ’χουν να
λένε πάντα: Υπηρετήσαμε την πατρίδα με Διοικητή τον … και όσοι ξέρουν και
νοιώθουν, αυτοί μόνο καταλαβαίνουν…».
<<Επιδίωξη των πολλών η ηδονή, των ολίγων η δόξα, των δε
επιλέκτων η αρετή>>
[ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ]
