Ούτε λέξη για τον «σύντροφο» Λούλα και τη «συντρόφισσα» Ντίλμα; Έτσι κάνουν οι φίλοι;

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.elzoni.gr

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

    Αυτόν τον καιρό η Βραζιλία πρωταγωνιστεί. Επειδή πραγματοποιήθηκαν εκεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, βέβαια, από τους οποίους δεν έλειψαν τα παρατράγουδα λόγω των διαδηλώσεων και των επεισοδίων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών (όταν δεν διαδηλώνουν κι’ αυτοί) στους δρόμους – και κυρίως όταν δεν σκοτώνονται σε μάχες με τους ναρκεμπόρους στις φαβέλες, πράγμα το οποίο επίσης συνέβη εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων.

    Και μέσα στη γενική σύγχυση, επίσης εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων, τους οποίους αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν ο πρώην πρόεδρος Λούλα και η επίσης πρώην και διάδοχός του Ντίλμα Ρούσεφ (η «συντρόφισσα Ντίλμα» κατά τον κ. Τσίπρα για να μην ξεχνιόμαστε) σοβούσε και ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα πολιτικού χρήματος στη χώρα.

    Διότι, εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων, και η Γερουσία της χώρας άναψε το πράσινο φως για την παραπομπή της Ρούσεφ σε δίκη, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην οριστική καθαίρεσή της λίγο μετά το τέλος των Αγώνων – οι οποίοι αγώνες έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος θρίλερ, με πυροβολισμούς, επιθέσεις και συνεχείς διαδηλώσεις και συγκρούσεις.

    Η Ρούσεφ, της οποίας η προεδρική θητεία έχει ανασταλεί από τα μέσα Μαΐου,  κατηγορείται ότι παραποίησε τα οικονομικά δεδομένα του προϋπολογισμού της Βραζιλίας το 2014.

    Η δίκη της αναμένεται να αρχίσει στις 25 Αυγούστου, τέσσερις ημέρες μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, και θα διαρκέσει πέντε ημέρες. Θα διεξαχθεί ενώπιον της Γερουσίας, της οποίας θα προεδρεύσει και πάλι για την περίσταση ο πρόεδρος των Ανώτατου Δικαστηρίου Ρικάρντο Λεβαντόφσκι. Στην τελική ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων.

    Καθήκοντα προέδρου έχει αναλάβει προσωρινά ο αντιπρόεδρος της Ρούσεφ, Μισέλ Τέμερ, που ανήκει στο κεντροδεξιό κόμμα PMDB και ο οποίος επίσης έχει κατηγορηθεί για συμμετοχή στο σκάνδαλο της «Πετρομπράς». Ήδη από τον περασμένο Μάιο έχουν παραιτηθεί, ως εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο, δύο υπουργοί του.

    Η χώρα να περνά εδώ και έξι χρόνια μια πρωτοφανή κρίση.

    Μια κρίση που κορυφώθηκε όταν, το 2014, ξεκίνησε η έρευνα για την κρατική πετρελαϊκή εταιρία Petrobras. Στη διάρκεια της έρευνας αποκαλύφθηκε ένα δίκτυο παράνομων συμβάσεων μεταξύ της Petrobras και των υπεργολάβων της, που επέτρεπε προμήθειες 3% για κάθε αγορά. Όπως αποκαλύφθηκε, τμήμα αυτής της προμήθειας καταβαλλόταν σε βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού.

    Στη φυλακή βρέθηκαν πολλοί βουλευτές του κόμματος των Λούλα-Ρούσεφ (Κόμμα των Εργατών), πρώην και νυν διευθυντές του πετρελαϊκού κρατικού κολοσσού και ο πρόεδρος και ο γενικός διευθυντής της τράπεζας BTG Pactual.

    Τον Απρίλιο του 2015, ακριβώς τότε που ο Τσίπρας έστελνε τους υπουργούς του στη Βραζιλία, στη φυλακή βρέθηκε και ο ταμίας του αριστερού Κόμματος των Εργατών (PT) Ζοάο Βακάρι, με τις κατηγορίες της δωροδοκίας και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

    Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αποδέχθηκε κεφάλαια που προέρχονταν από παράνομες συμβάσεις που συνήψε η Petrobras τα οποία τα είχε καταχωρίσει ως δωρεές για την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.

