Αναρτώ το
άρθρο, αν και δεν συμφωνώ προσωπικά με το σύνολό του.
Του Στέλιου Δημητρουλάκη Αντιστρατήγου ε.α.
Όσοι Έλληνες, κατά κύριο δε λόγο, όσοι Βουλευτές, οιουδήποτε κόμματος, υπό τις σημερινές δραματικές συνθήκες, δεν αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν να δρουν και να αποφασίζουν με γνώμονα τη Σωτηρία της Πατρίδος και όχι τα οποιαδήποτε άλλα συμφέροντά τους, είναι κατώτεροι των προσδοκιών του έθνους και θα λογοδοτήσουν εν καιρώ πρώτα στη συνείδησή τους και αργότερα στην Ιστορία.
Εθνικός στόχος σήμερα, έπρεπε να είναι η εξασφάλιση πολιτικής σταθερότητας, ώστε να καταστεί δυνατόν να υλοποιηθούν απρόσκοπτα τα προβλεπόμενα από τις δανειακές μας υποχρεώσεις και να προχωρήσουμε σε εφαρμογή μέτρων ανάπτυξης, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, που λυσσωδώς επιδιώκει η άφρων Αντιπολίτευση, σημαίνει πλήρη οικονομική καταστροφή, που θα διαρκέσει μια γενιά και θα συγκρίνεται μόνο με τη συμφορά του συμμοριτοπόλεμου. Η ευθύνη, δικαίως θα καταλογισθεί στους Βουλευτάς που δεν απέτρεψαν τη συμφορά.
Το δράμα της Ελλάδος είναι ότι, οι πλείστοι των σημερινών Ελλήνων, γεννήθηκαν μετά το συμμοριτοπόλεμο και δε γνωρίζουν οι περισσότεροι τι σημαίνει κομμουνισμός. Η Ιστορία, θα καταλογίσει πολλά εγκλήματα και μάλιστα Εθνικού επιπέδου, στους ανεκδιήγητους και εν πολλοίς τυχάρπαστους, ανιστόρητους και απαίδευτους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι, κακή τη μοίρα, από το πεζοδρόμιο αναρριχήθηκαν και δραστηριοποιούνται στον πολιτικό στίβο της Ελλάδος, απειλούν δε να βάλουν τη Χώρα σε απίστευτης επικινδυνότητας περιπέτεια, με κίνδυνο την έξοδο της από την Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση από την ΕΕ, για την είσοδο στην οποία χρειάστηκαν πολιτικοί αγώνες δεκαετιών.
Που πάτε γυμνός στ’ αγκάθια κύριε Τσίπρα, κουβαλώντας μάλιστα στο άδειο πανέρι της πλήρους αμάθειάς σας τις τύχες της Ελλάδος; Τι γνωρίζετε από διδάγματα της Ελληνικής Ιστορίας; Τι γνωρίζετε από μεθόδους ασκήσεως της διπλωματίας για επίτευξη των Εθνικών στόχων; Τι γνωρίζετε για τον τρόπο ασκήσεως πολιτικής από μερικούς τουλάχιστον εκ των πλέον επιτυχημένων Πρωθυπουργών της Χώρας, όπως ήταν ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Ελ. Βενιζέλος, ο Μεταξάς; Τι γνωρίζετε για τον τρόπο λειτουργίας των οργάνων της ΕΕ και της ΟΝΕ; Η μήπως στ’ αλήθεια πιστεύετε ότι θα βαράτε τα νταούλια και θα παίζετε λύρα και αυτοί θα χορεύουν; Αυτή τη διπλωματία γνωρίζετε; Ή μήπως νομίζετε ότι, αν ο απληροφόρητος Ελληνικός Λαός σας ψηφίσει, έχετε το δικαίωμα με τις ανεύθυνες ενέργειές σας, να θέσετε σε κίνδυνο τους Εθνικούς προσανατολισμούς της Χώρας όπως είναι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στην ΟΝΕ;
Τι πείρα διακυβέρνησης διαθέτετε εσείς και το σύνολο των στελεχών του κόμματός σας, για να επιτύχετε στο έργο που ονειρεύεστε να αναλάβετε και μάλιστα στη πιο κρίσιμη περίοδο, που προσπαθεί η Χώρα να ανακάμψει, εις πείσμα των καθημερινών υπονομευτικών ενεργειών σας; Έχετε συνεργασθεί ποτέ με κάποιο άλλο κόμμα για να συγκυβερνήσετε και να αποκτήσετε πείρα διοικήσεως; Που οδηγείτε τη Χώρα κύριοι της Αντιπολίτευσης; Τι διδάσκετε με τις διακηρυγμένες θέσεις σας τον Ελληνικό Λαό; Να γίνει εκβιαστής και απατεώνας; Να