Το 1985
έπεσε η ιδέα. Το 2005 ήταν σχεδόν έτοιμο. Το 2014,
το σπίτι της άρσης βαρών στη Θεσσαλονίκη δεν
έχει λειτουργήσει ποτέ και σαπίζει.
Πίσω από το κλειστό γυμναστήριο της Σταυρούπολης, ορθώνεται εδώ και μία δεκαετία
ένα άλλο κλειστό γυμναστήριο. Θα ήταν
το παλάτι της άρσης βαρών, μία μοναδική εγκατάσταση στον κόσμο για το άθλημα
των δυνατών, που θα φιλοξενούσε τις προπονήσεις των αθλητών, αγώνες, αλλά και
σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα, καθώς οι κερκίδες του έχουν χωρητικότητα 1.100 θεατών.
Δυστυχώς αυτό το γυμναστήριο δεν λειτούργησε ποτέ. Το πέρασμα του χρόνου και η εγκατάλειψη το έχουν φθείρει, αρκετές φορές έχει πλημμυρήσει και όλα αυτά ενώ κόστισε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια ευρώ.
Δυστυχώς αυτό το γυμναστήριο δεν λειτούργησε ποτέ. Το πέρασμα του χρόνου και η εγκατάλειψη το έχουν φθείρει, αρκετές φορές έχει πλημμυρήσει και όλα αυτά ενώ κόστισε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια ευρώ.
Το
ιστορικό
Το 1985 ο πρόεδρος της τοπικής επιτροπής βορείου Ελλάδος της ομοσπονδίας άρσης βαρών, Δημήτρης Μαυροματίδης οραματίστηκε την κατασκευή ενός γυμναστηρίου αποκλειστικά για το άθλημα. Μαζί με φίλους έφτιαξε τη μελέτη, που θύμιζε κατασκευαστικά τα περίπτερα της ΔΕΘ. Ο προϋπολογισμός του έργου ανερχόταν σε 50 εκατομμύρια δραχμές και αρχικά εγκρίθηκε από τον τότε γενικό γραμματέα αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο υφυπουργός αθλητισμού Βασίλης Παπαγεωργόπουλος πρότεινε να κατασκευαστεί στη Θεσσαλονίκη ένα μεγάλο γυμναστήριο για τα βαρέα αθλήματα και η ιδέα του «σπιτιού της άρσης βαρών» εγκαταλείφθηκε.
Το 1985 ο πρόεδρος της τοπικής επιτροπής βορείου Ελλάδος της ομοσπονδίας άρσης βαρών, Δημήτρης Μαυροματίδης οραματίστηκε την κατασκευή ενός γυμναστηρίου αποκλειστικά για το άθλημα. Μαζί με φίλους έφτιαξε τη μελέτη, που θύμιζε κατασκευαστικά τα περίπτερα της ΔΕΘ. Ο προϋπολογισμός του έργου ανερχόταν σε 50 εκατομμύρια δραχμές και αρχικά εγκρίθηκε από τον τότε γενικό γραμματέα αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο υφυπουργός αθλητισμού Βασίλης Παπαγεωργόπουλος πρότεινε να κατασκευαστεί στη Θεσσαλονίκη ένα μεγάλο γυμναστήριο για τα βαρέα αθλήματα και η ιδέα του «σπιτιού της άρσης βαρών» εγκαταλείφθηκε.
Το 1997
οι άνθρωποι της άρσης βαρών κατάφεραν να πείσουν και πάλι την Πολιτεία ότι η Θεσσαλονίκη
αξίζει αυτό το έργο και ως ιδανική περιοχή για την ανέγερσή του επιλέχθηκε η Σταυρούπολη, μέσα στα όρια του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου.
Το 2000 το έργο μπήκε στη διαδικασία της δημοπράτησης και ο αρχικός προϋπολογισμός ανερχόταν σε ένα εκατομμύριο ευρώ.