Πρώην στελέχη της Petrobras υποστηρίζουν πως από τα χέρια του Βακάρι πέρασαν πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια που υπεξαιρέθηκαν διαμέσου της υπερτιμολόγησης συμβάσεων.

    Οι πρώτες καταδίκες αποτελούν γεγονός: Τον περασμένο Μάιο ο Ζουζέ Ντιρσέου, άλλοτε προσωπάρχης και δεξί χέρι του Λούλα, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 23 ετών και τριών μηνών για διαφθορά, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και σύσταση και συμμορία.

    Σημειώστε ότι ο 70χρονος Ντιρσέου, αντάρτης την εποχή της χούντας και εξέχον στέλεχος του Κόμματος Εργατών (PT), είχε ήδη καταδικαστεί το 2012 για μια άλλη υπόθεση διαφθοράς—που αφορούσε την εξαγορά ψήφων στο Κογκρέσο από το 2003 ως το 2005—σε ποινή κάθειρξης 10 ετών.

    Πέρα από τον Ντιρσέου καταδικάστηκαν άλλα δέκα πρόσωπα, ανάμεσά τους ο άλλοτε ταμίας του PT, Ζουάου Βακάρι Νέτου, σε εννιά χρόνια κάθειρξη. Ο Χενάτου Ντούκε, πρώην διευθυντής της Πετρομπράς, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη, ενώ σε 15 χρόνια κάθειρξη καταδικάστηκε ο Τζέρσουν Αλμάδα, πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Engevix, για διαφθορά και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.

    Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν και, όπως ήταν φυσικό, η έρευνα – αλλά και η κοινή λογική – κατέληξε στην ηγεσία του κόμματος. Δηλαδή τον «σύντροφο Λούλα» και τη «συντρόφισσα Ντίλμα».

    Το σκάνδαλο προκάλεσε την οργή του χειμαζόμενου λαού και από τον Μάρτιο του 2015, εκατομμύρια πολίτες ξεχύνονταν στους δρόμους ζητώντας την παραίτηση ή την αποπομπή της Ρούσεφ, που είχε επανεκλεγεί στα τέλη του 2014.

    Δεν ήταν η πρώτη φορά που διαδήλωναν οι Βραζιλιάνοι. Η οικονομική κρίση τους έβγαλε στους δρόμους από το 2013, με διαδηλώσεις και λεηλασίες, που ξεκίνησαν ακριβώς την περίοδο που ο κ. Τσίπρας επισκεπτόταν τη χώρα, τον Δεκέμβριο του 2012.

    Τον Ιούνιο του 2013, η Βραζιλία συγκλονίστηκε από τις διαδηλώσεις. Ο πληθωρισμός και η ανεργία κατέγραφαν υψηλό δεκαετίας, ενώ το ρεάλ, το βραζιλιάνικο νόμισμα, είχε χάσει πάνω από 22% της αξίας της συναλλαγματικής ισοτιμίας του έναντι του δολαρίου.

    Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν, με κύριο σύνθημα «Έξω Ντίλμα. Εδώ είναι η Βραζιλία όχι η Βενεζουέλα. Ολέ ολέ ολέ, εμείς δεν είμαστε κομμουνιστές, είμαστε πατριώτες, θα διώξουμε αυτά τα περιττώματα από την εξουσία!».

    Στο μεταξύ, η δικαστική έρευνα συνεχιζόταν και τον Μάιο του 2015 άρχισαν οι κατασχέσεις σε εταιρίες που φέρονται να δωροδοκούσαν στελέχη της Πετρομπράς με αντάλλαγμα την ανάθεση συμβάσεων που υπερτιμολογούσαν.

     Οι Βραζιλιάνοι εισαγγελείς πιστεύουν ότι πάνω από 20 κορυφαίες κατασκευαστικές εταιρείες της Βραζιλίας είχαν συστήσει καρτέλ το οποίο, χάρη σε δωροδοκίες ύψους 6,2 δις ρεάλ (2 δις δολάρια), εξασφάλιζε συμβάσεις οι οποίες επιβάρυναν την δημόσια επιχείρηση πετρελαίου με γιγαντιαία εικονικά κόστη. Οι δωροδοκίες των εργολάβων κατέληγαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς διεφθαρμένων στελεχών της Πετρομπράς και στα ταμεία πολιτικών κομμάτων.