μην πληρώσει τα χρέη του; Ποία είναι τα κίνητρά σας; Είναι η αρχομανία. Αλλά η αρχομανία είναι πολύ επικίνδυνη ψυχική ασθένεια των ανθρώπων τα τραγικά αποτελέσματα της οποίας έχει πληρώσει πολύ συχνά αυτός ο τόπος, ακόμη και με εθνικές καταστροφές. Ο αρχομανής κ. Τσίπρας έχει προσβληθεί από τη μανία να γαντζωθεί στην εξουσία και χρησιμοποιεί κάθε μέσον, αδιαφορώντας για τις δυσμενείς για την πατρίδα συνέπειες. Γι’ αυτόν, υπέρτατος Νόμος, δεν είναι η σωτηρία της Πατρίδος. Οι προσφιλείς μέθοδοι που έχει επιλέξει είναι ό λαϊκισμός, η δημαγωγία, η παραπληροφόρηση, οι ψευδείς υποσχέσεις, η επικοινωνιακή εξαπάτηση του λαού, η διάδοση ψευδών ειδήσεων, η δυσφήμηση των πολιτικών αντιπάλων, η διαστρέβλωση γεγονότων, η μικροκομματική εκμετάλλευση εθνικών καταστροφών, η υπονόμευση και υποβάθμιση του έργου που συντελείται από την κυβέρνηση, η συνθηματολογία, ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας, η πρόκληση κοινωνικών αναταραχών και αναρίθμητες άλλες ανέντιμες παρανοϊκές πράξεις εντυπωσιασμού, που υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη του σκεπτόμενου ανθρώπου και αφαιρούν από το συνολικό εθνικό ισοζύγιο μεγάλο μέρος του συντελούμενου θετικού έργου. Ατυχώς, όπως έλεγε ο Βολτέρος, πολλές φορές παραλογιζόμαστε, διότι δεν έχουμε εξουσία πάνω στη ροή των σκέψεών μας, έτσι όπως δεν έχουμε και πάνω στην κυκλοφορία του αίματός μας.
Μερικοί λένε ότι, «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Θεωρώντας φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε υγιή «Δημοκρατία», ενώ στην πραγματικότητα έχουμε μια μερικώς ελεγχόμενη αναρχία». Με ένα Λαό απληροφόρητο και έχοντα κατά το πλείστον ελαχίστη γνώση των συνεπειών της ψήφου του για το μέλλον της Χώρας. Ένα Λαό που στερείται ηγεσίας ικανής να τον κατευθύνει στο να επιλέξει, δια της ψήφου του, τα κατάλληλα πρόσωπα που θα διαχειριστούν τις τύχες του. Ένα Λαό που ακατάπαυστα διαβρώνεται από ανεύθυνες πολιτικές αντιευρωπαϊκές και ενίοτε αντεθνικές δυνάμεις, που τον προτρέπουν να αντιδράσει στο μνημόνιο και όχι να ψηφίσει πρόσωπα. Προτρέπουν οι άφρονες το Λαό, «να πει ένα βροντερό όχι και ας χρεοκοπήσουμε, αλλά με το κεφάλι ψηλά». Τώρα, πως γίνεται να καταστούν οι μισοί Έλληνες, μετά τη χρεωκοπία, ζητιάνοι, αλλά με το κεφάλι ψηλά, θα μας το εξηγήσει μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτού του είδους λοιπόν τις «Δημοκρατίες», σαν τη δική μας, υπάρχουν αδιέξοδα, ενίοτε δε επέρχονται και συμφορές.
Ο Αϊνστάιν, προβληματισμένος από την ελαφρότητα που παρουσίαζε η συμπεριφορά των ανθρώπων, είχε πει κάποτε: «Νομίζω πως δύο πράγματα θα υπάρχουν μονίμως. Το πρώτο είναι το «σύμπαν» και το δεύτερο είναι η «ανθρώπινη βλακεία», χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος για το πρώτο». Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, παρακολουθώντας τις ενέργειες πολλών Ελλήνων πολιτικών αντιλαμβάνεται με θλίψη και απογοήτευση πόσο δίκιο είχε ο Αϊνστάιν και πόσο σε κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα, η σάτιρα είναι περιττή διότι η πολιτική γελοιοποιείται από μόνη της. Αυτό το βαριά άρρωστο πολιτικό κλίμα, που θέτει την Πατρίδα σε δεύτερη προτεραιότητα, δεν δικαιολογείται, όσο ισχυρή και αν είναι η ηδονή της αρχομανίας.
