Η αλκυόνη είναι ένα πουλί που αγαπάει τήν
ερημιά καί τρέφεται μέ ό,τι βρεί στήν θάλασσα. Γι'αυτήν λέγεται ότι επειδή
φυλάγεται από τούς ανθρώπους μήν τήν κυνηγήσουν, γεννά τους νεοσσούς σέ
παραθαλάσσιους σκοπέλους.
Μία αλκυόνη λοιπόν, έφτασε σέ κάποιο
ακρωτήριο καί μόλις είδε έναν βράχο πάνω στήν θάλασσα, εκεί έκανε τήν φωλιά της
καί γέννησε τά μικρά της.
Όταν βγήκε κάποτε σέ αναζήτηση τροφής,
έτυχε νά φυσά δυνατός αέρας που έκανε τήν θάλασσα νά σηκώσει πολύ κύμα, που
έφτασε μέχρι τήν φωλιά κι έπεσε επάνω της καί εξολόθρευσε τούς νεοσσούς.
Καί σάν γύρισε η αλκυόνη, μόλις κατάλαβε τί
συνέβη, είπε:
"Αλλοίμονό
μου, εγώ βέβαια, φυλαγόμουν από τήν στεριά σάν νά ήταν εκείνη η δόλια καί
κατέφυγα σ' αυτήν, η οποία τόσο πολύ μού απέδειξε ότι δέν άξιζε νά τήν
εμπιστευτώ.".
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Ἁλκύων
Ἁλκύων ὄρνεόν ἐστι φιλέρημον διὰ παντὸς ἐν θαλάττῃ διαιτώμενον. Ταύτην
λέγεται τὰς τῶν ἀνθρώπων θήρας φυλαττομένην ἐν σκοπέλοις παραθαλαττίοις
νεοττοποιεῖσθαι.
Καὶ δή ποτε τίκτειν μέλλουσα παραγένετο εἴς τι ἀκρωτήριον καὶ θεασαμένη
πέτραν ἐπὶ θαλάττῃ ἐνταῦθα ἐνεοττοποιεῖτο.
Ἐξελθούσης δὲ αὐτῆς ποτε ἐπὶ νομήν, συνέβη τὴν θάλασσαν ὑπὸ λαβροῦ πνεύματος
κυματωθεῖσαν ἐξαρθῆναι μέχρι τῆς καλιᾶς καὶ ταύτην ἐπικλύσασαν τοὺς νεοττοὺς
διαφθεῖραι.
Καὶ ἡ ἁλκύων ἐπανελθοῦσα, ὡς ἔγνω τὸ γεγονός, εἶπεν:
"Ἀλλ' ἔγωγε δειλαία, ἥτις τὴν γῆν ὡς
ἐπίβουλον φυλαττομένη, ἐπὶ ταύτην κατέφυγον, ἣ πολλῷ μοι γέγονεν ἀπιστοτέρα."
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων
ἔνιοι τοὺς ἐχθροὺς φυλαττόμενοι λανθάνουσιν πολλῷ χαλεπωτέροις τῶν ἐχθρῶν
φίλοις ἐμπίπτοντες.