Το έργο εντάχθηκε στις δημόσιες επενδύσεις με εξασφαλισμένα τα κονδύλια, αλλά ξαφνικά πήρε «μεταγραφή» για το πρόγραμμα «Ελλάδα 2004». Αυτό επέφερε κωλυσιεργία, αφού προηγούνταν οι κατασκευές των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Τελικά την επίβλεψη του έργου ανέλαβαν οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου Σταυρούπολης και την κατασκευή οι εταιρίες «Κοινοπραξία Εμβολο Θεσσαλονίκης» και «Εγνατία Οικοδομική». Μέσω του δήμου έγινε και η χρηματοδότηση του έργου από τη ΓΓΑ. Τον Ιούνιο του 2005 όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς τόνιζαν ότι το έργο θα δοθεί προς χρήση το αργότερο έως το τέλος του 2005. Το κόστος του είχε ξεπεράσει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ
Το 2000 το έργο μπήκε στη διαδικασία της δημοπράτησης και ο αρχικός προϋπολογισμός ανερχόταν σε ένα εκατομμύριο ευρώ.
Το έργο εντάχθηκε στις δημόσιες επενδύσεις με εξασφαλισμένα τα κονδύλια, αλλά ξαφνικά πήρε «μεταγραφή» για το πρόγραμμα «Ελλάδα 2004». Αυτό επέφερε κωλυσιεργία, αφού προηγούνταν οι κατασκευές των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Τελικά την επίβλεψη του έργου ανέλαβαν οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου Σταυρούπολης και την κατασκευή οι εταιρίες «Κοινοπραξία Εμβολο Θεσσαλονίκης» και «Εγνατία Οικοδομική». Μέσω του δήμου έγινε και η χρηματοδότηση του έργου από τη ΓΓΑ. Τον Ιούνιο του 2005 όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς τόνιζαν ότι το έργο θα δοθεί προς χρήση το αργότερο έως το τέλος του 2005. Το κόστος του είχε ξεπεράσει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ
Μισή
παραλαβή
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2012, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού πραγματοποίησε τη διοικητική παραλαβή του έργου. Στο έγγραφο της παραλαβής υπάρχουν δύο παρατηρήσεις. Σύμφωνα με την πρώτη δεν έγινε έλεγχος της ηλεκτροτεχνικής εγκατάστασης και σύμφωνα με τη δεύτερη το γυμναστήριο παρουσιάζει φθορές λόγω της εγκατάλειψης και προβλήματα στεγανοποίησης, καθώς αρκετές φορές οι βοηθητικοί χώροι του γυμναστηρίου είχαν πλημμυρίσει. Έγινε ξεκάθαρο ότι η πλήρης παραλαβή του έργου θα ολοκληρωνόταν μόλις γίνονταν οι απαραίτητες επισκευές από το δήμο Παύλου Μελά (πρώην δήμος Σταυρούπολης)
Πριν ένα χρόνο η ομοσπονδία της άρσης βαρών ζήτησε να επισπευτούν οι διαδικασίες και να της παραχωρηθεί η χρήση του γυμναστηρίου, προκειμένου να λυθεί το σοβαρό πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζει το άθλημα στη Βόρεια Ελλάδα. Η λειτουργία του θα λύσει προβλήματα των συλλόγων, θα υπάρχει μία μόνιμη στέγη για την Εθνική ομάδα και το άθλημα θα έχει ένα σημαντικό εφόδιο ανάπτυξης.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2012, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού πραγματοποίησε τη διοικητική παραλαβή του έργου. Στο έγγραφο της παραλαβής υπάρχουν δύο παρατηρήσεις. Σύμφωνα με την πρώτη δεν έγινε έλεγχος της ηλεκτροτεχνικής εγκατάστασης και σύμφωνα με τη δεύτερη το γυμναστήριο παρουσιάζει φθορές λόγω της εγκατάλειψης και προβλήματα στεγανοποίησης, καθώς αρκετές φορές οι βοηθητικοί χώροι του γυμναστηρίου είχαν πλημμυρίσει. Έγινε ξεκάθαρο ότι η πλήρης παραλαβή του έργου θα ολοκληρωνόταν μόλις γίνονταν οι απαραίτητες επισκευές από το δήμο Παύλου Μελά (πρώην δήμος Σταυρούπολης)
Πριν ένα χρόνο η ομοσπονδία της άρσης βαρών ζήτησε να επισπευτούν οι διαδικασίες και να της παραχωρηθεί η χρήση του γυμναστηρίου, προκειμένου να λυθεί το σοβαρό πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζει το άθλημα στη Βόρεια Ελλάδα. Η λειτουργία του θα λύσει προβλήματα των συλλόγων, θα υπάρχει μία μόνιμη στέγη για την Εθνική ομάδα και το άθλημα θα έχει ένα σημαντικό εφόδιο ανάπτυξης.
Από τότε, ουδέν νεότερο υπάρχει…