    Φυσικά, υπήρξαν συνέπειες και όσον αφορά στην απασχόληση.

    Η Πετρομπράς ανέστειλε όλες τις πληρωμές και έβαλε στη μαύρη λίστα τις κατασκευαστικές εταιρείες που ενέχονται στο κύκλωμα, πολλές από τις οποίες υπέβαλαν εν συνεχεία αιτήσεις προστασίας από τους πιστωτές τους. Οι εργολήπτριες εταιρείες αναγκάστηκαν να παγώσουν δεκάδες έργα και να απολύσουν εργαζόμενους.

    Όταν τον Απρίλιο του 2015, η Πετρομπράς έδωσε στη δημοσιότητα τα οικονομικά της αποτελέσματα για το 2014, δεν μπορούσε παρά να ανακοινώσει ζημίες ύψους 21,6 δις ρεάλ. Από αυτά υπολογίστηκε πως το ένα τρίτο τουλάχιστον οφείλεται στο σκάνδαλο της διαφθοράς.

    Το σοκ υπήρξε μεγάλο, καθώς οι ζημιές ξεπέρασαν τα κέρδη των προηγούμενων σχεδόν τεσσάρων ετών.

    Και, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν μόνο τα χρήματα που χάθηκαν στο πηγάδι του σκανδάλου. Όπως φαίνεται, εξαιτίας αυτού του παράνομου και εύκολου κέρδους, οι υπεύθυνοι – θυμίζω ότι η εταιρία είναι κρατική – δεν έπραξαν τίποτε σε θέματα σχεδιασμού (ώστε να αντιμετωπιστεί η πτώση της τιμής του πετρελαίου), δεν κατασκεύασαν νέα διυλιστήρια όπως είχε προβλεφθεί, ενώ παντού υπήρχαν υπερβάσεις κόστους.

    Δηλαδή, ένας φονικός συνδυασμός διαφθοράς και ανικανότητας.

Σκάνδαλα επί σκανδάλων

    Το Κόμμα του Εργατών βρέθηκε στην εξουσία το 2003 υπό τον Ιγνάθιο Λούλα, πρώην συνδικαλιστή, ιδρυτή του Κόμματος των Εργατών, ο οποίος βρέθηκε αμέσως, ήδη από το 2005, στο επίκεντρο ενός άλλου σκανδάλου, του  «mensalao». Τότε είχε αποκαλυφθεί ότι δίνονταν προμήθειες σε βουλευτές για να ψηφίζουν τα κυβερνητικά νομοσχέδια.

    Αλλά τότε, ο Λούλα ήταν πανίσχυρος και ξεπέρασε την κρίση. Και παρέμεινε στην εξουσία ως το 2010, ακολουθώντας μια πολιτική παροχών (προφανώς για να κρατά αποκοιμισμένο τον λαό έναντι των σκανδάλων της νομενκλατούρας του, αλλά προκαλώντας μια μεγάλη οικονομική κρίση).

    Στα τέλη του 2010, είχε ανακοινώσει πως στη διάρκεια της θητείας του είχαν δημιουργηθεί 15 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

    Αλλά το 2015 το ψεύτικο οικοδόμημα είχε ήδη καταρρεύσει, με τις απολύσεις να πολλαπλασιάζονται λόγω της ύφεσης και τους μισθούς να μειώνονται, φθάνοντας στα 605 ευρώ τον μήνα, ενώ ο πληθωρισμός κάλπαζε και βασικά αγαθά εξαφανίζονταν από τα ράφια.

    Μεταξύ του Ιουνίου 2015 και του Ιουνίου 2016, η χώρα έχασε περισσότερες από 1,7 εκατ. θέσεις εργασίας.

    Το πρώτο τρίμηνο του 2016, η Βραζιλία έχασε περισσότερες από 530.000 θέσεις εργασίας, ενώ η απώλεια των θέσεων εργασίας συνεχιζόταν για 15ο συνεχόμενο μήνα.

    Η σταθερή πλέον απώλεια των θέσεων εργασίας αποδίδεται στη συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση, καθώς το ΑΕΠ της Βραζιλίας μειώθηκε κατά 3,8% το 2015 και αναμένεται ότι θα μειωθεί κατά 3,1% το 2016.