Όσοι Έλληνες, κατά κύριο δε λόγο, όσοι Βουλευτές, οιουδήποτε κόμματος, υπό τις σημερινές δραματικές συνθήκες, δεν αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν να δρουν και να αποφασίζουν με γνώμονα τη Σωτηρία της Πατρίδος και όχι τα οποιαδήποτε άλλα συμφέροντά τους, είναι κατώτεροι των προσδοκιών του έθνους και θα λογοδοτήσουν εν καιρώ πρώτα στη συνείδησή τους και αργότερα στην Ιστορία.
Εθνικός στόχος σήμερα, έπρεπε να είναι η εξασφάλιση πολιτικής σταθερότητας, ώστε να καταστεί δυνατόν να υλοποιηθούν απρόσκοπτα τα προβλεπόμενα από τις δανειακές μας υποχρεώσεις και να προχωρήσουμε σε εφαρμογή μέτρων ανάπτυξης, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, που λυσσωδώς επιδιώκει η άφρων Αντιπολίτευση, σημαίνει πλήρη οικονομική καταστροφή, που θα διαρκέσει μια γενιά και θα συγκρίνεται μόνο με τη συμφορά του συμμοριτοπόλεμου. Η ευθύνη, δικαίως θα καταλογισθεί στους Βουλευτάς που δεν απέτρεψαν τη συμφορά.
Το δράμα της Ελλάδος είναι ότι, οι πλείστοι των σημερινών Ελλήνων, γεννήθηκαν μετά το συμμοριτοπόλεμο και δε γνωρίζουν οι περισσότεροι τι σημαίνει κομμουνισμός. Η Ιστορία, θα καταλογίσει πολλά εγκλήματα και μάλιστα Εθνικού επιπέδου, στους ανεκδιήγητους και εν πολλοίς τυχάρπαστους, ανιστόρητους και απαίδευτους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι, κακή τη μοίρα, από το πεζοδρόμιο αναρριχήθηκαν και δραστηριοποιούνται στον πολιτικό στίβο της Ελλάδος, απειλούν δε να βάλουν τη Χώρα σε απίστευτης επικινδυνότητας περιπέτεια, με κίνδυνο την έξοδο της από την Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση από την ΕΕ, για την είσοδο στην οποία χρειάστηκαν πολιτικοί αγώνες δεκαετιών.
Που πάτε γυμνός στ’ αγκάθια κύριε Τσίπρα, κουβαλώντας μάλιστα στο άδειο πανέρι της πλήρους αμάθειάς σας τις τύχες της Ελλάδος; Τι γνωρίζετε από διδάγματα της Ελληνικής Ιστορίας; Τι γνωρίζετε από μεθόδους ασκήσεως της διπλωματίας για επίτευξη των Εθνικών στόχων; Τι γνωρίζετε για τον τρόπο ασκήσεως πολιτικής από μερικούς τουλάχιστον εκ των πλέον επιτυχημένων Πρωθυπουργών της Χώρας, όπως ήταν ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Ελ. Βενιζέλος, ο Μεταξάς; Τι γνωρίζετε για τον τρόπο λειτουργίας των οργάνων της ΕΕ και της ΟΝΕ; Η μήπως στ’ αλήθεια πιστεύετε ότι θα βαράτε τα νταούλια και θα παίζετε λύρα και αυτοί θα χορεύουν; Αυτή τη διπλωματία γνωρίζετε; Ή μήπως νομίζετε ότι, αν ο απληροφόρητος Ελληνικός Λαός σας ψηφίσει, έχετε το δικαίωμα με τις ανεύθυνες ενέργειές σας, να θέσετε σε κίνδυνο τους Εθνικούς προσανατολισμούς της Χώρας όπως είναι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στην ΟΝΕ;
Τι πείρα διακυβέρνησης διαθέτετε εσείς και το σύνολο των στελεχών του κόμματός σας, για να επιτύχετε στο έργο που ονειρεύεστε να αναλάβετε και μάλιστα στη πιο κρίσιμη περίοδο, που προσπαθεί η Χώρα να ανακάμψει, εις πείσμα των καθημερινών υπονομευτικών ενεργειών σας; Έχετε συνεργασθεί ποτέ με κάποιο άλλο κόμμα για να συγκυβερνήσετε και να αποκτήσετε πείρα διοικήσεως; Που οδηγείτε τη Χώρα κύριοι της Αντιπολίτευσης; Τι διδάσκετε με τις διακηρυγμένες θέσεις σας τον Ελληνικό Λαό; Να γίνει εκβιαστής και απατεώνας; Να μην πληρώσει τα χρέη του; Ποία είναι τα κίνητρά σας; Είναι