Παπακώστας Κωνσταντίνος
Ανάσταση και σήμερα όλοι μαζί τη
ζούμε
μα απ’ την πύλη χωριστά καθένας θα
διαβούμε,
υπομονή, ταπείνωση, νηστεία,
προσευχή
το θάνατο πατούν στη γη και σώζουν
την ψυχή.
Ανάσταση όλοι ζητούν, το θέλουν, το
ποθούν
αλλά τα ήθη, έθιμα, θυσίες δεν
μπορούν,
και ήλθε το ανέσπερο το φως για να
φωτίσει
τη λεωφόρο να διαβείς να φτάσεις ως
τη βρύση.
Ζωή και θάνατος τα δυό πορεύονται
αντάμα
και ο καθένας προσδοκά το πιο
μεγάλο θαύμα,
το σώμα φθείρεται αργά στο πέρασμα
του χρόνου
μα η ψυχή αθάνατη ζητά πορεία
δρόμου.
Παραβολές, καταβολές αν δεν
κατανοήσεις
αυτό που πάντα προσδοκάς δεν θα το
αντικρύσεις,
το βάπτισμα εξαγνισμός, νηστεία
φέρνει πίστη
αγάπη να σκορπάς παντού αν θες να
δείς τον κτίστη.
Το φως της αναστάσεως τον κόσμο να
φωτίζει
αγάπη, ειρήνη, προκοπή σε όλους να
δωρίζει,
με αναστάσιμο φιλί γλυκό χείλη με
χείλη
το φως της αναστάσεως για πάντα θ’
ανατείλει
Το ανέσπερο και άκαυστο φως που
ζητάμε όλοι
απ’ το Σταυρό εκπέμπεται και φέγγει
η φύσις όλη,
τα μονοπάτια φώτισαν, οι δρόμοι να
διαβούμε
αρκεί μονάχα απ’ την καρδιά το
ΑΛΗΘΩΣ να πούμε.