    Στις 29 Ιουλίου, και ο Λουίς Ιγνάθιο Λούλα Ντα Σίλβα (ιστορικός ηγέτης της Κεντροαριστεράς και πρόεδρος από το 2003 ως το 2010, οπότε παρέδωσε τη σκυτάλη στην εκλεκτή του Ντίλμα Ρούσεφ) παραπέμφθηκε σε δίκη για απόπειρα παρακώλυσης της δικαιοσύνης στο πλαίσιο του σκανδάλου της Petrobras.

    Σύμφωνα με την εισαγγελία, ο Λούλα είχε αποπειραθεί να εξαγοράσει τη σιωπή ενός πρώην διευθυντή της Πετρομπράς, του Νέστορ Σερβερό, ο οποίος τέθηκε υπό κράτηση τον Ιανουάριο του 2015. Παράλληλα, ερευνάται και η εμπλοκή του σε δωροδοκίες, καθώς πολλοί τον κατηγορούν ότι έλαβε χρήματα από τις εταιρίες του πετρελαϊκού κολοσσού.

    Στη δικαιοσύνη παραπέμφθηκαν επίσης άλλα έξι πρόσωπα που κατηγορούνται ότι ενέχονται στο σκάνδαλο - ο τραπεζίτης Αντρέ Εστέβες, ο Ζουζέ Κάρλους Μπουμλάι, κτηνοτρόφος και προσωπικός φίλος του Λούλα, και ο πρώην γερουσιαστής του Κόμματος Εργατών (PT) Ντελσίντιου ντο Αμαράλ.

    Από τη θέση του καθαιρέθηκε και ο πρόεδρος της Βουλής Εντουάρντου Κούνια, στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος της Βραζιλίας (PMDB, κεντροδεξιά), του μεγαλύτερου κόμματος της Βουλής, που συνεργάζεται με την κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο του 2015, οι εισαγγελικές αρχές της Βραζιλίας του απήγγειλαν κατηγορίες για φοροδιαφυγή ύψους 15,5 εκατομμυρίων δολαρίων, (πάντα στο πλαίσιο του σκανδάλου διαφθοράς της δημόσιας επιχείρησης πετρελαίου Πετρομπράς).

    Ήδη από τον Οκτώβριο του 2015, ερευνάται και το ενδεχόμενο παρατυπιών που πιθανόν διαπράχθηκαν κατά την προεκλογική εκστρατεία της Ρουσέφ το 2014.

    Το αρνητικό κλίμα εντάθηκε και λόγω της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του τέταρτου τριμήνου του 2015, της Πετρομπράς, τον περασμένο Μάρτιο. Σύμφωνα με αυτά η κρατική πετρελαϊκή εταιρία της Βραζιλίας κατέγραψε τις μεγαλύτερες οικονομικές απώλειες που είχε ποτέ, με τις ζημίες να φθάνουν τα 10.2 δις δολάρια, αυξημένες κατά 48% σε σχέση με τα στοιχεία του προηγούμενου έτους.

    Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η Ρούσεφ προσπάθησε τον περασμένο Μάρτιο – εν μέσω αυτού του αρνητικού κλίματος και ενώ ο Λούλα είχε ήδη προσαχθεί από τις 5 Μαρτίου – να εξασφαλίσει ασυλία στον μέντορά της Λούλα, διορίζοντάς τον προσωπάρχη της κυβέρνησης.

    Την ίδια ακριβώς ημέρα (17 Μαρτίου 2016) που ο Λούλα ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα, η Δικαιοσύνη διέταξε την ακύρωση του διορισμού του, διότι, όπως αποφάνθηκε το δικαστήριο, «υπήρχε κίνδυνος να υπονομευθεί η ελεύθερη άσκηση της δικαστικής εξουσίας».

    Εκείνη την ημέρα είχαν ξεσπάσει διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της Βραζιλίας, με τη συμμετοχή τριών εκατομμυρίων Βραζιλιάνων και με αίτημα την αποπομπή της Ρούσεφ και τη σύλληψη του Λούλα.

    Επιπλέον, με ορατό πλέον τον κίνδυνο να αλλάξει και η δημοσιονομική πολιτική, με παραίτηση είχε απειλήσει και ο κεντρικός τραπεζίτης, οι οίκοι αξιολόγησης προειδοποιούσαν πως ο διορισμός του Λούλα θα έπληττε τις προσπάθειες της Μπραζίλια να εφαρμόσει πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής και η συναλλαγματική ισοτιμία του ρεάλ υποχωρούσε κατά 7% μέσα σε μια μόνο (λουλική) εβδομάδα.