η αρχομανία. Αλλά η αρχομανία είναι πολύ επικίνδυνη ψυχική ασθένεια των ανθρώπων τα τραγικά αποτελέσματα της οποίας έχει πληρώσει πολύ συχνά αυτός ο τόπος, ακόμη και με εθνικές καταστροφές. Ο αρχομανής κ. Τσίπρας έχει προσβληθεί από τη μανία να γαντζωθεί στην εξουσία και χρησιμοποιεί κάθε μέσον, αδιαφορώντας για τις δυσμενείς για την πατρίδα συνέπειες. Γι’ αυτόν, υπέρτατος Νόμος, δεν είναι η σωτηρία της Πατρίδος. Οι προσφιλείς μέθοδοι που έχει επιλέξει είναι ό λαϊκισμός, η δημαγωγία, η παραπληροφόρηση, οι ψευδείς υποσχέσεις, η επικοινωνιακή εξαπάτηση του λαού, η διάδοση ψευδών ειδήσεων, η δυσφήμηση των πολιτικών αντιπάλων, η διαστρέβλωση γεγονότων, η μικροκομματική εκμετάλλευση εθνικών καταστροφών, η υπονόμευση και υποβάθμιση του έργου που συντελείται από την κυβέρνηση, η συνθηματολογία, ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας, η πρόκληση κοινωνικών αναταραχών και αναρίθμητες άλλες ανέντιμες παρανοϊκές πράξεις εντυπωσιασμού, που υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη του σκεπτόμενου ανθρώπου και αφαιρούν από το συνολικό εθνικό ισοζύγιο μεγάλο μέρος του συντελούμενου θετικού έργου. Ατυχώς, όπως έλεγε ο Βολτέρος, πολλές φορές παραλογιζόμαστε, διότι δεν έχουμε εξουσία πάνω στη ροή των σκέψεών μας, έτσι όπως δεν έχουμε και πάνω στην κυκλοφορία του αίματός μας.
Μερικοί λένε ότι, «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Θεωρώντας φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε υγιή «Δημοκρατία», ενώ στην πραγματικότητα έχουμε μια μερικώς ελεγχόμενη αναρχία». Με ένα Λαό απληροφόρητο και έχοντα κατά το πλείστον ελαχίστη γνώση των συνεπειών της ψήφου του για το μέλλον της Χώρας. Ένα Λαό που στερείται ηγεσίας ικανής να τον κατευθύνει στο να επιλέξει, δια της ψήφου του, τα κατάλληλα πρόσωπα που θα διαχειριστούν τις τύχες του. Ένα Λαό που ακατάπαυστα διαβρώνεται από ανεύθυνες πολιτικές αντιευρωπαϊκές και ενίοτε αντεθνικές δυνάμεις, που τον προτρέπουν να αντιδράσει στο μνημόνιο και όχι να ψηφίσει πρόσωπα. Προτρέπουν οι άφρονες το Λαό, «να πει ένα βροντερό όχι και ας χρεοκοπήσουμε, αλλά με το κεφάλι ψηλά». Τώρα, πως γίνεται να καταστούν οι μισοί Έλληνες, μετά τη χρεωκοπία, ζητιάνοι, αλλά με το κεφάλι ψηλά, θα μας το εξηγήσει μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτού του είδους λοιπόν τις «Δημοκρατίες», σαν τη δική μας, υπάρχουν αδιέξοδα, ενίοτε δε επέρχονται και συμφορές.
Ο Αϊνστάιν, προβληματισμένος από την ελαφρότητα που παρουσίαζε η συμπεριφορά των ανθρώπων, είχε πει κάποτε: «Νομίζω πως δύο πράγματα θα υπάρχουν μονίμως. Το πρώτο είναι το «σύμπαν» και το δεύτερο είναι η «ανθρώπινη βλακεία», χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος για το πρώτο». Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, παρακολουθώντας τις ενέργειες πολλών Ελλήνων πολιτικών αντιλαμβάνεται με θλίψη και απογοήτευση πόσο δίκιο είχε ο Αϊνστάιν και πόσο σε κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα, η σάτιρα είναι περιττή διότι η πολιτική γελοιοποιείται από μόνη της. Αυτό το βαριά άρρωστο πολιτικό κλίμα, που θέτει την Πατρίδα σε δεύτερη προτεραιότητα, δεν δικαιολογείται, όσο ισχυρή και αν είναι η ηδονή της αρχομανίας.