    Η χώρα διχάστηκε, καθώς η προσαγωγή του 70χρονου Λούλα προκάλεσε σοκ στους οπαδούς του και ενθουσιασμό στους αντιπάλους του, που γέμισαν τους τοίχους του «Ινστιτούτου Λούλα» με συνθήματα όπως «Λούλα κλέφτη, ήλθε η ώρα σου!».

    Με τον Μαδούρο της Βενεζουέλας και τον Κορέα του Ισημερινού να στέκονται στο πλευρό του, ο Λούλα πρέπει να δώσει εξηγήσεις και για την πηγή χρηματοδότησης για την αγορά ενός διαμερίσματος και μιας εξοχικής κατοικίας, που φέρεται να χρηματοδοτήθηκαν από επιχειρήσεις που κατηγορούνται για διαφθορά.

    Στα τέλη Μαρτίου, το κεντροδεξιό κόμμα αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ τον Μάιο η Γερουσία ψήφισε σειρά νόμων για μείωση συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας.

    Παράλληλα, η Βραζιλία δεν σταμάτησε να βυθίζεται στην ανομία και την εγκληματικότητα.

    Όπως ανακοινώθηκε, το 2014 ο αριθμός των πολιτών που σκοτώθηκαν από αστυνομικούς έφθασε τους 3.022! Τη ζωή τους χάνουν και εκατοντάδες αστυνομικοί – όλοι θυμούνται τα πανό που ξετύλιξαν μπροστά στους τουρίστες τον περασμένο Ιούλιο οι αστυνομικοί που διαδήλωναν: «Καλώς ήρθατε στην κόλαση!», «Οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες δεν έχουν πληρωθεί. Όποιος επισκέπτεται το Ρίο δεν είναι ασφαλής», «Να μην ανησυχείτε, μονάχα 54 αστυνομικοί σκοτώθηκαν αυτό το έτος των Ολυμπιακών Αγώνων».

    Ήδη από τον περασμένο Ιούνιο ο κυβερνήτης του Ρίο ντε Τζανέιρο κήρυξε την πολιτεία σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης, ζητώντας ομοσπονδιακή χρηματοδότηση ώστε η πολιτεία να καλύψει τις υποχρεώσεις της στις δημόσιες υπηρεσίες κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, που ξεκινούν στις 5 Αυγούστου.

Γνώριζαν όλοι πλην ΣΥΡΙΖΑ

    Αυτή είναι η κατάσταση στη Βραζιλία. Και ήταν γνωστή σε όλους. Πλην του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια.

    Τον Μάιο του 2015, Λαφαζάνης και Ήσυχος, ως υπουργοί του Τσίπρα, καλούσαν τη Βραζιλία να συμμετάσχει (με τη γνωστή πετρελαϊκή εταιρία της, βέβαια) στο δεύτερο γύρο παραχωρήσεων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε 20 θαλάσσιες περιοχές του Ιονίου και της νότιας Κρήτης, αλλά και σε συνεργασία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ναι, ναι αυτής της πονεμένης ιστορίας) με βραζιλιάνικες εταιρείες.

    Φυσικό, αφού ο κ. Τσίπρας μας παρουσίαζε (και) την Βραζιλία ως πρότυπό του. Τον Δεκέμβριο του 2012, κατά την εκεί επίσκεψή του, συναντήθηκε όχι μόνο με τη «συντρόφισσα Ντίλμα», αλλά και με όλους σχεδόν τους υπουργούς της, οι οποίοι τον… ενθάρρυναν να συνεχίσει καθώς, όπως του είπε ο τότε ειδικός σύμβουλος της προεδρίας για διεθνή θέματα Μάρκο Αουρέλιο Γκαρσία, που του έπλεξε το εγκώμιο, «όλοι παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ».

    Και βέβαια, όλοι οι υπουργοί με τους οποίους είχε συναντηθεί ο κ. Τσίπρας του υπογράμμιζαν πως… η λιτότητα είναι άχρηστη – στο μεταξύ άλλαξαν γνώμη και επέβαλαν σκληρή λιτότητα και στη Βραζιλία…

    «Οι επαφές μας με τις πολιτειακές και πολιτικές αρχές της Βραζιλίας, της 5ης ισχυρότερης οικονομίας στον κόσμο επιβεβαιώνουν την αρχική μας εκτίμηση ότι η χώρα μπορεί να βρει ισχυρούς συμμάχους στη γεωπολιτική σκακιέρα αν χαράξει μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Επιβεβαιώνει επίσης την ανάλυση μας αλλά και την ανησυχία μας ότι η κρίση μπορεί να γενικευτεί το 2013 αν δεν αναχαιτιστεί άμεσα η στρατηγική της λιτότητας, αν δεν αναχαιτιστεί άμεσα η στρατηγική της κ. Μέρκελ στην Ευρώπη», είχε πει τότε ο κ. Τσίπρας και συνέχισε: «Μόνο που τη στιγμή που η κ. Μέρκελ απομονώνεται διεθνώς δυστυχώς βρίσκει συμμάχους στην Ελλάδα, τους μερκελιστές των τριών κομμάτων του μνημονίου των τριών κομμάτων της κυβέρνησης Σαμαρά».

    Και το καταπληκτικότερο: «Το μήνυμα της Βραζιλίας στον ελληνικό λαό, το μήνυμα μιας χώρας που απελευθερώθηκε από το ΔΝΤ και στάθηκε στα πόδια της και σήμερα είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη είναι ένα: Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με μνημόνια λιτότητας παρά μονάχα με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής».

    Α, να μην ξεχάσω! Μας ανακοίνωσαν επίσης πως ο Γιάννης Δραγασάκης, που είχε συνοδέψει τον κ. Τσίπρα, είχε ξεχωριστή, κατ’ ιδίαν, συνάντηση με κορυφαία στελέχη του υπουργείου Οικονομικών με τα οποία και συζήτησε τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν στον αντίποδα των εφαρμοζόμενων πολιτικών καθώς και τη στρατηγική της Βραζιλίας στο πλαίσιο του ΔΝΤ.

    Τι να κάνουμε; Αναζητούσαν οι άνθρωποι «εναλλακτικούς δρόμους» στη… Βραζιλία, στην Αργεντινή και στη Βενεζουέλα!

    Και επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ της μαθήσεως, υπενθυμίζω αυτά που είχε πει ο κ. Τσίπρας μετά την ολοκλήρωση εκείνης της λατινοαμερικάνικης περιοδείας του (μετά τη Βραζιλία πήγε μια βόλτα και από Αργεντινή μεριά), στις 27 Δεκεμβρίου του 2012:

    «Ολοκληρώνοντας αυτό το ταξίδι κρατάμε εμπειρίες-θετικές και αρνητικές- δυο χωρών που έγιναν πειραματόζωα- πολύ πριν γίνει η χώρα μας- μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Που, όμως, κατάφεραν να ακολουθήσουν εναλλακτικούς δρόμους και να βγουν από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή»!

    Το πέτυχε, έ; Μέσα έπεσε! Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός τον επιβράβευσε με την ψήφο του.

    Τέλος, παραθέτω και τη συγχαρητήρια επιστολή Τσίπρα προς την επανεκλεγείσα Ρούσεφ, στις 27 Οκτωβρίου 2014:

   «Αγαπητή φίλη και συντρόφισσα Ντίλμα,

    Εκ μέρους της ηγεσίας, των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, επίτρεψέ μου να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για τη νίκη σου. Ο λαός της Βραζιλίας μίλησε, ανταμείβοντας το Εργατικό Κόμμα Βραζιλίας με μία τέταρτη στη σειρά εκλογή. Ο σημαντικός ρόλος της Βραζιλίας στην παγκόσμια σκηνή είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, καθώς και για αλληλεγγύη, σταθερότητα και ειρήνη. Οι αδελφικές σχέσεις μεταξύ των κομμάτων μας, των κρατών μας και των λαών μας θα γίνουν ισχυρότερες και πιο αποτελεσματικές».

    Δεν άκουσα να κάνει καμιά δήλωση υπέρ της Ρούσεφ όταν αποπέμφθηκε ή τώρα που οδηγείται στο εδώλιο!

    Η σχέση του κ. Τσίπρα με τη Βραζιλία περιορίζεται πλέον στην… παρακολούθηση των Ολυμπιακών Αγώνων.

    Τι είπατε; «Ο φίλος τον φίλον εν κόποις και κινδύνοις»;

    Α, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Τσίπρα!